Σε ένα
μυθιστόρημα πολύ της μόδας , όταν ήμουν νέος , Το Ζεν και η τέχνη συντήρησης της μοτοσικλέτας * του Ρόμπερτ Πίρσιγκ,
σε κάποιο σημείο του υπάρχει ο εξής προβληματισμός :
" Ναι και όχι ... αυτό ή εκείνο ... ένα ή μηδέν. Όλη η ανθρώπινη γνώση έχει κτιστεί πάνω σ’ αυτή τη στοιχειώδη βάση διαχωρισμού. Μια απόδειξη αυτού του πράγματος βρίσκεται στη μνήμη των υπολογιστών που αποθηκεύει όλη της την γνώση με τη μορφή δυαδικών πληροφοριών .Πολλά ένα πολλά μηδέν , τίποτα άλλο .
" Ναι και όχι ... αυτό ή εκείνο ... ένα ή μηδέν. Όλη η ανθρώπινη γνώση έχει κτιστεί πάνω σ’ αυτή τη στοιχειώδη βάση διαχωρισμού. Μια απόδειξη αυτού του πράγματος βρίσκεται στη μνήμη των υπολογιστών που αποθηκεύει όλη της την γνώση με τη μορφή δυαδικών πληροφοριών .Πολλά ένα πολλά μηδέν , τίποτα άλλο .
Συνήθως δεν βλέπουμε,επειδή δεν το έχουμε
συνηθίσει, ότι υπάρχει κι ένας τρίτος λογικός όρος, ισοδύναμος με το ναι και το
όχι, που είναι ικανός να διευρύνει την κατανόηση μας προς μία μη αναγνωρισμένη κατεύθυνση.
Δεν έχουμε καν ένα όρο που να τον περιγράψει και γι αυτό θα χρησιμοποιήσω το
γιαπωνέζικο MU.
Το MU σημαίνει "μη τίποτα". Όπως και
η "Ποιότητα", με το δάχτυλό δείχνει πέρα από τη διαδικασία του δυαδικού
διαχωρισμού.
Το MU λέει απλά : "μη τάξη , μη ένα,μη
μηδέν , μη ναι μη όχι". Δηλώνει ότι το περιεχόμενο της ερώτησης είναι
τέτοιο που μια απάντηση ναι- όχι είναι λανθασμένη και δεν θα έπρεπε να δοθεί . "Πάρε
πίσω την ερώτηση" είναι αυτό που σου λέει.
Το MU γίνεται κατάλληλο όταν το περιεχόμενο
της ερώτησης γίνεται πολύ μικρό για την αλήθεια της απάντησης".
