Σκόρπιες σκέψεις για το Ιράν.

 

1. Το συμβάν που πυροδότησε τις διαμαρτυρίες αφορούσε μια νεαρή γυναίκα κουρδικής καταγωγής που πέθανε ενώ κρατούνταν από την αστυνομία ηθών για παράβαση σχετικά με την ένδυση της (χιτζάμπ). Ακόμα κι αν δεν πέθανε από χτυπήματα αλλά από ψυχολογικό στρες με ιατρική προϊστορία (όπως μεταδίδουν μερικά ΜΜΕ στο Ιράν), δεν παύει να πρόκειται για κρατική δολοφονία. Πολλά ΜΜΕ στο Ιράν, μεταξύ τους και μεγάλες εφημερίδες με πρωτοσέλιδα - κάλυψαν εκτενώς και καταδίκασαν αμέσως τον χαμό της γυναίκας, δείχνοντας με το δάκτυλο την αστυνομία (βλ. εικόνα)

2. Η επιβολή του χιτζάμπ από την "αστυνομία ηθών" αντιτίθεται στην ελευθερία της θρησκευτικής επιλογής που ανάγει το ίδιο το Κοράνι, αλλά και στην δεδομένη επαγγελματικά, πολιτιστικά και πολιτικά αναβαθισμένη θέση των γυναικών στην ιρανική κοινωνία μετά την επανάσταση του 1979. Εν προκειμένω είναι πολλές οι φωνές και οι περιπτώσεις όπου το συγκεκριμένο θέμα έχει αναχθεί σε μέγιστο διακύβευμα σε ανοικτές συζητήσεις στην ιρανική κοινωνία με πολύπλοκες νοηματοδοτήσεις που απλώνονται σε μια αρκετά εντυπωσιακή ιστορική βεντάλια (βλ. παρακάτω). 

3. Η επανάσταση και η κατάσταση πριν αυτήν (βασιλεία Σάχη) είναι απαραίτητο συγκείμενο για να κατανοήσουμε τις αντιθέσεις μιας πολύπλοκης κοινωνίας όπως η ιρανική, όπου συγκρούονται μόνιμα και ανοικτά πολιτικές, γεωγραφικές, θρησκευτικές, έμφυλες, εθνοτικές και γεωπολιτικές ερμηνείες της επανασταστικής κληρονομιάς. Η θέση και η εικόνα της γυναίκας στην προεπαναστατική περίοδο δεν διέφερε - ειδικά στα αστικά στρώματα - από πολλές κοινωνίες, όπου η ελευθερία στην ενδυματολογική έκφραση δε σήμαινε αυτόματα πολιτική, κοινωνική κι επαγγελματική ισότητα.

4. Το χιτζάμπ - όπως έχει αποδείξει η ανθρωπολογία - μπορεί να σηματοδοτεί διαφορετικές ερμηνείες και νοηματοδοτήσεις σε διαφορετικά συγκείμενα, τόσο στο χρόνο όσο και στον χώρο. Ενώ στα παρισινά προάστια, στο Λονδίνο, το νέο Δελχί και την Αθήνα μπορεί - όχι απαραίτητα - να σημαίνει αντίσταση στην κυρίαρχη ομογενοποίηση και βίαιη ισλαμοφοβία, στην Τεχεράνη μπορεί να αντανακλά ταξικές διαφοροποιήσεις και κρατικές επιβολές, στην Βυρητό ταύτιση με την "Αντίσταση" κτλ.

5. Από την άλλη το χιτζαμπ αποτελεί εξέχον στοιχείο της δυτικής οριενταλιστικής φαντασίωσης για αιώνες. Η μανία με την οποία η Δύση ήθελε να "ξεσκεπάσει" τα άδυτα του Ισλάμ και να δωσει την δυνατότητα σε λευκούς άντρες και γυναίκες να "απελευθερώσουν" μελαμψές γυναίκες από μελαμψούς άντρες έχει περιγραφεί εξαίσια από τον αείμνηστο Edward Said κι έχει οδηγήσει σε αξέχαστες καταστροφές όπως η αμερικανική επέμβαση και διάλυση του Αφγανιστάν το 2001, για την οποία η ανθρωπολόγος Lila Abu Lughod έγραψε το μνημειώδες Do Muslim Women need saving? Η δυτική φανατική προσήλωση με τα εμφανή δείγματα ισλαμικής θρησκευτικότητας συνέβαλλε τα μάλα στην ανάδειξή τους σε αναπόσπαστα ταυτοτικά στοιχεία από κοινωνικά κινήματα που αναδύθηκαν ως απαντήσεις απέναντι στην δυτική ματιά (gaze) και αποικιοκρατική παρέμβαση. Εν συντομία, το χιτζάμπ νοηματοδοτείται σήμερα ως ταυτοτικό στοιχείο αντίστασης αλλά ως κρατικό εργαλείο καταλήγει να καταπλακώνει τις διαφορετικότητες που το ανέδειξαν ως τέτοιο.  

6. Η σημερινή πραγματικότητα στο Ιράν δεν μπορεί να κατανοηθεί χωρίς την συμπερίληψη των δρακόντιων κυρώσεων που έχει επιβάλλει η Δύση στην Ισλαμική Δημοκρατία με αποτέλεσμα την κατάρρευση του συστήματος υγείας και πρόνοιας, μαζικούς αναίτιους θανάτους και την βίαιη μετατόπιση της ευθύνης για οικογενειακή φροντίδα κυρίως στις γυναίκες.

7. Δεν είναι μυστικό ότι οι γεωπολιτικοί εχθροί της Ισλαμικής Δημοκρατίας τρίβουν τα χέρια τους με τις διαδηλώσεις στο Ιράν, στο οποίο τα τελευταία χρόνια επέβαλλαν κυρώσεις, δολοφονούσαν επιστήμονες μέρα μεσημέρι, χρηματοδοτούσαν ένοπλες ομάδες αντιφρονούντων μέσα στην χώρα, κι ετοίμαζαν μεθοδικά την εξέγερση. Δεν είναι τυχαίο ότι memes και σκίτσα κυκλοφόρησσαν σε ανύποπτο χρόνο (και που μερικά εντέχνως συνδέουν το κόψιμο των μαλλιών μιας γυναίκας με την αποκοπή της στήριξης στην γεωπολιτική ένοπλη "αντίσταση") ούτε ότι η διεθνής κοινή γνώμη στρέφεται μαζικά στο Ιράν αγνοώντας παρόμοια περιστατικά σε διπλανές χώρες. 

8. Η υποστήριξη των διαδηλώσεων στο Ιράν είναι αυτονόητη για όσους κι όσες αντιτίθενται στις κρατικές δολοφονίες, την αστυνομία ηθών, την πατριαρχική επιβολή της ένδυσης, την καταστολή των διαδηλώσεων, αλλά για να μην εξαντλείται σε μια φιλελεύθερη άγνοια του συγκείμενου ωφείλει να συνοδεύεται από καταδίκη των δυτικών κυρώσεων και της ανοικτής παρέμβασης στο εσωτερικό της χώρας από δυνάμεις που έχουν ήδη καταστρέψει ολόκληρες χώρες στην περιοχή. Επιπλέον, οι πρόσφατες εμπειρίες της Αραβικής Ανοιξης και των "πορτοκαλί επαναστάσεων" αναδεικνύουν την ανάγκη κριτικής στάσης απέναντι σε εξεγέρσεις σε χώρες που βρίσκονται στον αντίποδα της Δύσης, χωρίς ωστόσο να απεμπολεί κανείς το δικαίωμα των λαών στον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον. 

9. Η άμεση ανταπόκριση στην ιρανική αναστάτωση σε συνδυασμό με την επίμονη σιωπή σε πολύ μονιμότερες καταστάσεις βίας, καταστολής και καταπίεσης στην περιοχή και ανάλογες αντιστάσεις (Παλαιστίνη, Ιράκ, Υεμένη κτλ) αναδεικνύει για άλλη μια φορά την ανομολόγητη ύπαρξη μιας σειράς κριτηρίων για την υποστήριξη ή όχι ενός αγώνα αλλού. Κάποιοι αγώνες και αντιστάσεις βρίσκουν άμεση και προνομιακή μεταχείριση ενώ κάποιοι άλλοι υπόκεινται σε ανοικτά ή σιωπηρά τεστ καθαρότητας. 

10. Αξίζει λοιπόν - με αφορμή άλλη μια έκρηξη στον παγκόσμιο Νότο - να τεθεί ξανά ως επιτακτικό το ζήτημα της "από-αποικιοποίησης της εξέγερσης". Η επανάσταση άλλωστε εδώ και καιρό έχει πάψει να είναι προνόμιο της αριστεράς και της αντί-αποικιακής αντίστασης. Δεν θα είναι υπερβολή να πει κανείς ότι έχει πια γίνει εργαλείο μελέτης και παρέμβασης από τις δυνάμεις που ηγούνται τον μεταποικιακό κόσμο. Αυτές οι δυνάμεις συχνά διαμορφώνουν το ερμηνευτικό πλαίσιο και το πληροφoριακό περιβάλλον μέσα από το οποίο κρίνουμε μια εξέγερση ως καλή ή κακή, δίκαιη ή άδικη.

[----->]

ΕΚΑΝΑΝ ΟΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΕΤΥΧΑΝ.ΓΙΑΤΙ?

Γιατί η Δύση υποτίμησε τη ρωσική οικονομία; Το πρόβλημα είναι ο λανθασμένος υπολογισμός του ΑΕΠ, - περιοδικό Marianne

▪️ Γιατί η ρωσική οικονομία δεν καταρρέει; Άλλωστε, όλες οι κυρώσεις που μπορούσε να επιβάλει η Δύση έχουν εφαρμοστεί εναντίον της. Γιατί, αντιθέτως, η ευρωπαϊκή οικονομία κινδυνεύει να καταρρεύσει παραμονές του χειμώνα, όπως αποδεικνύεται από την εκτίναξη του πληθωρισμού σε επίπεδο ρεκόρ, διερωτάται το γαλλικό περιοδικό Marianne

▪️ Η απάντηση, σύμφωνα με το Marianne , είναι ότι η οικονομική ισχύς, μετρούμενη με βάση το ΑΕΠ που υπολογίζεται σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες, είναι πλασματική. Το εργαλείο αυτό που μετρά την οικονομική επιτυχία μιας χώρας είναι ξεπερασμένο. Δεν μετρά πλέον τη συνολική παραγωγή χάλυβα, αυτοκινήτων, ψυγείων και τηλεοράσεων, δηλαδή πραγματικών αγαθών. Μετράει κυρίως την παραγωγή άυλων περιουσιακών στοιχείων, τα οποία κάποιες φορές (και άλλες πολύ συχνά) θεωρούνται άχρηστα. Και ως εκ τούτου αντιπροσωπεύουν μόνο ονομαστική αξία

▪️ Ως παράδειγμα της πλασματικότητας του δείκτη ΑΕΠ, το Marianne αναφέρει το παράδειγμα της οικονομίας των ΗΠΑ, το ΑΕΠ της οποίας είναι το 40% του ΑΕΠ ολόκληρης της Δύσης. Η υγειονομική περίθαλψη στις ΗΠΑ "απορροφά" το 18% της "εθνικής παραγωγής", δηλαδή σχεδόν 2 φορές περισσότερο από ό,τι στις άλλες δυτικές χώρες. Αλλά ας δούμε τους δείκτες αποτελεσματικότητας αυτών των δαπανών, προτείνει το Marianne: το προσδόκιμο ζωής στις ΗΠΑ είναι μόλις 77,3 χρόνια σε σύγκριση με 80,9 στη Γερμανία, 82,2 στη Γαλλία, 82,4 στη Σουηδία, 84,6 στην Ιαπωνία.

▪️ Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό; Και το γεγονός ότι περισσότερο από το ήμισυ των αμερικανικών δαπανών για την υγεία (από 10 έως 13% του συνολικού ΑΕΠ) είναι τα παράλογα εισοδήματα των γιατρών τους (που αναλογούν σε λιγότερους κατοίκους από ό,τι στη Γαλλία), καθώς και το τρελό κόστος των φαρμάκων που προσφέρονται στους Αμερικανούς (το ήμισυ των παγκόσμιων δαπανών)

▪️ Η ευλάβεια για το δολάριο και η ευλάβεια για το ευρώ κάνουν τη Δύση να μπερδεύει τα χαρτονομίσματα με τον πραγματικό πλούτο. Όµως αυτές οι σακούλες µε τα χρήµατα δεν θα αλλάξουν το γεγονός ότι η παραγωγή σιταριού στην Αµερική µειώθηκε από 65 σε 47 εκατοµµύρια τόνους µεταξύ 1980 και 2021, ενώ η παραγωγή στη Ρωσία αυξήθηκε από 36,9 σε 80 εκατοµµύρια τόνους από το 1987 έως το 2020

▪️ Το σιτάρι μαζί με το φυσικό αέριο δίνουν στη Ρωσία περισσότερη δύναμη από ό,τι τα περιβόητα "άυλα περιουσιακά στοιχεία" δίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, πιστεύει το Marianne. Αυτό είναι όλο το πρόβλημα των αποθεματικών νομισμάτων: μπορούν να δημιουργηθούν φτηνά (στην πραγματικότητα, δωρεάν), αλλά τι μπορείς να αγοράσεις με αυτά στις χώρες που παράγουν αυτά τα νομίσματα, αν θυσίασαν τη βιομηχανία τους στο βωμό της παγκοσμιοποίησης;

▪️ Το λανθασμένο σύστημα αξιολόγησης του οικονομικού δυναμικού οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πλέον μοιάζουμε με πιλότο στρατιωτικού αεροπλάνου που πέταξε με ελαττωματικά όργανα και νόμιζε ότι πετούσε σε ύψος 10.000 μ. Μέχρι που είδε ότι στην πραγματικότητα βρισκόταν σε ύψος 350 μ. Και δεν υπάρχει κανένας διάδρομος προσγείωσης ορατός στον ορίζοντα", καταλήγει το περιοδικό

[----->]

Η ΦΙΜΩΣΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ. ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ.

 

8 Σεπτεμβρίου 2022

Ο πόλεμος εγκυμονεί όλο και μεγαλύτερους κινδύνους για τον κόσμο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης παίζουν μεγάλο ρόλο σε αυτό. Ο διάσημος δημοσιογράφος Τζον Πίλτζερ εξηγεί πώς η προπαγάνδα κάνει πλύση εγκεφάλου και οδηγεί την ανθρωπότητα στην καταστροφή. Καλεί τους δημοσιογράφους να δηλώσουν την ανεξαρτησία τους για να αποκαταστήσουν την αλήθεια και τους καλλιτέχνες να ορθώσουν το ανάστημά τους κατά του πολέμου

Στη δεκαετία του 1970 γνώρισα μια από τις κορυφαίες προπαγανδίστριες του Χίτλερ, τη Λένι Ρίφενσταλ , της οποίας οι επικές ταινίες δόξασαν τους Ναζί. Έτυχε να μείνουμε στο ίδιο καταφύγιο στην Κένυα, όπου βρισκόταν για μια φωτογραφική αποστολή, έχοντας γλιτώσει τη μοίρα άλλων φίλων του Φύρερ.


Μου είπε ότι τα "πατριωτικά μηνύματα" των ταινιών της δεν εξαρτώνταν από "άνωθεν εντολές" αλλά από αυτό που αποκαλούσε "κενό υποταγής" του γερμανικού κοινού.

Αυτό περιλάμβανε και τη φιλελεύθερη, μορφωμένη αστική τάξη; ρώτησα. "Ναι, ειδικά αυτούς", είπε.

Αυτό σκέφτομαι όταν βλέπω γύρω μου την προπαγάνδα που κατακλύζει σήμερα τις δυτικές κοινωνίες.

Φυσικά, είμαστε πολύ διαφορετικα από τη Γερμανία της δεκαετίας του 1930. Ζούμε σε κοινωνίες της πληροφορίας. Είμαστε παγκοσμιοποιητές. Ποτέ δεν ήμασταν πιο συνειδητοποιημένοι, με περισσότερες επαφές, πιο συνδεδεμένοι.

Είμαστε; Ή μήπως ζούμε σε μια κοινωνία μέσων μαζικής ενημέρωσης όπου η πλύση εγκεφάλου είναι ύπουλη και αδυσώπητη και η αντίληψή των πραγμάτων φιλτράρεται σύμφωνα με τις ανάγκες και τα ψεύδη της εξουσίας Κράτους και εταιρειών;

Οι Ηνωμένες Πολιτείες κυριαρχούν στα μέσα ενημέρωσης του δυτικού κόσμου.Οι δέκα κορυφαίες εταιρείες των μέσων ενημέρωσης, εκτός από μία, έχουν την έδρα τους στη Βόρεια Αμερική. Το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης - Google, Twitter, Facebook - ανήκουν και ελέγχονται ως επί το πλείστον από τους Αμερικανούς.

Κατά τη διάρκεια της ζωής μου, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ανατρέψει ή έχουν επιχειρήσει να ανατρέψουν περισσότερες από 50 κυβερνήσεις, κυρίως δημοκρατίες. Έχουν παρέμβει σε δημοκρατικές εκλογές 30 χωρών. Έχουν ρίξει βόμβες στους λαούς 30 χωρών, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν φτωχοί και ανυπεράσπιστοι. Έχει επιχειρήσει να δολοφονήσει τους ηγέτες 50 χωρών.  Έχει αγωνιστεί να καταστείλει τα απελευθερωτικά κινήματα 20 χωρών.

Η έκταση και το μέγεθος αυτής της σφαγής παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτο και μη αναγνωρισμένο και οι υπεύθυνοι εξακολουθούν να κυριαρχούν στην αγγλοαμερικανική πολιτική ζωή.

Πριν το θάνατό του το 2008, ο θεατρικός συγγραφέας Χάρολντ Πίντερ εκφώνησε δύο εξαιρετικές ομιλίες, που έσπασαν το φράγμα της σιωπής.

"Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ", είπε, "ορίζεται καλύτερα ως εξής: φίλα μου τον κώλο αλλιώς θα σου σπάσω το κεφάλι. Είναι τόσο απλή και τόσο ωμή όσο αυτό. Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι είναι τόσο απίστευτα αποτελεσματικό. Διαθέτει τις δομές της παραπληροφόρησης, της χρήσης της ρητορικής, της παραποίησης της γλώσσας, οι οποίες είναι πολύ πειστικές, αλλά στην πραγματικότητα είναι έναβουνό από ψέματα. Είναι μια πολύ επιτυχημένη προπαγάνδα. Έχουν τα χρήματα, έχουν την τεχνολογία, έχουν όλα τα μέσα για να τη γλιτώσουν, και το κάνουν".

Παραλαμβάνοντας το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, ο Πίντερ είπε τα εξής: 

"Τα εγκλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν συστηματικά, συνεχή, μοχθηρά, ανελέητα, αλλά πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν μιλήσει γι' αυτά. Πρέπει να το παραδεχτείτε στην Αμερική. Έχει ασκήσει μια αρκετά κλινική χειραγώγηση της εξουσίας παγκοσμίως, ενώ παράλληλα μεταμφιέζεται σε μια δύναμη για το παγκόσμιο καλό. Πρόκειται για μια λαμπρή, ακόμη και πνευματώδη, εξαιρετικά επιτυχημένη πράξη ύπνωσης".

Ο Πίντερ ήταν φίλος μου και πιθανώς ο τελευταίος μεγάλος πολιτικός σοφός - πριν δηλαδή οι αντιφρονούντες πολιτικοί εξευγενιστούν. Τον ρώτησα αν η "ύπνωση" στην οποία αναφερόταν ήταν το "κενό υποταγής" που περιέγραψε η Λένι Ρίφενσταλ .

"Είναι το ίδιο πράγμα", απάντησε. 'Σημαίνει ότι η πλύση εγκεφάλου είναι τόσο πλήρης που είμαστε προγραμματισμένοι να καταπίνουμε ένα μάτσο ψέματα. Αν δεν αναγνωρίζουμε την προπαγάνδα, μπορεί να την αποδεχτούμε ως φυσιολογική και να την πιστέψουμε. Αυτό είναι το κενό υποταγής".

Στα συστήματά μας της εταιρικής δημοκρατίας, ο πόλεμος είναι μια οικονομική αναγκαιότητα, ο τέλειος γάμος επιδότησης του δημοσίου και ιδιωτικού κέρδους: σοσιαλισμός για τους πλούσιους, καπιταλισμός για τους φτωχούς. Την επομένη της 11ης Σεπτεμβρίου οι τιμές των μετοχών της πολεμικής βιομηχανίας εκτοξεύτηκαν στα ύψη. Ερχόταν περισσότερη αιματοχυσία, πράγμα που είναι καλό για τις επιχειρήσεις.

Σήμερα, οι πιο κερδοφόροι πόλεμοι έχουν το δικό τους εμπορικό σήμα. Ονομάζονται "παρατεταμένοι πόλεμοι": Αφγανιστάν, Παλαιστίνη, Ιράκ, Λιβύη, Υεμένη και τώρα Ουκρανία. Όλοι βασίζονται σε ένα βουνό από ψέματα.

Το Ιράκ είναι το πιο διαβόητο, με τα ανύπαρκτα όπλα μαζικής καταστροφής. Η καταστροφή της Λιβύης από το ΝΑΤΟ το 2011 δικαιολογήθηκε από μια σφαγή στη Βεγγάζη που δεν συνέβη. Το Αφγανιστάν ήταν ένας βολικός πόλεμος εκδίκησης για την 11η Σεπτεμβρίου, που δεν είχε καμία σχέση με τον λαό του Αφγανιστάν.

Σήμερα, οι ειδήσεις από το Αφγανιστάν αφορούν πόσο κακοί είναι οι Ταλιμπάν - όχι ότι η κλοπή 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τα τραπεζικά αποθεματικά της χώρας από τον Τζο Μπάιντεν προκαλεί εκτεταμένη δυστυχία. Πρόσφατα, το Εθνικό Δημόσιο Ραδιόφωνο στην Ουάσιγκτον αφιέρωσε δύο ώρες στο Αφγανιστάν - και 30 δευτερόλεπτα στον πεινασμένο λαό του.

Στη σύνοδο κορυφής του στη Μαδρίτη τον Ιούνιο, το ΝΑΤΟ, το οποίο ελέγχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, υιοθέτησε ένα έγγραφο στρατηγικής που στρατιωτικοποιεί την ευρωπαϊκή ήπειρο και κλιμακώνει την προοπτική πολέμου με τη Ρωσία και την Κίνα. Προτείνει "έναν πόλεμο πολλαπλών τομέων εναντίον ενός πυρηνικά εξοπλισμένου ανταγωνιστή ίσης ισχύος". Με άλλα λόγια, πυρηνικός πόλεμος.

Γράφει: "Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ ήταν μια ιστορική επιτυχία".

Το διάβασα με δυσπιστία.

Αυτή η "ιστορική επιτυχία" μετριέται με τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι ειδήσεις του οποίου δεν είναι κυρίως ειδήσεις, αλλά μια μονόπλευρη λιτανεία σωβινισμού, διαστρέβλωσης και παραλείψεων.  Έχω αναφερθεί σε πολλούς πολέμους και δεν έχω βιώσει ποτέ τόσο εκτεταμένη προπαγάνδα.

Τον Φεβρουάριο, η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία ως απάντηση σε σχεδόν οκτώ χρόνια εγκληματικών δολοφονιών και καταστροφών στη ρωσόφωνη περιοχή του Ντονμπάς στα σύνορά της.

Το 2014, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν χρηματοδοτήσει ένα πραξικόπημα στο Κίεβο που ξεφορτώθηκε τον δημοκρατικά εκλεγμένο, ρωσόφιλο πρόεδρο της Ουκρανίας και εγκατέστησε έναν διάδοχο, που οι Αμερικανοί κατέστησαν σαφές ότι ήταν ο άνθρωπός τους.

Τα τελευταία χρόνια, αμερικανικοί "αμυντικοί" πύραυλοι έχουν εγκατασταθεί στην ανατολική Ευρώπη, την Πολωνία, τη Σλοβενία, την Τσεχική Δημοκρατία, με σχεδόν βέβαιο στόχο τη Ρωσία, συνοδευόμενοι από ψευδείς διαβεβαιώσεις που χρονολογούνται από την "υπόσχεση" του Τζέιμς Μπέικερ προς τον Γκορμπατσόφ τον Φεβρουάριο του 1990 ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί ποτέ πέρα από τη Γερμανία.

Η Ουκρανία είναι η πρώτη γραμμή του μετώπου. Το ΝΑΤΟ έχει ουσιαστικά φτάσει στα ίδια σύνορα από τα οποία εισέβαλε ο στρατός του Χίτλερ το 1941, αφήνοντας πίσω του περισσότερα από 23 εκατομμύρια νεκρούς στη Σοβιετική Ένωση.

Τον περασμένο Δεκέμβριο, η Ρωσία πρότεινε ένα συνολικό σχέδιο ασφάλειας για την Ευρώπη. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης το απέρριψαν, το χλεύασαν ή το απέκρυψαν. Ποιος έχει διαβάσει τις βήμα προς βήμα προτάσεις του; Στις 24 Φεβρουαρίου, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι απείλησε ότι θα αναπτύξει πυρηνικά όπλα εκτός αν η Αμερική εξοπλίσει και προστατεύσει την Ουκρανία.  Αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Την ίδια ημέρα, η Ρωσία εισέβαλε - σύμφωνα με τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, μια απρόκλητη πράξη ατιμίας. Η ιστορία, τα ψέματα, οι ειρηνευτικές προτάσεις, οι πανηγυρικές συμφωνίες για το Ντονμπάς στο Μινσκ δεν μέτρησαν καθόλου.

Στις 25 Απριλίου, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, στρατηγός Λόιντ Όστιν, επισκέφθηκε το Κίεβο και επιβεβαίωσε ότι στόχος της Αμερικής ήταν να καταστρέψει τη Ρωσική Ομοσπονδία - η λέξη που χρησιμοποίησε ήταν να "αποδυναμώνσουν". Η Αμερική είχε τον πόλεμο που ήθελε, τον οποίο διεξήγαγε ένας αναλώσιμος πληρεξούσιος και πιόνι που χρηματοδοτήθηκε και οπλίστηκε από τους Αμερικανούς.

Για όλα αυτά δεν έδωσαν σχεδόν καμία εξήγηση στο δυτικό κοινό.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απερίσκεπτη και ασυγχώρητη. Είναι έγκλημα η εισβολή σε μια κυρίαρχη χώρα  και δεν υπάρχουν "αλλά" - εκτός από ένα.

Πότε ξεκίνησε ο σημερινός πόλεμος στην Ουκρανία και ποιος τον ξεκίνησε; Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, από το 2014 μέχρι σήμερα, περίπου 14.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στον εμφύλιο πόλεμο που διεξάγεται από το καθεστώς του Κιέβου στο Ντονμπάς. Πολλές από τις επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν από νεοναζί.

Παρακολουθήστε ένα ρεπορτάζ του ITV από τον Μάιο του 2014, από τον βετεράνο δημοσιογράφο James Mates, ο οποίος βομβαρδίζεται, μαζί με πολίτες στην πόλη Μαριούπολη, από το ουκρανικό τάγμα Azov (νεοναζί) της Ουκρανίας.

Τον ίδιο μήνα, δεκάδες ρωσόφωνοι καίγονται ζωντανοί ή πνίγονται σε κτίριο Συνδικάτων στην Οδησσό που πολιορκείται από φασίστες τραμπούκους, οπαδούς του συνεργάτη των ναζί και φανατικού αντισημίτη Στεπαν Μπαντέρα.  Οι New York Times αποκάλεσαν τους κακοποιούς "εθνικιστές".

'Η ιστορική αποστολή του έθνους μας σε αυτή την κρίσιμη στιγμή', δήλωνε ο Αντρέι Μπιλέτσκι, ιδρυτής του Τάγματος Αζοφ, '’είναι να οδηγήσει τις Λευκές Φυλές του κόσμου σε μια τελική σταυροφορία για την επιβίωσή τους, μια σταυροφορία ενάντια στους "Untermenschen" ( υπάνθρωπους) που καθοδηγούνται από τους Σημίτες ‘’.

Από τον Φεβρουάριο, μια εκστρατεία αυτοαποκαλούμενων " ελεγκτών ειδήσεων " (που χρηματοδοτούνται κυρίως από Αμερικανούς και Βρετανούς με κυβερνητικές διασυνδέσεις) προσπάθησαν να συντηρήσουν την ανοησία ότι Ουκρανοί νεοναζί δεν υπάρχουν.

Ο αερογράφος, ένας όρος που κάποτε συνδεόταν με τις εκκαθαρίσεις του Στάλιν, έχει γίνει το εργαλείο της κυρίαρχης δημοσιογραφίας.

Σε λιγότερο από μια δεκαετία, η "καλή" Κίνα έχει διαγραφεί με τον αερογράφο και μια "κακή" Κίνα την έχει αντικαταστήσει: από το εργαστήριο του κόσμου σε έναν νέο εκκολαπτόμενο Σατανά. 

Μεγάλο μέρος αυτής της προπαγάνδας προέρχεται από τις ΗΠΑ και μεταδίδεται μέσω πληρεξουσίων και "δεξαμενών σκέψης", όπως το διαβόητο Αυστραλιανό Ινστιτούτο Στρατηγικής Πολιτικής, η φωνή της βιομηχανίας όπλων, και από δημοσιογράφους με ζήλο, όπως ο Πίτερ Χάρτσερ της Sydney Morning Herald, ο οποίος αναφερόμενος σε όσους διαδίδουν τις κινέζικες θέσεις τους χαρακτήρισε "αρουραίους, μύγες, κουνούπια και σπουργίτια" και ζήτησε να "εξοντωθούν" αυτά τα "παράσιτα".

Στη Δύση,οι ειδήσεις σχετικά με την Κίνα επικεντρώνονται σχεδόν αποκλειστικά στην απειλή που συνιστά το Πεκίνο. Οι 400 αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις που περιβάλλουν το μεγαλύτερο μέρος της Κίνας, μια ένοπλη αλυσίδα που εκτείνεται από την Αυστραλία μέχρι τον Ειρηνικό και τη νοτιοανατολική Ασία, την Ιαπωνία και την Κορέα,δεν υπάρχουν. Το ιαπωνικό νησί Οκινάουα και το κορεατικό νησί Τζέτζου είναι γεμάτα όπλα που σημαδεύουν από κοντά τη βιομηχανική καρδιά της Κίνας. Ένας αξιωματούχος του Πενταγώνου περιέγραψε την κατάσταση αυτή ως "θηλιά".

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η Παλαιστίνη χαρακτηρίζεται λανθασμένα. Για το BBC, υπάρχει η "σύγκρουση" των "δύο αφηγήσεων". Η πιο μακρόχρονη στρατιωτική κατοχή,η πιο βίαιη και πιο παράνομη στη σύγχρονη εποχή κυριολεκτικά δεν υπάρχει.

Ο δοκιμαζόμενος λαός της Υεμένης μόλις και μετά βίας υπάρχει. Είναι οι μη-άνθρωποι των μέσων ενημέρωσης.  Ενώ οι Σαουδάραβες ρίχνουν βροχή τις αμερικανικές βόμβες διασποράς με Βρετανούς συμβούλους που εργάζονται μαζί με τους Σαουδάραβες αξιωματικούς στόχευσης, περισσότερα από μισό εκατομμύριο παιδιά αντιμετωπίζουν την πείνα.

Αυτή η πλύση εγκεφάλου έχει μακρά ιστορία. Η σφαγή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου συγκαλύφθηκε από δημοσιογράφους που χρίστηκαν ιππότες για τη συμμόρφωσή τους κάτι που ομολόγησαν στα απομνημονεύματά τους.  Το 1917, ο εκδότης της Manchester Guardian, C.P. Scott, εκμυστηρεύτηκε στον πρωθυπουργό Lloyd George: "Αν ο κόσμος γνώριζε πραγματικά [την αλήθεια], ο πόλεμος θα σταματούσε αύριο, αλλά δεν γνωρίζει και δεν μπορεί να γνωρίζει".

Η άρνηση να βλέπουμε τους ανθρώπους και τα γεγονότα όπως τα βλέπουν οι άνθρωποι σε άλλες χώρες είναι ένας ιός των μέσων ενημέρωσης της Δύσης, εξίσου εξουθενωτικός με το Κόβιντ.  Είναι σαν να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από έναν μονόδρομο καθρέφτη, στον οποίο "εμείς" είμαστε ηθικοί και αγαθοί και "αυτοί" δεν είναι. Πρόκειται για μια βαθιά αυτοκρατορική άποψη.

Η ιστορία που είναι μια ζωντανή παρουσία στην Κίνα και τη Ρωσία σπάνια εξηγείται και σπάνια κατανοείται. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ο Αδόλφος Χίτλερ. Ο Ο Σι Τζινπίνγκ είναι ο Φου Μαν Τσου. Επικά επιτεύγματα, όπως η εξάλειψη της απόλυτης φτώχειας στην Κίνα, είναι ελάχιστα γνωστά. Πόσο διεστραμμένο και άθλιο είναι αυτό.

Πότε θα επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να καταλάβουν; Η παραγωγή δημοσιογράφων δεν είναι η απάντηση. Ούτε το θαυμαστό ψηφιακό εργαλείο, το οποίο είναι μέσο και όχι σκοπός, όπως η γραφομηχανή με το ένα δάχτυλο και η λινοτυπική μηχανή.

Τα τελευταία χρόνια, μερικοί από τους καλύτερους δημοσιογράφους έχουν παραμεριστεί. Η λέξη που χρησιμοποιείται είναι "εκπαραθυρωση". Οι χώροι που κάποτε ήταν ανοιχτοί για τους αδέσποτους, για τους δημοσιογράφους που πήγαιναν κόντρα στο ρεύμα, τους περιθωριακούς, έχουν κλείσει. 

Η περίπτωση του Τζούλιαν Ασάνζ είναι η πιο συγκλονιστική.  Όταν ο Τζούλιαν και τα WikiLeaks μπορούσαν να κερδίσουν αναγνώστες και βραβεία για τον Guardian, τους New York Times και άλλες αυτοαποκαλούμενες "εφημερίδες του ρεκόρ", τον εξυμνούσαν.

Όταν το σκιώδες κράτος διαμαρτυρήθηκε και απαίτησε την καταστροφή των σκληρών δίσκων και τη δολοφονία χαρακτήρα του Τζούλιαν, ο ίδιος έγινε δημόσιος εχθρός. Ο αντιπρόεδρος Μπάιντεν τον αποκάλεσε "τρομοκράτη υψηλής τεχνολογίας". Η Χίλαρι Κλίντον ρώτησε: "Δεν μπορούμε απλά να τον σκοτώσουμε με ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος αυτόν τον τύπο;".

Την εκστρατεία κακοποίησης και συκοφάντησης κατά του Τζούλιαν Ασάνζ που ακολούθησε -ο εισηγητής του ΟΗΕ για τα βασανιστήρια την αποκάλεσε "ψυχολογική τρομοκρατία"- έφερε τον φιλελεύθερο Τύπο στο κατώτερο σημείο του. Ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί. Τους θεωρώ συνεργάτες, δημοσιογράφους της κυβέρνησης του Βισί.

Πότε θα ξεσηκωθούν οι πραγματικοί δημοσιογράφοι; Εμπνευσμένα Σαμιζντάτ                            (αντικαθεστωτικό έντυπο) υπάρχουν ήδη στο διαδίκτυο: Το Consortium News, που ιδρύθηκε από τον σπουδαίο δημοσιογράφο Robert Parry, το Grayzone του Max Blumenthal, το Mint Press News, το Media Lens, το Declassified UK, το Alborada, το Electronic Intifada, το WSWS, το ZNet, το ICH, το Counter Punch, το Independent Australia, το δημοσιογραγικό έργο του Chris Hedges, του Patrick Lawrence, του Jonathan Cook, της Diana Johnstone, της Caitlin Johnstone και άλλων που θα με συγχωρήσουν που δεν τους αναφέρω εδώ.

Και πότε οι συγγραφείς θα ορθώσουν το ανάστημά τους, όπως έκαναν ενάντια στην άνοδο του φασισμού τη δεκαετία του 1930; Πότε οι κινηματογραφιστές θα ορθώσουν το ανάστημά τους, όπως έκαναν ενάντια στον Ψυχρό Πόλεμο τη δεκαετία του 1940; Πότε οι σατιρικοί θα ορθώσουν το ανάστημά τους, όπως έκαναν πριν από μια γενιά;

Μετά από 82 χρόνια βύθισης στο λουτρό της δικαιοσύνης που είναι η επίσημη εκδοχή του τελευταίου παγκόσμιου πολέμου, δεν είναι καιρός εκείνοι που υποτίθεται ότι πρέπει να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους, να δηλώσουν την ανεξαρτησία τους και να αποκωδικοποιήσουν την προπαγάνδα; Η αντίθεσή τους σε όσα συμβαίνουν είναι πιο επείγουσα από ποτέ.

(Το άρθρο αυτό αποτελεί την επεξεργασμένη εκδοχή μιας ομιλίας στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ του Τρόντχαϊμ, Νορβηγία, στις 6 Σεπτεμβρίου 2022)

https://www.investigaction.net/fr/faire-taire-les-agneaux-comment-fonctionne-la-propagande/?fbclid=IwAR3DI15xMRtMUyIB5N6yQOjglYPBhEAxTxP0HauGNLLenvnmZOY9alkO1Fk

λινκ πρωτότυπου κειμένου;

http://johnpilger.com/articles/silencing-the-lambs-how-propaganda-works-#

Αμ πως!

 

Γίνετε το γρούνι μοδίστρα?