Πώς οι ιδιωτικοποιήσεις «φεσώνουν» το κράτος

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

 Οι… αθώες υποσημειώσεις ενός πίνακα ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο αποκαλύπτουν το σκανδαλώδες ισοζύγιο ανάμεσα στα υποτιθέμενα οφέλη και τις πραγματικές ζημιές από την πώληση ΔΕΚΟ

Ο διάβολος, όπως πάντα, κρύβεται στις λεπτομέρειες, συχνότατα στις υποσημειώσεις . Το υπουργείο Οικονομικών, επιχειρώντας να απαντήσει στην «επίθεση παραπληροφόρησης» της Ν.Δ. περί εκτροχιασμού των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο, έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία για την εξέλιξή τους από το 2013 και εντεύθεν (για να διευκολυνθούν οι «πολιτικές συγκρίσεις») και ιδιαίτερα για το οκτάμηνο του έτους.

 Τα στοιχεία επεξεργάστηκε η «ανεξάρτητη» Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων (σ.σ. η ίδια που με μια εγκύκλιο «τελετουργικής» παράδοσης οδηγεί σε ουσιαστική παραγραφή 25.000 επεξεργασμένες υποθέσεις του ΣΔΟΕ που θα επανελεγχθούν απ’ το μηδέν από 54 ελεγκτές, βάσει της φορολογικά παράδοξης, ή ύποπτης, μνημονιακής υποχρέωσης, η ίδια που καρατόμησε τον επικεφαλής του ΚΕΦΟΜΕΠ με προσχηματικές αιτιολογίες,( όπως αποκάλυψαν τα dikaiologitika.gr).

 Στα στοιχεία αποτυπώνεται η «στάση πληρωμών» που έχουν κηρύξει χιλιάδες επιχειρήσεις και ιδιώτες προς το Δημόσιο, άλλοι γιατί βρίσκονται σε πραγματική δυσχέρεια, άλλοι γιατί έχουν προ πολλού χρεοκοπήσει και άλλοι υπολογίζοντας στη φορολογική «αμνηστία» που τους δίνει η αποδυνάμωση του ελεγκτικού μηχανισμού.

«Μυστικά» εντός παρενθέσεως

 Με λίγα λόγια, τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο έφτασαν στις αρχές Σεπτέμβρη στα 91,4 δισ. ευρώ, αυξημένα κατά 6,3 δις. στο οκτάμηνο του έτους, κι όχι κατά 9 δισ. όπως ισχυριζόταν η αντιπολίτευση. Το υπουργείο Οικονομικών εξάντλησε το ενδιαφέρον του στο να δείξει ότι υπάρχει μια μείωση στον ρυθμό αύξησης των ληξιπρόθεσμων οφειλών στη διάρκεια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ σε σχέση με την προηγούμενη.

 Στις σημειώσεις του σχετικού πίνακα, όμως, υπάρχει κάτι ενδιαφέρον: επειδή τον Ιούλιο και τον Αύγουστο προστέθηκαν μεγάλα ποσά ληξιπρόθεσμων οφειλών, 924 και 887 εκατ. ευρώ αντίστοιχα, η ΓΔΔΕ διευκρινίζει ότι 1) τον Αύγουστο προστέθηκαν μεγάλες οφειλές από έξι ΑΦΜ (πρώην κρατική εταιρεία αερομεταφορών, εταιρεία σιδηροδρομικών μεταφορών κτλ) συνολικού ποσού 574.083.406 ευρω) και 2) τον Ιούλιο προστέθηκαν μεγάλες οφειλές από 4 ΑΦΜ (εταιρεία παραγωγής πυρομαχικών για τον στρατό, εταιρεία σιδηροδρομικών μεταφορών κτλ) συνολικού ποσού 390.826.103 ευρώ.

Ο λογαριασμός της «Ολυμπιακής»

 Τι μας λέει αυτή η «αθώα» υποσημείωση εντός παρενθέσεως; Ότι η Ολυμπιακή που πουλήθηκε στη MIG του Βγενόπουλου έναντι 200 εκατ. για να καταλήξει να καταβροχθιστεί από την Aegean με την ευγενική «χορηγία» της Κομισιόν, εξακολουθεί να «φεσώνει» το κράτος με ληξιπρόθεσμα χρέη πολλαπλάσια των υποτιθέμενων εσόδων. Κι αυτά, χωρίς να υπολογίζουμε το κόστος με το οποίο επιβάρυνε τα ασφαλιστικά ταμεία η απαλλαγή των νέων ιδιοκτητών- εκκαθαριστών της Ο.Α. από τους εργαζόμενους.

 Ως γνωστόν, οι συνολικές μέχρι σήμερα καταλογισμένες οφειλές της παλαιάς Ολυμπιακής προς το Δημόσιο είναι 1,35 δισ., ενώ τα εναπομείναντα ιμάτιά της πωλούνται έναντι πινακίου φακής (π.χ. τα 2 τελευταία airbus πωλήθηκαν για 4,2 εκατ.!).

ΟΣΕ: χρέη 1 δισ. , τίμημα 45 εκατ.

 Τι άλλο μας λέει η «αθώα» υποσημείωση; Ότι η «εταιρεία σιδηροδρομικών μεταφορών» (αλήθεια, γιατί δεν λέγεται με το όνομά της;), δηλαδή η ΤΡΑΙΝΟΣΕ/ΕΕΣΤΥ, που προορίζεται για πώληση έναντι 45 εκατ. ευρώ (!) βάσει της μοναδικής προσφοράς που κατέθεσε η ιταλική εταιρεία Ferrovie στον διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ, επιβαρύνει το Δημόσιο με πολλαπλάσια χρέη (του πρώην ΟΣΕ προς το Δημόσιο, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της ΕΕΣΤΥ προς τον ΟΣΕ – άνω των 700 εκατ.- και μέσω αυτού πάλι προς το Δημόσιο, σύνολο περίπου 1 δισ.), αν και θα παραδοθεί «καθαρή» στους νέους ιδιοκτήτες της.

 Γι’ αυτό το «φέσωμα», άλλωστε έχει προβλεφθεί ήδη με το μνημονιακό πολυνομοσχέδιο του Οκτωβρίου 2015 η διαγραφή των σχετικών χρεών μόλις ολοκληρωθεί η αποκρατικοποίηση.

 Το ίδιο, άλλωστε, έχει προβλεφθεί και για τον ήδη ιδιωτικοποιημένο ΟΛΠ, που απηλλάγη από «αυθαίρετα τέλη και πρόστιμα 150 εκατ.» που του είχαν καταλογίσει παραλιμένιοι δήμοι. Ωστόσο, κάθε μήνα που περνά η «ταρίφα» των ληξιπρόθεσμων εσόδων τρέχει και προσθέτει δεκάδες και εκατοντάδες εκατομμύρια χρέη προς το Δημόσιο από τις ιδιωτικοποιημένες ΔΕΚΟ, πολλαπλάσια του υποτιθέμενου οφέλους από την πώλησή τους.

Και οι «ανοχύρωτες» αμυντικές

 Η τελευταία αναφορά στην υποσημείωση εντός παρενθέσεως για τα ληξιπρόθεσμα, μιλάει για μεγάλη οφειλή «εταιρείας παραγωγής πυρομαχικών για τον στρατό», προφανώς μιλάμε για την Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, πρώην ΠΥΡΚΑΛ- ΕΒΟ, με ληξιπρόθεσμες οφειλές άνω των 600 εκατ. ευρώ.

 Αν και προς το παρόν δεν έχει ενταχθεί- όπως και η ΕΑΒ- στο υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων, έχει μπει κι αυτή σε διαδικασία «σαλαμοποίησης» των περιουσιακών της στοιχείων, με πώληση ακινήτων της, όπως το ακίνητο στο πρώην εργοστάσιο Ελευσίνας που τα ΕΛΠΕ διεκδικούν έναντι περίπου 21 εκατ. ευρώ.

Θεωρείται εξαιρετικά απίθανο να γλιτώσει, τόσο αυτή όσο και η ΕΑΒ, από τη «ρευστοποίηση» για την οποία πιέζουν οι δανειστές, που ακούνε μάλλον βερεσέ τα περί «εθνικής σημασίας», πολλώ μάλλον που αμερικανικές και γερμανικές εξοπλιστικές βιομηχανίες ορέγονται τα συμβόλαια των δυο αμυντικών βιομηχανιών.

Να σημειωθεί ότι από το 2011 τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις, μέχρι και το τέλος του 2015, δεν ξεπέρασαν τα 3 δισ. ευρώ, ενώ φέτος μπορεί ο (μνημονιακός) απολογισμός πώλησης δημόσιας περιουσίας θα φτάσει τα 4 δισ. στην καλύτερη περίπτωση.

Θα ήταν ενδιαφέρον να μας πει η ΓΓΔΕ ποιος είναι ο απολογισμός ληξιπρόθεσμων χρεών που αφήνουν οι ΔΕΚΟ που πουλήθηκαν, για να αποδειχθεί ότι από το πλιάτσικο αυτό το Δημόσιο – τελικά οι φορολογούμενοι πολίτες- βγαίνει και κερατάς και δαρμένος.
[--->]