Άνθρωποι ξεχασμένοι από το κράτος και τους ανθρώπους

 

 Ο κύριος Ηλίας 62 ετών βρέθηκε στο μαγαζί του πεσμένος μετά από 5 μέρες μέσα σε ακαθαρσίες έχοντας υποστεί ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και παρά τις σοβαρές επιπλοκές επιβίωσε. Κανείς δεν τον έψαξε κανένας δεν ήρθε. Τώρα διανύει τον 3ο μήνα μέσα στο νοσοκομείο γιατί δεν έχει που να πάει. Δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθει και είναι ανασφάλιστος. Με τους συγγενείς δεν είχε επαφές. Καμία δομή δεν μπορεί να τον δεχτεί. Έχει ήδη περάσει 2 ενδονοσοκομειακες λοιμώξεις, έχει κατακλίσεις και το τέλος του είναι προδιαγεγραμμένο σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου αφού θα έχει καταναλώσει άπειρους ιατρικούς πόρους, θα έχει δημιουργήσει πολυανθεκτικα μικρόβια χωρίς καμία απολύτως προοπτική να επιβιώσει.

 Ο κύριος Γιώργος 65 ετών είναι 10 μήνες μέσα στο νοσοκομείο. Χρόνιος αναπνευστικός ασθενής. Δεν έχει ρεύμα στο σπίτι του άρα δεν μπορεί να έχει οξυγόνο. Είναι φυσικά ανασφάλιστος άρα και ρεύμα να είχε δεν θα μπορούσε να έχει οξυγόνο.  Τα παιδιά του δεν έχουν καμία οικονομική δυνατότητα να τον στηρίξουν. Παραμένει ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι ιδρυματοποιημένος χωρίς κανένα απολύτως λόγο νοσηλείας.

 Η κυρία Τερέζα 80 ετών έσπασε το πόδι της. Μέχρι τότε ζούσε μόνη στο χωριο.  Στο νοσοκομείο κόλλησε covid. Έμεινε 5 μέρες στην κλινική covid αλλά μετά δεν γινόταν να πάει σε κέντρο αποκατάστασης γιατί το PCR κάνει 1,5 μήνα να βγει αρνητικό. Μένει αυτό το διάστημα στο νοσοκομείο, με περιορισμένες δυνατότητες φυσικοθεραπείες, κάνει θρόμβωση στο πόδι και πνευμονική εμβολή και πεθαίνει περιμένοντας να αρνητικοποιησει το τεστ.

 Ο κύριος Χρήστος 53 ετών είναι ψυχιατρικός ασθενής. Μπαίνει στο νοσοκομείο λόγω ουρολοίμωξης και διαπιστώνεται ότι έχει έναν όγκο που φράζει το νεφρό.Γίνεται μια επέμβαση για να παρακαμφθεί το κώλυμα και τώρα έχει μια νεφροστομία και ένα σακουλάκι που μαζεύει τα ούρα στην πλάτη του. Η βιοψία που λήφθηκε πάει «υπηρεσιακά» δηλαδή θα κάνει 1 μήνα τουλάχιστον. Στο μεταξύ ο ασθενής δεν μπορεί να πάει πουθενά. Οι ψυχιατρικές δομές δεν τον δέχονται γιατί δεν έχει απορρυθμιστεί ψυχιατρικά. Τα γηροκομεία δεν παίρνουν καρκινοπαθείς. Στο σπίτι δεν μπορεί να πάει ολομόναχος. Ο ασθενής παραμένει επ´ αόριστον στην κλινική. Το βράδυ γίνεται διεγερτικός. Πέφτει από το κρεβάτι. Τον δένουμε.  Βρίσκεται εκεί δεμένος να περιμένει τη μόνη λύση που υπάρχει στο πρόβλημα του. Το θάνατο.

Τι άλλαξε;

Γιατί οι άνθρωποι «ξεμένουν» στο νοσοκομείο;

 Στην Ελλάδα η μετανοσοκομειακη φροντίδα ποτέ δεν υπήρχε. Ή υπήρχε για αυτούς που έχουν να πληρώσουν. Αυτό που άλλαξε είναι η φτώχεια που άφησε τους ανθρώπους ανασφάλιστους χωρίς ρεύμα, χωρίς σύνταξη, και τους συγγενείς τους χωρίς καμία δυνατότητα να πληρώσουν για τον άνθρωπο τους έστω και λίγα.

Ελένη Ιωαννίδου

Καταργείται στην πράξη ο δημόσιος χαρακτήρας της Υγείας

 

Το νέο νομοσχέδιο για το ΕΣΥ θα επιδεινώσει την κατάσταση στα νοσοκομεία για τους πολίτες

❚ του Ιάσονα Κωστόπουλου

 

Το νέο νομοσχέδιο για το ΕΣΥ,που κατατέθηκε αυτή την εβδομάδα στη Βουλή έχει προκαλέσει –δικαίως– τις αντιδράσεις σχεδόν του συνόλου των εργαζομένων στον τομέα της Υγείας. Μάλιστα, οι συλλογικοί φορείς και οι ενώσεις των γιατρών είναι διατεθειμένοι να προχωρήσουν σε επαναλαμβανόμενες απεργίες την επόμενη περίοδο ενάντια στο νομοσχέδιο, το οποίο σύμφωνα και με τους ίδιους τους γιατρούς, καταργεί στην πράξη το δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ, αλλά και παράλληλα συνεπάγεται χαμηλότερο επίπεδο υπηρεσιών υγείας και αποκλεισμό πολλών ασθενών από την πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία.

Ο λόγος είναι ότι το νομοσχέδιο καταργεί την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των γιατρών του ΕΣΥ στα δημόσια νοσοκομεία, περιλαμβάνει την πρόσληψη ιδιωτών γιατρών σε θέσεις μερικής απασχόλησης και προβλέπει την παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (Π.Φ.Υ.) από ιδιωτικούς οργανισμούς, με τη μορφή συνεργασιών με το Δημόσιο.

Σε ό,τι αφορά τους γιατρούς, η κατάργηση της αποκλειστικής και πλήρους απασχόλησης στο ΕΣΥ, γίνεται από μεριάς της κυβέρνησης με το επιχείρημα πως κάτι τέτοιο θα αυξήσει τις απολαβές τους, αλλά και θα αποτελέσει κίνητρο για ιδιώτες γιατρούς για να καλύψουν θέσεις στις οποίες το ΕΣΥ έχει ελλείψεις. Επιπλέον και η θέσπιση θέσεων μερικής απασχόλησης γίνεται με επιχείρημα και πάλι την υποστελέχωση του ΕΣΥ σε περιπτώσεις όπου οι θέσεις που προκηρύσσονται δεν καλύπτονται.

Είναι προφανές και αποδεδειγμένο σε πολλές άλλες περιπτώσεις, πως υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων για όποιον εργάζεται παράλληλα στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Αυτό είναι ακόμη πιο εμφανές στην περίπτωση των ιδιωτικών ιατρείων, όπου το ΕΣΥ θα λειτουργεί ως χώρος ψαρέματος πελατείας, κάτι το οποίο θα αποδειχθεί μονόδρομος αν εφαρμοστεί το νομοσχέδιο καθώς αφού η υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση του ΕΣΥ οδηγεί σε μεγάλες λίστες αναμονής που θα μπορούν να «παρακαμφθούν» μέσα από την ώθηση όσων ασθενών το αντέχουν οικονομικά στον ιδιωτικό τομέα.

Τα παραπάνω είναι βέβαιο πως σταδιακά θα μειώσουν και το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών του δημοσίου συστήματος,με τους γιατρούς να λειτουργούν σαν ενδιάμεσοι ανάμεσα στο ΕΣΥ και το ιατρείο ή την κλινική που εργάζονται, είτε για τη μεταφορά ασθενών από το ΕΣΥ στον ιδιωτικό τομέα, είτε για τη χρησιμοποίηση των υποδομών του ΕΣΥ από ασθενείς του ιδιωτικού τομέα αφού πρώτα πλήρωσαν για όλες τις υπηρεσίες «χαμηλού κόστους».

Το ίδιο ακριβώς ισχύει–σε πολλαπλάσιο βαθμό– και για τις θέσεις μερικής απασχόλησης, με τη μόνη διαφορά ότι σε αυτή την περίπτωση είναι βέβαιο πως εξαρχής θα μειωθεί και η ποιότητα παροχής υπηρεσιών, με γιατρούς που εκ των πραγμάτων δεν θα προλαβαίνουν να ανταποκριθούν με τον δέοντα τρόπο.

Αντίστοιχου χαρακτήρα και αποτελέσματα θα έχει και η κάλυψη αναγκών της Π.Φ.Υ από ιδιωτικά εργαστήρια και κλινικές.

Μπορεί μεν αυτό που λέγεται να είναι ότι τέτοιες συνεργασίες θα λειτουργούν μόνο όπου το Δημόσιο δεν διαθέτει τις απαραίτητες υποδομές, αλλά επί της ουσίας και μακροχρόνια αυτό θα σημάνει πως το Δημόσιο δεν θα επενδύει πλέον σε υποδομές καθώς πάγιες ανάγκες θα καλύπτονται με τέτοιες συμφωνίες.

Ενώ, ερωτηματικό είναι και κατά πόσο θα λειτουργούν τέτοιου είδους συνεργασίες, καθώς στην πανδημία φάνηκε πως ο ιδιωτικός τομέας –όπως είναι αναμενόμενο–,δεν ιεραρχεί την κάλυψη των αναγκών εν γένει, αλλά την αύξηση των κερδών του, όπως έγινε για παράδειγμα με τις ΜΕΘ. Με τη διαφορά, ότι το νομοσχέδιο δημιουργεί ένα συνολικό πλαίσιο, στο οποίο ο ιδιωτικός τομέας θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ποιους τομείς της δημόσιας υγείας θεωρεί επικερδείς για να τους αναλάβει, ενώ τα υπόλοιπα θα μένουν στο ΕΣΥ.

Συνολικά, το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας, δεν αλλάζει απλά τους όρους εργασίας των γιατρών, αλλά αποτελεί τα θεμέλια για να αποτραβηχτεί το κράτος από την υποχρέωση να παρέχει υψηλού επιπέδου δημόσια υγεία. Πίσω από τις γραμμές του νομοσχεδίου κρύβεται η άποψη ότι το κράτος δεν οφείλει να πληρώνει τους γιατρούς επαρκώς, δεν οφείλει να καλύπτει τα κενά του συστήματος υγείας ή να επενδύει για υποδομές.

Από αυτά θα αποτραβηχτεί κάνοντας τον διαιτητή ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό, όπου κάτι τέτοιο είναι επικερδές, ενώ όπου δεν είναι θα επικρατεί διάλυση. Αξίζει να αναφέρουμε, πως αυτή δεν είναι η πρώτη απόπειρα υπονόμευσης και έπειτα κατάργησης του ΕΣΥ, αντίστοιχα μέτρα έχουν προωθηθεί και σε προηγούμενες περιόδους, με τα απογευματινά ιατρεία, τα πέντε ευρώ την περίοδο των Μνημονίων και τα ειδικά δικαιώματα πανεπιστημιακών και στρατιωτικών γιατρών. Πράγμα που –σε συνδυασμό με την υποστελέχωση και την κάλυψη πάγιων αναγκών από επικουρικό προσωπικό– έχει φέρει το ΕΣΥ σε οριακό βαθμό και έχει καλλιεργήσει το έδαφος για το σημερινό νομοσχέδιο.

Άλλωστε όσα προωθούνται σήμερα, είχαν δοκιμαστεί ως έκτακτα μέτρα και μέσα στην πανδημία. Από αυτή τη σκοπιά δεν πρόκειται για μια περίπτωση όπου η κυβέρνηση δεν διδάχθηκε από την πανδημία αλλά αντίθετα –όπως είχαμε γράψει επανειλημμένα στον Δρόμο– η πανδημία αποτέλεσε την πρόβα τζενεράλε για μεγάλες αναδιαρθρώσεις σε όλους τους τομείς που τώρα γίνονται κανονικότητα.

Δρόμος της αριστεράς,26/11/2022

Τι είναι η περιβόητη ΕΣΑΝ (εταιρεία συστήματος αμοιβών νοσοκομείων)

Η ΕΣΑΝ  είναι μια ιδιωτική εταιρεία η οποία δημιουργήθηκε επί Βορίδη, επικαιροποιήθηκε στο τρίτο μνημόνιο και ζει και βασιλεύει και στο μνημόνιο 3,5.

Αυτή η ιδιωτική εταιρεία θα διαχειρίζεται τον κρατικό προϋπολογισμό για τα νοσοκομεία και παράλληλα θα τα «αξιολογεί» με τα κριτήρια που ορίζει το σύστημα DRG . To DRG είναι ένα σύστημα κοστολόγησης των νοσηλειών ανάλογα με τις παθήσεις. 

Ένας τιμοκατάλογος δηλαδή των νόσων, πχ η σκωληκοειδεκτομή θα δικαιολογεί νοσηλεία τριών ημερών. 

Εάν ο ασθενής παρουσιάσει κάποια επιπλοκή και χρειαστεί περισσότερες μέρες νοσηλείας αυτά τα έξοδα δεν θα δικαιολογούνται. 

Είναι γνωστά τα «αιματηρά εξιτήρια» στη Γερμανία όταν εφαρμόστηκε το ίδιο σύστημα και ονομάστηκαν έτσι γιατί οι ασθενείς σε μερικές περιπτώσεις έπαιρναν εξιτήριο κυριολεκτικά με τα αίματα για να μην επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός των νοσοκομείων.
 

Αν ένα νοσοκομείο δηλαδή παρέχει σωστές, βάσει της ιατρικής επιστήμης, υπηρεσίες στους ασθενείς κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως «μη αξιολογηθέν» από αυτή την εταιρεία ΕΣΑΝ και να ανατεθεί η λειτουργία του σε ιδιώτη πάροχο όπως χαρακτηριστικά αναφέρει αυτή η Απριλιανή  «συμφωνία». 

Δηλαδή να ιδιωτικοποιηθεί.

Απόσπασμα από το : Διαβάζοντας το προσχέδιο Μνημονίου για την Υγεία, 

του Γιώργου Βήχα, γιατρού καρδιολόγου, μέλους Δ.Σ Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών και εθελοντή στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού.

Δημοσιεύτηκε στο  http://www.thepressproject.gr

Για το ίδιο θέμα :

 Ζει και βασιλεύει η εταιρεία «ΕΣΑΝ ΑΕ» στο ΕΣΥ! Ξεκινά αξιολόγηση επτά νοσοκομείων

 Βράζουν οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ για την εταιρεία «ΕΣΑΝ Α.Ε.» Βορίδη! Το «είπα-ξείπα» του Κουρουμπλή 

Σε λειτουργία ακόμη η εταιρεία ΕΣΑΝ για τα νοσοκομεία! Δείτε τους υπέρογκους μισθούς χωρίς…αντικείμενο

 Η απορρύθμιση της Δημόσιας Υγείας με τις Α.Ε