Γ. Μαργαρίτης από Θέρισο: Η Κρήτη είναι μια μπαρουταποθήκη, μια βάση για πολέμους που δε θα αποφασισθούν στην Αθήνα – Λάθος ο εφησυχασμός

Την Κυριακή 15 Απριλίου διοργανώθηκε εκδήλωση από το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης Θερίσου Χανίων και τον πολιτιστικό σύλλογο Θερίσου Χανίων “Η Επανάσταση του Θερίσου”.

Θέμα της εκδήλωσης ήταν “Ο ρόλος του μουσείου στην διατήρηση της ιστορικής μνήμης” με κεντρικό ομιλητή τον Γιώργο Μαργαρίτη, καθηγητή σύγχρονης ιστορίας του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η εκδήλωση έλαβε χώρα στο χωριό Θέρισο Χανίων (Κρήτη), χωριό με πλούσια ιστορία τα χρόνια της αντίστασης, στο χώρο του Μουσείου της Εθνικής Αντίστασης.

 

Παρευρέθηκε πλήθος κόσμου από την περιοχή, αγωνιστές της Αντίστασης αλλά σημαντική ήταν και η παρουσία νεότερων ηλικιών. Σημαντικό κομμάτι στην ομιλία του Γ. Μαργαρίτη αναφερόταν στο ρόλο που έχουν τέτοιου τύπου Μουσεία στη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας από τις νεότερες κιόλας ηλικίες, αφού αυτά είναι μουσεία που έχουν φτιαχτεί από τον ίδιο τον λαό και απευθύνονται στον ίδιο το λαό, για αυτό το λόγο είναι ακόμα πιο σημαντική η διατήρηση και ανάδειξη τους,

 Τόνιζε συνεχώς το ότι «οι άνθρωποι που απεικονίζονται στις φωτογραφίες, οι πρωταγωνιστές αυτών των ηρωικών μαχών που διαβάζουμε στα βιβλία και ακούμε στις ιστορίες των παππούδων μας, δεν είναι κάποιοι ήρωες πέρα και έξω από εμάς. Είναι άνθρωποι σαν κι εμάς, που επέλεξαν το δρόμο του αγώνα, που επέλεξαν να αγωνιστούν για το δίκιο της τάξης τους, για έναν καλύτερο κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Οι άνθρωποι που βλέπουμε σε αυτές τις φωτογραφίες και τους θαυμάζουμε και τους τιμούμε είναι ο καθένας από εμάς.»

Σε δηλώσεις του σε τοπικά μέσα ενημέρωσης των Χανίων καθώς και στην ομιλία του, ο καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης χαρακτηρίζει τα Μουσεία Εθνικής Αντίστασης ως «Θύλακες Παιδείας», τα οποία πρέπει να μείνουν ανοιχτά προς την κοινωνία. Πιο συγκεκριμένα αναφέρει:

«Τα Μουσείο είναι ένα εφεύρημα του σύγχρονου κόσμου, ένα κρατικό σύστημα παιδείας αλλά και ένα πολιτικό εργαλείο, καθώς η άρχουσα τάξη το χρησιμοποίησε πάρα πολύ έντονα στο παρελθόν, γιατί όλες οι μεγάλες αυτοκρατορίες θέλανε κι από ένα μεγάλο μουσείο στην μητρόπολη τους όπου κουβαλάγανε όλα τα λάφυρα από τις περιοχές όπου κυριαρχούσανε ανάμεσα τους π.χ. και τα Μάρμαρα του Παρθενώνα που βρίσκονται στο Λονδίνο, ως λάφυρα κι αυτά μιας μεγάλης δύναμης».

Ωστόσο, πρόσθεσε ότι «αυτό το πολιτικό εργαλείο μπορούν να το χρησιμοποιήσουν και οι λαοί για να βάλουν εκεί όχι μόνο την δική τους μνήμη αλλά την πιστοποίηση των αγώνων τους, τις εικόνες, τα κατάλοιπα, τις σφραγίδες των αγώνων τους, όλα αυτά τα πράγματα που φτιάχνουν την ιστορία του λαϊκού κινήματος.

Ενός λαϊκού κινήματος που πάλεψε για την κοινωνική δικαιοσύνη, που πάλεψε τους ξένους κατακτητές, την παράδοση του εθνικού πλούτου, του εθνικού εδάφους στον αντίπαλο. Όλα αυτά ένα Μουσείο βρίσκεται όχι απλώς για να τα στηλιτεύει αλλά για να αποδείξει ότι μπορεί να αγωνιστεί και ότι αγωνίστηκε με επιτυχία κάποτε ο λαός μας ενάντια σε αυτά που συνέβησαν.

 Κι έτσι κι εμείς μπορεί να μην έχουμε ένα Μουσείο του Λούβρου αλλά έχουμε Μουσείο με τα όπλα του λαού μας, με την αποφασιστικότητα και τους αγώνες του λαού μας, που παράλληλα δίνει και μια υπόσχεση ότι αυτά που γίνανε στο παρελθόν δεν πεθάνανε, θα ξανά γίνουνε μέχρι να επικρατήσει δικαιοσύνη σε αυτόν εδώ τον κόσμο».

Ο Γ.Μαργαρίτης προχώρησε και σε δηλώσεις σχετικά με τις πρόσφατες εξελίξεις σχετικά με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τους ανταγωνισμούς και την τελευταία επίθεση στη Συρία. Εξέφρασε την έντονη ανησυχία που υπάρχει για την εμπλοκή της Κρήτης σε ενδεχόμενο πολέμου, λόγω της ύπαρξης της ισχυρής βάσης του ΝΑΤΟ στην περιοχή μας.

Χαρακτήρισε την Κρήτη ως «μπαρουταποθήκη», ένα είδος βάσης για πολέμους που δεν θα αποφασιστούνε στην Αθήνα και σίγουρα δεν θα αποφασιστούνε στο Ηράκλειο ή στα Χανιά». Ωστόσο, όπως είπε, θα επηρεάσουν το μέλλον του νησιού και των κατοίκων του. 

«Η μοίρα του νησιού αυτού και η μοίρα των ανθρώπων που το κατοικούνε, θα παιχτεί στα χαρτιά μακριά από τους ανθρώπους αυτούς, μακριά από τα συμφέροντα τους, μακριά από την ζωή τους την ίδια» σημείωσε.

Για τις εξελίξεις στον ευρύτερο χώρο της Μεσογείου ανέφερε χαρακτηριστικά: «Αν ήμασταν σεισμολόγοι θα λέγαμε ότι βρισκόμαστε σε ένα πολύ επικίνδυνο σημείο, στο σημείο όπου διασταυρώνονται τεκτονικά ρήγματα. Δηλαδή έχουμε μια πολύ μεγάλη κρίση στην περιοχή μας στο χώρο της ανατολικής Μεσογείου, μια κρίση που αρθρώνεται στους ανταγωνισμούς γύρω από τις ενεργειακές πηγές όπως το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τους αγωγούς που τα μεταφέρουν κτλ. Ένας ανταγωνισμός που δίνει φοβερούς, ενεργούς πολέμους.

 Και πάνω σε αυτή την μεγάλη κρίση στην οποία μαζεύονται δυνάμεις επί δυνάμεων έχουμε τα δικά μας προβλήματα με την γειτονική χώρα, τα οποία συνδέονται με αυτή την κρίση. Δηλαδή το ζήτημα που αμφισβητείται σήμερα είναι τα νομικά δικαιώματα που έχει η Ελλάδα πάνω στις θάλασσες της.

 Αυτό συνδέεται με τα προηγούμενα θέματα και ταυτόχρονα ξεχωρίζει από αυτά, γιατί είναι ένα ειδικό θέμα. Όμως όταν αυτά τα δύο συνδέονται, όταν η ελληνοτουρκική διαφορά, η τουρκική επιθετικότητα μπαίνει στο πλαίσιο της ευρύτερης διαμάχης για τον ίδιο λόγο στην περιοχή αυτή, τότε τα πράγματα είναι τρομερά επικίνδυνα και απρόβλεπτα.

 Γι’ αυτό χρειάζεται να σταματήσει αυτή η καθησυχαστική πολιτική στον λαό μας, ότι δηλαδή “τίποτα δεν συμβαίνει”, “δεν πειράζει, ισχυρές συμμαχίες θα μας προστατεύσουν”, δεν ισχύουν γιατί οι ανταγωνισμοί είναι τόσο ισχυροί που τινάζουν και συμμαχίες στον αέρα. Βλέπετε την Τουρκία που είναι μέλος του ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα τι κάνει. Την ίδια ώρα, πρόσθεσε, σύμφωνα με τους Τούρκους γείτονες, επειδή η νήσος Γαύδος και η Γαυδοπούλα δεν αναφέρονται σε καμία σύμβαση, είναι θολό τοπίο».

Συμπληρώνει ότι: «Η Κρήτη βρίσκεται στο κέντρο όλων αυτών των πραγμάτων. Και επειδή εδώ, παίζονται τα μεγάλα παιχνίδια λόγω των Βάσεων, και μάλιστα οι Βάσεις αυτές ήταν πολύ ενεργές στο τελευταίο “χτύπημα” της Συρίας ή σε οποιοδήποτε πόλεμο στην Μέση Ανατολή, για το νησί της Κρήτης περικλείει κινδύνους.

 Η μοίρα του νησιού αυτού και η μοίρα των ανθρώπων που το κατοικούνε, θα παιχτεί στα χαρτιά μακριά από τους ανθρώπους αυτούς, μακριά από τα συμφέροντα τους, μακριά από την ζωή τους την ίδια.

 Η Κρήτη είναι σαν ένα είδος πολεμικής βάσης για πολέμους που σε τελική ανάλυση δεν θα αποφασιστούνε στην Αθήνα και σίγουρα δεν θα αποφασιστούνε στο Ηράκλειο ή στα Χανιά. Κι αυτό πολλαπλασιάζει τους κινδύνους.

 Δεν είναι μόνο που ένας θέλει την Γαύδο είναι που οι άλλοι θέλουν την ανατολική Μεσόγειο ολόκληρη. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει το να είσαι μια… μπαρουταποθήκη, ένα νησί που φιλοξενεί Βάσεις, αεροπλάνα τηλεκατευθυνόμενα, επανδρωμένα, μόλους και προκυμαίες που αράζουν αεροπλανοφόρα. 

Τι σημαίνει για ένα νησί που γίνεται στόχος, γίνεται μέρος των γενικότερων προβλημάτων και αν θέλετε η ίδια η εθνική κυριαρχία στο νησί αυτό μπαίνει υπό αμφισβήτηση».

Για αυτό : «το να μηρυκάζει κανείς λύσεις οι οποίες ποτέ δεν δουλέψανε, σε μια σημερινή κατάσταση, είναι ένα είδος του να εξαπατάς ακόμη μια φορά τον λαό σου, να μην τον προετοιμάζεις για τα επερχόμενα. Και τα επερχόμενα θα είναι προβληματικά.

 Δηλαδή όταν η Ελλάδα έχει νομικό δικαίωμα σε τόσο μεγάλες εκτάσεις θάλασσας και οι εκτάσεις αυτές θάλασσας υπόσχονται πλουτοφόρες, είναι φυσικό ότι θα τις διεκδικήσουν ιμπεριαλιστές, εχθροί μικροί και μεγάλοι.

 Και πρέπει ο λαός μας να προετοιμαστεί για την υπόθεση του πολέμου, πρέπει να προετοιμαστεί πρώτον για να μην πάρει μέρος σε πολέμους που θα εξυπηρετούν συμφέροντα άλλων αλλά να είναι έτοιμος να υπερασπίσει όλα όσα του ανήκουν, τον πλούτο που του ανήκει.

 Κι αυτή είναι η γλώσσα της αλήθειας, η γλώσσα της πραγματικότητας που πρέπει ο λαός μας σιγά σιγά να αποκτήσει για να μπορέσει πολιτικά να σκεφτεί και πολιτικά να αντιδράσει σε αυτά που οι άλλοι ετοιμάζουν για αυτόν.

 Πρέπει ο πολύς κόσμος να μπει στην Πολιτική, να πάρει τις υποθέσεις αυτές στα χέρια του και να μην επιτρέπει σε άλλους να ορίζουν τις τύχες του, ερήμην του, σε κέντρα μακρινά και μη προσβάσιμα από τους πολλούς».

 [--->]