Η κτηνωδία των δικαστών δεν έχει τέλος.
Απάγγειλαν κατηγορία σε ένα κλινικά νεκρό παιδί για απόπειρα διπλής δολοφονίας, χωρίς να πάρουν κατάθεση από το παιδί.
Όταν η καταγγελία για τον δολοφόνο ήταν απόπειρα δολοφονίας διαφώνησαν ανακριτής και εισαγγελέας. Όταν η απόπειρα έγινε δολοφονία συμφώνησαν όλοι για την αποφυλάκισή του. Και επινόησαν ότι χρειαζόταν συμπληρωματική κατάθεση, για να περάσουν οι μέρες, να κοπάσει ο θόρυβος και μέσα στο εορταστικό κλίμα να στείλουν τον δολοφόνο σπίτι του. Τη συνέχεια την ξέρουμε. Την έχουμε ζήσει πολλές φορές.
Κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνω πώς ξεστομίστηκε εκείνη η τρομερή κατάρα «στα παιδιά σας και στα παιδιά των παιδιών σας».
Εγώ δεν την ξεστομίζω, όχι μόνο γιατί δεν πιστεύω στις κατάρες, αλλά και γιατί ποτέ δεν θέλω το κακό κανενός παιδιού. Αυτοί οι ίδιοι είναι που θέλουν το κακό των παιδιών μας και τα σκοτώνουν και τους κλείνουν όλους τους δρόμους.
