Εκλογές στην Ουρουγουάη - Συνέντευξη με τον Ραούλ Ζιμπέτσι

«Στην Ουρουγουάη υπάρχει σταθερότητα, το Frente Amplio  (Ευρύ Μέτωπο) θα κερδίσει σίγουρα»

Εκλογές στην Ουρουγουάη / Συνέντευξη. Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας της Ουρουγουάης Ραούλ Ζιμπέτσι: «Υπάρχει δυσαρέσκεια αλλά δεν μεταφράζεται σε κινητοποίηση, τα κοινωνικά κινήματα είναι αδύναμα και τα κόμματα κυριαρχούν. Αυτό δεν θα αλλάξει βραχυπρόθεσμα, εκτός αν έχουμε μια σοβαρή κρίση »

Σήμερα, στις 27 Οκτωβρίου, διπλές εκλογές στην Ουρουγουάη, για νέο πρόεδρο της Δημοκρατίας και βουλευτικές. Για πρώτη φορά το Frente Amplio δεν κατεβάζει υποψήφιο για την Προεδρεία έναν πρώην αντάρτη. Για να μιλήσουμε για τις εκλογές, συναντηθήκαμε με τον Ραούλ Ζιμπέτσι, Ουρουγουανό δημοσιογράφο και συγγραφέα .

Πώς βλέπετε αυτές τις εκλογές;

Θεωρώ ότι διεξάγεται μια παραδοσιακή δημοκρατική διαδικασία χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, σε αντίθεση με άλλες χώρες της περιοχής, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η εκλογές αυτές διεξάγονται όπως σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Στην Ουρουγουάη δεν είχαμε ποτέ περιστατικά εκλογικής νοθείας. Βλέπω να υπάρχουν δύο τάσεις: η πρώτη : «πώς να διαχειριστείς το νεοφιλελεύθερο μοντέλο των μεγάλων έργων και των εξορύξεων» είναι η πλειοψηφούσα. Σε αυτή την τάση πρωταγωνιστές είναι το Frente Amplio, το Εθνικό Κόμμα (Partido Nacional) και το Κόμμα Κολοράδο. Η δεύτερη τάση, η οποία έρχεται από δεξιά αλλά και από αριστερά, είναι αυτή της «ισχυρής αμφισβήτησης του σημερινού συστήματος». Βασικός εκπρόσωπος αυτής της τάσης είναι το ακροδεξιό κόμμα, Cabillo Abierto του πρώην στρατιωτικού Γκουίδο Μανίνι Ρίος. Αλλά, όπως αναμενόταν, από την άλλη, υπάρχουν και κόμματα που τοποθετούνται στα αριστερά του Frente Amplio, όπως το Λαϊκό Κόμμα Ενότητας (στα αριστερά του κυβερνώντος κόμματος) και το Ασυμβίβαστο Ριζοσπαστικό Οικολογικό Κόμμα: και τα δύο είναι αντίθετα με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο των εξορύξεων.

Θα κερδίσει το Frente Amplio;

Ναι, στον πρώτο γύρο θα κερδίσει, αλλά χωρίς απόλυτη πλειοψηφία. Θα χρειαστεί περίπου το 40% των ψήφων. Τα τρία δεξιά κόμματα, το Εθνικό Κόμμα, το Κόμμα Κολοράδο και ο Cabillo Abierto, θα λάβουν περίπου το 50%. Το υπόλοιπο 10% θα κατανεμηθεί μεταξύ των διαφόρων μικρότερων σχηματισμών. Το Frente Amplio θα μπορούσε να κερδίσει και στο δεύτερο γύρο. Νομίζω ότι το Frente Amplio έχει περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει στο τέλος και επειδή, εκτός του ότι ελέγχει τον κρατικό μηχανισμό, μπορεί να βασιστεί σε μια ισχυρότερη μαχητικότητα της εκλογικής του βάσης. Αλλά όχι μόνο αυτό, το Frente Amplio έχει και πετυχημένο κυβερνητικό έργο. Όλα εξαρτώνται από το πώς θα διαμορφωθεί η συμμαχία μεταξύ των δυνάμεων της δεξιάς. Αλλά την Κυριακή το Frente Amplio θα κερδίσει με τουλάχιστον 10 μονάδες διαφορά το δεύτερο κόμμα. Αυτό δεν του δίνει κάποια σιγουριά ότι θα νικήσει, αλλά του δίνει πλεονέκτημα.

Πως είναι σήμερα η κατάσταση στην Ουρουγουάη;

Η Ουρουγουάη είναι μια σταθερή χώρα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά. Η οικονομία είναι κουρασμένη αλλά δεν έχει εισέλθει σε ύφεση. Τα κοινωνικά κινήματα είναι πολύ αδύναμα. Εκτός από τα συνδικαλιστικά κινήματα, τα οποία παραμένουν πολύ συντεχνιακά, δεν υπάρχουν σημαντικά λαϊκά κινήματα, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Αυτό θέτει την Ουρουγουάη σε κατάσταση μεγάλης πολιτικής σταθερότητας, όπου υπάρχει μεν δυσαρέσκεια  η οποία ,όμως, δεν μεταφράζεται σε κινητοποίηση. Στην Ουρουγουάη έχουμε  κυριαρχία των κομμάτων και αδυναμία των κοινωνικών κινημάτων. Αυτό δεν θα αλλάξει βραχυπρόθεσμα, εκτός αν επέλθει μια σοβαρή κρίση.

Τι διαφορές βλέπετε να υπάρχουν με τις άλλες εξεγερσιακές καταστάσεις της ηπείρου;

Αυτό που συνέβη στον Εκουαδόρ και συμβαίνει σήμερα στη Χιλή είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Στον Ισημερινό, πιστεύω ότι έχουμε να κάνουμε με ένα αγωνιστικό ιθαγενικό κίνημα που συνεχίζεται όλα αυτά τα χρόνια ,ενώ στη Χιλή βλέπω ένα πολύ σημαντικό κίνημα οργής ενάντια σε ένα πολύ άδικο, μοντέλο οικονομικής λεηλασίας, το οποίο δημιουργεί μια μεγάλη ανισορροπία στην κοινωνία. Οι άνθρωποι περνάνε άσχημα και κινητοποιούνται. Κοιτάζοντας την Ουρουγουάη και τη σταθερότητά της, βλέπω να υπάρχει μεγάλη διαφορά με το Εκουαδόρ, τη Χιλή, αλλά τώρα και με τη Βολιβία, όπου βλέπουμε ότι το εκλογικό αποτέλεσμα έχει αμφισβητηθεί και υπάρχει ισχυρό κοινωνικό κίνημα στους δρόμους.

[---->]