Τα σύκα σύκα

 

Θα προσέξατε,βέβαια,ότι παρακολουθήσεις γίνονται επί ΟΛΩΝ των κυβερνήσεων

Κυκλοφορούν ευρέως στο διαδίκτυο

Λες?

 

Το predator gate τελειώνει τον Μτστκ, την οικογένεια και όλη την εκσυγχρονιστική συμμορία για πάντα.

Είναι βέβαιο, η υπόθεση αυτή θα ενεργοποιήσει ντόμινο που θα σαρώσει το καθεστώς απ άκρη σ άκρη.

Πολλοί απο δαύτους θα πάνε φυλακή. Θυμηθείτε!

Η οικογένεια αυτή λειτουργεί ως Κόζα Νόστρα.

Λεγεται ότι είχαν κάνει "επισύνδεση" σε 14.000 άτομα μέρα νύχτα!

Με την τρομαχτική αυτή τεχνολογία μπορούσαν όχι μόνο να ακούν αλλά και να βλέπουν τι κάνει το θύμα στις πιο προσωπικές του στιγμές: στο κρεβάτι, στην κουζίνα, στην τουαλέτα... Με τον τρόπο αυτό μπορούν να εκβιάσουν τον οποιονδήποτε.

Φαίνεται, εκεί που δεν μπορούσαν, ενεργοποιούσαν τον εκτελεστικό βραχίονα...

Τώρα εξηγούνται όλα! Γιατί κανείς από μέσα δεν μπορούσε να τον ρίξει!

Τους είχε όλους στο χέρι!

Και μεις οι αφελείς λέγαμε βλακείες του στυλ, ο Καραμανλής δεν ρίχνει ποτέ κυβέρνηση ΝΔ, είναι θέμα Αρχής!

Τρίχες, όταν ξέρεις το wc του άλλου μπορείς να τον κάνεις δούλο σου.

Στην ουσία είχαν στήσει έναν πολυπλόκαμο μηχανισμό ελέγχου των πάντων. Στην κοινότητα μέσω fb και ψηφιακού ίχνους, στο Δημόσιο μέσω χαφιέδων, στα Πανεπιστήμια με μπάτσους (για την ασφάλεια των παιδιών...), στα σχολεία με το γουέμπεξ...

Μέχρι και η Στάζι δεν είχε πάνω από 300.000 πράκτορες. Αυτός εδω έχει εκατομμύρια.

Να γιατί τέτοια αλαζονεία!

Γιατί μας έχει όλους στο χέρι!

Αυτή η αλαζονεία τον έφαγε!

Στην κοινοβουλευτική μας δημοκρατία Δυτικού τυπου όλα επιτρέπονται εκτός απ τη δολοφονία του πυρηνικού της μύθου, το κράτος δικαίου.

Τούτος εδώ κατάντησε σα τη σκύλα που παίρνεται με τον λύκο όταν εκείνος έρθει επίβουλα στο μαντρί (Λιαντίνης).

Στην Ελλάδα του Μ. κανείς δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος.

Ευτυχώς ο Εφιάλτης τέλειωσε. Μπροστά μας είναι τα καλύτερα!

Το μόνο σενάριο:

Ο Μτστκς όποτε κι αν πάει σε εκλογές δεν θα κυβερνήσει, διότι πολύ απλά έκλεισε για πάντα την πόρτα Ανδρουλάκη-ΠΑΣΟΚ. Είτε με απλή είτε με ενισχυμένη αναλογική, η μόνη περίπτωση σχηματισμού κυβέρνησης προϋποθέτει συνεργασία δύο ή περισσοτέρων. Η αυτοδυναμία είναι αδύνατη των αδυνάτων!

Ουδείς Πασόκος, αλλά και τα άλλα κόμματα, δεν θα ρισκάρει τη  ρετσινιά για το κόμμα του και το πολιτικό του μέλλον συγκυβερνώντας με τον πολιτικό υπόνομο.

Άρα, ο Μτστκς δεν ξανακυβερνάει.

Οπότε, δίνει τη διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Τσίπρα. Ο οποίος απλά σχηματίζει κυβέρνηση με Ανδρουλάκη, Βαρουφάκη, Βελόπουλο κ.λπ.

Η περίπτωση συγκυβέρνησης με ΝΔ, ναι παίζει με την προϋπόθεση να γίνει αλλαγή πολιτικής ηγεσίας.

Δεν υπάρχει διέξοδος!

Η οικογένεια Μτστκ τέλειωσε!

[----->]

ΥΠΌΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΙΑΤΙΚΌ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ

 

Αν υποθέσουμε ότι ο στρατηγικός στόχος των Αμερικανών απέναντι στην Κίνα, δεν είναι η απομόνωσή της, να της δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα, να προκαλέσουν τριβές στην πορεία της οικονομικής της ανάπτυξης, άρα της ισχύος και της εσωτερικής της σταθερότητας, πώς πρέπει να αξιολογήσουμε το ταξίδι της Πελόζι;

Ενα πρώτο πρόβλημα με τα άρθρα και τα σχόλια που διαβάζω ως προς αυτό, είναι ότι γράφονται με τη  νοοτροπία των δυτικών και απευθύνονται σε δυτικό κοινό. Αλλά το παιχνίδι είναι καθαρά ανατολίτικο. Δεν είναι μόνο η Κίνα Ανατολή, αλλά και το σύστημα στο οποίο εγγράφεται η Κίνα είναι Ανατολικό. Είναι αυτό το σύστημα, το ασιατικό σύστημα, που τροφοδοτεί την κινεζική ανάπτυξη και εξαρτάται εξίσου από αυτήν. 

Ενα δεύτερο, είναι το είδος της εικόνας του κόσμου που έχει ο αναλυτής. Οι γεωπολιτικοί είναι τώρα πολύ της μόδας μετά από μια μακρά κυριαρχία των οικονομολόγων. Δυστυχώς, όμως, όπως οι οικονομολόγοι κάνουν μονομερείς αναλύσεις που αγνοούν τη γεωπολιτική γραμματική, έτσι και οι γεωπολιτικοί υποφέρουν από προκαταλήψεις ως προς τα οικονομικά γεγονότα. Κι αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, καθώς στην πραγματικότητα, και στις πολιτικές νοοτροπίες των πρωταγωνιστών (των επικεφαλής των διαφόρων κυβερνήσεων της περιοχής) τέτοιος διαχωρισμός δεν υπάρχει, και η πραγματικότητα που έχουν να αντιμετωπίσουν είναι μία.

Το τρίτο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι η ένταξη των δυτικών παρατηρητών σε συστήματα κρίσης που εμπλέκονται στο θέμα. Μπορεί να είναι ατλαντιστές και έτσι να απαγγέλλουν μια σειρά από εντελώς ανιστόρητες έννοιες και κρίσεις, όπως έτυχε να διαβάσω σήμερα το πρωί σε ένα άρθρο της Marta Dassù, ή να ανήκουν στο αντίθετο άκρο του φάσματος και να παραθέτουν φλογερά άρθρα των Global Times. Όπως αυτοί για παράδειγμα, που, σε πείσμα της πανάρχαιας νοοτροπίας της κινεζικής ασύμμετρης σύγκρουσης, φαντάστηκαν κινεζικά μαχητικά να καταρρίπτουν το αεροπλάνο της Πελόζι σε καθαρό στυλ Top Gun, δηλαδή Χόλιγουντ.

Δεν θέλω να δείξω κάτι που δεν είμαι, δεν είμαι ειδικός σε θέματα  Ασίας, δεν είμαι ειδικός σε τίποτα, είμαι ένας επιστήμονας που ασχολείται με την πολυπλοκότητα, επομένως με πολλά πράγματα. Ωστόσο, θα προσπαθήσω να κάνω μια ανάλυση με βάση τα λίγα που γνωρίζω, προσπαθώντας να αποφύγω τις τρεις προαναφερθείσες προκαταλήψεις.

1. Το 50% περίπου των εισαγωγών της Κίνας προέρχεται από την Ασία και λίγο λιγότερο, το 46%, οι εξαγωγές. Μπορούμε να πούμε ότι η οικονομική και εμπορική δύναμη της Κίνας είναι ουσιαστικά ασιατική και ότι στην Ασία δίνει (δηλαδή εισάγει) περισσότερα από όσα παίρνει (εξάγει). Η Κίνα είναι η πρώτη χώρα και στα δύο, για κάθε μία από τις λίγο περισσότερο από 50 ασιατικές χώρες και όταν δεν είναι η πρώτη είναι η δεύτερη ή σε σπάνιες περιπτώσεις η τρίτη.

Μπορούμε να πούμε ότι από συστημικής πλευράς, για το ασιατικό σύστημα, για το ασιατικό κοινό καλό, δηλαδή το κοινό συμφέρον όλων των ασιατικών κρατών, η Κίνα λειτουργεί ως η ατμομηχανή, η συστημική καρδιά, η κεντρική αντλία της κυκλοφορίας του πλούτου. Πράγμα που σημαίνει ότι τα όποια προβλήματα κίνησης της κινεζικής ατμομηχανής θα τα πληρώσει ολόκληρο το ασιατικό τρένο. Πρέπει επίσης να θυμόμαστε τα πολλαπλά φόρουμ και τις συμφωνίες που συνδέουν τις ασιατικές χώρες με την Κίνα, RCEP, AIIB, SCO κ.λπ.

2. Από την άλλη, η Κίνα είναι ένας δημογραφικός και δυναμικός γίγαντας στην ασιατική γειτονιά. Με μικρή τάση προς τον ιμπεριαλισμό στη γειτονιά της, ιστορικά, τουλάχιστον τους τελευταίους αιώνες, αν είσαι ένα ασιατικό κράτος, ιδίως ένα γειτονικό της κράτος, είναι λογικό να ανησυχείς κάπως. Τα διάφορα ζητήματα των θαλάσσιων συνόρων, των στενών, της κινεζικής διασποράς, της μεγάλης πρόσφατης κινεζικής τεχνοστρατιωτικής ανάπτυξης, αν και δεν είναι πάντα άμεσα απειλητικά, σίγουρα δεν είναι καθησυχαστικά. Θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε, ωστόσο, ότι η Κίνα δεν έχει παράδοση στη χειραγώγηση των κυβερνήσεων άλλων λαών- δεν έχει στο ενεργητικό της την πολιτική χρηματοδότησης πολιτικών, τις δεξαμενές σκέψης, τα λόμπι, την επιρροή στον Τύπο και πολλά άλλα που χαρακτηρίζουν την υβριδική αυτοκρατορία των ΗΠΑ.

3. Έτσι, έχουμε δύο δυναμικές, η μία που αποβλέπει στην οικοδόμηση στενών σχέσεων με την Κίνα, και η άλλη που κρατά ισορροπίες, αυτό που στις Διεθνείς Σχέσεις ονομάζεται κλασική «πράξη εξισορρόπησης». Ο φυσικός υποψήφιος για μια πολιτική εξισορρόπησης έναντι της Κίνας είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ο πιο χαρακτηριστικός παίχτης που αποτελεί παράδειγμα της τάσης εξισσορόπησης είναι η Ινδία. Στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης( SCO), στην Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων στις Υποδομές (AIIB) και ιδιαίτερα στους BRICS είναι με την Κίνα, ενώ φλερτάρει στρατιωτικά και τεχνολογικά με την Αμερική (και στην πραγματικότητα και με τη Ρωσία όσον αφορά την ενέργεια και τους εξοπλισμούς).

4. Από τα πολλά πλεονεκτήματα και τις δυνατότητες των Αμερικανών λείπουν κάποιες τυπικά ασιατικές ιδιότητες: η υπομονή,η μακροπρόθεσμη στρατηγική,η διπλωματία, η τέχνη της σύγκρουσης-συνεργασίας, η έμμεσες, πλάγιες και διαγώνιες μορφές αλληλεπίδρασης. Oi Global Times επικαλούνται έναν αριθμό διπλωματών του ASEAN και άλλων που έμειναν άναυδοι από την αμερικανική απόφαση για το ταξίδι της Πελόζι. Οι Global Times  δεν αναφέρουν ονόματα και πάνω απ' όλα -συνήθως- κάνουν προπαγάνδα- ωστόσο, απ' όσο μπορώ να γνωρίζω για την νοοτροπία των Ασιατών, οι πληροφορίες φαίνονται πολύ αξιόπιστες.

Επειδή επιβεβαιώνονται πλαγίως και από το γεγονός ότι ο Κορεάτης πρωθυπουργός προσποιήθηκε ότι βρισκόταν σε διακοπές (στο σπίτι του στη Σεούλ, όπως φαίνεται) για να μην χρειαστεί να συναντήσει την Πελόζι ,δεδομένου ότι μια συνάντηση μεταξύ Νοτιοκορεατών και Αμερικανών δεν είναι καθόλου σκανδαλώδης ακόμη και στα μάτια του Πεκίνου. Επίσης, τις τελευταίες ημέρες, ορισμένες ασιατικές πηγές υποστήριζαν ότι η ίδια η Ταϊπέι είχε παρακαλέσει την Πελόζι να αναβάλει την επίσκεψή της, αλλά μάταια..

5. Η Ταϊπέι εξαρτάται κατά 28% από το Πεκίνο ως προς τις εξαγωγές της και κατά 24% για τις εισαγωγές της, με τη ΛΔΚ να είναι φυσικά μακράν ο πρώτος εταίρος της. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αντίδραση της Κίνας, πέρα από τον παραδοσιακό θεαματικό πόλεμο πυροτεχνημάτων στην περιοχή, έδειξε πόσο εύκολα θα μπορούσε να επιβάλλει ναυτικό αποκλεισμό στην Ταϊπέι.

 Ένας ναυτικός αποκλεισμός θα ήταν μεγάλο πρόβλημα για τις ΗΠΑ. Η Ταϊβάν δεν είναι κράτος αναγνωρισμένο από τα Ηνωμένα Έθνη και τη διεθνή κοινότητα, και αν η Κίνα προχωρούσε αύριο σε έναν σοβαρό ναυτικό αποκλεισμό, αν οι Αμερικανοί πήγαιναν να τoν σπάσουν, θα ήταν επισήμως ένοχοι. Ο ναυτικός αποκλεισμός συν τον οικονομικό αποκλεισμό θα έπνιγε την Ταϊβάν μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα.

Αλλά ήδη από το μπλοκάρισμα των εξαγωγών που κάνουν οι Κινέζοι (π.χ. την άμμο που οι δημοσιογράφοι των δικών μας μμε θεωρούν απαραίτητη στον κατασκευαστικό τομέα και δεν γνωρίζουν ότι είναι πυρίτιο αν και όχι τόσο καθαρό) ως τιμωρία για την συνάντηση, φαίνεται πως ο στόχος των Κινέζων είναι να στρέψουν την οικονομική εξουσία της Ταϊβάν (που είναι αυτή που κυριαρχεί στο νησί) ενάντια στην πολιτική εξουσία που κάθε άλλο παρά μονολιθική είναι.

Πρέπει επίσης να επισημάνω ότι όλη αυτή η ενθουσιώδης παράνοια των αμερικανόφιλων δυτικών μέσων ενημέρωσης από τη δεύτερη ημέρα του πολέμου στην Ουκρανία, ότι η Κίνα πρόκειται να εισβάλει στην Ταϊβάν είναι ανυπόστατη.

Η Ταϊβάν θα πρέπει να επανενταχθεί στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας εντός είκοσι επτά ετών (2049) οπότε η Κίνα δεν έχει κανένα λόγο να το επισπεύσει. Και ίσως επειδή οι Κινέζοι της ηπειρωτικής χώρας είναι πιθανό να θέλουν να πείσουν τους νησιώτες ή ένα μεγάλο μέρος τους για το αναπόφευκτο του γεγονότος πριν προβούν σε πιο αποφασιστικές κινήσεις. Τόσο επειδή η διακυβέρνηση μιας εχθρικής επικράτειας αποτελεί πρόβλημα, όσο και επειδή θα έδειχνε ένα υπερβολικά επιθετικό πρόσωπο απέναντι στους Ασιάτες γείτονες-εταίρους της.

Ετσι, η επιχείρηση δεν είναι καθόλου εύκολη, οι Κινέζοι δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ως πρωταθλητές της ήπιας ισχύος, οι Ταϊβανέζοι θα προτιμούσαν να παραμείνουν αυτόνομοι, οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί και όλη η δυτική συνομοταξία θα κάνουν τα πάντα για να δημιουργήσουν προβλήματα. Ωστόσο, η γεωγραφία, η ανθρωπολογία και η οικονομία, καθώς και η καλή χρήση του χρόνου, συνηγορούν υπέρ της Κίνας.

Τούτες τις μέρες είναι απαραίτητο να καταλάβουμε και για να καταλάβουμε είναι πραγματικά πολλά αυτά που πρέπει να μελετήσουμε. Ας μελετάμε περισσότερο και ας κρίνουμε λιγότερο, το άγχος είναι ο εχθρός της καλής προσαρμογής στην περίπλοκη εποχή μας. Θα είχατε την αποκαρδιωτική εμπειρία να δείτε σε κάποια ξένη ταινία το πώς αντιμετωπίζουν το ότι είμαστε Ιταλοί με κλισέ, προβάλλοντας πάνω μας τα φτωχά και ηλίθια νοητικά τους σχήματα.

Ας μην κάνουμε το ίδιο, με τους Ασιάτες,αυτός δεν είναι ένας καλός τρόπος να κατανοήσουμε το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αν δεν γνωρίζουμε ορισμένα πράγματα, μπορούμε να σιωπούμε, έτσι δεν είναι;

[Το βιβλίο που αναφέρω είναι φανταστικό, το συνιστώ ανεπιφύλακτα, από τον μεγαλύτερο ειδικό στην κινεζική νοοτροπία που έχουμε εδώ στην Ευρώπη, έναν Δάσκαλο, μια πραγματικά σπάνια προσωπικότητα σε αυτούς τους βιαστικούς και επιφανειακούς καιρούς].

[--->]

Πράσινη ενέργεια και πράσινα άλογα.

 Πράσινη ενέργεια και πράσινα άλογα. Το ίδιο με τις ανεμογεννήτριες. Κρανίου τόπος.

.Αυτό το μηχάνημα χρειάζεται να μετακινήσει 500 τόνους γης/μεταλλεύματος που θα καταλήξουν σε μία μόνο μπαταρία αυτοκινήτου λιθίου. Καίει 900-1000 γαλόνια (3.785 λίτρα) καυσίμου σε μια βάρδια 12 ωρών.

Το λίθιο εξευγενίζεται από το μετάλλευμα χρησιμοποιώντας θειϊκό οξύ. Το ορυχείο λιθίου στο Thacker Pass εκτιμάται ότι απαιτεί έως και 75 τόνους θειϊκού οξέος την ημέρα! Το οξύ δεν αποδομείται στη φύση.

Μια μπαταρία σε ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο, ας πούμε ένα μέσο Tesla, αποτελείται από 12 κιλά λιθίου, 30 κιλά νικέλιο, 20 κιλά μαγγάνιο, 15 kg κοβάλτιο, 100 κιλά χαλκό και 100 kg αλουμίνιο, χάλυβα, πλαστικό κλπ. Κατά μέσο όρο, 750-1.000 τόνοι ορυκτών, πρέπει να εξορυχθούν για να μετατραπούν σε μια μπαταρία που αποθηκεύει απλώς ηλεκτρική ενέργεια η οποία παράγεται από πετρέλαιο, φυσικό αέριο, άνθρακα, πυρηνική ενέργεια ή νερό (και ένα μικροσκοπικό κλάσμα, από άνεμο και ηλιακή ενέργεια).

Αυτή είναι η αλήθεια, για το ψέμα, της «πράσινης» ενέργειας.

Δεν υπάρχει τίποτα πράσινο για την πράσινη νέα συμφωνία. Εσείς, καλύτερα να μάθετε πώς να ψηφίζετε. Διαφορετικά αυτή η ανοησία θα συνεχίσει ναι  αναπαράγεται και να διαφημίζεται μέχρι να γεμίσει όλος ο Τρίτος Κόσμος με άδειες και άχρηστες μπαταρίες γεμάτες βαρέα μέταλλα.

Kostas Pitsaros

[---->]

Το πιο επικίνδυνο πράγμα που θα μπορούσε να μας συμβεί εδώ και 75 χρόνια

 

Ο συνταξιούχος συνταγματάρχης των ΗΠΑ Douglas McGregor πιστεύει ότι ο ουκρανικός στρατός έχει πράγματι ηττηθεί από τη Ρωσία. Κατά τη γνώμη του πρώην αξιωματικού, η Ουκρανία έχει ήδη χάσει την κρατική της υπόσταση και η έκβαση της σύγκρουσης έχει κριθεί.

ΜακΓκρέγκορ: Η Ουκρανία έχει χάσει σε αυτή τη σύγκρουση. Θα έλεγα μάλιστα ότι αυτό συνέβη πριν από αρκετό καιρό. Γίνεται τόσο φανερό, που ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του αγώνα του Κιέβου κατά της Ρωσίας στο Λονδίνο, το Βερολίνο, το Παρίσι και την Ουάσιγκτον δεν θα μπορέσουν να αντιταχθούν. Κάποιοι μπορεί να διαφωνούν, αλλά στην πραγματικότητα η σύγκρουση έχει τελειώσει. Οι Ουκρανοί χάνουν καθημερινά μεταξύ 500 και 1.000 μαχητές νεκρούς και τραυματίες.

Ο στρατός τους έχει σχεδόν εξοντωθεί. Στέλνουν τους εφέδρους - το ισοδύναμο της Εθνικής μας Φρουράς - κατευθείαν στην κρεατομηχανή. Οι Ρώσοι καταστρέφουν ήρεμα και μεθοδικά όλους όσους βρίσκονται στο διάβα τους. Η Ρωσία έχει ήδη αρχίσει να εδραιώνει τον έλεγχο του 25-30% της Ουκρανίας. Υπό τον έλεγχο της Μόσχας βρίσκεται μια περιοχή που αντιπροσωπεύει περίπου το 80% του ΑΕΠ της Ουκρανίας. Πιστεύω ότι οι Ρώσοι θα το διατηρήσουν και θα το ενσωματώσουν στη χώρα τους. Θα την προσαρτήσουν. Αυτά τα εδάφη ήταν ιστορικά ρωσικά - και τώρα επέστρεψαν.

Όσον αφορά τον τερματισμό της σύγκρουσης, πολλοί φαίνεται να εργάζονται σκληρά για να τη διατηρήσουν. Αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο: όσο περισσότερο διαρκεί, τόσο πιο πιθανό είναι η περιφερειακή σύγκρουση να επεκταθεί και να εμπλέξει περισσότερες χώρες. Τελικά θα μπορούσαν να εμπλακούν και οι ΗΠΑ, και ορισμένοι πιστεύουν ότι αυτός είναι ο πραγματικός στόχος, όσο αδιανόητο και αν φαίνεται.

ΜακΓκρέγκορ: Αν σταματήσουμε να χρηματοδοτούμε την ουκρανική κυβέρνηση, όλα θα καταρρεύσουν. Είμαι σίγουρος ότι ο Ζελένσκι θα πηδήξει σε ένα αεροπλάνο και θα πετάξει στην έπαυλή του στο Μαϊάμι - προσπαθώντας ουσιαστικά να απαλλαγεί από κάθε ευθύνη. Αλλά συνεχίζουμε να δίνουμε στο Κίεβο εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά.

ΜακΓκρέγκορ: Ο φίλος μας ο Τζο Μπάιντεν ζει σαν μανιτάρι: τον κρατούν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και τον ταΐζουν σκατά. Σούζαν Ράις, Τζέικ Σάλιβαν, Μπλίνκεν - ολιγάρχες, εν ολίγοις, πλούσιες προσωπικότητες με επιρροή που ελέγχουν το Δημοκρατικό Κόμμα και, ομολογουμένως, μεγάλο μέρος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος που κυριαρχεί στην Ουάσιγκτον... Έχουν πολύ μεγαλύτερη επιρροή από ό,τι αντιλαμβάνονται οι Αμερικανοί, κυβερνούν την μπάλα. Πιστεύω ότι κρύβουν πράγματα από τον Μπάιντεν που δεν πιστεύουν ότι πρέπει να γνωρίζει. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι οδηγούν αυτό το τρένο στη λήθη με τέρμα γκάζι. Δεν πρόκειται να επιβραδύνουν και κάθε μέρα που περνάει προσθέτουν κάρβουνο στη φωτιά. Ποντάρουν τα πάντα σε ένα φιάσκο, πιστεύοντας ότι αν αντέξουν περισσότερο, με κάποιο θαύμα, θα έρθει η νίκη. Καταστρέφουν το ΝΑΤΟ, διαλύουν την ΕΕ και οι Ευρωπαίοι έχουν ήδη αρχίσει να συνειδητοποιούν την καταστροφή.

 Έχουν χάσει τον έλεγχο της Ανατολικής Ευρώπης: οι Λιθουανοί θέλουν να αποκόψουν τη Ρωσία από το Καλίνινγκραντ (πρώην τμήμα της Ανατολικής Πρωσίας). Οι απόστρατοι Ρώσοι αξιωματικοί καλούν τον Πούτιν να στείλει πυρηνικά όπλα για την υπεράσπισή της. Στη συνέχεια, υπάρχει η Πολωνία, η οποία καλεί όλο και περισσότερο σε βία κατά της Ρωσίας και σε υποστήριξη για το καταργημένο πλέον ουκρανικό κράτος. Ας είμαστε ειλικρινείς, η Ουκρανία δεν λειτουργεί πλέον ως κράτος, έχει καταρρεύσει. Οι άνθρωποι σπρώχνονται κάτω από τα στόμια των ρωσικών όπλων. Συμβαίνει μια καταστροφή, αλλά κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί την αποτυχία γιατί τότε θα χαθεί κάθε αξιοπιστία.

ΜακΓκρέγκορ: Θα μπορούσαμε κάλλιστα να μην αγνοήσουμε αυτό που λέει ο πρόεδρος Πούτιν εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία. Στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια το 2008 είπε ουσιαστικά: "Δεν μπορούμε να δεχτούμε τις ενέργειές σας. Δεν θα ανεχθούμε ένα απόσπασμα του ΝΑΤΟ - ιδιαίτερα ένα αμερικανικό απόσπασμα - κοντά στα σύνορά μας". Θα μπορούσαμε να είχαμε ακούσει. Ήταν πάντα δυνατό να παραδεχτούμε ότι δεν χρειαζόμαστε την Ουκρανία- ότι δεν χρειάζεται να την κάνουμε εφαλτήριο για μια επίθεση στη Ρωσία. Δεν το χρειαζόμαστε, δεν χρειάζεται. Η Ρωσία, όποια και αν είναι, δεν είναι η Σοβιετική Ένωση. Οι ΗΠΑ δεν υιοθέτησαν αυτή την ιδέα, δεν σκέφτηκαν καν την ουδετερότητα. Και θυμηθείτε, από την αρχή της λειτουργίας του Πούτιν πάντα παρεμβαίναμε. Δεν συμφωνώ με όσους λένε ότι "ο Πούτιν είναι τόσο κακός, που εξαπέλυσε τη σύγκρουση". Κατά τη γνώμη μου, εμείς είμαστε αυτοί που την εξαπολύσαμε. Το έκανε επειδή ένιωθε ότι δεν είχε άλλη επιλογή και ότι κάποιοι πύραυλοι Pershings επρόκειτο να τοποθετηθούν στην ανατολική Ουκρανία για να απειλήσουν τη Ρωσία με αφανισμό. Πιστεύει ότι έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει.

 Αλλά ακόμη και μετά από αυτό ήταν έτοιμος να διαπραγματευτεί συνεχώς. Συνεχίζαμε να παρεμβαίνουμε και να παρακινούμε τον Zelensky: "μην υποχωρήσετε ούτε εκατοστό, θα σας υποστηρίξουμε". Δεν θα με εξέπληττε αν οι Ουκρανοί βασίζονταν στις ΗΠΑ για να τους σώσουν. Βρέθηκαν στη θέση που βρισκόταν η Πολωνία το 1939, όταν ο Τσόρτσιλ και η Γαλλία υποσχέθηκαν να την προστατεύσουν. Αυτό δεν έκανε τα πράγματα καλύτερα για τους Πολωνούς, και η χώρα τους βγήκε από τον πόλεμο ίσως στη χειρότερη θέση απ' όλες. Η ουσία είναι ότι αρνούμαστε να εξετάσουμε οποιαδήποτε λογική επιλογή. Κανείς δεν είπε για την περιοχή αυτή: "Δεν χρειαζόμαστε στρατιωτική δράση εδώ. Αυτό είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα που θα μπορούσε να μας συμβεί εδώ και 75 χρόνια".

[---->]