Στο βάθος του τούνελ εγκαίνια

 

του Στάθη

Γεια σου, ρε πολιτευτάκια! Συριζαίε που έγινες Συριζάκιας. Γεια σου, αδερφέ μου, που απέκτησες ψήφο στη Βουλή και σου άλλαξε η ψήφος τη ζωή. Τώρα ετάζεις καρδίας και νεφρούς, δίνεις στον Λάτση ό,τι ζητά, στη Μέρκελ ό,τι γουστάρει,
σε βλέπω κορδωτό-κορδωτό μέσα στο ανοιξιάτικο φως να αναφέρεσαι στη Fraport και να λες: Στρατηγέ μου, ιδού τα αεροδρόμιά σου! Φραπ φραπ και πορτ πορτ, ζιγκ και χάι και γιαβόλ.

Γεια σου, πολιτευτάκια, λίγδωσε το αντεράκι σου, έγινε φράπα το μουτράκι σου, φόρεσες πατούμενο χειροποίητο και τώρα κόβεις συντάξεις αράδα. Και υπερηφανεύεσαι. Διότι ενώ θα μπορούσες να έχεις κόψει τρεις συντάξεις τον χρόνο, εσύ κόβεις μόνον δύο,

σ’ ευχαριστούμε, ω μεγάθυμε, κατόπιν ενεργειών σου σωθήκαμε. Χειροκροτώ τον κύριο Σπίρτζη -τι «κύριος»;- σύντροφος! εκ Πασοκάρας! Κόβει δυο συντάξεις από τις 12 ο ερίφης και ταυτοχρόνως υπόσχεται ότι θα δώσει τη 13η σύνταξη και του χρόνου - και δεν πέφτει φωτιά

να τον κάψει, διότι ο Πανάγαθος είναι ευρύχωρος με τα τέκνα του και διότι η Δικαιοσύνη δεν δύναται να ασχοληθεί με τους απατεώνες, αν είναι πολιτικοί. 

Καθότι, αν κάποιος
σου άρπαζε 700 ευρώ, ας πούμε, και σου έλεγε ότι θα σε αποζημιώσει (αν σε αποζημιώσει) με 300 ευρώ, θα τον μπουζούριαζαν όχι μόνον οι χωροφυλάκοι αλλά και οι διερχόμενοι γάτοι.

Γεια σου, ρε πολιτευτάκια! Από σοφιστεία σε σοφιστεία πας, κι από γκάφα σε γκάφα πέφτεις. Προχθές σου εξηγούσε ο κ. Δραγασάκης γιατί είμαστε με τον κυρ Σουλτς και χθες ο κυρ Σουλτς μας εξηγούσε γιατί είναι με τη Μέρκελ. Πάλι μέσα έπεσες, μεγάλε! Είσαι όμως πια αναγκασμένος να παραμυθιάζεσαι, είσαι αναγκασμένος να εξαπατάς, είτε αυταπατάσαι είτε όχι.

Εγινες χαλκέντερος στα ψέματα
κι απέκτησες χιούμορ Καρανίκα, όταν χασκογελάς, καθώς ακούς τον Τσίπρα να λέει ότι τα 300 ευρώ του Μπαλαούρα δεν φταίνε δα για τα 300 δισ. του χρέους! Γελάς με αυτά που ακούς και δεν κλαις με αυτά που κάνεις.

Σε ήξερα από παλιά και φταίω που έφτασες να έχεις με την ψήφο σου το δικαίωμα του δήμιου για τους αδύναμους και του γραικύλου για τους Δυνατούς. Φταίω που νόμιζα ότι ήσουν απλώς ένας κατιμάς, μια φύρα, ότι άλλοι, κάρρονες (αν ξέρεις τη λέξη) θα κυβερνούσαν, υπερήφανοι Αριστεροί για μια υπερήφανη Ελλάδα, όμως εσένα
ανέσυραν απ’ τον βυθό, κυπρίνο φουσκωμένον να κυβερνάς, να θολώνεις τα νερά και να πνίγεται μέσα τους ευκολότερα ο κοσμάκης. Τι με κοιτάς; έγινες Πολάκης και βρίζεις. Εγινες Φλαμπουράρης - περάστε, κ. Μελισσανίδη, τι άλλο θα πάρετε; Τι με κοιτάς; φτιάξατε

σημαίες από άπλυτα ρούχα και πορεύεσθε τον οδικό χάρτη προς τον Αδη - το καραβάνι περνά κι έναν-έναν μας τρώνε τα σκυλιά. Συνυπογράφει ο Τσίπρας τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς στη Συρία και συ νομίζεις ότι η δική σου συνυπογραφή είναι από άλλο αίμα - αλλά σιγά! Σιγά μη δίνεις
πια σημασία σε κάτι τέτοια. Αν έδινες, θα ήσουν σκεπτικός, κατηφής, δεν θα αγόρευες από τα πάνελ στο πόπολο σαν να ’ναι οι πολίτες ηλίθιοι.

Μερικές φορές ξεχνιέμαι και χαχανίζω, όπως όταν μιλάει ο Ευκλείδης εις άπταιστον ιωνικήν ή ο Ζουράρις σε τσαχπίνα δωρική - η εκμάθηση ξένων γλωσσών είναι κάτι το ωραίον και πολυπολιτισμικόν, χρήσιμο στο ψάρεμα που έλεγε και ο Χάρρυ Κλυνν, αλλά άχρηστο στις αυτοκτονίες. Και μη μου πεις ότι επί ΣΥΡΙΖΑ αυτοκτονούν λιγότεροι από όσους επί Πασοκοδεξιάς, διότι δεν σας ψήφισαν για αυτό αυτοί που αυτοκτονούν.

Ομως, εις μάτην σου γράφω γράμμα και γραφή, εσύ είσαι πεισμένος ότι σε υπονομεύω. Αλλά οι καιροί ου μενετοί, κι αυτό που ’ρχεται καταπάνω σου, νωρίτερα ή αργότερα, θα σε βρει - και τότε, τι; Θαρρείς ότι το τέλος σου θα μπορείς να το επαναδιαπραγματευθείς που λέει και ο κ. Βούτσης; Θαρρείς
ότι την ψήφο που τόσες φορές χρησιμοποίησες χύνοντας αίμα και αίμα θα ξεπλύνεις σε κάποια κολυμβήθρα του Σιλωάμ; Γεια σου, ρε Συριζαίε, που ’γινες Συριζάκιας, κάτι τέτοια λες στον εαυτόν σου - για την Ελλάδα ρε γαμώτο συνεργάσθηκα, για να τη σώσω την παρέδωσα για 99 χρόνια - μην ολοφύρεσαι, υποκριτή, και μην ολολύζεις, αυτά που λες μόνον η Τρέλα τα ακούει με ευχαρίστηση, μόνον της Μωρίας αρέσουν - ήτις μωραίνει ον βούλεται απολέσαι. Και εσύ -αρχή άνδρα δείκνυσι- μωρός, εν μέθη της εξουσίας κι εν αλαζονεία τελών, αναλόγως θα τελευτήσεις. Με αυτά που έκανες εναντίον των συνανθρώπων σου να σε στολίζουν και με όσα ακόμα θα κάνεις.

Και μην τραγουδήσεις ως άλλο κύκνειο άσμα τον εθνικό ύμνο του ραγιά «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς», θα είναι ανώφελο, μην πεις ότι υπηρέτησες τη λογική τού «το μη χείρον βέλτιστον», μην κλαυτείς ότι εσύ απλώς «διαταγές εκτελούσες», διότι οι Ερινύες δεν χαμπαριάζουν από τέτοια. Κι αν για να προλάβεις τις Ερινύες ξερίζωσες την καρδιά σου, αυτό θέλανε κι αυτές, απ’ τον κόπο τις έβγαλες.

Σε όλους τους υπόλοιπους ο υπογράφων εύχεται καλή Ανάσταση. Στον Συριζάκια, όχι! Ξέρω, αυτό δεν θα ήταν καθόλου χριστιανικό εκ μέρους μου, αν ήμουν χριστιανός. Ομως δεν έχει σημασία τι είμαι. Αν ήταν η ψυχή μου ήσυχη, αν η κατάνυξη με είχε ευλογήσει, τέτοιες μέρες, στου Γέροντα Παπαδιαμάντη τις σελίδες θα τριγύρναγα και σε ενύπνια ηδύτατα ταξιδιώτης θα ευτυχούσα. Ομως, με τόσο Γολγοθά παντού, αδύνατον. Και για αυτόν τον Γολγοθά έχω κι εγώ φταίξει...

 [--->]

Προ του επιγράμματος

του ΣΤΑΘΗ*

Ψέμα, τρέλα και κλισέ! Αυτό είναι το τρίπτυχο με το οποίο κυβερνά η κυβέρνηση (που κυβερνάται από τους Επικυρίαρχους). Αυτή είναι

η Ανίερη Τριάδα (το ψέμα, η τρέλα και τα κλισέ), αυτή είναι η τρόικα των αξιών της Αριστεράς που γονάτισε μπροστά στην τρόικα των Ανάξιων (να είναι άνθρωποι). Αυτών που έχουν κάνει την πλάση ένα τσιμπούσι για τα τσιμπούρια.

Ψέματα – τα λέει ο κ. Τσίπρας προς όλους και για τα πάντα! Για το μνημόνιο, το χρέος, τις πολεμικές αποζημιώσεις, το παράλληλο πρόγραμμα, τα ισοδύναμα, για όλα. Για τον ΕΝΦΙΑ, την αξιοποίηση των υποδομών και των πόρων της χώρας, για τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας και τόσα άλλα, για

όλα λέει ψέματα. Ψέμα είναι και το ότι κυβερνά (ούτε καν αυταπάτη), κυβερνάται. Και το ψέμα είναι ντρόγκα.

Είναι εθισμός. Και η κυβέρνηση είναι ένας ντήλερ ψευδών. Για τα κόκκινα δάνεια, για τα εργασιακά, για όλα – χτυπάει τους ανθρώπους με το ψέμα στην καρδιά, και τους μουδιάζει.

Ενα ευρώ το ψωμί το κιλό. Για μια τετραμελή οικογένεια, δυο κιλά ψωμί ίσον δυο ευρώ την ημέρα, ίσον εξήντα ευρώ τον μήνα, ίσον 720 ευρώ τον χρόνο, ίσον ενάμισης μισθός από αυτούς τους γλίσχρους που ευλόγησε να υπάρχουν και η κυβέρνηση του Καρανίκα. Ενάμισης μισθός για το ψωμί!! Κι εκτός από το ψέμα

η τρέλα. Η άλλη, η δεύτερη ντρόγκα. Που παραλύει τη λογική και βεβηλώνει την ηθική. Σου βγάζουν το σπίτι στο σφυρί και σου λένε ότι το υπερασπίζονται. Μαζί με τον Χριστό ανασταίνουν και την ανάπτυξη που μετά γαμάνε στους φόρους. Δεν καταπιέζουμε τους φορολογούμενους, αυτοί φταίνε που είναι φορολογούμενοι. Πονάω που σου κόβω το πόδι, κάτσε να σου κόψω και το άλλο. 

Η γλίτσα ως ηθικό πλεονέκτημα.

Λέει τώρα ο κ. Τσίπρας με θράσος χιλίων πιθήκων (σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών») ότι «θα υπερασπισθεί την εργασία, όπως συνέβη με την πρώτη κατοικία και τις συντάξεις». Εδώ

η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Δεν έχεις από που να φύγεις. Κλείνεις τα μάτια κι αν σε βρει η σφαίρα, σε βρήκε. Ντρόγκα! φάε την παραμύθα κι αν δε σε φάει αυτή σήμερα, θα σε φάει αύριο – εγώ χρόνο να αγοράζω, αυτό είναι όλο. 

Χρόνο από τη δική σου ζωή,

ο χρόνος είναι ό, τι πολυτιμότερο έχεις. Τον αγοράζω φθηνά, τον κάνω χρόνο για την καρέκλα μου κι ας πετάω τον χρόνο της χώρας για 99 έτη στα σκυλιά. Ας μετράνε οι άνθρωποι τη ζωή τους από μείωση σε μείωση μισθών και από αύξηση σε αύξηση φόρων, το παρεάκι

να περνάει καλά,  πέντε – έξι παχυλοί μισθοί ακόμα, να τρώνε οι νεόκοποι νεόπλουτοι στα καλά ρεστοράν και να ακκίζονται με τα τζάκια, τη διαπλοκή που θα κατέστρεφαν.

Όμως η τρέλα αποβλακώνει, μωραίνει Κύριος, το ψέμα αποθρασύνει, ακονίζει τα νύχια της η Νέμεσις. Και τα κλισέ δεν μπορούν να βοηθήσουν. Λέει τώρα η κυβέρνηση: «στροφή στην καθημερινότητα» - αφού πρώτα την έκαναν μπάχαλο. Με τα μέτρα που πήραν. 

Και πιο μπάχαλο με τα μέτρα που θα πάρουν. «Τελείωσαν τα δύσκολα», απλώς έρχονται τα δύσκολα του Σεπτέμβρη. «Τώρα θα κριθούμε από τη διακυβέρνηση» - γιατί; θα πάψει να κυβερνάει η Τρόικα; Θα καταργηθεί το Υπερταμείο; θα αναστηθούν οι νεκροί; Τί εστί καθημερινή διακυβέρνηση; η υποταγή της εκπαίδευσης στις ντιρεκτίβες του ΟΟΣΑ και του Σόρος; Η διαχείριση της φτώχειας; Οι

όλο και πιο πολλές κατασχέσεις από τους λογαριασμούς των φτωχοδιαβολών; Οι φτωχοδιάβολοι είναι που θα σας στείλουν στον Διάβολο, και θα είναι μέρα μεσημέρι.

Σκοτώσατε την ελπίδα μιας κοινωνίας. Και τη δουλεύετε κι από πάνω. Πουλάτε τρέλα και ψέμα. Και διασύρετε ταυτοχρόνως την Αριστερά και την Ελλάδα. «Δεν είμαστε Έλληνες» φωνάζουν σήμερα οι Γάλλοι στους δρόμους του αγώνα.

Ποτέ άλλοτε τόσον ολίγιστοι δεν έκαναν τόσα πολλά εναντίον τόσων πολλών μέσα σε τόσο λίγο χρόνο – αυτό είναι Ύβρις. Ύβρις με τα όλα της. Μόνον θεομπαίχτες μπορούν να τη διαπράξουν, μεταλλαγμένοι σε εχθρούς του λαού και των ανθρώπων. Αυτός που πληρώνεται και στις 20 του μηνός δεν έχει φράγκο, αυτός που δεν πληρώνεται καθόλου, αυτός που ψυχομαχάει στα νοσοκομεία, αυτός που αγωνιά θρηνεί κι εξευτελίζεται στις ουρές για ένα κομμάτι ψωμί – όλοι αυτοί και άλλοι πολλοί, οι πιο πολλοί, μετράνε διαφορετικά τον χρόνο (που εσείς αγοράζετε ξεπουλώντας ιερά και όσια). Γη απ’ αυτήν που εκχωρείτε, και ύδωρ απ’ αυτό που μαγαρίζετε, δεν θα υπάρχει για να σταθείτε και για να πιείτε. Διότι η κυρίως αμαρτία σας είναι ότι διδάσκετε τον λαό ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Εκ τούτου

τα εύγε του Σόιμπλε, αλλά και το επίγραμμα του βίου σας…

*Δημοσιεύθηκε στο e-nikos.gr την Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

 [--->]

Στην ακτή των σκελετών

Του Στάθη

Τι πανηγύριζε λοιπόν ο άφρων;

Για μια συμφωνία που δεν κράτησε ούτε μια μέρα; Πόση ενάργεια χρειάζεται για να δει κανείς τρεις μέρες μπροστά; Δεν ψυλλιάσθηκε ότι τον ξεφορτώνονταν; ότι τον άδειαζαν - Μέρκελ, Ολάντ και Σία; Με

ποιο δικαίωμα ο άφρων κ. Τσίπρας φόρτωσε πάλι στην Ελλάδα τον μουντζούρη μιας θνησιγενούς συμφωνίας; Επρεπε να είναι ο κ. Τσίπρας γάτος (Αγκύρας) για να προβλέψει ότι η Τουρκία δεν θα τηρήσει τη συμφωνία; Επρεπε

να είναι ο μάντης Κάλχας για να προειδεί ότι αν η συμφωνία εφαρμοσθεί η Ελλάδα θα πλημμυρίσει από κυνηγημένους και ότι αν δεν εφαρμοσθεί, θα

πλημμυρίσει τόσο πολύ από κυνηγημένους που θα αρχίσει να τους κυνηγάει η ίδια; 

Πόσο Χρέος Αξίζει ο Λόγος σου;

του Στάθη

«Είμαστε η κάθε λέξη του Συντάγματος» είχε πει μια- δυο φορές ο κ. Τσίπρας, και πολλοί, ανάμεσά τους και η αφεντιά μου, είχαμε συγκινηθεί. Όμως στο Σύνταγμα δεν καταγράφεται η λέξη υποτέλεια. Ούτε η λέξη μνημόνιο. Αντιθέτως στο Σύνταγμα καταγράφεται, αναγράφεται και υπογράφεται η υποχρέωση κάθε κυβέρνησης να προασπίζεται και να υπερασπίζεται το δικαίωμα του λαού σε αξιοπρεπή ζωή. Με σύνταξη 390 Ευρω και μηνιάτικο 400 ευρω, αξιοπρεπής ζωή δεν υπάρχει. Ούτε καν ζωή – διότι οι αυτοκτονίες συνεχίζονται. Και «στις λέξεις του Συντάγματος που είμαστε» η λέξη αυτοκτονία επίσης δεν περιέχεται, αγαπητέ μου Αλέξη. Ούτε η λέξη μεγαλοστομία, ούτε η λέξη δημαγωγία.

 

Επίσης στο Σύνταγμα προβλέπεται η προκήρυξη εκλογών εκτάκτως, μόνον σε περίπτωση που προκύψει θέμα μείζονος εθνικής ανάγκης. Ποιό τέτοιο θέμα προέκυψε; Το μνημόνιο; Μα αυτό υπερψηφίσθηκε από το μέρος του ΣΥΡΙΖΑ που προσεχώρησε στην υποτελή πολιτική, όπως επίσης κι απ’ όλες εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που ασκούσαν αυτήν την υποτελή πολτική δεκαετίες τώρα. Αν το μνημόνιο συνιστά «ανωτέρα βία», εσύ αγαπητέ μου Αλέξη την επέβαλες. Τί θέλεις τώρα; να την επιβάλλεις καλύτερα; να την επιβάλλεις με άλλους συμμάχους; ελπίζοντας σε τί; να κάνεις το μηνιάτικο των 400 ευρω, 420 σε δέκα χρόνια;

 

Στο Σύνταγμα υπάρχει, για εμάς που είμαστε οι λέξεις του, και μια άλλη λέξη, φοβερή ως ρομφαία αγγέλου, τρομερή όπως η ανάσα της Νεμέσεως ότι: επαφίεται η τήρησή του στο φιλότιμο των Ελληνων. Όχι στην ισχύ του Σοϊμπλε, αλλά στο φιλότιμο των Ελληνων. Το οποίον εξέφρασες μόνον και μόνον και για να τους πεις στο τέλος ότι «δεν μπορούσες να κάνεις αλλοιώς». Και τώρα με σημαία την ήττα διεκδικείς τη νίκη!

 

Δυστυχώς ο ελληνας πρωθυπουργός δεν καταλαβαίνει ότι η ομολογία του πως εκβιάσθηκε, ότι η παραδοχή του πως υπέκυψε στον εκβιασμό, αυτομάτως τον ακυρώνει, αυτομάτως τον καθαιρεί απ’ την πολιτειακή αξία της θέσης του.

 

Πρωθυπουργός που ομολογεί ότι εκβιάσθηκε και υπέκυψε, αμαυρώνει το πολίτευμα και ατιμάζει τα δικαιώματα του λαού, καθώς το Σύνταγμα τα προσδιορίζει – απ’ την ελευθερία έως τη σίτιση.

 

Τον τελευταίο καιρό ζούμε πράγματα παράλογα, διότι είναι ανήθικα. Και μωρίας απότοκα. Ο κ. Τσίπρας πήρε όπλο ένα 63% «όχι» απ’ τον ελληνικό λαό, το έκανε εν μια νυκτί «ναι» κι έφερε, επιστρέφοντας απ’ την Εσπερία, το πιο «ανθρωποφάγο» των μνημονίων. Ακύρωσε έτσι τον εαυτόν του, ακύρωσε τον ΣΥΡΙΖΑ, ακύρωσε τη λαϊκή εντολή, προσαρτήθηκε στην εξάρτησή του από τις αντιδραστικές δυνάμεις, δίχασε το κόμμα του, πέρασε το μνημόνιο και ύστερα… παραίτηθηκε!

 

Τον κ. Τσίπρα δεν τον «έρριξε» κανείς. Έπεσε από μόνος του κατηγορώντας μάλιστα για «αποστάτες» όσους δεν υπερψήφισαν μαζί τη Ν. Δ. και το ΠΑΣΟΚ την πολιτική τους υποταγή και τον ηθικό τους εξευτελισμό.

 

Ο κ. Τσίπρας νομιμοποίησε τα πεπραγμένα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, επανέφερε στην (πολιτική) ζωή τα ανδρείκελα των δανειστών. Κι όμως κατηγορεί για «αποστασία» όσους μένουν πιστοί στο εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Κυνισμός; αρριβισμός; υποκρισία; τυχοδιωκτισμός;

\

 «Πιστεύω διότι είναι παράλογο» έλεγαν οι πούροι καθολικοί, αλλά αυτό αφορά στον Θεό και τις άγνωστες βουλές του, δεν αφορά στο ψωμάκι του κοσμάκη. Το «παράλογο» δεν συνιστά πολιτική,  αλλά ψέμα με κοντά ποδάρια. Κι αυτό τρέχει να προλάβει ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ: να αρπάξουν απ’ τον λαό όσες ψήφους προλάβουν, πριν να αρχίσουν να καταφθάνουν στα νοικοκυριά οι λυπητερές και τα χαράτσια.

 

Τόσο φθηνό; τόσο κουτοπόνηρο; Δυστυχώς ναι! Για αυτό και ο κ. Τσίπρας τρέχει στις εκλογές με διαδικασίες φαστ τρακ.

 

Ούτε καν προεκλογικό πρόγραμμα χρειάζεται να φτιάξει. Έχει πρόγραμμα το μνημόνιο.

 

Όμως πρόγραμμα το μνημόνιο έχουν και η Ν. Δ. και το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ; Ποιό είναι λοιπόν το επίδικο των εκλογών; αν ο κ. Τσίπρας θα κυβερνήσει με τη Ν.Δ.; ή αν η Ν.Δ. θα κυβερνήσει με τον κ. Τσίπρα; Ακόμα και ο δικομματισμός μονοκομματισμός έβαζε «καλύτερα» διλλήματα! Εκτός κι αν ο κ. Φλαμπουράρης υπηρετεί άλλο μνημόνιο από εκείνο που υπηρετεί ο κ. Βορίδης.

 

Και λέω «υπηρετεί», διότι το μνημόνιο είναι υπαγόρευση, είναι δικτατορία.

 

Όταν λοιπόν ο κ. Τσίπρας λέει ότι έκανα λάθη και τελικώς αναγκάσθηκα να αποδεχθώ το μνημόνιο (διότι εκβιάσθηκα και δεν μπορούσα να κάνω αλλοιώς), τί μας ζητά; τιμωρία ή συγχώρεση;

 

Δεν ξέρω τί έχει πάθει ο Αλέξης, αν τα λέει όλα αυτά ο ίδιος ή αν (ακόμα χειρότερα) του βάζει τις λέξεις στο στόμα ο κ. Παππάς ή όποιος άλλος, αλλά είναι παιδαριώδες να λέει κανείς ότι «επαναστατικότητα είναι η προσγείωση στην πραγματικότητα»!!! Επαναστατικότητα, καλοί μου άνθρωποι, είναι να αλλάζεις την πραγματικότητα. Να αλλάξεις την πραγματικότητα των 751 Ευρώ και να την κάνεις καλύτερη. Κι όχι χειρότερη, των 400 Ευρώ. Για να την κάνεις μετά (προσφεύγοντας μάλιστα σε εκλογές) ακόμα χειρότερη, των 300 Ευρώ.

 

Άλλωστε, αγαπητοί μου ρηξικέλευθοι των ευφημισμών (όπως λέγεται στα σαλόνια η μπούρδα) δεν είσθε εσείς που προσγειώνεσθε στη σκληρή πραγματικότητα των γλίσχρων ευρώ, αλλά τα θύματα της πολιτικής σας. Σε αυτούς τους τάλαινες απευθύνεσθε και τους λέτε ανόσια πράγματα.

 

Διότι, τί θα πείτε στον γεωργό στις εκλογές;

 

Ο κ. Μάρδας θα του πληρώσει τα πετρέλαια για να καλιεργήσει;

 

Τί θα πείτε στους ανέργους; ότι θα βρουν δουλειά «στην άλλη ζωή»;

 Με τί «μούτρα» θα πηγαίνουν οι Συριζαίοι στα χωριά και τις συνοικίες; τί θα λένε για τον ΕΝΦΙΑ; ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλοιώς»; ότι μας πιάσανε κώτσους; ότι σας κοροϊδέψαμε;

 Ότι «άλλαξαν οι συνθήκες» κι έφερε η βροχή, χαλάζι;

 

Το μνημόνιο έφαγε το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ., το ΛΑΟΣ, τη ΔΗΜΑΡ, τώρα τρώει τους ΑΝΕΛ και ό, τι απόμεινε απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σβήνοντας νεκρανασταίνει τη Ν. Δ. και το ΠΑΣΟΚ, τροφοδοτεί το Ποτάμι κι αφήνει χώρο στη Χρυσή Αυγή. Δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε επιτυχία, κ. Τσίπρα.

 

Κι όμως! εσύ εξακολουθείς να επαίρεσαι! Αισθάνεσαι λες (στο διάγγελμά σου για τις εκλογές) «περήφανος για τη μάχη που έδωσα κι εγώ και η κυβέρνησή μου». Υπερήφανος που υπέκυψες στον εκβιασμό και επειδή «δεν μπορούσες να κάνεις αλλοιώς» έφερες το μνημόνιο; υπερήφανος που ανέλαβες τη θέση του τοποτηρητή, να τρως με στόμα ματωμένο ως άλλος Τυδέας συντάξεις και μισθούς, όνειρα και βίους ανθρώπων;

 

Τί είδους μέθη σε κάνει να λες ότι «αντέξαμε σε πιέσεις κι εκβιασμούς» την ίδια στιγμή που λες ότι υπέκυψες διότι δεν μπορούσες να κάνεις αλλοιώς; 

Άντεξες ή υπέκυψες;

Η μονά ζυγά δικά σου;

 

Πόση αμετροέπεια σε διακρίνει, όταν λες ότι «κάναμε την υπόθεση της Ελλάδας παγκόσμια υπόθεση», όταν την έκαμες ακριβώς όπως ήθελαν οι δανειστές: ένα ταπεινωμένο συντρίμι μπροστά στα μάτια της οικουμένης, προτεκτοράτο κι αποικία χρέους;

 

Πώς μιλάς για «ένα δίκαιο και σταθερό φολορογικό σύστημα», τη στιγμή που ενσωματώνεις την εισφορά αλληλεγγύης (σικ) στη φορολογική κόλαση;

 

Πώς μπορείς να δημαγωγείς ασύστολα όταν λες ότι «ζήτησα απ’ τον πρόεδρο του ευρωκοινοβουλίου να αποκτήσει το ευρωκοινοβούλιο, ως θεσμός, με άμεση δημοκρατική νομιμοποίηση, ενεργό ρόλο στο ελληνικό πρόγραμμα», ενώ γνωρίζεις ότι η Ένωση σύρεται απ’ τη Γερμανία σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση;

 

Έρκος οδόντων και φόβο Θεού ή σέβας στους ανθρώπους δεν έχεις όταν λες ότι «δεν θα παραδώσεις ποτέ την ασπίδα των ιδεών μας και των αξιών μας», την ίδια ώρα που εγκαθιστάς γκαουλάιτερ στα υπουργεία; 

Ταψί είναι αυτή η ασπίδα, για να σιγοτσιτσιρίζουν πάνω της τους Ελληνες οι ανθύπατοι της Τρόικας, οι επίτροποι, οι ελεγκτές και οι κάπο;

 

Πώς μπορείς να ευτελίζεις με τόση ευκολία τους ποιητές όταν λες ότι «τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις ζήσαμε ακόμα» - ποιές μέρες; των μέτρων που έρχονται; της εργασιακής αγριότητας και της πλήρους απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων;

Σε ποιους μιλάς; από ποιον πλανήτη; 

Aιδώ πάντως δεν θα τον λένε. Λυπάμαι, λυπάμαι βαθειά. Για μας και τα παιδιά μας. Και για την άγνοια κινδύνου που σε χαρακτηρίζει!

 

Διότι τώρα μας ζητάς να σε εμπιστευτούμε για να διαπραγματευθείς το Χρέος! πώς; όπως διαπραγματεύθηκες τις δανειακές συμβάσεις; Για ναρθεις αύριο και να μας πεις πως ούτε για το Χρέος «μπόρεσες να κάνεις αλλοιώς»; Ότι σε εκβίασαν; ότι σε εξαπάτησαν; ότι υπέκυψες, αλλά ότι «κράτησες την Ελλάδα και τη δημοκρατία στα χέρια σου» και την «σήκωσες ψηλά»;

 

Πόσο ψηλά στο Βάραθρο; και με πόση άβυσσο να ανοίγεται μπροστά της;! Τριακοσίων πενήντα δισεκατομμυρίων για 70 χρόνια ή τετρακοσίων είκοσι δισεκατομμυρίων για 90 χρόνια – πόσο χρέος αξίζει ο λόγος σου;…

 

e-nikos

[--->]