«Δεν θα ήθελα να πω κάτι περισσότερο»

 

Αυτήν την εβδομάδα, στη διάρκεια της τακτικής ενημέρωσης διεθνών ανταποκριτών διαπιστευμένων στον ΟΗΕ, έλαβε χώρα μια μάλλον ψυχεδελική στιχομυθία μεταξύ του Φαράν Χακ, αναπληρωτή εκπροσώπου Τύπου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, και ενός Κινέζου δημοσιογράφου ονόματι Σου Ντεζί, που εργάζεται για το τηλεοπτικό δίκτυο CGTN.

Ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ κατάφερε να γελοιοποιηθεί, αρνούμενος να αναγνωρίσει την παρουσία Αμερικανών στρατιωτών σε συριακό έδαφος, πόσο μάλλον να την καταδικάσει. ιδού οι ερωταπαντήσεις:

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Χθες έγινε επίθεση με μη επανδρωμένο αεροσκάφος σε αμερικανική βάση στη βορειοανατολική Συρία, η οποία είχε ως αποτέλεσμα 1 νεκρό και 6τραυματίες. Κατόπιν οι ΗΠΑ εξαπέλυσαν αεροπορική επιδρομή, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 11 άτομα, πάντα στη Συρία. Υπάρχει κάποια αντίδραση από τον Γενικό Γραμματέα σχετικά με αυτό το περιστατικό;

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ: Ω, καλά, φυσικά, συνεχίζουμε να ανησυχούμε, και προσπαθούμε να δούμε τι μπορεί να γίνει για να μειωθούν οι εντάσεις από διάφορες δυνάμεις στη Συρία, και θα συνεχίσουμε αυτές τις προσπάθειες.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ : Δεν προτρέπετε όλους να σεβαστούν την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας;

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ : λοιπόν, φυσικά, αυτό είναι δεδομένο, και προφανώς είναι σημαντικό να γίνεται σεβαστή η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα της Συρίας. Ταυτόχρονα, γνωρίζετε την πολυπλοκότητα της κατάστασης των ξένων δυνάμεων... αλλά τις καλούμε να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τελικά θεωρείτε ότι η παρουσία του αμερικανικού στρατού στη Συρία είναι παράνομη ή όχι;

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ: Αυτό δεν είναι ένα θέμα με το οποίο ασχολούμαστε σε αυτό το στάδιο...

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εντάξει, αλλά μιλάμε πολύ για τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ,το διεθνές δίκαιο και τα σχετικά ψηφίσματα, όμως μια ξένη παρουσία σε μια Τρίτη χώρα χωρίς πρόσκληση, μου ακούγεται σαν κάτι άλλο.

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ: Αυτό είναι η δική σας ανάλυση. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει...

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εν τέλει, ποια είναι η διαφορά μεταξύ της κατάστασης στη Συρία και της κατάστασης στην Ουκρανία;

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ: Δεν υπάρχουν αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις εντός της Συρίας. Δεν πρόκειται για μια κατάσταση αντίστοιχη με κάποιες από τις άλλες.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είστε σίγουρος ότι δεν υπάρχει στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ στη Συρία;

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ: πιστεύω ότι υπάρχει στρατιωτική δραστηριότητα. Αλλά, όσον αφορά τη χερσαία παρουσία στη Συρία, δεν γνωρίζω κάτι τέτοιο.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μάλιστα. πέντε μέλη των αμερικανικών στρατιωτικών υπηρεσιών τραυματίστηκαν σε αυτήν την επίθεση. Εάν δεν υπήρχαν μέλη των αμερικανικών υπηρεσιών στη Συρία, πώς θα μπορούσαν να τραυματιστούν; Αυτό είναι περίεργο, σωστά; Και, παρεμπιπτόντως, το διεθνές δίκαιο εδώ είναι το ψήφισμα 2254/2015 του Συμβουλίου Ασφαλείας, που στο προοίμιο, νομίζω, «επαναβεβαιώνει την ισχυρή δέσμευσή του στην κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την ενότητα και την εδαφική ακεραιότητα της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας και στους σκοπούς και τις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ: Ναι. Το γνωρίζω αυτό. Και, όπως βλέπετε, είναι αποδεκτό κι από τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι. Άρα, και πάλι, επιστρέφοντας στην ερώτησή μου, είναι ή όχι παράνομη η παρουσία στη Συρία της αμερικανικής βάσης, σύμφωνα με το σχετικό ψήφισμα που μόλις σας διάβασα;

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ: Δεν θα ήθελα να πω κάτι περισσότερο σε αυτό το στάδιο.

Πηγή: press.un.org

Από Δρόμο της αριστεράς,1/4/2023

ΣΥΡΙΑ: ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

                       

Κάπου 83 χρόνια από την εφαρμογή τους σε βάρος της Γερμανίας το 1940, οι οικονομικές κυρώσεις έχουν γίνει το πιο  χρησιμοποιημένο εργαλείο στο οπλοστάσιο της Ουάσινγκτον για τον πειθαναγκασμό αντίπαλων κρατών. Οι κυρώσεις έχουν γίνει μια παράλληλη ή εναλλακτική πολιτική σε σχέση με τις στρατιωτικές εισβολές, ειδικά μετά την παγίωση του δολαρίου ως το κυρίαρχο νόμισμα στον κόσμο με τη σύνδεσή του με το πετρέλαιο το 1975 - και την περαιτέρω ενίσχυσή του με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991.

Αυτό το χρηματοπιστωτικό και οικονομικό όπλο των ΗΠΑ έχει προκαλέσει δεινά στη Συρία εδώ και δεκαετίες, αλλά ο αντίκτυπός του έχει γίνει θανατηφόρος τα τελευταία χρόνια, ιδίως μετά το 2019.

Οι κυρώσεις επηρεάζουν αρνητικά όλους τους ζωτικούς τομείς της οικονομίας, από την ιατρική μέχρι την εκπαίδευση, την ενέργεια, τις επικοινωνίες, τη γεωργία και τη βιομηχανία - μέχρι την αντιμετώπιση έκτακτων καταστροφών, όπως ο σεισμός που έπληξε τη Συρία και την Τουρκία τα ξημερώματα της 6ης Φεβρουαρίου, ο οποίος έχει οδηγήσει μέχρι στιγμής στο θάνατο 1.300 αμάχων, σε μαζικούς τραυματισμούς και στην καταστροφή χιλιάδων σπιτιών.

Οι επιπτώσεις των δυτικών κυρώσεων και της στρατιωτικής κατοχής της Συρίας από τις ΗΠΑ έχουν παραλύσει την οικονομία της χώρας και έχουν υπονομεύσει την ικανότητά της να ανταποκρίνεται σε μεγάλες φυσικές καταστροφές αυτού του είδους. Η κατάσταση είναι τόσο πιεστική που το Συμβούλιο Εκκλησιών της Μέσης Ανατολής στις 6 Φεβρουαρίου έκανε έκκληση για άμεση άρση των κυρώσεων κατά της Συρίας, ώστε η Δαμασκός να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις ανθρωπιστικές επιπτώσεις από τον τραγικό σεισμό.

Το 1979, η Συρία υπέστη για πρώτη φορά κυρώσεις από την Ουάσινγκτον, όταν χαρακτηρίστηκε κρατικός χορηγός της τρομοκρατίας και της απαγόρευσαν να εξάγει αγαθά και τεχνολογίες στις ΗΠΑ. Αυτό ως τιμωρία για την υποστήριξη της Συρίας στο Ιράν κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ (1980-1988), κάτι που οδήγησε και στην αναστολή της οικονομικής βοήθειας από τις μοναρχίες του Περσικού Κόλπου (περίπου 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια ετησίως) και σε μια ασφυκτική οικονομική κρίση, γνωστή ως "κρίση της δεκαετίας του '80".

Λιγότερο από μια δεκαετία μετά από μια σύντομη περίοδο οικονομικής ευημερίας στη Συρία (το καθαρό εγχώριο προϊόν αυξήθηκε κατά περίπου 49% μεταξύ 2000 και του 2010), το 2011 ξεκίνησε ο πόλεμος που υποστηρίχθηκε από ξένες δυνάμεις, σπέρνοντας τον όλεθρο στη συριακή οικονομία. Οι εκτεταμένες ζημιές προκλήθηκαν τόσο από την άμεση καταστροφή οικονομικών εγκαταστάσεων και τομέων κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων, όσο και από μια σειρά κυρώσεων με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, οι οποίες έφθασαν στο αποκορύφωμά τους με τον νόμο Caesar του 2019 και τον περσινό νόμο Captagon που στόχευε τις εγχώριες φαρμακευτικές βιομηχανίες και τις βιομηχανίες υγειονομικής περίθαλψης της Συρίας.

Σε αντίθεση με τις περισσότερες περιπτώσεις κυρώσεων όπου οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ χρησιμοποιούν οικονομικές κυρώσεις για να επιβάλουν εξωτερικό οικονομικό αποκλεισμό σε χώρες, οι κυρώσεις κατά της Δαμασκού συνοδεύονται και από έναν εσωτερικό αποκλεισμό.

Αυτό γίνεται με τον στρατιωτικό έλεγχο των πετρελαϊκών πόρων και των εύφορων γεωργικών πεδιάδων της βορειοανατολικής Συρίας -το "καλάθι του ψωμιού του Λεβάντε"- τα οποία βρίσκονται υπό τον έλεγχο των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) στις περιοχές της "Αυτόνομης Διοίκησης", που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ και κυριαρχούν οι Κούρδοι

Ετσι η Δαμασκός υφίσταται ένα διπλό στραγγαλισμό, αφού της στερούν το πετρέλαιό της (την βασική πηγή συναλλάγματος). Τα έσοδα από τις πωλήσεις πετρελαίου αποτελούν περίπου το ένα τέταρτο των εσόδων από τις εξαγωγές της Συρίας και καλύπτουν το 90% των αναγκών της εσωτερικής αγοράς της. Πριν από τον πόλεμο, το 2010, η Συρία παρήγαγε 4 εκατομμύρια τόνους σιταριού, ένα στρατηγικό βασικό γεωργικό προϊόν που παρέχει διατροφική αυτάρκεια και εσωτερική συντήρηση, από το οποίο στη συνέχεια εξάγεται περίπου το ένα τέταρτο

Σήμερα, η χώρα όχι μόνο έχει χάσει την πρόσβαση στα ζωτικής σημασίας γεωργικά εδάφη της, αλλά οι δυτικές κυρώσεις απαγορεύουν στη Δαμασκό να εισάγει αυτά τα βασικά βασικά είδη διατροφής για να θρέψει τον πληθυσμό της.

Αυτό έχει επιδεινώσει τις επιπτώσεις του αποκλεισμού στον συριακό λαό, ο οποίος σήμερα περνάει μια από τις πιο σοβαρές κρίσεις στη σύγχρονη ιστορία του και αδυνατεί να εξασφαλίσει τις βασικές καθημερινές ανάγκες του σε ψωμί και φάρμακα.

Ενημερωμένες πηγές αναφέρουν στο The Cradle ότι η Δαμασκός επιβαρύνεται διπλά για να εξασφαλίσει βασικά αγαθά - επειδή αυτά δεν μπορούν να εισαχθούν άμεσα - γεγονός που αναγκάζει τη συριακή κυβέρνηση να καταφεύγει σε εταιρείες διαμεσολάβησης για να παρακάμψει τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές κυρώσεις.

Πηγές επισημαίνουν τον κρίσιμο ρόλο της Ρωσίας στην εξασφάλιση σιταριού για τη Δαμασκό, αλλά και αυτό συνοδεύεται από την οικονομική επιβάρυνση των υψηλών μεταφορικών. Το ίδιο και με το πετρέλαιο, αφού το Ιράν παρέχει πετρέλαιο στη Συρία μέσω πιστωτικής γραμμής, αλλά η μεταφορά του πραγματοποιείται από ιδιωτικές εταιρείες που αντιμετωπίζουν παρενοχλήσεις από τις αμερικανικές αρχές - είτε με την κράτηση των φορτίων (π.χ. στο Γιβραλτάρ και την Ελλάδα) είτε με την ένταξη των πετρελαιοφόρων που συμμετέχουν στους καταλόγους κυρώσεων των ΗΠΑ.

Με το καθεστώς των κυρώσεων, η Συρία αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες στην ανοικοδόμηση των βασικών τομέων της γεωργίας, της βιομηχανίας, της ενέργειας, της εκπαίδευσης και της υγειονομικής περίθαλψης, οι οποίοι τομείς καταστράφηκαν σε έναν πόλεμο στον οποίο η Ουάσινγκτον διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο.Ετσι,η Δαμασκός έχει περιοριστεί στην αναζήτηση περιφερειακών εναλλακτικών λύσεων και εταιρειών διαμεσολάβησης για να παρακάμψει τον ασφυκτικό κλοιό ή να λάβει βοήθεια από φιλικές χώρες όπως η Ρωσία ή το Ιράν.

Αυτό, φυσικά, έχει και τα μείον του για τις ΗΠΑ, καθώς συμβάλλει στη δημιουργία στενότερων πολιτικών και οικονομικών δεσμών της Συρίας με τους αντιπάλους της Ουάσινγκτον. Σήμερα, για παράδειγμα, ιρανικές εταιρείες εκτελούν εργασίες συντήρησης και κατασκευάζουν νέους σταθμούς παραγωγής ενέργειας στη Συρία.

Οι περισσότερες από τις μονομερείς κυρώσεις κατά της Συρίας χρονολογούνται από το 2011, όταν ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα επέκτεινε τα υφιστάμενα τιμωρητικά μέτρα στο πλαίσιο του Syria Accountability Act , του νόμου περί ευθύνης της Συρίας (2004). Οι νέες κυρώσεις περιλάμβαναν την απαγόρευση πτήσεων, περιορισμούς στις εξαγωγές πετρελαίου, οικονομικούς περιορισμούς σε οντότητες και φυσικά πρόσωπα, τη δέσμευση συριακών περιουσιακών στοιχείων στο εξωτερικό, την απαγόρευση ταξιδιών σε Σύρους αξιωματούχους και επιχειρηματίες και τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με τη Δαμασκό.

Το 2019, οι ΗΠΑ θέσπισαν τον ειδικό για τη Συρία νόμο Caesar Act, ο οποίος παρέχει στην Ουάσινγκτον την εξουσία να επιβάλλει κυρώσεις σε οποιονδήποτε - ανεξαρτήτως εθνικότητας - διεξάγει επιχειρηματικές συναλλαγές με τη Συρία, συμμετέχει σε έργα υποδομής και ενέργειας, παρέχει υποστήριξη στη συριακή κυβέρνηση ή προμηθεύει αγαθά ή υπηρεσίες στον συριακό στρατό.

Ο νόμος Captagon, που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο των ΗΠΑ το 2022 για την καταπολέμηση του παράνομου εμπορίου ενός φαρμάκου που έγινε διάσημο από τους υποστηριζόμενους από το εξωτερικό τζιχαντιστές στη Συρία, έχει το θράσος να κατηγορεί τη Δαμασκό για την προέλευση του Captagon και επιδιώκει να καταστρέψει ό,τι έχει απομείνει από την πάλαι ποτέ φημισμένη φαρμακοβιομηχανία της χώρας.

Το 2011, η ΕΕ απαγόρευσε τις εξαγωγές όπλων, αγαθών και ενεργειακής τεχνολογίας προς τη Συρία. Επίσης, επέβαλε απαγόρευση της εισαγωγής συριακού πετρελαίου και ορυκτών, καθώς και κάθε εμπορική και οικονομική συναλλαγή με τον συριακό ενεργειακό τομέα. Οι κυρώσεις αυτές επεκτάθηκαν το 2018 για να συμπεριλάβουν τη δέσμευση περιουσιακών στοιχείων και την απαγόρευση ταξιδιών σε άτομα και οντότητες που φέρονται να εμπλέκονται στη χρήση χημικών όπλων.

Η Βρετανία επέβαλε παράλληλες κυρώσεις στη Συρία μετά την αποχώρησή της από την ΕΕ, με πολλά συμμαχικά κράτη να ακολουθούν το παράδειγμα, όπως ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Ελβετία. Οι αραβικές χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας που βοήθησαν οικονομικά και υλικά στον πόλεμο κατά της Συρίας, επέβαλαν επίσης τη δική τους παραλλαγή κυρώσεων στη Δαμασκό.

Η τρομακτική επιδείνωση των ανθρωπιστικών συνθηκών και των συνθηκών διαβίωσης στη Συρία - ως άμεσο αποτέλεσμα των καταπιεστικών μονομερών κυρώσεων που παραβιάζουν τους διεθνείς νόμους και συμβάσεις - ώθησε τα Ηνωμένα Έθνη να στείλουν στη Δαμασκό, την Ειδική Εισηγήτρια του ΟΗΕ για τον αρνητικό αντίκτυπο των μονομερών καταναγκαστικών μέτρων στα ανθρώπινα δικαιώματα, Αλίνα Ντουχάν, μεταξύ 30 Οκτωβρίου και 10 Νοεμβρίου 2022, για να αξιολογήσει τις επιπτώσεις των κυρώσεων.

Σε δήλωσή της μετά τη 12ήμερη επίσκεψή της στη Συρία, η Ειδική Εισηγήτρια παρουσίασε λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τις καταστροφικές επιπτώσεις των μονομερών κυρώσεων σε όλα τα κοινωνικά στρώματα της χώρας.

Η Ντουχάν ανέφερε ότι ένα εντυπωσιακό 90% του πληθυσμού της Συρίας ζει σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας, με περιορισμένη πρόσβαση σε τρόφιμα, νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, στέγη, καύσιμα για μαγείρεμα και θέρμανση, μεταφορές και υγειονομική περίθαλψη, και προειδοποίησε ότι η χώρα αντιμετωπίζει μαζική διαρροή εγκεφάλων λόγω της αυξανόμενης οικονομικής δυσπραγίας

"Με περισσότερες από τις μισές ζωτικές υποδομές είτε να έχουν καταστραφεί εντελώς είτε να έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές, η επιβολή μονομερών κυρώσεων σε βασικούς οικονομικούς τομείς, όπως το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, η ηλεκτρική ενέργεια, το εμπόριο, οι κατασκευές και η μηχανική, έχουν καταπνίξει το εθνικό εισόδημα και υπονομεύσει τις προσπάθειες για οικονομική ανάκαμψη και ανασυγκρότηση".

Η εισηγήτρια του ΟΗΕ δήλωσε ότι το μπλοκάρισμα των πληρωμών και η άρνηση παραδόσεων από ξένους παραγωγούς και τράπεζες - σε συνδυασμό με τα περιορισμένα συναλλαγματικά αποθέματα από τις κυρώσεις - έχουν προκαλέσει σοβαρές ελλείψεις σε φάρμακα και εξειδικευμένο ιατρικό εξοπλισμό, ιδίως για χρόνιες και σπάνιες ασθένειες.

Προειδοποίησε ότι η αποκατάσταση και η ανάπτυξη των δικτύων διανομής νερού για πόση και άρδευση έχει σταματήσει λόγω της μη διαθεσιμότητας εξοπλισμού και ανταλλακτικών, και ότι αυτό έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και την επισιτιστική ασφάλεια.

"Στην τρέχουσα δραματική και ολοένα επιδεινούμενη ανθρωπιστική κρίση, καθώς 12 εκατομμύρια Σύριοι παλεύουν με την επισιτιστική ανασφάλεια, ζητώ επιτακτικά την άμεση άρση όλων των μονομερών κυρώσεων που πλήττουν σοβαρά τα ανθρώπινα δικαιώματα και εμποδίζουν κάθε προσπάθεια για έγκαιρη ανάκαμψη, ανοικοδόμηση και ανασυγκρότηση".

"Καμία αναφορά στις θετικές προθέσεις των μονομερών κυρώσεων δεν δικαιολογεί την παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων", πρόσθεσε, επιμένοντας ότι "η διεθνής κοινότητα έχει υποχρέωση να δείξει αλληλεγγύη και να βοηθήσει τον συριακό λαό".

Η έκθεση του ΟΗΕ ρίχνει περαιτέρω φως στους τομείς της Συρίας που έχουν γίνει στόχος των κυρώσεων, αποκαλύπτοντας ότι η συριακή οικονομία έχει συρρικνωθεί περισσότερο από 90 τοις εκατό και ότι οι τιμές έχουν αυξηθεί περισσότερο από 800 τοις εκατό από το 2019.

Εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας έχουν χαθεί και οι κυρώσεις εμποδίζουν την εισαγωγή "τροφίμων, φαρμάκων, ανταλλακτικών, πρώτων υλών και ειδών που είναι απαραίτητα για τις ανάγκες της χώρας και την οικονομική ανάκαμψη", αναφέρει η Ντουχάν. Επιπλέον, η Συρία "πληρώνει πάνω από 50 τοις εκατό υψηλότερες τιμές σε σύγκριση με τις γειτονικές χώρες για να καλύψει τις ανάγκες της σε τρόφιμα".

Η εισηγήτρια του ΟΗΕ ζήτησε την άμεση άρση των μονομερών κυρώσεων που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ και η ΕΕ στη Συρία, τονίζοντας ότι είναι παράνομες σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. "Προτρέπω τη διεθνή κοινότητα, και ιδίως τα κράτη που επιβάλλουν κυρώσεις, να δώσουν προσοχή στις καταστροφικές συνέπειες των κυρώσεων και να λάβουν άμεσα και συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση της υπερβολικής συμμόρφωσης των επιχειρήσεων και των τραπεζών", δήλωσε η Ντουχάν.

Η έκθεσή της καταδεικνύει με σαφήνεια ότι η αυστηροποίηση των μονομερών κυρώσεων και οι εμπορικοί περιορισμοί έχουν δημιουργήσει μια μακροχρόνια οικονομική κρίση στη Συρία, με εκτίναξη του πληθωρισμού στα ύψη και συνεχή μείωση της αξίας του τοπικού νομίσματος από 47 συριακές λίρες το δολάριο το 2010 σε περισσότερες από 5.000 λίρες το 2022.

Οι κυρώσεις δεν επιτρέπουν στη Δαμασκό να ανοικοδομήσει τις κατεστραμμένες υποδομές, ιδίως σε απομακρυσμένες και αγροτικές περιοχές, και έχουν προκαλέσει "ελλείψεις στην ηλεκτρική ενέργεια", και καθημερινές διακοπές ρεύματος.

Οι κυρώσεις δεν δίνουν τη δυνατότητα στη Δαμασκό να ανοικοδομήσει τις κατεστραμμένες υποδομές, ιδίως σε απομακρυσμένες και αγροτικές περιοχές, και έχουν προκαλέσει "έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας", οδηγώντας σε καθημερινές διακοπές ρεύματος.

Στην έκθεση του ΟΗΕ γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην υποβάθμιση του δημόσιου δικτύου ύδρευσης και άρδευσης, η αποκατάσταση του οποίου έχει καθυστερήσει λόγω της μη διαθεσιμότητας εξοπλισμού και ανταλλακτικών, με σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και την επισιτιστική ασφάλεια και η έκθεση αναφέρει ότι η έλλειψη πόσιμου νερού σε τεράστιες εκτάσεις της Συρίας είναι η αιτία για την τρέχουσα επιδημία χολέρας στη χώρα.

Η έκθεση της Ντουχάν δείχνει επίσης ότι οι διακοπές ρεύματος οδήγησαν σε βλάβη ευαίσθητου και ακριβού ιατρικού εξοπλισμού, για τον οποίο δεν μπορούσαν να αγοραστούν ανταλλακτικά λόγω των εμπορικών και οικονομικών περιορισμών. Αποκαλύπτει ότι το 14,6% των Σύριων πάσχει από χρόνιες και σπάνιες ασθένειες και ότι υπάρχουν εμπόδια από το εξωτερικό στην αγορά φαρμάκων - ειδικά για ασθενείς με καρκίνο, ανάγκες αιμοκάθαρσης, υψηλή αρτηριακή πίεση και διαβήτη, εκτός από τα αναισθητικά - λόγω της απόσυρσης των ξένων εταιρειών φαρμάκων από τη Συρία και την αδυναμία εισαγωγής πρώτων υλών και εργαστηριακών αντιδραστηρίων για τοπική παραγωγή φαρμάκων.

Παρόλο που τα φάρμακα και τα ιατροτεχνολογικά προϊόντα δεν υπόκεινται άμεσα σε κυρώσεις, η ασάφεια και η πολυπλοκότητα των διαδικασιών αδειοδότησης, καθώς και ο φόβος των παραγωγών και των προμηθευτών για κυρώσεις, καθιστούν την πρόσβαση σε λύσεις που σώζουν ζωές πολύ δύσκολη - ιδίως μετά την υιοθέτηση του νόμου Captagon της Ουάσινγκτον.

Λόγω της έλλειψης νερού και ενέργειας και των οικονομικών και εμπορικών περιορισμών, η ποσότητα λιπασμάτων, σπόρων, φυτοφάρμακων, ζωοτροφών και ανταλλακτικά γεωργικών μηχανημάτων, έχει μειωθεί. Η παραγωγή γεωργικών καλλιεργειών της Συρίας μειώθηκε από τα 17 εκατομμύρια τόνους ετησίως την περίοδο 2000-2011 στα 11,9 εκατομμύρια τόνους το 2021.

Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δικαιολογούν τις κυρώσεις τους για τη Συρία ως μέσο άσκησης πίεσης σε χώρες "εγκληματίες" προκειμένου να επιβάλουν αλλαγή των πολιτικών τους. Η εκτεταμένη εμπειρία αυτής της πολιτικής των ΗΠΑ σε πολλές χώρες, ωστόσο, δείχνει σαφώς ότι οι κυρώσεις είναι κυρίως ένα πολιτικό εργαλείο που χρησιμοποιείται για να υποτάξει κυβερνήσεις πλήττοντας τους πληθυσμούς τους.

Οι κυρώσεις κατά της Συρίας έχουν οδηγήσει σε σοβαρή επισιτιστική κρίση, με 12 εκατομμύρια Σύρους - πάνω από το μισό πληθυσμό - να αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια και 2,4 εκατομμύρια να υποφέρουν από σοβαρή επισιτιστική ανασφάλεια, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα (ΠΕΠ).

Οι κυρώσεις αυτές εξαντλούν τους ζωτικούς πόρους του συριακού λαού, γεγονός που η Δαμασκός πιστεύει ότι έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τη αντιπαράθεσή της με το Ισραήλ, με το Τελ Αβίβ να θεωρείται ο περισσότερο ωφελημένος από την αργή καταστροφή της Συρίας. Η Ειδική Εισηγήτρια του ΟΗΕ για τα μονομερή καταναγκαστικά μέτρα και τα ανθρώπινα δικαιώματα θα παρουσιάσει την τελική της έκθεση για τον αντίκτυπο των κυρώσεων στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο του 2023.

[------>]

 

 

Συγκοινωνούντα δοχεία

   

Ποιος ο λόγος να δικαστεί ο Βρετανός, μέλος του ISIS, "Jihadi George" σε αμερικανικό δικαστήριο;

https://thecradle.co/article-view/20963/why-was-british-isis-member-jihadi-george-tried-in-a-us-court

Η απόφαση να δικαστεί μέλος του ISIS στις ΗΠΑ, από τους λεγόμενους "Beatles", είχε στόχο να αποκρύψει τους προηγούμενους δεσμούς του με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες και τον ρόλο του στις προσπάθειες  ανατροπής του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία.

 

William Van Wagenen

Τον Ιανουάριο του 2023, υπήρχαν πληροφορίες ότι ο Alexanda Kotey, γνωστός ως "Jihadi George" και ένας από τους τέσσερις βρετανούς μέλη του ISIS τους λεγόμενους "Beatles", είχε εξαφανιστεί παρά την επιτήρηση του από το Γραφείο Φυλακών των ΗΠΑ (BOP).

 

Το 2022, ο Kotey καταδικάστηκε από αμερικανικό δικαστήριο σε ισόβια κάθειρξη για την απαγωγή και κράτηση πολλών δυτικών ομήρων στη Συρία μεταξύ 2012 και 2015, ανάμεσα στους οποίους οι δημοσιογράφοι James Foley, John Cantlie και Steven Sotloff, καθώς και οι εργαζόμενοι σε ανθρωπιστικές οργανώσεις Kayla Jean Mueller, Peter Kassig, David Haines και Alan Henning, οι περισσότεροι από τους οποίους εκτελέστηκαν αργότερα από το ISIS.

 

Εκπρόσωπος του  Γραφείου Φυλακών των ΗΠΑ αρνήθηκε να παράσχει λεπτομέρειες σχετικά με το πού βρίσκεται ο Kotey ή γιατί είχε μετακινηθεί, δηλώνοντας μόνο ότι υπάρχουν "διάφοροι λόγοι" για τους οποίους ένας κρατούμενος μπορεί να αναφέρεται ότι "δεν είναι υπό την επιτήρηση του Γραφείου Φυλακών ", μεταξύ των οποίων για "δικαστικές ακροάσεις, ιατρική περίθαλψη ή για άλλους λόγους. Δεν δίνουμε συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση των κρατουμένων που δεν βρίσκονται υπό την επιτήρηση του Γραφείου Φυλακών για λόγους ασφαλείας, προστασίας ή προστασίας της ιδιωτικής ζωής".

 

Οι δεσμοί του Kotey με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες

Η άρνηση των αξιωματούχων του Γραφείου Φυλακών να παράσχουν λεπτομέρειες σχετικά με το πού βρίσκεται ο Kotey δημιουργεί βάσιμες υποψίες ότι ο Kotey μπορεί να αποφύγει να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη για τα εγκλήματά του. Αυτό οφείλεται στις προηγούμενες διασυνδέσεις του Kotey με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν ισλαμιστές εξτρεμιστές με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, όπως ο Kotey, ως δικούς τους ανθρώπους το 2011 στον πόλεμο ανατροπής του καθεστώτος Ασαντ, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.

 

Οι δεσμοί του Kotey με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες αποδεικνύονται από τη δαιδαλώδη προσπάθεια δίωξής του μετά την κράτησή του το 2018 από τις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ και καθοδηγούμενες από τους Κούρδους Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF).

 

Παρόλο που ο Kotey είχε βρετανική υπηκοότητα, όπως και τρία από τα φερόμενα ως θύματά του, ο Haines, ο Henning και ο Cantlie, οι Βρετανοί αξιωματούχοι επέμειναν ότι ο Kotey και ο άλλος Beatle,ο Elshafee Elsheikh έπρεπε να δικαστούν σε δικαστήρια των ΗΠΑ και όχι του Ηνωμένου Βασιλείου.

 

Μια ανασκόπηση των γεγονότων γύρω από την υπόθεση του Kotey αποκαλύπτει ότι η δίωξη του κάτοικου του Δυτικού Λονδίνου, στις ΗΠΑ ήταν απαραίτητη για να μην αποκαλυφθούν οι δεσμοί του ίδιου και των συναδέλφων του Beatles με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες.

 

Βάζοντας τα θεμέλια του ISIS

 

Ο Kotey ταξίδεψε στη Συρία τον Αύγουστο του 2012 μαζί με τον συνάδελφο του Beatle Muhammad Emzawi, γνωστό ως "Jihadi John", ως μέρος μιας "χοάνης τρόμου " που είχε στηθεί από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. Με την άφιξή τους στη Συρία, ο Kotey και ο Emzawi εντάχθηκαν αμέσως σε μια ένοπλη ομάδα που πολεμούσε κατά της συριακής κυβέρνησης, γνωστή ως Katibat al-Muhajireen.

 

Τον Νοέμβριο του 2012, ο Emzawi συμμετείχε στην απαγωγή του Αμερικανού δημοσιογράφου James Foley και του Βρετανού δημοσιογράφου John Cantlie κοντά στην πόλη Binnish στη βορειοδυτική Συρία.

 

Ο Kotey, ο Emzawi και ο Elsheikh στη συνέχεια ήταν οι δεσμοφύλακες του Foley, τον Cantlie και άλλων δυτικών ομήρων. Πολλά μέλη της Katibat al-Muhajireen -συμπεριλαμβανομένου του τρίο- βοήθησαν στη συνέχεια να τεθούν τα θεμέλια για την άνοδο του ISIS με την προσχώρησή τους στην τρομοκρατική ομάδα όταν αυτή ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 2013.

 

Ο Foley δολοφονήθηκε βάναυσα από τον Emzawi τον Αύγουστο του 2014. Σε μια βιντεοσκόπηση της δολοφονίας, ένας μαυροντυμένος και μασκοφόρος Emzawi αποκεφάλισε τον Foley, ο οποίος ήταν γονατισμένος στην άμμο της ερήμου φορώντας μια πορτοκαλί φόρμα κρατουμένου τύπου Γκουαντάναμο. Στη συνέχεια δολοφονήθηκαν οι Sotloff, Haines, Hennig, και Kassig , ενώ η τύχη του Cantlie  παραμένει άγνωστη μέχρι σήμερα.

Ο ερευνητής της τρομοκρατίας Raffaello Pantucci αναφέρει ότι οι Kotey και Elsheikh, "ήταν επί μακρόν πρόσωπα που απασχολούσαν τις υπηρεσίες ασφαλείας. Συμμετείχαν σε δίκτυο του Δυτικού Λονδίνου που εδώ και καιρό στρατολογούσε νεαρούς Βρετανούς για τις οργανώσεις των τζιχαντιστών στη Συρία και έστηνε τρομοκρατικούς πυρήνες στο Ηνωμένο Βασίλειο".

 

Οι Times αναφέρουν ότι σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα που κατατέθηκαν στην υπόθεση του Kotey, αυτός προσπάθησε για πρώτη φορά να ταξιδέψει στη Συρία με άλλους τρεις Βρετανούς μέσω της σήραγγας της Μάγχης τον Φεβρουάριο του 2012, αλλά του απαγορεύτηκε η είσοδος στα τουρκικά σύνορα και απελάθηκε.

 

Ένα μήνα αργότερα, ο Kotey προσπάθησε ξανά να φτάσει στη Συρία πετώντας από τη Βαρκελώνη αλλά απέτυχε. Επέστρεψε στο Λονδίνο μέσω του σταθμού St Pancras, όπου η αστυνομία τον συνέλαβε επειδή βρήκαν επάνω του ένα  στιλέτο.

 

Οι Times ανέφεραν περαιτέρω ότι: "Τον Αύγουστο του 2012 ο Kotey προσπάθησε για τρίτη φορά να φτάσει στη Συρία ταξιδεύοντας χερσαία μέσω της Ευρώπης με τον Emwazi. Αποκάλυψε ότι το ζευγάρι συνελήφθη τουλάχιστον δύο φορές στο δίμηνο ταξίδι τους, αν και δεν είναι σαφές σε ποιες χώρες. Κάθε φορά, όπως φαίνεται, τους άφηναν ελεύθερους να συνεχίσουν τον δρόμο τους".

 

Εκπρόσωπος του SDF υποστήριξε ότι ο Kotey εισήλθε στην Τουρκία το 2012 "παρόλο που οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες είχαν τον τζιχαντιστικό του φάκελο. Κέρδισε δύο μήνες παραμονής στην Τουρκία και στη συνέχεια του επετράπη να πάει στη Συρία και μπήκε στο συριακό έδαφος από το συνοριακό πέρασμα Bab al Hawa".

Μετά από χρόνια μαχών με την Katibat al-Muhajireen και στη συνέχεια με τον ISIS, οι Kotey και Elsheikh συνελήφθησαν από τις SDF το 2018, καθώς το Χαλιφάτο αντιμετώπιζε την ήττα από τον Συριακό Αραβικό Στρατό (SAA) και τους συμμάχους του από τη μία πλευρά και τις δυνάμεις των ΗΠΑ και των SDF από την άλλη, στον αγώνα για τον έλεγχο των βορειοανατολικών περιοχών της Συρίας που παράγουν πετρέλαιο και σιτηρά. Ο Emwazi είχε ήδη σκοτωθεί σε αεροπορική επιδρομή των ΗΠΑ το 2015.

 

Η δίκη στις ΗΠΑ αντί για το Ηνωμένο Βασίλειο

 

Μέχρι τη στιγμή της κράτησης του Kotey το 2018, η βρετανική αστυνομία είχε συγκεντρώσει εδώ και καιρό στοιχεία για τις τρομοκρατικές δραστηριότητες του Kotey. Ετσι ο Guardian ανέφερε ότι η Εισαγγελική Υπηρεσία του Στέμματος (CPS) είχε απαγγείλει κατηγορίες στον Kotey για πέντε φόνους και οκτώ κατηγορίες για ομηρία τον Φεβρουάριο του 2016 και είχε εκδώσει εντάλματα σύλληψής του.

 

Ωστόσο, μόλις ο Kotey τέθηκε υπό κράτηση από τις SDF, οι Βρετανοί αξιωματούχοι έλαβαν έκτακτα νομικά μέτρα για να διασφαλίσουν ότι δεν θα τον έφερναν πίσω στο Ηνωμένο Βασίλειο για δίκη, επιμένοντας αντ' αυτού να δικαστεί ο Kotey σε δικαστήριο των ΗΠΑ.

 

Στη συνέχεια, το βρετανικό υπουργείο Εσωτερικών ανακάλεσε τη βρετανική υπηκοότητα του Kotey, καθιστώντας πιο δύσκολη τη δίωξή του στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σύμφωνα με τον Ken Macdonald, πρώην διευθυντή εισαγγελίας του Ηνωμένου Βασιλείου, η αφαίρεση της υπηκοότητας του Kotey φάνηκε να αποτελεί προσπάθεια της κυβέρνησης "να αποφύγει την ευθύνη για την προσαγωγή αυτού του Βρετανού στη δικαιοσύνη".

 

Ο Guardian αναφέρει ότι ο Υπουργός Αμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου Ben Wallace ισχυρίστηκε στο Κοινοβούλιο τον Ιούλιο του 2018 ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είχε αρκετά στοιχεία για να δικάσει τον Kotey και ότι μια δίκη στις ΗΠΑ ήταν η μόνη επιλογή. Ωστόσο, νομική πηγή με γνώση της υπόθεσης υποστήριξε ότι "οι βρετανικές οικογένειες των δολοφονηθέντων από τους "Μπιτλς" παραπλανήθηκαν από αξιωματούχους της βρετανικής κυβέρνησης" και τους είπαν ότι "αν αυτοί οι άνδρες δεν σταλούν στις ΗΠΑ, δεν θα μπορέσουμε να τους ασκήσουμε δίωξη".

 

Το 2018 η Telegraph  ανέφερε ότι, σύμφωνα με επιστολή του Βρετανού υπουργού Εσωτερικών Sajid Javid που διέρρευσε, η Μητροπολιτική Αστυνομία και το FBI ερευνούσαν τις δραστηριότητες του Kotey στη Συρία τα τελευταία τέσσερα χρόνια, "συλλέγοντας περισσότερες από 600 καταθέσεις μαρτύρων σε μια ποινική έρευνα στην οποία συμμετείχαν άλλες 14 χώρες" και ότι υπήρχαν "πληροφορίες" που ενέπλεκαν τον Kotey στην "απαγωγή και τη δολοφονία" δύο Βρετανών και τριών Αμερικανών.

 

 

Υποστήριξη των τρομοκρατών στη Συρία από τη Βρετανία

 

Οι αξιωματούχοι του Ηνωμένου Βασιλείου είχαν δίκιο, ωστόσο, όταν έλεγαν στις οικογένειες των θυμάτων ότι αν ο Kotey και ο Elsheikh δεν σταλούν στις ΗΠΑ, δεν θα μπορούσαν να διωχθούν ποινικά. Κι αυτό επειδή οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες υποστήριζαν άμεσα την Katibat al-Muhajireen, την ένοπλη ομάδα για την οποία πολέμησαν αρχικά οι Kotey, Elsheikh και Emzawi κατά τη διάρκεια της περιόδου που συμμετείχαν στην απαγωγή και αιχμαλωσία πολλών δυτικών ομήρων.

 

Δύο προηγούμενες προσπάθειες να καταδικαστούν Βρετανοί πολίτες με την κατηγορία της τρομοκρατίας για τη συμμετοχή τους στην Katibat al-Muhajireen είχαν αποτύχει για τον ίδιο λόγο, καταδεικνύοντας την υποστήριξη των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών προς την ένοπλη ομάδα.

 

Η πρώτη ήταν η δίκη για την τρομοκρατία του Σουηδού πολίτη Bherlin Gildo το 2015, ο οποίος σύμφωνα με την Daily Mail πολέμησε για την Katibat al-Muhajireen και αργότερα για την θυγατρική της Αλ Κάιντα στη Συρία, το Μέτωπο Νούσρα.

 

Ο Guardian αναφέρει πως, όταν ο Gildo έφυγε από τη Συρία, συνελήφθη κατά τη διέλευσή του από το αεροδρόμιο Χίθροου. Κατηγορήθηκε από τις βρετανικές αρχές ότι συμμετείχε σε στρατόπεδο εκπαίδευσης τρομοκρατών και ότι εκπαιδεύτηκε σε όπλα από την 31Αυγούστου 2012 μέχρι την 1η Μαρτίου 2013, καθώς και ότι κατείχε πληροφορίες που ενδέχεται να είναι χρήσιμες σε τρομοκράτη.

 

Ωστόσο, η δίκη για την τρομοκρατία κατέρρευσε "μετά τη βαθιά αμηχανία" των βρετανικών υπηρεσιών ασφαλείας. Αυτό συνέβη επειδή, όπως εξήγησε ο δικηγόρος του Gildo , "οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες υποστήριζαν τις ίδιες ομάδες της συριακής αντιπολίτευσης που υποστήριζε και αυτός [ο Gildo ]".

 

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο πρώην κρατούμενος στο Γκουαντάναμο Moazzam Begg, ο οποίος επίσης δικάστηκε με κατηγορίες για τρομοκρατία επειδή βοηθούσε την Katibat al-Muhajireen. Ο Begg ταξίδεψε στη Συρία αρκετές φορές το 2012 και παρείχε σωματική εκπαίδευση σε ξένους μαχητές της ομάδας στο Χαλέπι, όπως αναφέρει το Foreign Policy. Ο Begg ταξίδεψε για τελευταία φορά στη Συρία τον Δεκέμβριο του 2012.

 

Ο Begg συνελήφθη από τις βρετανικές αρχές το 2014 με την κατηγορία ότι συμμετείχε σε στρατόπεδο εκπαίδευσης τρομοκρατών. Ο Guardian ανέφερε, ωστόσο, ότι ο Begg αφέθηκε ελεύθερος αφού αξιωματούχοι των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών της MI5, "έδωσαν καθυστερημένα στην αστυνομία και στους εισαγγελείς μια σειρά εγγράφων που περιγράφουν λεπτομερώς τις εκτεταμένες επαφές της υπηρεσίας μαζί του πριν και μετά τα ταξίδια του στη Συρία" και τα οποία έδειχναν ότι η MI5 είπε στον Begg ότι μπορούσε να συνεχίσει το έργο του για τη λεγόμενη αντιπολίτευση στη Συρία "απρόσκοπτα".

 

Ήταν επομένως σαφές ότι οποιαδήποτε δίκη για τρομοκρατία των Kotey και Elsheikh στο Ηνωμένο Βασίλειο θα κατέρρεε για τους ίδιους λόγους με τις προηγούμενες υποθέσεις, μη αφήνοντας στους Βρετανούς αξιωματούχους άλλη επιλογή από το να τους δικάσουν στις ΗΠΑ αντ' αυτού.

 

Στην επιστολή που διέρρευσε στην Telegraph, ο πρώην Υπουργός Εσωτερικών Sajid Javid εξηγούσε ότι "το Ηνωμένο Βασίλειο δεν σκοπεύει επί του παρόντος να ζητήσει, ούτε να ενθαρρύνει ενεργά, τη μεταφορά των Kotey και El-sheikh στο Ηνωμένο Βασίλειο για να υποστηρίξει μελλοντική δίωξη με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο". Δείχνοντας ότι πιεζόταν λόγω αυτής της απόφασης, ο Javid έγραφε στον παραλήπτη της επιστολής: "Αντιλαμβάνομαι την απογοήτευσή σας για το θέμα αυτό".

Η Telegraph σημειώνει ακόμη ότι, "παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις του Υπουργού ότι οι Βρετανοί τζιχαντιστές που ταξιδεύουν στη Συρία θα λογοδοτήσουν στα βρετανικά δικαστήρια, η επιστολή του Υπουργού Εσωτερικών αποκαλύπτει ότι οι νόμοι σε αυτή τη χώρα μπορεί να μην είναι αρκετά ισχυροί για να εξασφαλίσουν την επιτυχή δίωξή τους. Πιστεύει ότι οι αμερικανικοί νόμοι περί τρομοκρατίας είναι πιο αποτελεσματικοί".

 

Με άλλα λόγια, ο βρετανικός νόμος δεν ήταν αρκετά ισχυρός για να καταδικαστεί κάποιος με κατηγορίες για τρομοκρατία επειδή πολεμούσε με μια τρομοκρατική ομάδα την οποία υποστήριζαν οι ίδιες οι βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών.

 

Το παραθυράκι της θανατικής ποινής

 

Παρά τους ισχυρισμούς ότι δεν υπήρχαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για τη δίωξη του Kotey στο Ηνωμένο Βασίλειο, οποιαδήποτε επιτυχής καταδίκη του στις ΗΠΑ θα βασιζόταν σε αποδεικτικά στοιχεία που είχαν συλλέξει οι εισαγγελείς του Ηνωμένου Βασιλείου, τα οποία θα έπρεπε να τα μοιραστούν με τους ομολόγους τους στις ΗΠΑ.

 

Όμως,αυτό ήταν πρόβλημα, επειδή οι Αμερικανοί αξιωματούχοι δεν είχαν δώσει διαβεβαιώσεις ότι ο Kotey δεν θα αντιμετώπιζε τη θανατική ποινή σε περίπτωση καταδίκης. Επειδή η θανατική ποινή απαγορεύεται στο Ηνωμένο Βασίλειο, το να παρασχεθούν στοιχεία που θα μπορούσαν να συμβάλουν σε μια θανατική καταδίκη ήταν αντίθετο με τη μακροχρόνια πολιτική του Ηνωμένου Βασιλείου.

 

Παρ' όλα αυτά, ο Υπουργός Εσωτερικών Javid ενέκρινε την παροχή αποδεικτικών στοιχείων κατά του Kotey και του Elsheikh στους εισαγγελείς των ΗΠΑ μετά τη μεταφορά του ζεύγους από τις SDF στις φυλακές των ΗΠΑ.

 

Το μέλος της Βουλής των Λόρδων Alex Carlile, πρώην επιθεωρητής της νομοθεσίας για την τρομοκρατία, περιέγραψε την προθυμία του Javid να εγκρίνει κάτι τέτοιο ως "μια δραματική αλλαγή πολιτικής από έναν υπουργό, μυστικά, χωρίς καμία συζήτηση στο κοινοβούλιο" και ότι "η Βρετανία ανέκαθεν έλεγε ότι θα διαβιβάζει πληροφορίες και πληροφορίες, σε ορισμένες περιπτώσεις, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα  υπάρχει θανατική ποινή. Αυτή είναι μια πολιτική δεκαετιών και δεν είναι αρμοδιότητα του υπουργού Εσωτερικών να αλλάξει αυτή την πολιτική".

 

Αυτό οδήγησε τη μητέρα του Elsheikh να μηνύσει τη βρετανική κυβέρνηση, φοβούμενη ότι αν ο γιος της και ο Kotey καταδικαστούν από αμερικανικό δικαστήριο, θα εκτελεστούν. Η υπόθεση έφτασε τελικά στο Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας, το οποίο σύμφωνα με τους New York Times, "αποφάσισε ομόφωνα ότι η απόφαση του Βρετανού Υπουργού Εσωτερικών να διαβιβάσει προσωπικά δεδομένα σε αρχές επιβολής του νόμου στο εξωτερικό για χρήση σε ποινικές διαδικασίες επιβολής θανατικής καταδίκης, χωρίς καμία εγγύηση, παραβίαζε το νόμο περί προστασίας δεδομένων που ψηφίστηκε το 2018".

 

Το αποτέλεσμα ήταν, ο υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ Ουίλιαμ Μπαρ να δώσει καθυστερημένα τον Αύγουστο του 2020 τη διαβεβαίωση ότι οι Kotey και Elsheikh δεν θα αντιμετωπίσουν τη θανατική ποινή, επιτρέποντας την ανταλλαγή αποδεικτικών στοιχείων και την προώθηση της δίωξης.

 

Μια μαρτυρία της υποστήριξη της Δύσης προς το ISIS

 

Το 2022, οι Kotey και Elsheikh καταδικάστηκαν τελικά σε ισόβια κάθειρξη. Εκείνη την εποχή, η Washington Post εξηγούσε ότι η δίωξη των Elsheikh και Kotey πολύ δύσκολα θα είχε θετική κατάληξη, δεδομένου ότι κατά τη στιγμή της σύλληψής τους, ήταν "ασαφές αν θα γινόταν αμερικανική δίκη. Η ομοσπονδιακή δίωξή τους συνάντησε αντιδράσεις στα υψηλότερα επίπεδα της κυβέρνησης σε δύο ηπείρους".

 

Αν και ο λόγος της πρόσφατης εξαφάνισης του Kotey από την επιτήρηση του Γραφείου Φυλακών των ΗΠΑ δεν είναι σαφής, η επιμονή των βρετανών αξιωματούχων να διωχθούν αυτός και ο συναγωνιστής του, Beatle, Elsheikh σε αμερικανικό και όχι βρετανικό δικαστήριο, καθώς και η απροθυμία των δύο κυβερνήσεων να μη δικάσουν καθόλου τους δύο μαχητές του ISIS, δείχνει ότι οι Βρετανοί επιθυμούσαν να αποκρύψουν την προηγούμενη υποστήριξή τους σε εξτρεμιστές που βοήθησαν να μπουν τα θεμέλια του ISIS.

 

Ενώ  θεωρείται ευρέως ότι το ISIS  πρωτοεμφανίστηκε στο Ιράκ, συνεχίζουν να βγαίνουν στοιχεία που δείχνουν ότι αξιωματούχοι του Λονδίνου και της Ουάσινγκτον έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στην άνοδο της διαβόητης τρομοκρατικής ομάδας στο πλαίσιο μιας ευρύτερης προσπάθειας για την ανατροπή της  κυβέρνησης του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία.

 

ΑΚΡΑ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΣΙΩΠΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ''ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ'' ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ

 

Πριν το 2011, η Συρία ήταν σημαντικός εξαγωγέας σιταριού. Μετά την κατοχή της Β.Α. Συρίας από τους Αμερικανούς και την καθημερινή κλοπή και καύση της σοδειάς από τους εισβολείς, η παραγωγή σιταριού μειώθηκε από τα 4 εκατομμύρια τόνους το 2011 στο 1 εκατομμύριο τόνους το  2021.

Τουίτ του Tim Anderson, Συγγραφέα, διεθνιστή, ακαδημαϊκού. Διευθυντή του Κέντρου ΑντιΗγεμονικών Μελετών

Δεύτερη συνεδρίαση του Αραβικού και Διεθνούς Διαδικτυακού Φόρουμ για Άρση των Οικονομικών Κυρώσεων στη Συρία

 

6 Μαίου 2021

Η πρώτη συνεδρίαση του Διαδικτυακού Φόρουμ έγινε στις 29 Απριλίου 2021 οργανωμένη από την Καζαμπλάνκα με οργανωτές το Αραβικό Εθνικό Συνέδριο και το Αραβικό Διεθνές Φόρουμ για Επικοινωνία και Αλληλεγγύη σε συνέχεια της προπαρασκευαστικής Συνάντησης ενάντια στην πολιορκία της Συρίας, που είχε αποτελέσει προϊόν συνεργασίας Αραβικών συνδιασκέψεων, ομοσπονδιών και θεσμών στη Βυρηττό την 1η Ιουνίου 2019.

Στο Φόρουμ συγκεντρώθηκαν αντιπροσωπείες βασικών πολιτικών και κοινωνικών ρευμάτων και γνωστοί αναλυτές και ακτιβιστές απ’  όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής. Λόγω του μεγάλου αριθμού ομιλητών, περισσότεροι από 100, αποφασίστηκε να παρακαμφθεί η Αγγλική μετάφραση και να οργανωθεί μια δεύτερη συνεδρίαση αποκλειστικά στ’  αγγλικά με συμμετοχή όλων των μη αραβικής προέλευσης ομιλητών.

Η δεύτερη συνεδρίαση έγινε ακριβώς μια βδομάδα αργότερα, στις 6 Μαίου 2021, με 34 ομιλητές. Το Φόρουμ άνοιξε η Δρ. Μπουτάινα Σααμπάν, πρώτη πολιτική σύμβουλος του Προέδρου Άσαντ, που αναφέρθηκε συνοπτικά στην ιστορία της Συρίας - από την εποχή που την αποκαλούσαν «διαμάντι στο στέμμα της αποικιοκρατίας» μέχρι την κατάκτηση με αιματηρούς αγώνες της πολιτικής και εθνικής της ανεξαρτησίας - και τελικά την «Αραβική άνοιξη» που, χάρη στην ανάμιξη του διεθνούς ιμπεριαλισμού, κατέληξε  παντού στον Αραβικό κόσμο σε βαρύ χειμώνα και στην κατάσταση που διαμορφώνεται σήμερα.

Ακολούθησαν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις. Μεταξύ άλλων μίλησαν:

Ο Ειδικός Απεσταλμένος του ΟΗΕ για την Παλαιστίνη (2008-2013) Ρίτσαρντ Φαλκ, ομότιμος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, εβραϊκής καταγωγής Αμερικανός, στον οποίο το Ισραήλ έχει απαγορεύσει την είσοδο σταα εδάφη του. Ο πρ. Βρετανός πρέσβης στη Δαμασκό, Πήτερ Φορντ. Ο νεαρός Αμερικανός ακτιβιστής Τεντ Κέλυ, από τους επικεφαλής της εκστρατείας που συνεχίζεται εδώ και 30 χρόνια για την απελευθέρωση απ’  τις φυλακές των ΗΠΑ του πρώην «Μαύρου Πάνθηρα», δημοσιογράφου Μουμία Αμπού-Τζαμάλ. 

Οι Αμερικανοί διεθνείς νομικοί του ΙΑC (Διεθνούς Κέντρου Δράσης) που ίδρυσε ο πρ. Γενικός Εισαγγελέας (Υπουργός Δικαιοσύνης) των ΗΠΑ και διεθνής ακτιβιστής Ράμσευ Κλαρκ, Ρίτσαρντ Μπέκερ και Τζακ Κοέν (ο πρώτος αναφέρθηκε και στ’  ότι ενώ οι περισσότεροι νομίζουν ότι το πρώτο πραξικόπημα που οργάνωσε η  CIA ήταν για την ανατροπή του Μοσαντέκ στο Ιράν το 1953, στην πραγματικότητα το πρώτο ήταν το 1949, δυο χρόνια μόλις από την ίδρυση της, για την εγκατάσταση στρατιωτικής χούντας στη Συρία). 

Ο νομικός και αγωνιστής από το Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας Φρα Χιου, που τόνισε ότι το Ισραήλ είναι ο μεγάλος κερδισμένος από την καταστροφή της Συρίας. Ο πρ. πρέσβης των ΗΠΑ στη Σαουδική Αραβία, νομικός Μάικλ Σπρίνγκμαν. Ο διεθνής νομικός Τζον Φίλποτ από το Κεμπέκ του Καναδά. Ο Αυστραλός καθηγητής Νομικής Τιμ Άντερσον, η δημοσιογράφος Βανέσα Μπέλυ και πολλοί άλλοι και άλλες.

Από την Ελλάδα μίλησαν ο καθηγητής Βαγγέλης Πεισίας, Διεθνής Συντονιστής του εγχειρήματος «Ένα καράβι για τη Γάζα», ο Κώστας Ήσυχος, πρ. αν. υπουργός Άμυνας, ο νομικός Γιάννης Ραχιώτης και η Νάντια Βαλαβάνη.

Τη δεύτερη συνεδρίαση του Διαδικτυακού Φόρουμ έκλεισε από μεριάς των δύο οργανώσεων-ομπρέλλα που το διοργάνωσαν ο Δρ. Μάαν Μπασούρ, πρόεδρος του Φόρουμ για Δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη.

Ακολουθεί η τοποθέτηση στη δεύτερη συνεδρίαση του Φόρουμ της Νάντιας Βαλαβάνη, στ’  αγγλικά και στα ελληνικά.

Αθήνα, 10.05.2021

ΑΝ ΔΕΝ ΑΡΘΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ

ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΡΜΑ

ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΔΙΗΝΕΚΕΣ

Το παραπάνω μήνυμα θα έπρεπε να προταχθεί σε όλες τις  συσκέψεις κυβερνητικών υπηρεσιών παγκόσμια, και πριν απ’  όλα της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ, που βρίσκονται καθηλωμένες στην κινούμενη άμμο πολέμων που συνεχίζονται στο διηνεκές (the forever wars).

O Ράμσεϋ Κλαρκ, πρ. Γενικός Εισαγγελέας (υπουργός Δικαιοσύνης) των ΗΠΑ και διεθνής ακτιβιστής, ήταν ανάμεσα στους πρώτους που φώτισαν τι είναι στην πραγματικότητα οι κυρώσεις όπως αυτές ενάντια στη Συρία, μια χώρα που οι ΗΠΑ έχουν εντάξει στην κατηγορία «Κράτος-σπόνσορας της τρομοκρατίας» από το 1979: Όπλο μαζικής καταστροφής ενάντια σε κάθε κράτος, στο οποίο απευθύνονται, από την Κούβα μέχρι τη Βενεζουέλα και το Ιράν ή, στην περίπτωση που συζητούμε, σε βάρος της Συρίας. Όχι μια εναλλακτική στον πόλεμο, αλλά η πρώτη φάση του πολέμου.

Καθώς η στρατηγική εξολόθρευσης των αντιπάλων των ΗΠΑ μέσω οικονομικών κυρώσεων, αλλαγής καθεστώτος, δημιουργίας νέων κρατών, στοχευμένων δολοφονιών, κτυπημάτων με ντρόουν και άλλων εφαρμογών της ισχύος των ΗΠΑ έχει αποτύχει όχι μόνο στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά παγκόσμια, η θέσπιση του λεγόμενου «Νόμου του Καίσαρα για την Προστασία των Σύρων Πολιτών» (“Caesar Syria Civilian Protection Act”) εν μέσω του πρώτου κύματος της πανδημίας τον Ιούνιο του 2020 αυτοαποκαλύφθηκε για ό,τι πράγματι είναι: Ανταλλαγή πελατειακής αλληλουποστήριξης μεταξύ Συριοαμερικανικών ομάδων και της κυβέρνησης Τραμπ, που κλιμάκωσε την επίδραση των οικονομικών κυρώσεων που είχαν επιβληθεί το 2011 στο έδαφος ακόμα παλιότερων κυρώσεων.

Με αποτέλεσμα αυτό που περιγράφει έξι μήνες αργότερα στην Έκθεση της η Ειδική Απεσταλμένη του ΟΗΕ για την Επίδραση Μονομερών Εξαναγκαστικών Μέσων: Ο «Νόμος του Καίσαρα» περιλαμβάνει την ευρύτερη γκάμα αμερικανικών οικονομικών κυρώσεων που εφαρμόστηκε ποτέ ενάντια στη Συρία, καθώς στοχοποιεί όχι μόνο τις συγκεκριμένες Ρωσικές και Ιρανικές οντότητες και προσωπικότητες, οι οποίες κατονομάζονται αναλυτικά στο συγκεκριμένο νόμο, αλλά επίσης οποιονδήποτε ξένο επιχειρήσει να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της Συρίας. Σε αυτούς τους «ξένους» συμπεριλαμβάνονται τόσο εταιρίες που βοηθούν στην ανοικοδόμηση των υποδομών που καταστράφηκαν στον πόλεμο όσο και διαχειριστές ανθρωπιστικής βοήθειας παρεμποδίζοντας την πρόσβαση σε ζωτική βοήθεια ακόμα κι εν μέσω πανδημίας.

Καθώς στόχος του «νόμου του Καίσαρα» σύμφωνα με ό,τι διακηρύσσεται στο ίδιο το κείμενο του είναι η προστασία του Συριακού λαού, βρίσκω εξαιρετικά σημαντικό το συμπέρασμα της Ειδικής Απεσταλμένης του ΟΗΕ ότι «πέρασε σαν οδοστρωτήρας πάνω από τ’  ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων του Συριακού λαού για οίκηση, υγεία και επαρκές επίπεδο ζωής και ανάπτυξης... Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν πρέπει να θέτει εμπόδια στην ανοικοδόμηση των νοσοκομείων, καθώς η έλλειψη ιατρικής φροντίδας απειλεί το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή ολόκληρου του πληθυσμού».

Κι όλα αυτά αφού το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων στην Έκθεση του της 12ης Ιουνίου 2020 προειδοποιούσε ήδη για την επίδραση των προηγούμενων από το «Νόμο του Καίσαρα» κυρώσεων, που είχαν επιβληθεί μέσω Εκτελεστικών Εντολών με στόχο την διακοπή της ροής δημοσίων εσόδων στη Συρία απαγορεύοντας τις εξαγωγές πετρελαίου, φυσικού αερίου και πετροχημικών προϊόντων από μεριάς της Συριακής κυβέρνησης: «Πιθανότατα την πόρτα της Συρίας χτυπάει όχι η πείνα, αλλά ο λιμός.»

Δεν ξεχνούμε το 1 εκατ. ανθρώπους, οι μισοί απ’ αυτούς παιδιά, που πέθαναν στο Ιράκ εξαιτίας των οικονομικών κυρώσεων τη δεκατία πριν την Αμερικανική στρατιωτική εισβολή. Η ΕΕ μπορεί να χαρακτηρίζει την κατάσταση στη Συρία ως «τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή παγκόσμια χωρίς κάτι ανάλογο στην πρόσφατη ιστορία», ωστόσο ο Γιόσιπ Μπορέλ άφησε να εννοηθεί ότι είναι έτοιμοι ν’  ανανεώσουν και αυτόν τον Ιούνιο τις ετήσια ανανεούμενες «ευρωπαϊκές» κυρώσεις ενάντια στη Συρία.

Δεν ξεχνούμε το 1 εκατ. πρόσφυγες, οι περισσότεροι απ’  αυτούς Σύριοι, που διέσχισαν την Ελλάδα το 2015 – και εξακολουθούν να εμφανίζονται μέχρι σήμερα στα εδάφη μας.

Είναι αδύνατο να τερματιστεί η προσφυγική κρίση όσο συνεχίζεται η επέμβαση των ΗΠΑ, που διακρατούν μέχρι σήμερα τις απελευθερωμένες από το Ισλαμικό Κράτος πετρελαιοπηγές μακριά απ’  τη Συριακή κυβέρνηση και τον Συριακό λαό, στον οποίο ανήκουν.

Είναι αδύνατο να τερματιστεί η προσφυγική κρίση όσο η Τουρκία συνεχίζει έναν «πόλεμο δια αντιπροσώπων» στο Ιντλίμπ και διεξάγει έναν άμεσο πόλεμο μετά την εισβολή της στη Βόρεια Συρία ενάντια στους Κουρδικούς και Αραβικούς πληθυσμούς της περιοχής.

Ούτε μπορεί να οριστικοποιηθεί η νίκη ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος όσο ένα καθεστώς διαρκώς διευρυνόμενων οικονομικών κυρώσεων μπορεί οποιαδήποτε στιγμή ν’  μετατραπεί σε ηχηρό κάλεσμα επιστράτευσης νεαρών ανθρώπων χωρίς ελπίδα για το μέλλον.

Προϋπόθεση για πραγματική προστασία του Συριακού λαού είναι η άρση των οικονομικών κυρώσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ, έτσι ώστε να μπορέσει να δοθεί ένα τέλος τόσο στον πόλεμο όσο και στην προσφυγική κρίση και μια νέα Συρία, δημοκρατίας και ευημερίας για όλους, να μπορέσει ν’  αναγεννηθεί μέσα από τις σημερινές στάχτες κι ερείπια.

Αθήνα, 6 Μαίου 2021

UNLESS LIFTING UP THE ECONOMIC SANCTIONS

THERE WILL BE NO END TO THE FOREVER GOING WARS

This is a message that should be carved into the brainstorming behind all Administrations in the world, and first of all the new US Administration, which is bogged in this kind of quicksand forever wars worldwide.

The late Rumsey Clark, former USA Attorney General and international activist, was among the first to highlight what sanctions like those against Syria, a country which the USA has designated as a State Sponsor of Terrorism since 1979, really are: a weapon of mass destruction against each designated people, from Cuba to Venezuela to Iran, in this instance against the Syrian people; not an alternative to war, but the first phase of the war.

With the strategy of eliminating US opponents via sanctions, regime change, nation-building, targeted killings, drone strikes and other applications of US power having failed not only in the Middle East and the Eastern Mediterranean region but worldwide, the implementation of the so-called “Caesar Syria Civilian Protection Act” in June 2020, amidst the first wave of the Covid-19 pandemic, revealed itself for what it is: An exchange of client-support between Syrian-American Groups and the Tramp Administration escalating the impact of sanctions imposed since 2011 on older ones.

Resulting in what the UN Special Rapporteur on the Impact of Unilateral Coercive Measures stated in her report 6 months later: The Caesar Act contains the most wide-ranging US sanctions ever applied against Syria, as it could target not only Russian and Iranian persons and entities as explicitly named in the Act, but also any foreigner attempting to help in the reconstruction of Syria; including foreign companies helping to rebuild essential infrastructure destroyed during the war, as well as humanitarian operators by impeding access to vital aid even among the pandemic.

As the self-proclaimed aim of the Caesar Act is to protect the Syrian people, I find extremely important the conclusion of the Special Rapporteur that it “roughshod over human rights, including the Syrian people’s rights to housing, health and an adequate standard of living and development… The US Government must not put obstacles in the way of rebuilding of hospitals, because lack of medical care threatens the entire population’s very right to life.” 

All these after the World Food Program in its report on  June 12th one year ago was already forewarning against the existing Executive Orders cutting off the flow of any revenue towards Syria and specially prohibiting the export of petroleum, gas and petroleum products by the Syrian Government: “Not just hunger, but famine could very well be knocking on Syria’s door.”

We do not forget the 1 million people, half of them children, who died in Iraq because of the sanctions during the decade before the US military invasion. The EU may be calling the Syrian situation “the world’s largest humanitarian disaster with no parallel in recent history”, still as Josip Borelli insinuated,  they are ready to renew this June the yearly renewed European sanctions against Syria.

We do not forget the 1 million mostly Syrian refugees crossing Greece in 2015 and still appearing in our land.

There can be no end to the refugee crisis as long as the military intervention by the USA is still going on, currently keeping the liberated-from-the-ISIS oil-fields away from the Syrian Government and the Syrian people, to whom they belong. There can be no end to the refugee crisis  as long as Turkey is waging a war by proxy in Idlib and a direct one by invasion in Northern Syria against its Kurdish and Arab population.

Neither can there be any final victory over the Islamic State as long as an ever-increasing-sanctions regime can become at any time a great call for enlistment of young people with no hope for the future.

As a prerequisite for an actual protection of the Syrian people the US and European sanctions against them must be lifted up now, so that war in Syria as well as the refugee crisis can be terminated too and a new Syria, with democracy and prosperity for all, can be reborn out of today’s ashes and ruins.

Athens, 6 May 2021

[---->]

Σχετικά με πρόσφυγες

 

ΣΥΡΙΑ: 442 δις δολάρια το ύψος των καταστροφών μετά από 8 χρόνια πολέμου.

Σύμφωνα με μελέτη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τη Δυτική Ασία και του Κέντρου Συριακών Σπουδών του Πανεπιστημίου St Andrews (Σκωτία), η οποία δημοσιεύθηκε την περασμένη Τετάρτη.

Η μελέτη καλύπτει την περίοδο 2011-2019 και αποκαλύπτει ότι μέχρι το τέλος του όγδοου έτους πολέμου στη Συρία οι οικονομικές απώλειες είχαν ξεπεράσει τα 442 δισεκατομμύρια δολάρια.

Σύμφωνα με την έκθεση, στον τεράστιο και σοκαριστικό αυτό αριθμό θα πρέπει να προσθέσουμε τα βάσανα ενός πληθυσμού που περιλαμβάνει 5,6 εκατομμύρια πρόσφυγες και 6,4 εκατομμύρια εσωτερικούς εκτοπισμένους ανθρώπους · 6,5 εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν σε καθεστώς επισιτιστικής ανασφάλειας · 11,7 εκατομμύρια άνθρωποι που είχαν ακόμα ανάγκη μια κάποια μορφή ανθρωπιστικής βοήθειας.

Η μελέτη, με τίτλο « Συρία σε πόλεμο: οκτώ χρόνια μετά», δείχνει ότι σχεδόν 3 εκατομμύρια παιδιά στη Συρία δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν σχολείο κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους 2017-2018.

Σε ό, τι αφορά το εμπόριο, η μελέτη υπογραμμίζει ότι οι συριακές εξαγωγές κατέρρευσαν, από 8,7 δισεκατομμύρια δολάρια το 2010 σε 0,7 δισεκατομμύρια δολάρια το 2018, λόγω διαταραχής της παραγωγής και των εμπορικών δικτύων.

Επιπλέον, όπως επισημαίνεται η ζημιά στις υποδομές, οι μονομερείς περιοριστικές οικονομικές κυρώσεις που επιβάλλουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και η διαφυγή φυσικού, χρηματοπιστωτικού και ανθρώπινου κεφαλαίου από τη χώρα είναι μερικοί από τους παράγοντες που συμβάλλουν στην κατάρρευση του εμπορίου και της οικονομία της Συρίας.

Ωστόσο, οι εισαγωγές δεν μειώθηκαν, αυξάνοντας έτσι το εμπορικό έλλειμμα με συνέπεια την περαιτέρω υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, της συριακής λίρας.

Στη χώρα που τυραννιέται από τον πόλεμο, οι μονομερείς κυρώσεις που επέβαλαν Ηνωμένες Πολιτείες και ΕΕ, ειδικά εν μέσω της νέας πανδημίας COVID-19, έκαναν τη ζωή ακόμη πιο δύσκολη σε έναν πληθυσμό που ήδη αντιμετώπιζε τις συνέπειες ενός παρατεταμένου πολέμου, που σημαίνει ότι η πρόσβαση σε στοιχειώδη ιατρική φροντίδα, βοήθεια, εξοπλισμό και στα καθημερινά απαραίτητα είναι σχεδόν μηδενική. Στοιχεία που επιβεβαιώνουν πώς τα εμπάργκο δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να σκοτώνουν τους πολίτες.

 

 https://www.inspired-by-syria.com/syria-at-war-8-years-on

https://www.facebook.com/1occhisulmondo