Θα το καταλάβουμε όταν και αν έρθει η σειρά μας.

Ξέρω ότι αυτό που θα πω δεν είναι ορθόδοξα μαρξιστικό και πιο πολύ εντάσσεται στην ρεαλιστική σχολή των διεθνών σχέσεων αλλά πιστεύω ότι είναι αλήθεια. 

Όταν ένα κράτος φτάνει στο επίπεδο της διεθνούς μεγάλης δύναμης η του γεωπολιτικού διεθνούς παίκτη, αντικειμενικά και υποκειμενικά, και όταν αποδέχεται ότι είναι και λειτουργεί ως μεγάλη δύναμη ,σπάνια ενδιαφέρεται γνήσια για τα συμφέροντα και τα δίκαια των μικρών λαών. Ενδιαφέρεται μόνο όταν τα δίκαια των μικρών λαών ευνοούν την γεωπολιτική του και διαπλέκονται με αυτήν. 

Βεβαίως, η μεγαλοκρατική πολιτική συνδέεται με την ταξική δομή των πιο ισχυρών κοινωνιών αλλά δεν οφείλεται μόνο η αποκλειστικά σε αυτήν. Η Μεγάλη Δύναμη είναι σχετικά αυτόνομο μέγεθος. Πολύ περισσότερο ,όταν η Μεγάλη Δύναμη είναι και καπιταλιστικό κράτος,.Όπως οι Αμερικανοί πούλησαν τους Κούρδους ( και αυτό βαρύνει ως ευθύνη την κουρδική ηγεσία) ,άλλο τόσο και οι Ρώσοι πούλησαν τους Κούρδους .Επίσης, κατά κάποιο τρόπο,οι Ρώσοι πούλησαν και την σύμμαχο τους Συρία,αφού έκαναν συμφωνία με τον εισβολέα παρακάμπτοντας την κυρίαρχη συριακή κυβέρνηση. 

Αυτός είναι και ο λόγος που στις αναρτήσεις μου για την Συρία ,όσο καταλαβαίνω τι γίνεται,κρατώ μικρό καλάθι και κρατιέμαι μακρυά από ανόητες θριαμβολογίες. Δεν υπάρχουν σήμερα ισχυρά κράτη που να νοιάζονται για κάτι άλλο από το γυμνό τους συμφέρον.Και στον εικοστό αιώνα σπάνια έγινε το αντίθετο, ακόμη και με κράτη που είχαν από ταξική θέση καλύτερες προθέσεις από τους σημερινούς κυρίαρχους. 

Το δυτικό μπλοκ είναι άθλιο. Αλλα αυτό δεν καθιστά το λεγόμενο ανατολικό μπλοκ όμορφο. Αν δεν το καταλαβαίνουμε τώρα με τους Κούρδους,θα το καταλάβουμε όταν και αν έρθει η σειρά μας.

[--->]