ΒΑΛΑΝΕ ΛΕΕΙ ΠΛΑΦΟΝ!

 Η ΕΕ αποφάσισε λέει να βάλει ανώτατο όριο στην τιμή πώλησης (πλαφόν) του ρωσικού πετρελαίου τα 60 δολάρια το βαρέλι. Τι θα γίνει τώρα; Μα είναι απλό.

Σε γενικές γραμμές, αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη θυμίζει το παραμύθι του Τζιάνι Ροντάρι «Ο Τζελσομίνο στη χώρα των ψεύτηδων». Το θυμάστε το παραμύθι; Εκεί, με εντολή του βασιλιά Τζιακομόνε, ενός πρώην πειρατή, που με τη συμμορία του είχε καταλάβει την εξουσία, έλεγαν σε όλους να λένε ψέματα συνέχεια, ακόμα και στα ζώα. Γι' αυτό και οι γάτες γαύγιζαν, τα σκυλιά νιαούριζαν και ούτω καθεξής.

Η Πολωνία, σύμφωνα με πολωνό διπλωμάτη, συμφώνησε (!) να θέσει η ΕΕ ανώτατο όριο τιμών στο ρωσικό πετρέλαιο 60 δολάρια το βαρέλι. Ποια είναι η ουσία; Ότι την ίδια στιγμή, ο πολωνικός όμιλος Orlen υπέβαλε αίτηση για παράδοση 3 εκατ. τόνων πετρελαίου από τη Ρωσία μέσω του αγωγού Druzhba το 2023.

Από τις 5 Δεκεμβρίου, η ΕΕ έχει επιβάλει εμπάργκο στις θαλάσσιες παραδόσεις του πετρελαίου μας. Και απαγόρευση της μεταφοράς και ασφάλισής του για τις χώρες που δεν συμμετέχουν στο εμπάργκο. Αλλά το θέμα είναι ότι δεν αγοράζουν οι χώρες το πετρέλαιό μας- το αγοράζουν οι εταιρείες. Για παράδειγμα, στο λιμάνι Ventspils της Βαλτικής, η πετρελαιοβιομηχανία Trfigura αναμειγνύει το πετρέλαιό μας με νορβηγικό πετρέλαιο σε αναλογία 49 προς 51 και το πουλάει σε ευρωπαϊκές εταιρείες.

Επιπλέον, επισήμως, δεν μεταφέρεται πλέον σχεδόν καθόλου πετρέλαιο από τη Ρωσία στην Ευρώπη μέσω θαλάσσης. Ο όγκος έπεσε στα 770.000 βαρέλια ημερησίως τον Οκτώβριο από τα 1,6 εκατ. βαρέλια ημερησίως τον Ιανουάριο. Αλλά οι προμήθειες προς την Ιταλία έχουν διπλασιαστεί, προς τη Βουλγαρία - τετραπλασιαστεί - απλά δεν έχουν άλλη επιλογή.

Πού έχει πάει το ρωσικό πετρέλαιο; Ξέρετε πού - στην Ινδία και την Κίνα. Η Ινδία τον Νοέμβριο αγόρασε περίπου το 40% του συνόλου των εξαγωγών μας αργού πετρελαίου Ural μέσω θαλάσσης, κερδίζοντας τον υπόλοιπο κόσμο. Και βέβαια δεν αγοράζει η κυβέρνηση της Ινδίας ρωσικό πετρέλαιο, αλλά οι ινδικές εταιρείες. Αυτό δήλωσε ο υπουργός Ενέργειας της Ινδίας στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.

Στη Μεσόγειο, η Τουρκία έχει γίνει ο κύριος αγοραστής πετρελαίου Ural  μέσω θαλάσσης, δηλαδή το 15% των θαλάσσιων αποστολών.

Με άλλα λόγια, η ΕΕ αγοράζει ήδη το πετρέλαιό μας με προσαύξηση από την Τουρκία, την Ινδία και την Αίγυπτο. Και το αστείο είναι ότι, οι ΗΠΑ έχουν ξεκαθαρίσει στους Ινδούς ότι μπορούν να συνεχίσουν να αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο χωρίς ανώτατο όριο τιμής, αρκεί να μην χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες ευρωπαϊκών εταιρειών.

Πολύ πιθανόν οι ΗΠΑ, που μέχρι σήμερα αρνούνται να αγοράσουν ρωσικό πετρέλαιο, όταν ο οικονομικός μαρασμός της Ευρώπης σταθεροποιήσει το ανώτατο όριο τιμής πώλησης ρωσικού πετρελαίου, τότε θα ξαναρχίσουν οι ίδιες να αγοράζουν το πετρέλαιό μας ή τα παράγωγα πετρελαίου για την αγορά τους και να τα πουλάνε στους Ευρωπαίους πιο ακριβά.

Εν τω μεταξύ, ο όγκος των πετρελαιοειδών από τη Ρωσία προς την Ευρώπη όχι μόνο δεν μειώνεται, αλλά, αυξάνεται! Ειδικότερα, το ντίζελ. Από την 1η έως τις 24 Νοεμβρίου, η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο έλαβαν σχεδόν το 50% των εισαγωγών τους σε ντίζελ από τη Ρωσία, και μάλιστα δια θαλάσσης. Το επίπεδο εξάρτησης από το ρωσικό ντίζελ έχει αυξηθεί απότομα από τον Οκτώβριο.

 Τότε ήταν που η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο αύξησαν σημαντικά τις αγορές τους λόγω των απεργιών που έθεσαν εκτός λειτουργίας τη γαλλική ικανότητα διύλισης. Και οι άνθρωποι εκεί απεργούν λόγω των αυξήσεων των τιμών στη Γαλλία, οι οποίες είναι άμεση συνέπεια των υψηλότερων τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου.

Και, ναι, το αστείο είναι ότι: στις 5 Φεβρουαρίου 2023, η ΕΕ θα σταματήσει τις θαλάσσιες εισαγωγές ντίζελ και άλλων προϊόντων πετρελαίου από τη Ρωσία... Καταλάβατε τίποτα;

από το κανάλι Slavyangrad στο Telegram

 

 

Καταργείται στην πράξη ο δημόσιος χαρακτήρας της Υγείας

 

Το νέο νομοσχέδιο για το ΕΣΥ θα επιδεινώσει την κατάσταση στα νοσοκομεία για τους πολίτες

❚ του Ιάσονα Κωστόπουλου

 

Το νέο νομοσχέδιο για το ΕΣΥ,που κατατέθηκε αυτή την εβδομάδα στη Βουλή έχει προκαλέσει –δικαίως– τις αντιδράσεις σχεδόν του συνόλου των εργαζομένων στον τομέα της Υγείας. Μάλιστα, οι συλλογικοί φορείς και οι ενώσεις των γιατρών είναι διατεθειμένοι να προχωρήσουν σε επαναλαμβανόμενες απεργίες την επόμενη περίοδο ενάντια στο νομοσχέδιο, το οποίο σύμφωνα και με τους ίδιους τους γιατρούς, καταργεί στην πράξη το δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ, αλλά και παράλληλα συνεπάγεται χαμηλότερο επίπεδο υπηρεσιών υγείας και αποκλεισμό πολλών ασθενών από την πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία.

Ο λόγος είναι ότι το νομοσχέδιο καταργεί την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των γιατρών του ΕΣΥ στα δημόσια νοσοκομεία, περιλαμβάνει την πρόσληψη ιδιωτών γιατρών σε θέσεις μερικής απασχόλησης και προβλέπει την παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (Π.Φ.Υ.) από ιδιωτικούς οργανισμούς, με τη μορφή συνεργασιών με το Δημόσιο.

Σε ό,τι αφορά τους γιατρούς, η κατάργηση της αποκλειστικής και πλήρους απασχόλησης στο ΕΣΥ, γίνεται από μεριάς της κυβέρνησης με το επιχείρημα πως κάτι τέτοιο θα αυξήσει τις απολαβές τους, αλλά και θα αποτελέσει κίνητρο για ιδιώτες γιατρούς για να καλύψουν θέσεις στις οποίες το ΕΣΥ έχει ελλείψεις. Επιπλέον και η θέσπιση θέσεων μερικής απασχόλησης γίνεται με επιχείρημα και πάλι την υποστελέχωση του ΕΣΥ σε περιπτώσεις όπου οι θέσεις που προκηρύσσονται δεν καλύπτονται.

Είναι προφανές και αποδεδειγμένο σε πολλές άλλες περιπτώσεις, πως υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων για όποιον εργάζεται παράλληλα στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Αυτό είναι ακόμη πιο εμφανές στην περίπτωση των ιδιωτικών ιατρείων, όπου το ΕΣΥ θα λειτουργεί ως χώρος ψαρέματος πελατείας, κάτι το οποίο θα αποδειχθεί μονόδρομος αν εφαρμοστεί το νομοσχέδιο καθώς αφού η υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση του ΕΣΥ οδηγεί σε μεγάλες λίστες αναμονής που θα μπορούν να «παρακαμφθούν» μέσα από την ώθηση όσων ασθενών το αντέχουν οικονομικά στον ιδιωτικό τομέα.

Τα παραπάνω είναι βέβαιο πως σταδιακά θα μειώσουν και το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών του δημοσίου συστήματος,με τους γιατρούς να λειτουργούν σαν ενδιάμεσοι ανάμεσα στο ΕΣΥ και το ιατρείο ή την κλινική που εργάζονται, είτε για τη μεταφορά ασθενών από το ΕΣΥ στον ιδιωτικό τομέα, είτε για τη χρησιμοποίηση των υποδομών του ΕΣΥ από ασθενείς του ιδιωτικού τομέα αφού πρώτα πλήρωσαν για όλες τις υπηρεσίες «χαμηλού κόστους».

Το ίδιο ακριβώς ισχύει–σε πολλαπλάσιο βαθμό– και για τις θέσεις μερικής απασχόλησης, με τη μόνη διαφορά ότι σε αυτή την περίπτωση είναι βέβαιο πως εξαρχής θα μειωθεί και η ποιότητα παροχής υπηρεσιών, με γιατρούς που εκ των πραγμάτων δεν θα προλαβαίνουν να ανταποκριθούν με τον δέοντα τρόπο.

Αντίστοιχου χαρακτήρα και αποτελέσματα θα έχει και η κάλυψη αναγκών της Π.Φ.Υ από ιδιωτικά εργαστήρια και κλινικές.

Μπορεί μεν αυτό που λέγεται να είναι ότι τέτοιες συνεργασίες θα λειτουργούν μόνο όπου το Δημόσιο δεν διαθέτει τις απαραίτητες υποδομές, αλλά επί της ουσίας και μακροχρόνια αυτό θα σημάνει πως το Δημόσιο δεν θα επενδύει πλέον σε υποδομές καθώς πάγιες ανάγκες θα καλύπτονται με τέτοιες συμφωνίες.

Ενώ, ερωτηματικό είναι και κατά πόσο θα λειτουργούν τέτοιου είδους συνεργασίες, καθώς στην πανδημία φάνηκε πως ο ιδιωτικός τομέας –όπως είναι αναμενόμενο–,δεν ιεραρχεί την κάλυψη των αναγκών εν γένει, αλλά την αύξηση των κερδών του, όπως έγινε για παράδειγμα με τις ΜΕΘ. Με τη διαφορά, ότι το νομοσχέδιο δημιουργεί ένα συνολικό πλαίσιο, στο οποίο ο ιδιωτικός τομέας θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ποιους τομείς της δημόσιας υγείας θεωρεί επικερδείς για να τους αναλάβει, ενώ τα υπόλοιπα θα μένουν στο ΕΣΥ.

Συνολικά, το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας, δεν αλλάζει απλά τους όρους εργασίας των γιατρών, αλλά αποτελεί τα θεμέλια για να αποτραβηχτεί το κράτος από την υποχρέωση να παρέχει υψηλού επιπέδου δημόσια υγεία. Πίσω από τις γραμμές του νομοσχεδίου κρύβεται η άποψη ότι το κράτος δεν οφείλει να πληρώνει τους γιατρούς επαρκώς, δεν οφείλει να καλύπτει τα κενά του συστήματος υγείας ή να επενδύει για υποδομές.

Από αυτά θα αποτραβηχτεί κάνοντας τον διαιτητή ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό, όπου κάτι τέτοιο είναι επικερδές, ενώ όπου δεν είναι θα επικρατεί διάλυση. Αξίζει να αναφέρουμε, πως αυτή δεν είναι η πρώτη απόπειρα υπονόμευσης και έπειτα κατάργησης του ΕΣΥ, αντίστοιχα μέτρα έχουν προωθηθεί και σε προηγούμενες περιόδους, με τα απογευματινά ιατρεία, τα πέντε ευρώ την περίοδο των Μνημονίων και τα ειδικά δικαιώματα πανεπιστημιακών και στρατιωτικών γιατρών. Πράγμα που –σε συνδυασμό με την υποστελέχωση και την κάλυψη πάγιων αναγκών από επικουρικό προσωπικό– έχει φέρει το ΕΣΥ σε οριακό βαθμό και έχει καλλιεργήσει το έδαφος για το σημερινό νομοσχέδιο.

Άλλωστε όσα προωθούνται σήμερα, είχαν δοκιμαστεί ως έκτακτα μέτρα και μέσα στην πανδημία. Από αυτή τη σκοπιά δεν πρόκειται για μια περίπτωση όπου η κυβέρνηση δεν διδάχθηκε από την πανδημία αλλά αντίθετα –όπως είχαμε γράψει επανειλημμένα στον Δρόμο– η πανδημία αποτέλεσε την πρόβα τζενεράλε για μεγάλες αναδιαρθρώσεις σε όλους τους τομείς που τώρα γίνονται κανονικότητα.

Δρόμος της αριστεράς,26/11/2022

Δεύτερη μάχη, δεύτερη νίκη. Συνεχίζουμε!

 

Μια νίκη με τον καρκίνο στη θάλασσα της Σύρου να μένει.

Δεύτερη μάχη, δεύτερη νίκη. Συνεχίζουμε!

Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Σύρου, με την απόφασή του 42/2022, έκρινε αβάσιμες όλες τις αιτιάσεις της ΟΝΕΧ ενάντια στο Παρατηρητήριο Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου, απορρίπτοντας συνολικά την πρώτη αγωγή.

Το Δικαστήριο έκρινε πως η μέχρι σήμερα δράση του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου, προκειμένου να αναδείξει το ζήτημα της ρύπανσης του φυσικού περιβάλλοντος και της απειλής προς τη δημόσια υγεία είναι απολύτως θεμιτή, εύλογη, τεκμηριωμένη, δικαιολογημένη, χωρίς καμία σκοπιμότητα έγινε στο πλαίσιο των συνταγματικά κατοχυρωμένων ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων μας και ότι καμία ζημιά (ηθική ή υλική) δεν έχει προκληθεί στην εταιρία από τη δράση του Παρατηρητηρίου. Ως εκ τούτου, απέρριψε και κάθε αξίωση για αποζημιώσεις προς την εταιρία, που συνολικά διεκδικούσε €3 εκ. από το ΠΠΠΣ και τα εναγόμενα μέλη του, για … «ηθική βλάβη και διαφυγόντα κέρδη».

Το μόνο που έκρινε επιλήψιμο από την πλευρά μας, στις άλλες δύο αγωγές, ήταν η υπόνοια απόδοσης σκοπιμότητας προς την εταιρία ότι κάνει χορηγίες προς τις δημόσιες αρχές προκειμένου να εξαγοράσει τη σιωπή τους, πράγμα που ποτέ δεν υποστηρίξαμε. Υποστηρίξαμε ότι οι αρμόδιες αρχές σιωπούν και δεν ασκούν τις ελεγκτικές αρμοδιότητές τους για λόγους που οι ίδιες γνωρίζουν. Το γεγονός ότι η ΟΝΕΧ κάνει χορηγίες προς τις αρμόδιες αρχές δεν αμφισβητείται από κανένα. Ουδέποτε αποδώσαμε σκοπιμότητα στην εταιρία, ούτε την εγκαλέσαμε ποτέ για τις χορηγίες, εγκαλέσαμε τις αρχές που δεν κάνουν τη δουλειά τους.

Πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική απόφαση που δικαιώνει τον πολύμηνο αγώνα μας και την πίστη μας στη συλλογική δράση και στο καθήκον και την υποχρέωση των πολιτών να ασκούν κοινωνικό έλεγχο στην πολιτεία.

Το γεγονός ότι η εταιρία έσπευσε να πανηγυρίσει για την πλήρη απόρριψη των παράλογων αιτιάσεών της από το δικαστήριο, χαρακτηρίζοντας την απόφαση «καταπέλτη», προαναγγέλλοντας, όμως, ταυτόχρονα ότι θα ασκήσει έφεση εναντίον της, καθώς, όπως η ίδια σημειώνει σε ανακοίνωσή της, «αφήνει πολλά νομικά και πραγματικά ζητήματα σε εκκρεμότητα», μόνο γέλια προκαλεί. Ασφαλώς, θα είμαστε και πάλι παρόντες και παρούσες στο Εφετείο, για να υποστηρίξουμε το δίκαιο όπως κάναμε και πρωτόδικα.

Μέχρι τότε, εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας σε όλες και όλους, φυσικά πρόσωπα και οργανώσεις που τάχθηκαν στο πλευρό μας και ενίσχυσαν με την αισιοδοξία της συλλογικότητας τον αγώνα μας και μοιραζόμαστε μαζί τους τη χαρά μας.

Έναν αγώνα, που δεν στόχευε μόνο στην προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, αλλά και των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων μας ως πολιτών, να σκεφτόμαστε, να μιλάμε και να δρούμε ελεύθερα, συλλογικά και ατομικά, στον δημόσιο χώρο.

Το σίγουρο είναι ότι η φωνή και η συλλογική δράση των ανθρώπων έχουν δύναμη.

Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε και να ασκούμε αυτή τη δύναμη απέναντι στα «ΣΚΑΣΤΕ!», απ’ όπου και αν προέρχονται.

Συνεχίζουμε!

Χουντική τρομοκρατία για έκφραση γνώμης

 

Για σήμερα η Ρωσική ορχήστρα musicAeterna είχε προγραμματίσει μια εμφάνιση στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας με ένα έργο του  Βέρντι. Διευθυντής της ορχήστρας είναι ο γεννημένος στην Ελλάδα Θόδωρος Κουρεντζής που δουλεύει εδώ και 25 χρόνια στη Ρωσία. Μέχρις εδώ καλά …

👉Χτες οι οργανωτές στο Ντόρτμουντ, ανακοίνωσαν ότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ σε 4-5 μέλη του συνόλου να εμφανιστούν γιατί -άκουσον/άκουσον- στα social media και μάλιστα στην πατρίδα τους (!) πήραν θέση υπέρ της Ρωσίας.

Μάλιστα ο Γερμανός διευθυντής του χώρου της συναυλίας Χερ Raphael von Hoensbroech σημείωσε ότι ένας τενόρος που απέκλεισε είχε τραγουδήσει ένα κομμάτι που έλεγε «ο φασισμός μας χτυπάει ξανά»!

✔️Αν αυτό δεν είναι χουντική τρομοκρατία για έκφραση γνώμης, ΤΙ ΕΙΝΑΙ;

✔️ Εκτός από τρομοκρατία και ιδεολογικός ρατσισμός είναι και φακέλωμα! Ή ρουφιανιά! Αλλιώς πως ήξερε ο von Hoensbroech τις πεποιθήσεις του κάθε μουσικού;

Ο Θόδωρος Κουρεντζής θεωρείται «διάνοια» στη διεύθυνση μουσικών συνόλων με παγκόσμια φήμη.

✔️Δεν έχω προσωπική γνώμη, αλλά έτσι θάναι. Το Γενάρη θυμάμαι που ήρθε στο Μέγαρο Μουσικής έγινε πανζουρλισμός από φιλόμουσους και κυρίες Κολωνακίου και Β. Προαστίων για ένα εισιτήριο.

✔️Ο Κουρεντζής, και προς τιμή του, από 23 χρονών τελειώνοντας το Ωδείο στην Αθήνα, προτίμησε να ζει στη Ρωσία όπου ανδρώθηκε η φήμη του. Και μάλιστα σε μικρά σχήματα στην αρχή όπως στο Νοβοσιμπίρσκ, το Πέρμ κλπ αντί στα φώτα και τη χλιδή της Δύσης.

✔️Το Ρώσικο κράτος και η κοινωνία του παρείχαν τα πάντα. Σήμερα η έδρα του ίδιου και της ορχήστρας του, για αποκλειστική χρήση, είναι το εμβληματικό Leningradskiy Dom Radio και χορηγός/χρηματοδότης η κρατική τράπεζα VTB.

👉 Ο von Hoensbroech δήλωσε ότι ο Κουρεντζής «συμφώνησε με τον αποκλεισμό των συναδέλφων του» για τις απόψεις τους.

👉 Αν είναι αλήθεια όμως είναι ένα θέμα! Ή όχι;

από Θερσίτη στο Telegram

Καρτ-ποσταλ από το όχι και πολύ μακρινό παρελθόν

 

Ο επιχειρηματίας Γρηγόρης Φαρμάκης γράφει:

"Διαβάζω σχόλια για την ευθύνη των δανειοληπτών, και θέλω να σας στείλω μία καρτ-ποσταλ από το όχι και πολύ μακρινό παρελθόν.

Ένα ηλιόλουστο πρωί, κάπου λίγο πριν το ξέσπασμα της διεθνούς οικονομικής κρίσης, ο διευθυντής του περιφερειακού τμήματος επιχειρηματικής πίστης μεγάλης τράπεζας καθόταν στο γραφείο μου απέναντί μου πίνοντας τον καφέ του, και κοιτώντας με με πολύ σοβαρό ύφος μου είπε:

- «Αυτή η εταιρεία έχει το δυναμικό και τις προοπτικές να εκτιναχθεί!»

- «Ευχαριστώ»

- «Αλλά κάποιος την φρενάρει κύριε Φαρμάκη»

- «Τι εννοείτε; Ποιος την φρενάρει;»

- «Εσείς! Εσείς την φρενάρετε!», με έδειξε με το δάχτυλο.

- «Εγώ; Πώς;»

- «Είστε πολύ συντηρητικός με τον δανεισμό! Πάρτε άλλα 500 χιλ. να τα τζιράρετε! Έτσι μεγαλώνουν οι εταιρείες!»

- «Μα ήδη έχουμε ξένα κεφάλαια όσο περίπου και τα ίδια κεφάλαια μας, λόγος 1:1. Δεν είναι σωστό να ξεπεράσουμε αυτό το επίπεδο. Άλλωστε κάνουμε αυξήσεις κεφαλαίου επανεπενδύοντας τα κέρδη μας.»

- «Αχ κύριε Φαρμάκη μου, είστε νέος και πολύ επιστήμονας, δεν λειτουργεί έτσι η αγορά. Υπάρχουν εταιρείες που δανείζονται με λόγο ξένων προς ίδια κεφάλαια είκοσι προς ένα ή και περισσότερο. Θα το μετανιώσετε που χάνετε ευκαιρίες για εύκολο χρήμα».

Ήταν ο ίδιος που κάποιον Δεκέμβρη με έπαιρνε τηλέφωνο και με παρακαλούσε να τραβήξουμε 100 χιλιάρικα από το περιθώριο που είχαμε για κεφάλαιο κίνησης για να πάρει το bonus του επειδή θα έπιανε τους στόχους δανειοδοτήσεων που είχε βάλει η διοίκηση, και ας το επιστρέφαμε τον Γενάρη αν δεν το χρειαζόμασταν. Και ήταν η εποχή που πωλητές, πλασιέ των τραπεζών που πουλούσαν χρήμα με μεθόδους δοσατζή του εξήντα, έπαιρναν τηλέφωνο την μητέρα μου για να της ανακοινώσουν χαρούμενοι ότι έχει προεγκριθεί μια (ακόμα) πιστωτική κάρτα και πρέπει να περάσει από το κατάστημα να την πάρει. «Μα δεν έκανα καμία αίτηση για κάρτα!» «Την εγκρίναμε εμείς για λογαριασμό σας κα Φαρμάκη, σας περιμένει!»

Πολύ ωραία - στα βιβλία - όλα αυτά τα αυστηρά που λέτε περί ηθικής ευθύνης του δανειολήπτη. Η θεωρία όμως, όπως όλες οι θεωρίες, ισχύει σε κανονικές συνθήκες, και όπως θα διαβάσετε στα βιβλία αν προχωρήσετε στα επόμενα κεφάλαια, με παραδοχές. Μία εκ των οποίων είναι η συμμετρία ισχύος και η συμμετρία πληροφόρησης μεταξύ καταναλωτή και προμηθευτή. Μία άλλη είναι η καλή πίστη. Και μία τρίτη, ότι οι προσδοκίες από την οικονομία θα είναι ρεαλιστικές και δεν θα χειραγωγούνται από τους ειδικούς μάρκετιγκ και επικοινωνίας, το μόνο επάγγελμα που είναι χειρότερο και από τους πολιτικούς στην καλλιέργεια ψευδών προσδοκιών.

Αν κανείς πιστεύει ότι η ηλικιωμένη μητέρα μου είχε συμμετρία ισχύος και πληροφόρησης με την Τράπεζα, ότι η Τράπεζα την προσέγγιζε με την καλή πίστη που εκείνη έδειχνε σε έναν οργανισμό στον οποίο είχε μάθει να δείχνει εμπιστοσύνη, και ότι κανείς δεν της καλλιεργούσε ψευδείς προσδοκίες, τότε συγγνώμη, δεν τα έχετε διαβάσει καλά τα βιβλία με τις ηθικές θεωρίες των συναλλαγών.

Και ακόμα περισσότερο. Αν μιλάτε το 2022, μονομερώς για την ηθική ευθύνη ενός δανειολήπτη, προσπερνώντας τις εύλογες προσδοκίες του για το μέλλον - όλη η οικονομική θεωρία βασίζεται στις προσδοκίες των νοικοκυριών, τα expectations, που συμμετέχουν ως ποσοτικοί συντελεστές και στις μαθηματικές εκφράσεις των οικονομικών μοντέλων - τότε όχι μόνο δεν έχετε διαβάσει ούτε τα επόμενα κεφάλαια στα βιβλία της ηθικής ευθύνης, δεν καταλάβατε καν την κλίμακα του τι συνέβη στα χρόνια που πέρασαν, ποιες ήταν οι αιτίες και ποιοι βγήκαν κερδισμένοι από κατεστραμμένες ζωές ανθρώπων.

Άσε που νομίζετε ότι στον αγγελικό κόσμο σας, οι όροι των πολυσέλιδων συμβάσεων που φτιάχνουν νομικά τμήματα τεράστιων οργανισμών είναι απλοί, κατανοητοί και κυρίως έντιμοι. Και δεν το καταλάβατε ούτε όταν ιστορίες σαν εκείνου του λιγδιάρη βουλευτή, του Πάτση, δείχνουν τι πραγματικά συνέβαινε".

[----->]