Το ανώτατο όριο τιμών ενέργειας της Ε.Ε. είναι καταδικασμένο να αποτύχει

 

του Τόμας Φάτσι 

Mετά από μήνες διαμάχης, οι υπουργοί Ενέργειας της Ε.Ε. ενέκριναν τελικά το πρώτο ανώτατο όριο στις τιμές του φυσικού αερίου, το οποίο αναμένεται να τεθεί σε ισχύ τον Φεβρουάριο. Για να καταλάβουμε πώς λειτουργείτο ανώτατο όριο, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που προκαλεί την ενεργειακή κρίση. Είναι κοινή πεποίθηση ότι η εκτίναξη των τιμών του φυσικού αερίου αποτελεί συνέπεια της αύξησης των λογαριασμών από τον Πούτιν, σε αντίποινα για τη δυτική υποστήριξη προς την Ουκρανία. Αλλά οι αγορές ενέργειας δεν λειτουργούν έτσι.

Σήμερα, η τιμή του ευρωπαϊκού φυσικού αερίου δεν καθορίζεται πλέον από μακροχρόνιες συμβάσεις που συνδέονται με την τιμή του πετρελαίου –όπως ήταν ο κανόνας μέχρι πριν μια δεκαετία– και ούτε μπορεί να αλλάξει μονομερώς από τη μια μέρα στην άλλη με βάση τα καπρίτσια των εξαγωγέων. Αντίθετα, συνδέεται με την τιμή στην οποία πωλείται το φυσικό αέριο σε εικονικές αγορές συναλλαγών, επονομαζόμενες και spot markets, όπως η TTF στο Άμστερνταμ. Αυτό σημαίνει ότι η τιμή του εξαρτάται ουσιαστικά από τις διακυμάνσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών.

Η μετάβαση από τα συμβόλαια με δείκτες πετρελαίου στην τιμολόγηση στην αγορά spot αποτελούσε ένα από τα αγαπημένα σχέδια της Κομισιόν από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, σύμφωνο με την πίστη των Ευρωπαίων τεχνοκρατών στις αρετές της οικονομικής φιλελευθεροποίησης και της αγοράς: την ιδέα ότι οι δυνάμεις της αγοράς θα παράγουν πάντα το βέλτιστο αποτέλεσμα - και τη βέλτιστη τιμή. Έτσι οι τιμές spot έγιναν ο κανόνας σε όλη την Ευρώπη. Όπως αποδεικνύεται, το να επιτραπεί στις χρηματοπιστωτικές αγορές–οι οποίες είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε ανορθολογική συμπεριφορά, κερδοσκοπία και χειραγώγηση των τιμών– να καθορίζουν την τιμή του πιο κρίσιμου αγαθού μιας οικονομίας, της ενέργειας, ήταν πολύ κακή ιδέα.

 

Η ίδια η Ε.Ε. προκάλεσε την κρίση

 

Αυτό φάνηκε ήδη στις αρχές του 2021,ένα χρόνο πριν την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, όταν η τιμή του φυσικού αερίου που διαπραγματεύεται στο TTF,με το οποίο συνδέονται τα περισσότερα συμβόλαια φυσικού αερίου της Ε.Ε.,άρχισε να σκαρφαλώνει. Μέχρι το τέλος του έτους, η τιμή του ευρωπαϊκού φυσικού αερίου είχε φθάσει τα 100 ευρώ/MWh –η υψηλότερη τιμή που έχει καταγραφεί ποτέ, και μια εντυπωσιακή αύξηση 1.000% από την αρχή του έτους, όταν η τιμή ήταν περίπου 10 ευρώ/MWh.

Δεν υπήρχε καμία οικονομική βάση που να δικαιολογεί μια τόσο δραστική αύξηση.Ναι, υπήρξε ανάκαμψη της ζήτησης ενέργειας λόγω του ότι οι οικονομίες άρχισαν να ανοίγουν ξανά μετά το λουκέτο,αλλά η παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου επίσης αυξήθηκε σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος... Ο κύριος παράγοντας που οδήγησε στην αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου TTF ήταν, πολύ απλά, η κερδοσκοπία (η οποία στη συνέχεια επιδεινώθηκε περαιτέρω από την πραγματική μείωση των προμηθειών που προκάλεσε ο πόλεμος στην Ουκρανία και το καθεστώς κυρώσεων).

Τώρα η Ε.Ε. οποίο ορίζει τη μέγιστη τιμή φυσικού αερίου στο TTF στα 180 ευρώ/MWh. Αυτό δεν είναι ένα ανώτατο όριο για την αύξηση των τιμών από τη Ρωσία (ή οποιονδήποτε άλλον): είναι ένα ανώτατο όριο για το σύστημα κερδοσκοπικών συναλλαγών που η ίδια η Ε.Ε. έχει σκόπιμα επιβάλει στις ενεργειακές αγορές της.

Με άλλα λόγια, πρόκειται για άλλη μια περίπτωση που προσπαθεί να διορθώσει ένα πρόβλημα το οποίο η ίδια δημιούργησε. Το χειρότερο είναι ότι είναι πιθανό να αποτύχει: όχι μόνο η τιμή αυτή (και ακόμη και η τρέχουσα τιμή των100 ευρώ/MWh) εξακολουθεί να αποτελεί τεράστια αύξηση σε σύγκριση με τις τιμές πριν από το 2021, αλλά υπάρχει επίσης ο κίνδυνος το μέτρο να οδηγήσει σε μείωση της προσφοράς φυσικού αερίου. Και ο χειμώνας έχει μόλις ξεκινήσει.

* Ο Τόμας Φάτσι είναι δημοσιογράφος, ερευνητής και συγγραφέας. Το παρόν άρθρο του, που εδώ αποδίδεται σε συντετμημένη μορφή, δημοσιεύθηκε στις 21/12/2022 στην ιστοσελίδα unherd.com

 

ΠΗΓΗ: Δρόμος της αριστεράς,23/12/2022

Εν ψυχρώ

Giannis Androulidakis

Λόγω δουλειάς -κυρίως, αλλά όχι μόνο- έχω παρακολουθήσει στη ζωή μου έναν Χ αριθμό δικών. Από την εμπειρία μου έχω σχηματίσει την ιδέα ότι ενώ οι δικαστές είναι γενικά πιο κανονικοί άνθρωποι, οι εισαγγελείς είναι κατά κανόνα διαταραγμένες περιπτώσεις. Η εμπειρία μου αυτή, επιβεβαιώνει σε γενικές γραμμές και τη λογική: κανένας κανονικός άνθρωπος δεν πάει να κάνει μια δουλειά η οποία συνίσταται στο να κουνάει το δάχτυλο και να κατηγορεί, εκτός αν είναι γεμάτος συμπλέγματα ή είναι μικρόνους -χωρίς βέβαια το ένα να αποκλείει το άλλο.

Ο εισαγγελέας στη δίκη των μαστροπών της Ηλιούπολης, αποτελούσε εξαίρεση σε αυτόν τον γενικό κανόνα. Ήταν ένας άνθρωπος που αμέσως καταλάβαινες ότι είναι ευφυής, κατανοούσε σε ποια δίκη ήταν, ήξερε τι άκουγε, ήξερε τι έλεγε.

Αν ο συγκεκριμένος εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή των κατηγορούμενων και μάλιστα όχι γιατί αρνήθηκε τα γεγονότα, αλλά γιατί επιχειρηματολόγησε ότι γίνονταν ΜΕ ΕΠΙΛΟΓΗ της κοπέλας, αυτό δεν οφείλεται σε συντηρητική ηλιθιότητα, αλλά ευθέως στη δράση του βαθέως κράτους. Δεν είμαι σε θέση να ξέρω προφανώς αν ο εν λόγω εισαγγελέας φοβήθηκε κάτι ή λειτούργησε αυτόματα. Ωστόσο, είναι σαφές ότι επιχειρηματολογούσε για κάτι που ξεπερνά τον ίδιο.

Εδώ και χρόνια, η Δικαιοσύνη με τις αποφάσεις της αναπαράγει με επιθετικότητα το ίδιο μότο: μην αντιστέκεστε, μη δείχνετε αλληλεγγύη, μη μιλάτε. Αν το κάνετε, είμαστε εδώ για να πληρώσετε.  Το κάνει με όρους που θυμίζουν δικαιοσύνη του Φαρ Ουέστ, που απονέμεται στο σαλούν με ενόρκους τον μπάρμαν και τον νεκροθάφτη. Ακόμα και για τα μέτρα της αστικής ταξικής δικαιοσύνης, τα φαινόμενα μαζικών αθωώσεων και αποφυλακίσεων βιαστών, βασανιστών και δολοφόνων, σε συνδυασμό με το τι συμβαίνει σε όσους διαδηλώνουν, βοηθούν πρόσφυγες ή αντιδρούν, είναι σοκαριστικό.

Επί πολλά χρόνια, ιδίως την εποχή των μνημονίων, εξέφραζα τη διαφωνία μου με συνθήματα περί «χούντας», θεωρώντας ότι τέτοιες υπερβολές χρησιμεύουν στο να κρύβουν χαμηλές δυνατότητες ερμηνείας της πραγματικότητας.

Σήμερα τολμώ να πω ότι αυτό το κάθετο μονοπώλιο που έχει δημιουργηθεί στους μηχανισμούς του Κράτους είναι ό,τι πιο κοντινό έχουμε ζήσει στον ολοκληρωτισμό εδώ και μισό αιώνα.

Πρέπει να ανατρέψουμε αυτή τη δυστοπία, πριν διαποτίσει σε βάθος τις συνειδήσεις των ανθρώπων.

 

Η ζωή μας κύκλους κάνει!!

  

(Αλιευμένο απο το διαδίκτυο)

"Παλιά εμείς ψηφίζαμε ΠΑΣΟΚ και τρώγαμαν και ψωμί λιγάκι. Αλλά μετά μας απογοήτευσεν το ΠΑΣΟΚ και το ψηφίσαμε τελευταίαν φοράν με το ζόριν το 2012, αλλά αυτό συνεργάστηκε με την ΝΔ και είπαμεν "ποτέν πιάν" και πήγαμαν ΣΥΡΙΖΑ αλλά ήδη εκεί είχαν πάει πολλοί ΠΑΣΟΚΟΙ και κόντεψεν να γίνειν και ο ΣΥΡΙΖΑΝ ΠΑΣΟΚ και δεν ξέραμεν που να σταθούμεν και μετά μας είπαν πως άλλαξε το ΠΑΣΟΚ και έγινεν ΚΙΝΑΛ και λέμε δεν επιστρέφουμε μπας και κάτι είναι καλύτερον; Αλλά πήγαμαν και βρήκαμαν τους ίδιους που τα είχαν κάνει ρόιδον και πολλοί είχαν αφήκει στο πόστον τους τους γιούς και τις θυγατέρες και σιχτιρίσαμεν και ξαναπήγαμεν ΣΥΡΙΖΑ. Εν τω μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑς τα είχαν κάνει μούσκιον και λέμε στην αγωνίαν μας επάνω να πάμε έστω μια φορά Νέα Δημοκρατίαν μπας και φτιάξει ο τόπος αλλά και εκείν μπερδευτήκαμεν και βρήκαμεν και παλιούς ΠΑΣΟΚΟΥΣ και παλιούς ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ και τα αναμεταξήν, δηλαδή ΠΑΣΟΚΟΥΣ που έγιναν ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ και μετά ΝΟΥΔΟΥ και παλιούς του Εσωτερικού που έγιναν ΠΑΣΟΚ και μετα ΝΟΥΔΟΥ και είπαμεν "ΠΑΝΑΪΑΜ ΣΩΣΕ ΜΑΣ" και είπαμεν να ξαναπάμε ΣΥΡΙΖΑΝ και εκεί πάλι αλαλιάσαμε καθώς ολοένα και ήταν πιότεροι οι ΠΑΣΟΚΟΙ και τώρα έχωμεν χαθεί και δεν ξεύρουμεν τι θα κάνουμε, όποια πόρτα και να κρούσουμε, όποια πέτραν και να σκώσουμε ΠΑΣΟΚ έχει από κάτων.

Τι πλερώνουμε ΠΑΝΑΪΑΜ!!!

 

 

Αγιο είχαμε

                              

Όταν η κτηνωδία γίνεται νόμος, η αντίσταση καθίσταται καθήκον

 

Η κτηνωδία των δικαστών δεν έχει τέλος.

Απάγγειλαν κατηγορία σε ένα κλινικά νεκρό παιδί για απόπειρα διπλής δολοφονίας, χωρίς να πάρουν κατάθεση από το παιδί.

Όταν η καταγγελία για τον δολοφόνο ήταν απόπειρα δολοφονίας διαφώνησαν ανακριτής και εισαγγελέας. Όταν η απόπειρα έγινε δολοφονία συμφώνησαν όλοι για την αποφυλάκισή του. Και επινόησαν ότι χρειαζόταν συμπληρωματική κατάθεση, για να περάσουν οι μέρες, να κοπάσει ο θόρυβος και μέσα στο εορταστικό κλίμα να στείλουν τον δολοφόνο σπίτι του. Τη συνέχεια την ξέρουμε. Την έχουμε ζήσει πολλές φορές.

Κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνω πώς ξεστομίστηκε εκείνη η τρομερή κατάρα «στα παιδιά σας και στα παιδιά των παιδιών σας».

Εγώ δεν την ξεστομίζω, όχι μόνο γιατί δεν πιστεύω στις κατάρες, αλλά και γιατί ποτέ δεν θέλω το κακό κανενός παιδιού. Αυτοί οι ίδιοι είναι που θέλουν το κακό των παιδιών μας και τα σκοτώνουν και τους κλείνουν όλους τους δρόμους.

[------>]