Αφιερωμένο εξαιρετικά στους απανταχού αμνήμονες ΙV

 

Ο Βλαδίμηρος Πούτιν και η Κοκκινοσκουφίτσα - 4

Κλιμάκωση. Προς την “λύση” του δράματος. 

  Τον Σεπτέμβριο του 2015 “ο Πούτιν” αποδεχόμενος την “πρόσκληση” του Άσαντ σπεύδει να τον βοηθήσει στον Συριακό εμφύλιο. Mε μια έξυπνη τακτική ανατρέπει την πορεία του πολέμου και υποχρεώνει την Αμερική σε μια “μισοήττα”. Το πολιτικό κατεστημένο στις ΗΠΑ βράζει και ο Ομπάμα ξεχνά τους καλούς του τρόπους και ξεσπάει δημόσια χαρακτηρίζοντας ντροπή το γεγονός ότι πάνω από το 30% των Ρεπουμπλικάνων ψηφοφόρων συμπαθεί “τον Πούτιν”.  Η απρόσμενη εκλογή του Ντόλναντ Τραμπ όμως αποσόβησε μια άμεση σύγκρουση ΗΠΑ – Ρωσίας που έμοιαζε αναπόφευκτη εάν κέρδιζε η Χίλαρυ .

Ο Τραμπ (παρόλα όσα) είχε μια απλή, Αμερικάνικη, οπτική, που έβγαζε νόημα. “Ο πραγματικός αντίπαλός μας, αυτός που ήδη μας αμφισβητεί στο οικονομικό πεδίο, είναι η Κίνα. Πρέπει λοιπόν να κάνω συμμαχία με την Ρωσία για να “τακτοποιήσω” την Κίνα. Όσο για τους Ευρωπαίους, θα τους στείλω το λογαριασμό”. Απλά πράγματα, κατανοητά, χωρίς γαρνιτούρες.

Έλα όμως που το κατεστημένο του Δημοκρατικού κόμματος δεν τον άφησε σε χλωρό κλαρί. Ξεκίνησε μια γελοία ιστορία με την Ρωσική εμπλοκή στις εκλογές, που τάχα έδωσε τη νίκη στον Τραμπ, φτάνοντας ως το σημείο να τον κατηγορήσουν για πράκτορα “του Πούτιν”. Όλη αυτή η παρωδία όμως είχε ως αποτέλεσμα να υποχρεώσει τον Τραμπ να συνεχίσει την αντιρωσική πολιτική των δημοκρατικών και να κλιμακώσει.

  Η Ρωσία, εν τω μεταξύ, από το 2015 έχει συμφωνήσει με ένα κονσόρτσιουμ δυτικών εταιρειών για έναν ακόμα αγωγό φυσικού αερίου προς την Γερμανία. Μετά από πολλά εμπόδια,γκρίνιες, πιέσεις και αναβολές, στις αρχές του 2018 δίνεται η άδεια από τη Γερμανική πλευρά και σχεδόν άμεσα ξεκινά η κατασκευή του. Σε λίγους μήνες ο Αμερικανός πρέσβης στην Γερμανία στέλνει επιστολή στις εταιρείες που εμπλέκονται στην κατασκευή του αγωγού και τις προειδοποιεί να σταματήσουν γιατί θα μπουν κυρώσεις. 

Αρχίζει ένας χορός απειλών, προστίμων, κυρώσεων και εμποδίων που φτάνει στα όρια της γελοιότητας. Ακόμα και η Γερμανία, που ξεκίνησε και θέλει όσο τίποτα τον αγωγό, βάζει εμπόδια! Κομμάτια του Γερμανικού κράτους, που προφανώς δεν ελέγχονται απ’ αυτό, αντιδρούν. (Ίσως οι αναγνώστες, έχοντας βιώσει τη Γερμανική τυραννία για μια δεκαετία και πλέον, έχουν μια εικόνα παντοδυναμίας και δεν ξέρουν ότι είναι κράτος περιορισμένης κυριαρχίας). Αποφεύγοντας τις λεπτομέρειες θα πούμε ότι τελικά οι Ρώσοι ολοκλήρωσαν τον αγωγό Nord Stream 2 μόνοι τους και τον Σεπτέμβριο του 2021 είναι έτοιμος προς λειτουργία. Σχεδόν αμέσως ο Γερμανικός οργανισμός ενέργειας αναστέλλει την έκδοση άδειας λειτουργίας!

  Στο πεδίο τώρα και μέσα σε ένα τέτοιο τεταμένο περιβάλλον, η Ουκρανία συνεχίζει, με φουλ τις μηχανές, να προκαλεί. Συσφίγγει ακόμα περισσότερο τις σχέσεις της με το ΝΑΤΟ και στρατιωτικοποιεί την κοινωνία της με μια σειρά Πολιτοφυλακών, Ομάδων Αυτοάμυνας, Ασφάλειας κλπ. Δυτικοί στρατιωτικοί εκπαιδεύουν τις μονάδες τους και ο δυτικός οπλισμός αρχίζει να ρέει. Η βίαιη προσπάθεια “Ουκρανοποίησης” του Ρωσικού πληθυσμού εντείνεται. Στο Ντονμπάς τεστάρει την Ρωσία διακηρύσσοντας σε κάθε ευκαιρία ότι οι συνθήκες του Μινσκ δεν της κάνουν. Αφήνει να εννοηθεί ότι ετοιμάζεται να επιτεθεί να το ανακαταλάβει. Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2021 “ο Πούτιν” συγκεντρώνει χιλιάδες στρατιώτες, εξοπλισμό, βαρέα όπλα και πυραύλους, στα σύνορα με την Ουκρανία. Δημιουργείται μια διεθνής αναταραχή, διαβουλεύσεις, συναντήσεις, τηλεφωνήματα. Τελικά τα Ρωσικά στρατεύματα αρχίζουν να αποσύρονται το Μάιο . 

Σκύλο που γαυγίζει μην τον φοβάσαι!

Λίγες μέρες μετά, στις 14 Ιούνη, η σύνοδος του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες επιβεβαιώνει την απόφαση του Βουκουρεστίου για την είσοδο στη συμμαχία της Ουκρανίας και της Γεωργίας. Όχι, δεν ρίχνουν ηθελημένα λάδι στη φωτιά, υπερασπίζουν το άρθρο 10 της συμμαχίας που προβλέπει “open door policy¨.

Ολυμπιακοί αγώνες για άλλη μια φορά. Με την Ρωσία τιμωρία στη γωνία

  Τον Οκτώβρη και Νοέμβρη τα στρατεύματα “του Πούτιν” συγκεντρώνονται  και πάλι στα σύνορα και κυκλώνουν την Ουκρανία από τρεις πλευρές. Αρχίζει, όπως πάντα, η αναταραχή και τα σούρτα φέρτα στη “διεθνή κοινότητα”.  Ένας καταιγισμός προειδοποιήσεων και εκφοβισμών ξεκινά και πάλι. Οι απειλές για “κυρώσεις“ πέφτουν βροχή, σε σημείο που η Ρωσική πλευρά να πάθει ανοσία, πριν καν ξεκινήσουν.

   Τούτη τη φορά η Ρωσία στέλνει επισήμως δύο προσχέδια συνθήκης, στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ, το Δεκέμβριο, και απαιτεί έγγραφες διαβεβαιώσεις ασφαλείας. Μεταξύ των άλλων ζητά έγγραφη υπόσχεση ότι η Ουκρανία δεν θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, ζητά απόσυρση ενός μέρους του στρατιωτικού προσωπικού και συγκεκριμένων οπλικών συστημάτων από τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης και προειδοποιεί ότι αν οι απαιτήσεις της δεν γίνουν δεκτές θα απαντήσει στρατιωτικά. 

Σημειώστε την τελευταία πρόταση γιατί οι δυτικοί “ηγέτες” κλαψουρίζουν ότι “ο Πούτιν” τους κορόιδεψε. Ίσως και να μην είναι ψεύτες οι παλικαράδες αυτοί αλλά να θεώρησαν  ότι ο Πρόεδρος θα τους καλούσε να παίξουν stratego. Προς το τέλος Ιανουαρίου δίνεται η απάντηση της Αμερικής που είναι τουλάχιστον προσβλητική και εκ των υστέρων μοιάζει να ήθελε να προκαλέσει την ρήξη. Η Αμερικάνικη πλευρά ζήτησε να μην δοθεί η απάντησή της στη δημοσιότητα - για να μην δει ίσως ο κόσμος το μέγεθος της πρόκλησης. Από διάφορες διαρροές φαίνεται ότι όχι μόνο απάντησε αρνητικά σε όλες τις Ρωσικές απαιτήσεις, αλλά ζήτησε και να παραδώσει η Ρωσία την Κριμαία και το Ντονμπάς. Τότε θα μπορούσαν να ξεκινήσουν συνομιλίες και ανταλλαγές αποστολών που θα... παίξουν τρίλιζα.

  Μια ησυχία απλώνεται μετά την απάντηση των Αμερικανών. Η ρωσική πλευρά φαίνεται ήρεμη και υπάρχει μια ατμόσφαιρα business as usual. Ο ρωσικός στρατός αρχίζει να αποσύρεται μερικώς από τα σύνορα με την Ουκρανία και ο Πούτιν φεύγει για το Πεκίνο, όπου συναντά τον Σι Τζινπίνγκ.  Με κοινή δήλωσή τους μιλούν για άνευ προηγουμένου διμερείς σχέσεις, εκφράζουν την αντίθεσή τους στην περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ, εκφράζουν την κοινή τους θέση για την Ταϊβάν και τις ανησυχίες τους για το AUKUS. Ακολούθως παρακολουθούν την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων. Οι Ρώσοι αθλητές δεν συμμετέχουν ως Ρωσία αλλά ως άτομα. Και χάρη τους κάνουν, αφού έπιασαν κάποιους ντοπαρισμένους πριν μερικά χρόνια. Δεν κοιτάνε τους δυτικούς συναθλητές τους που δυναμώνουν με σπανάκι και σοκολάτα Carnation;

  Εν τω μεταξύ ενώ ο Μπάιντεν αστειεύεται με τους δημοσιογράφους στον Λευκό Οίκο για το μπαίνουν δεν μπαίνουν οι Ρώσοι στην Ουκρανία, πόσο θα μπουν και άλλα τέτοια, τους Ευρωπαίους αρχίζει να τους κόβει κρύος ιδρώτας. Και με την επιστροφή του Πούτιν από το Πεκίνο αρχίζουν τα ταξίδια τους στη Μόσχα. 

Ο Πρόεδρος τους δέχεται σε τραπέζι έξι μέτρων. Είναι πια απόμακρος έτσι κι αλλιώς. Θα πρέπει εδώ να ανοίξουμε μια παρένθεση, για να αναφέρουμε το δίκαιο παράπονο και τον θυμό των Μακρόν και Σολτζ μετά τις συναντήσεις. Δείχνει και το ποιόν της δυτικής κυβερνητικής ελίτ. Και οι δύο ισχυρίστηκαν ότι “διαβεβαίωσαν “τον Πούτιν” ότι, όσο είναι αυτοί κι ο Πούτιν στα πράγματα, η Ουκρανία δεν μπαίνει στο ΝΑΤΟ. Αυτός όμως εκεί! Αμετάπειστος. Μετά την απάτη των διαβεβαιώσεων στον Γκορμπατσώφ, ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί ούτε μια ίντσα ανατολικά, είναι προφανές ότι μόνο ηλίθιος ή προδότης θα δέχονταν τέτοιες εγγυήσεις. Αλλά αυτό είναι δευτερεύον.  Αυτό που “μαρτύρησαν” οι άμοιροι είναι η λογική με την οποία κυβερνούν.

Τι σε νοιάζει αφού φύγεις; Μετά...φούρνος να μην καπνίσει.

Δεν μπορούν ούτε να διανοηθούν ότι ο άλλος μπορεί να νοιάζεται για τις ερχόμενες γενιές, για την χώρα του, για την ιστορία στο κάτω κάτω. Αυτή όμως είναι πια η λογική της δύσης παντού. Ακόμα και στις επιχειρήσεις.

   Στις 21 Φλεβάρη, την επομένη της τελετής λήξης των  Ολυμπιακών αγώνων στο Πεκίνο, ο Βλαδίμηρος Πούτιν κάνει δεκτό το ψήφισμα της Δούμας για αναγνώριση της ανεξαρτησίας των Λαϊκών Δημοκρατιών στο Ντονιέτσκ και το Λουχάνσκ στα νόμιμα σύνορά τους, καθώς και την παροχή στρατιωτικής βοήθειας. Το πρωί της 24ης Φλεβάρη σε διάγγελμά του αναγγέλλει ότι έχει ξεκινήσει μια Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση για την Αποστρατιωτικοποίηση και Αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας. Έχει πια αφήσει πίσω του τον Ρουβίκωνα για τα καλά. Ο Πρόεδρος, από δω και πέρα είναι μόνος. Με την ιστορία.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ