Συρία : αντάρτης "καλός", αντάρτης "κακός"
Η Ουάσιγκτον προσπαθεί πάντα να ωραιοποιήσει τους
πολέμους της, ακόμα και αυτούς που διεξάγει μέσω αντιπροσώπων, τώρα όμως επιχειρεί
να ωραιοποιήσει τους όχι και τόσο ευπαρουσίαστους εφημερεύοντες πολεμιστές της. Η
περίπτωση της Συρίας.
30 Αυγούστου 2014
Με το πρόσχημα ότι θα χτυπήσουν, και στη Συρία την
τρομοκρατική οργάνωση που αυτοαποκαλείται Ισλαμικό Κράτος, η οποία έχει κόψει
με το μαχαίρι μια μεγάλη περιοχή μεταξύ Συρίας και Ιράκ ονομάζοντας την "χαλιφάτο",η ΗΠΑ και οι εταίροι της θα προσπαθήσουν να
πετύχουν μια αλλαγή καθεστώτος. Ετσι, στην ουσία, θα παίξουν το ρόλο της
πολεμικής αεροπορίας της Αλ Κάιντα, όπως και στη Λιβύη. Επειδή ανάμεσα στους "μετριοπαθείς
αντάρτες" που υποστηρίζει η Δύση και στους λεγόμενους ισλαμιστές
τρομοκράτες οι πόρτες είναι περιστρεφόμενες , και αυτό το υποστηρίζουν οι ίδιοι
οι πρωταγωνιστές.
Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος, να επωφεληθούν οι νεαροί Φρανκενστάιν του ΝΑΤΟ / Χώρες του Κόλπου που μαζεύτηκαν στη συγκέντρωση της ομάδας των πρώην "Φίλων της Συρίας (σημερινή "Ομάδα του Λονδίνου"), από το τερατώδες δημιούργημα των πολέμων τους, ανοιχτά ή συγκαλυμμένα, το διαβόητο πλέον ισλαμικό Κράτος (Isis) και να περάσουν από μια επέμβαση μέσω αντιπροσώπων σε μια "ανθρωπιστική επέμβαση", καταλαμβάνοντας τη Συρία και υλοποιώντας, τελικά, την τόσο αναγκαία γι αυτούς αλλαγή καθεστώτος στην οποία έχουν ήδη αφιερώσει τρία χρόνια που κόστισε στο λαό της Συρίας ατελείωτη θλίψη. Τρία χρόνια που σημαδεύτηκαν από τις βομβιστικές επιθέσεις του Ισραήλ και της Τουρκίας, τη διείσδυση ένοπλων από το εξωτερικό και στήριξη σε ένοπλες ομάδες της "αντιπολίτευσης" που επιχειρούν στρατιωτικά στη Συρία.
Η Ουάσινγκτον, από την πλευρά της, καθησυχάζει τους υποστηρικτές της ένοπλης αντιπολίτευσης στη Συρία που δεν ανήκουν στον Isis και επιβεβαιώνει ότι δεν έχει καμία πρόθεση να συντονίσει με τη Δαμασκό τις ενδεχόμενες επιθέσεις της κατά του Isis και για να μην αποξενωθεί από τα μέλη του συνασπισμού κατά του Ασαντ - κυρίως την Τουρκία , την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ. Με αυτή την έννοια, στις 25 Ιούνη του 2014, ο Ομπάμα υπέβαλε αίτημα στο Κογκρέσο (στο πλαίσιο του προϋπολογισμού για το 2015 για τις διπλωματικές και στρατιωτικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό (Overseas Contingency Operations – OCO,2015), για την διάθεση, μεταξύ άλλων, 500 εκατομμυρίων δολαρίων για εκπαίδευση και εξοπλισμό στοιχείων που "αποδεδειγμένα"ανήκουν στη "συριακή αντιπολίτευση" που θα βοηθήσουν στην υπεράσπιση του συριακού λαού (...) και την αντιμετώπιση των τρομοκρατικών απειλών.
Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος, να επωφεληθούν οι νεαροί Φρανκενστάιν του ΝΑΤΟ / Χώρες του Κόλπου που μαζεύτηκαν στη συγκέντρωση της ομάδας των πρώην "Φίλων της Συρίας (σημερινή "Ομάδα του Λονδίνου"), από το τερατώδες δημιούργημα των πολέμων τους, ανοιχτά ή συγκαλυμμένα, το διαβόητο πλέον ισλαμικό Κράτος (Isis) και να περάσουν από μια επέμβαση μέσω αντιπροσώπων σε μια "ανθρωπιστική επέμβαση", καταλαμβάνοντας τη Συρία και υλοποιώντας, τελικά, την τόσο αναγκαία γι αυτούς αλλαγή καθεστώτος στην οποία έχουν ήδη αφιερώσει τρία χρόνια που κόστισε στο λαό της Συρίας ατελείωτη θλίψη. Τρία χρόνια που σημαδεύτηκαν από τις βομβιστικές επιθέσεις του Ισραήλ και της Τουρκίας, τη διείσδυση ένοπλων από το εξωτερικό και στήριξη σε ένοπλες ομάδες της "αντιπολίτευσης" που επιχειρούν στρατιωτικά στη Συρία.
Η Ουάσινγκτον, από την πλευρά της, καθησυχάζει τους υποστηρικτές της ένοπλης αντιπολίτευσης στη Συρία που δεν ανήκουν στον Isis και επιβεβαιώνει ότι δεν έχει καμία πρόθεση να συντονίσει με τη Δαμασκό τις ενδεχόμενες επιθέσεις της κατά του Isis και για να μην αποξενωθεί από τα μέλη του συνασπισμού κατά του Ασαντ - κυρίως την Τουρκία , την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ. Με αυτή την έννοια, στις 25 Ιούνη του 2014, ο Ομπάμα υπέβαλε αίτημα στο Κογκρέσο (στο πλαίσιο του προϋπολογισμού για το 2015 για τις διπλωματικές και στρατιωτικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό (Overseas Contingency Operations – OCO,2015), για την διάθεση, μεταξύ άλλων, 500 εκατομμυρίων δολαρίων για εκπαίδευση και εξοπλισμό στοιχείων που "αποδεδειγμένα"ανήκουν στη "συριακή αντιπολίτευση" που θα βοηθήσουν στην υπεράσπιση του συριακού λαού (...) και την αντιμετώπιση των τρομοκρατικών απειλών.
Πρόκειται για το
ίδιο επαναλαμβανόμενο αίτημα που υπέβαλαν – ύστερα από προτροπή των ΗΠΑ- οι
τοπικοί σύμμαχοι της ομάδας ΝΑΤΟ / Χώρες του Κόλπου, οι "Φίλοι της
Συρίας", δηλαδή ο "συριακός Εθνικός Συνασπισμός" που γεννήθηκε
στη Ντόχα το 2012, και το ένοπλο τμήμα του, ο "Ελεύθερος Συριακός Στρατός,
FSA".
Ακριβώς όπως οι "εξεγερμένοι" στη Λιβύη, έτσι και οι Σύριοι από την αρχή ζήτησαν την υποστήριξη της Δύσης (κάτι που δεν έκανε ποτέ η μη ένοπλη εσωτερική αντιπολίτευση). Και ο Mohammed Qaddah, αντιπρόεδρος του Συνασπισμού της Ντόχα, καταλήγει ως εξής την ομιλία του: "Καταπολέμηση της τρομοκρατίας σημαίνει και ενίσχυση του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, που αποδείχθηκε ότι είναι ο μόνος ικανός να αντιμετωπίσει την εξτρεμιστική ομάδα στην περιοχή". Προφανώς,ο Mohammed Qaddah κρύβει το γεγονός ότι μόνο οι Μονάδες Προστασίας του Λαού, YPG (Yekîneyên Parastina Gel) των Κούρδων της Συρίας - και όχι βέβαια ο FSA και οι φίλοι του- κατάφεραν να απωθήσουν τον Isis στη Συρία και να προστατέψουν τις περιοχές τους στη Συρία (όπως τη Rojava στα σύνορα με την Τουρκία ) από τις επιθέσεις του Isis, της Jabhat al Nusra και, του ΕΣΣ. Παρ' όλα αυτά, οι Κούρδοι της Συρίας αποκλείστηκαν από τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στη Γενεύη.
Πρόσφατα η Χίλαρι Κλίντον δήλωσε ότι έπρεπε να δοθούν όπλα, μαζικά, στους " μετριοπαθείς αντάρτες της Συρίας " από την αρχή. Και το ότι αυτό δεν έγινε - υποστήριξε – έδωσε τη δυνατότητα στους τζιχαντιστές να καλύψουν το κενό και να "μετατρέψουν" τους επαναστάτες σε συμμάχους τους.Μια δήλωση ουσιαστικά ίδια με αυτή του πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στη Συρία, Ρόμπερτ Φορντ. Στην πραγματικότητα, η ταχεία άνοδος των ομάδων, όπως η al Nusra (Αλ Κάιντα στη Συρία) και του Isis (πρώην Αλ Κάιντα), μπορεί να εξηγηθεί τόσο με την ενσωμάτωση μαχητών που αρχικά ανήκαν σε "μετριοπαθείς" ομάδες, όσο και από τη στρατιωτική ενίσχυση και την ανοιχτή μεγάλη χρηματοδότηση και υλικοτεχνική υποστήριξη της Τουρκίας και τις πετρομοναρχίες και - περισσότερο ή λιγότερο κρυφά - από την ίδια τη Δύση.
Εάν η βοήθεια σε όπλα, χρήματα και εφόδια δόθηκε άμεσα στις ομάδες της Αλ Κάιντα, αυτό λέει πολλά για τις προθέσεις των "Φίλων της Συρίας" και σε ποια καταπολέμηση του Isis αναφέρονται. Αν όμως δόθηκαν σε "μετριοπαθείς" ομάδες και στη συνέχεια κατέληξαν σε "λάθος" χέρια, αυτό οφείλεται στο ότι οι "μετριοπαθείς" ήταν συχνά σύμμαχοι με τους ισλαμιστές. Για παράδειγμα, σύμφωνα με δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων της Ιορδανίας που ποτέ δεν διαψεύσθηκαν, "οι Ηνωμένες Πολιτείες εκπαίδευσαν σε μυστική βάση στην Ιορδανία δεκάδες μελλοντικά μέλη του Isis" (...), ενώ "η Τουρκία, εκπαίδευε μαχητές του Isis στην περιοχή του Incirlik.
Πρέπει να πούμε ότι ένα θεμελιώδες ενοποιητικό στοιχείο μεταξύ τρομοκρατών του ΝΑΤΟ / Χωρών του Κόλπου και Isis ήταν ακριβώς αυτοί : οι "μετριοπαθείς" αντάρτες. Οι "καλοί" αντάρτες. Αυτοί με την μαύρη-άσπρη-πράσινη σημαία την οποία με προθυμία ανεμίζουν οι οπαδοί αυτών των " εξεγερμένων ανταρτών" στην Ιταλία, όπως έκαναν με την τότε θρυλική, και τώρα κακόφημη, σημαία των “freedom fighters”,των Λίβυων "μαχητών της ελευθερίας".
Μεταξύ "μετριοπαθών" και Αλ-Κάιντα, ή, ακόμη χειρότερα, Isis, υπήρξε πάντα ένα αποδεδειγμένο σύστημα "περιστρεφόμενων θυρών" σύμφωνα με δική τους παραδοχή.Οι σχέσεις μεταξύ FSA, Nusra και Isis είναι ένα μπερδεμένο κουβάρι και αλλάζουν ανάλογα με τα σενάρια και τις περιόδους. Οπως συνοψίζει ο δημοσιογράφος της Independent, Robert Fisk, "ποιοι είναι αυτοί οι "μετριοπαθείς" αντάρτες που ο Ομπάμα θέλει να εκπαιδεύει και να εξοπλίσει; Δεν τους αναφέρει με το όνομα τους, και δεν μπορεί να το κάνει, διότι οι ορίτζιναλ "μετριοπαθείς", στους οποίους οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υποσχεθεί χρηματοδότηση - με τη βοήθεια της CIA, των βρεττανών, της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και της Τουρκίας - είναι μέλη του λεγόμενου "Ελεύθερου Συριακού Στρατού" που αποτελείται βασικά από λιποτάκτες, του στρατού της Συρίας. Ο FSA (...) διαλύθηκε. Οι άνδρες του τον εγκατέλειψαν και έχουν προσχωρήσει στην Al Nusra ή στον Isis ή επέστρεψαν στον κυβερνητικό στρατό "(...). "Λέγεται ότι οι "μαχητές της ελευθερίας" δεν έχουν πάρει αρκετά όπλα. Τώρα θα πάρουν περισσότερα. Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα τα πουλήσουν, όπως έκαναν και πριν. (...) Δώστε σε έναν άνθρωπο του FSA - αν ποτέ τον συναντήσετε- ένα αντιαεροπορικό πύραυλο και θα τον πουλήσει σε όποιον δώσει τα περισσότερα".
Είναι αυτονόητο ότι μπροστά σε τέτοια αναμφισβήτητη τεκμηρίωση του καναλιού που συνδέει τους "καλούς" αντάρτες με τους "κακούς" εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα εκείνοι που σπεύδουν να δηλώσουν ότι ο FSA είναι μια οργάνωση "ανεξάρτητη και μετριοπαθής" και ότι πρέπει να συνεχίσει να χρηματοδοτείται και να εξοπλίζεται, κατά του συριακού καθεστώτος και του Isis. Μια χρονολογική προσέγγιση βοηθά να κατανοήσουμε τον παραλογισμό αυτών των ισχυρισμών.
Ακριβώς όπως οι "εξεγερμένοι" στη Λιβύη, έτσι και οι Σύριοι από την αρχή ζήτησαν την υποστήριξη της Δύσης (κάτι που δεν έκανε ποτέ η μη ένοπλη εσωτερική αντιπολίτευση). Και ο Mohammed Qaddah, αντιπρόεδρος του Συνασπισμού της Ντόχα, καταλήγει ως εξής την ομιλία του: "Καταπολέμηση της τρομοκρατίας σημαίνει και ενίσχυση του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, που αποδείχθηκε ότι είναι ο μόνος ικανός να αντιμετωπίσει την εξτρεμιστική ομάδα στην περιοχή". Προφανώς,ο Mohammed Qaddah κρύβει το γεγονός ότι μόνο οι Μονάδες Προστασίας του Λαού, YPG (Yekîneyên Parastina Gel) των Κούρδων της Συρίας - και όχι βέβαια ο FSA και οι φίλοι του- κατάφεραν να απωθήσουν τον Isis στη Συρία και να προστατέψουν τις περιοχές τους στη Συρία (όπως τη Rojava στα σύνορα με την Τουρκία ) από τις επιθέσεις του Isis, της Jabhat al Nusra και, του ΕΣΣ. Παρ' όλα αυτά, οι Κούρδοι της Συρίας αποκλείστηκαν από τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στη Γενεύη.
Πρόσφατα η Χίλαρι Κλίντον δήλωσε ότι έπρεπε να δοθούν όπλα, μαζικά, στους " μετριοπαθείς αντάρτες της Συρίας " από την αρχή. Και το ότι αυτό δεν έγινε - υποστήριξε – έδωσε τη δυνατότητα στους τζιχαντιστές να καλύψουν το κενό και να "μετατρέψουν" τους επαναστάτες σε συμμάχους τους.Μια δήλωση ουσιαστικά ίδια με αυτή του πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στη Συρία, Ρόμπερτ Φορντ. Στην πραγματικότητα, η ταχεία άνοδος των ομάδων, όπως η al Nusra (Αλ Κάιντα στη Συρία) και του Isis (πρώην Αλ Κάιντα), μπορεί να εξηγηθεί τόσο με την ενσωμάτωση μαχητών που αρχικά ανήκαν σε "μετριοπαθείς" ομάδες, όσο και από τη στρατιωτική ενίσχυση και την ανοιχτή μεγάλη χρηματοδότηση και υλικοτεχνική υποστήριξη της Τουρκίας και τις πετρομοναρχίες και - περισσότερο ή λιγότερο κρυφά - από την ίδια τη Δύση.
Εάν η βοήθεια σε όπλα, χρήματα και εφόδια δόθηκε άμεσα στις ομάδες της Αλ Κάιντα, αυτό λέει πολλά για τις προθέσεις των "Φίλων της Συρίας" και σε ποια καταπολέμηση του Isis αναφέρονται. Αν όμως δόθηκαν σε "μετριοπαθείς" ομάδες και στη συνέχεια κατέληξαν σε "λάθος" χέρια, αυτό οφείλεται στο ότι οι "μετριοπαθείς" ήταν συχνά σύμμαχοι με τους ισλαμιστές. Για παράδειγμα, σύμφωνα με δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων της Ιορδανίας που ποτέ δεν διαψεύσθηκαν, "οι Ηνωμένες Πολιτείες εκπαίδευσαν σε μυστική βάση στην Ιορδανία δεκάδες μελλοντικά μέλη του Isis" (...), ενώ "η Τουρκία, εκπαίδευε μαχητές του Isis στην περιοχή του Incirlik.
Πρέπει να πούμε ότι ένα θεμελιώδες ενοποιητικό στοιχείο μεταξύ τρομοκρατών του ΝΑΤΟ / Χωρών του Κόλπου και Isis ήταν ακριβώς αυτοί : οι "μετριοπαθείς" αντάρτες. Οι "καλοί" αντάρτες. Αυτοί με την μαύρη-άσπρη-πράσινη σημαία την οποία με προθυμία ανεμίζουν οι οπαδοί αυτών των " εξεγερμένων ανταρτών" στην Ιταλία, όπως έκαναν με την τότε θρυλική, και τώρα κακόφημη, σημαία των “freedom fighters”,των Λίβυων "μαχητών της ελευθερίας".
Μεταξύ "μετριοπαθών" και Αλ-Κάιντα, ή, ακόμη χειρότερα, Isis, υπήρξε πάντα ένα αποδεδειγμένο σύστημα "περιστρεφόμενων θυρών" σύμφωνα με δική τους παραδοχή.Οι σχέσεις μεταξύ FSA, Nusra και Isis είναι ένα μπερδεμένο κουβάρι και αλλάζουν ανάλογα με τα σενάρια και τις περιόδους. Οπως συνοψίζει ο δημοσιογράφος της Independent, Robert Fisk, "ποιοι είναι αυτοί οι "μετριοπαθείς" αντάρτες που ο Ομπάμα θέλει να εκπαιδεύει και να εξοπλίσει; Δεν τους αναφέρει με το όνομα τους, και δεν μπορεί να το κάνει, διότι οι ορίτζιναλ "μετριοπαθείς", στους οποίους οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υποσχεθεί χρηματοδότηση - με τη βοήθεια της CIA, των βρεττανών, της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και της Τουρκίας - είναι μέλη του λεγόμενου "Ελεύθερου Συριακού Στρατού" που αποτελείται βασικά από λιποτάκτες, του στρατού της Συρίας. Ο FSA (...) διαλύθηκε. Οι άνδρες του τον εγκατέλειψαν και έχουν προσχωρήσει στην Al Nusra ή στον Isis ή επέστρεψαν στον κυβερνητικό στρατό "(...). "Λέγεται ότι οι "μαχητές της ελευθερίας" δεν έχουν πάρει αρκετά όπλα. Τώρα θα πάρουν περισσότερα. Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα τα πουλήσουν, όπως έκαναν και πριν. (...) Δώστε σε έναν άνθρωπο του FSA - αν ποτέ τον συναντήσετε- ένα αντιαεροπορικό πύραυλο και θα τον πουλήσει σε όποιον δώσει τα περισσότερα".
Είναι αυτονόητο ότι μπροστά σε τέτοια αναμφισβήτητη τεκμηρίωση του καναλιού που συνδέει τους "καλούς" αντάρτες με τους "κακούς" εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα εκείνοι που σπεύδουν να δηλώσουν ότι ο FSA είναι μια οργάνωση "ανεξάρτητη και μετριοπαθής" και ότι πρέπει να συνεχίσει να χρηματοδοτείται και να εξοπλίζεται, κατά του συριακού καθεστώτος και του Isis. Μια χρονολογική προσέγγιση βοηθά να κατανοήσουμε τον παραλογισμό αυτών των ισχυρισμών.
Από τους τζιχαντιστές της Λιβύης με αγάπη
Από τον Φεβρουάριο του 2011 στη Λιβύη,οι χώρες της Δύσης και του Κόλπου συνεργάστηκαν από αέρος (βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ) και εδάφους (μυστικές υπηρεσίες και ειδικές δυνάμεις) με τους "αντάρτες", συμπεριλαμβανομένων των δυνάμεων της αλ- Κάιντα (όπως εξηγεί σε συνέντευξη του πρώην κρατούμενος του Γκουαντάναμο και μετά την κατάληψη της Τρίπολης, στρατιωτικός διοικητής).
Μετά την πτώση και τη δολοφονία του ηγέτη της Λιβύης, Μουαμάρ Καντάφι, μεγάλες ποσότητες όπλων στάλθηκαν από τους πρώην Λίβυους "επαναστάτες" στους Σύριους ομολόγους τους, χάρη στη συνεργασία του Κατάρ ( χρηματοδότηση και αερομεταφορά τους) και την Τουρκία (για την είσοδο των όπλων στη Συρία) . Και ακόμα κι αν το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο του FSA δεν έδινε απευθείας όπλα σε ομάδες της αλ-Κάιντα, αυτές όμως - σύμφωνα με δηλώσεις Σύριων ακτιβιστών - μπορούσαν να τα αγοράζουν από τις ομάδες που τα είχαν πάρει. Ο βραβευμένος με βραβείο Pulitzer , Seymour Hersch κατήγγειλε πρόσφατα τη διασύνδεση μεταξύ CIA, Τουρκίας και ανταρτών της Συρίας: ένα μυστικό δίκτυο που στήθηκε το 2012, για να περνάει όπλα και πυρομαχικά από τη Λιβύη στη Συρία μέσω των τουρκικών συνόρων.
Από τις αρχές του 2012 καταφτάνουν στη Συρία πολιτοφυλακές τζιχαντιστών του σουνιτικού δόγματος, το οποίο χρηματοδοτείται κυρίως από τις χώρες του Περσικού Κόλπου, όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ. Η Λιβύη στέλνει πολλούς μαχητές της τζιχάντ.
Τον Αύγουστο του 2012, για παράδειγμα στο Χαλέπι, που τότε ήταν υπό τον έλεγχο του FSA στα δικαστήρια εφαρμοζόταν ο νόμος της Σαρία, και οι γυναίκες ήταν αναγκασμένες να βγαίνουν από το σπίτι φορώντας πέπλο.
Η επιρροή των φατριών "Μπιν Λάντεν" αυξανόταν σταδιακά . Μεταξύ όλων αυτών, ξεχωρίζει (και για τη σκληρότητα του το νεοσύστατο Μέτωπο al-Nusra, που συνδέεται με την αλ- Κάιντα.Στα μέσα του 2013 θα φτάσει από το Ιράκ, το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε (Isis, Isil), από μαχητές της Συρίας στο Ιράκ που επιστρέφουν στην πατρίδα τους με στόχο την επιβολή της Σαρία. Η Αλ Κάιντα, της οποίας ήταν ο ιρακινός κλάδος, θα το απαρνηθεί το 2014. Παρά τον αμοιβαίο αφορισμό,το Isis και η al-Nusra έχουν την ίδια ιδεολογική μήτρα και αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία των μαχητών της αντιπολίτευσης.Αν και το Isis αποδείχθηκε (ακόμα) πιο αιμοδιψές, η al- Nusra έχει καταφέρει τα πιο αποφασιστικά χτυπήματα των "εξεγερμένων".
Τον Νοέμβριο του 2012, με την επανεκλογή του Ομπάμα αρχίζουν οι ελιγμοί των ΗΠΑ για τη διαμόρφωση των ομάδων της συριακής αντιπολίτευσης, σύμφωνα με τις επιθυμίες τους. Στη Ντόχα δημιουργείται ο Εθνικός Συνασπισμός της Συρίας με διεύρυνση του προηγούμενου Εθνικού Συμβουλίου σε άλλους χώρους και στο Μαρακές οι "Φίλοι της Συρίας" συναντώνται με το νέο συντονιστικό όργανο της αντιπολίτευσης.
Την ίδια περίοδο οι Ηνωμένες Πολιτείες συμπεριλαμβάνουν το μέτωπο al-Nusra στον κατάλογο των τρομοκρατικών ομάδων. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ηγέτης του Συνασπισμού της Συρίας, al-Khatib, δήλωνε: "Πρόκειται περί λάθους και θα προσπαθήσω να το διορθώσω." Αρκετοί ηγέτες και "μετριοπαθείς" ομάδες ανταρτών αντιδρούν με το σύνθημα "Είμαστε όλοι al-Nusra" επιβεβαιώνοντας την ολοένα και πιο στενή συνεργασία μεταξύ FSA και Nusra.
Μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαρτίου του 2013, ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών, Τζον Κέρι, ανακοίνωνε ότι η κυβέρνηση Ομπάμα υποστηρίζει την αποστολή όπλων προς τις ομάδες στη Συρία από τις χώρες της Μέσης Ανατολής (βλέπε πετρομοναρχίες και Τουρκία), επειδή, τους τελευταίους μήνες είμαστε σίγουροι ότι αυτά τα όπλα πηγαίνουν στους "σωστούς ανθρώπους και στη μετριοπαθή αντιπολίτευση" που μπορεί να τα διαχειριστεί σωστά.
Σ 'αυτό το σημείο η δημοσιογράφος και αναλυτής με βάση της το Λίβανο, η Sharmine Narwani, ζητά από το γραφείο Τύπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ: "Παρακαλώ δείξτε μου κάποιες από τις ένοπλες μετριοπαθείς ομάδες, στις οποίες αναφέρεται ο Κέρι." Αλλά ο εκπρόσωπος του Κέρι δεν είναι σε θέση να της πει ούτε ένα όνομα (εδώ είναι η αλληλογραφία). Μόνο εκτιμήσεις όπως αυτή: "Η αντιπολίτευση έχει ένα κοινό όραμα και ένα σχέδιο μετάβασης για τη Συρία, που αποτελεί μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση στο καθεστώς Άσαντ. Υποστηρίζουμε αυτό το όραμα και εργαζόμαστε για την επιτάχυνση της μετάβασης, παρέχοντας μη-θανατηφόρο υποστήριξη".
Δυστυχώς,οι ξένοι δημοσιογράφοι περιφρουρούμενοι από τους "αντάρτες" δεν βοήθησαν να καταλάβουμε. Σε γενικές γραμμές, ακολούθησαν πιστά το σενάριο (που δοκιμάστηκε στη Λιβύη) των "παρτιζάνων", ενώ η παρουσία των μαχητών από άλλες χώρες συγκρινόταν με τις διεθνείς ταξιαρχίες κατά του φασισμού στην Ισπανία. Αλλά η ιστορία των "παλιών και νέων ενσωματωμένων" δημοσιογράφων είναι μια μεγάλη ιστορία που κάποτε θα πρέπει να ακουστεί.
Τον Μάρτιο του 2013 Raqqa ήταν η πρώτη επαρχιακή πρωτεύουσα της Συρίας (με πάνω από ένα εκατομμύριο κατοίκους το 2010) που κατέκτησαν οι "αντάρτες", σε κοινή επιχείρηση των δυνάμεων του FSA (EΣΣ) και των σαλαφιστών και τζιχαντιστών της Jabhat al -Nusra και Ahrar ash Sham.
Τον Ιούνιο του 2013, για την υποστήριξη των ανταρτών της Συρίας γίνεται πολύ συζήτηση στη σύνοδο των G8 στη Βόρεια Ιρλανδία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες βγαίνουν ανοικτά και αναγγέλλουν την υποστήριξη τους σε επιλεγμένες ομάδες ανταρτών… Κάποιοι γράφουν: "Τώρα η υποστήριξη στην Αλ Κάιντα γίνεται ανοικτά". Υπερβολή ;
Ίσως όχι, γιατί, όπως αποκάλυψε πρόσφατα η πρώην υπουργός Εξωτερικών Emma Bonino "Ήδη από το Μάιο-Ιούνιο του 2013, έπαψαν να υπάρχουν μετριοπαθείς στη Συρία. (...) "Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι όταν στη Συρία αποκαλύφθηκαν οι μαχαιροβγάλτες, ήταν πλέον ξεκάθαρο, προφανές και γνωστό ότι οι λεγόμενοι μετριοπαθείς και κοσμικοί Σύριοι αντάρτες είχαν όλοι εκκαθαριστεί. Ακόμη και στον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA) είχαν εισχωρήσει οι άνθρωποι της al- Nusra και του ISIS".
Μια αλήθεια που την επανέλαβε και ο συνταγματάρχης Abdel Basset al Tawil, διοικητής του βόρειου μετώπου του FSA: "Οσον αφορά τις φατρίες που η Δύση θέλει να χαρακτηρίσει ως τρομοκράτες – το μέτωπο al -Nusra - μπορούμε σίγουρα να ανοίξουμε ένα διάλογο μαζί τους,για το είδος του Κράτους που θέλουμε να δημιουργήσουμε, ένα Κράτος που να ταιριάζει σε όλους (...) δεν είναι μυστικό ότι έχουμε σχέσεις με όλους, ακόμη και με τους αδελφούς μας της al -Nusra, και συνεργαζόμαστε σε πολλές περιπτώσεις". Και καταλήγει: "Δίνουμε ένα μήνα διορία στη διεθνή κοινότητα, και στη συνέχεια θα αποκαλύψουμε όλα όσα γνωρίζουμε για τα χημικά όπλα ... Νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ."
Και σαν σημάδι υπάκουης προσχώρησης στον ISIS, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και οι όμηροι. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, και ο δημοσιογράφος James Foley, που τον αποκεφάλισε ο ISIS, είχε απαχθεί σε μια περιοχή που είχαν καταλάβει οι "αντάρτες", λίγο μετά τη λήψη ενός βίντεο από τους υποστηρικτές του FSA , και σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, είχε καταλήξει στα χέρια της σχετικά μετριοπαθούς ταξιαρχίας Dawood, η οποία προηγουμένως ήταν ευθυγραμμισμένη με τον FSA και στη συνέχεια εντάχθηκε στον ISIS.
Τον Μάρτιο του 2013, ο ειδικός περί την τζιχάντ Aaron Lund, του Σουηδικού Ινστιτούτου Εξωτερικών Υποθέσεων (Swedish Institute of Foreign Affairs )- και κάθε άλλο παρά υποστηρικτής του Άσαντ, το αντίθετο μάλιστα - έγραψε ότι "δυστυχώς" ο FSA δεν υπάρχει: δεν ήταν παρά ένα λογότυπο που δημιουργήθηκε τον Ιούλιο του 2011 από τον συνταγματάρχη Riad el Asaad και ορισμένους άλλους λιποτάκτες, που σύντομα περιορίστηκαν στο στρατόπεδο Apaydin στην Τουρκία. Ένοπλες ομάδες που σχηματιζόντουσαν στη Συρία υιοθετούσαν αυτό το λογότυπο, αν και μπορεί να μην είχαν καμία σχέση με την πέραν των συνόρων διοίκηση. Αλλά στα τέλη του 2012 πολλές ομάδες έσβηναν τα σύμβολα του FSA. Αργότερα ο όρος αυτός απλά χρησιμοποιήθηκε για να ξεχωρίζει η αντιπολίτευση χωρίς ιδεολογικές αναφορές ή απλά μετριοπαθής ισλαμική από τις σαλαφίτικες φατρίες – εκείνες τύπου Jabhat al - Nusra ή Ahrar al - Sham δεν το χρησιμοποίησαν ποτέ αλλά το λογότυπο αρχικά το χρησιμοποίησαν οι Liwa al Islam και η Suqour el Sham. Με απλά λόγια ένα λογότυπο, χωρίς ιεραρχία.
Από τον Φεβρουάριο του 2011 στη Λιβύη,οι χώρες της Δύσης και του Κόλπου συνεργάστηκαν από αέρος (βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ) και εδάφους (μυστικές υπηρεσίες και ειδικές δυνάμεις) με τους "αντάρτες", συμπεριλαμβανομένων των δυνάμεων της αλ- Κάιντα (όπως εξηγεί σε συνέντευξη του πρώην κρατούμενος του Γκουαντάναμο και μετά την κατάληψη της Τρίπολης, στρατιωτικός διοικητής).
Μετά την πτώση και τη δολοφονία του ηγέτη της Λιβύης, Μουαμάρ Καντάφι, μεγάλες ποσότητες όπλων στάλθηκαν από τους πρώην Λίβυους "επαναστάτες" στους Σύριους ομολόγους τους, χάρη στη συνεργασία του Κατάρ ( χρηματοδότηση και αερομεταφορά τους) και την Τουρκία (για την είσοδο των όπλων στη Συρία) . Και ακόμα κι αν το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο του FSA δεν έδινε απευθείας όπλα σε ομάδες της αλ-Κάιντα, αυτές όμως - σύμφωνα με δηλώσεις Σύριων ακτιβιστών - μπορούσαν να τα αγοράζουν από τις ομάδες που τα είχαν πάρει. Ο βραβευμένος με βραβείο Pulitzer , Seymour Hersch κατήγγειλε πρόσφατα τη διασύνδεση μεταξύ CIA, Τουρκίας και ανταρτών της Συρίας: ένα μυστικό δίκτυο που στήθηκε το 2012, για να περνάει όπλα και πυρομαχικά από τη Λιβύη στη Συρία μέσω των τουρκικών συνόρων.
Από τις αρχές του 2012 καταφτάνουν στη Συρία πολιτοφυλακές τζιχαντιστών του σουνιτικού δόγματος, το οποίο χρηματοδοτείται κυρίως από τις χώρες του Περσικού Κόλπου, όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ. Η Λιβύη στέλνει πολλούς μαχητές της τζιχάντ.
Τον Αύγουστο του 2012, για παράδειγμα στο Χαλέπι, που τότε ήταν υπό τον έλεγχο του FSA στα δικαστήρια εφαρμοζόταν ο νόμος της Σαρία, και οι γυναίκες ήταν αναγκασμένες να βγαίνουν από το σπίτι φορώντας πέπλο.
Η επιρροή των φατριών "Μπιν Λάντεν" αυξανόταν σταδιακά . Μεταξύ όλων αυτών, ξεχωρίζει (και για τη σκληρότητα του το νεοσύστατο Μέτωπο al-Nusra, που συνδέεται με την αλ- Κάιντα.Στα μέσα του 2013 θα φτάσει από το Ιράκ, το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε (Isis, Isil), από μαχητές της Συρίας στο Ιράκ που επιστρέφουν στην πατρίδα τους με στόχο την επιβολή της Σαρία. Η Αλ Κάιντα, της οποίας ήταν ο ιρακινός κλάδος, θα το απαρνηθεί το 2014. Παρά τον αμοιβαίο αφορισμό,το Isis και η al-Nusra έχουν την ίδια ιδεολογική μήτρα και αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία των μαχητών της αντιπολίτευσης.Αν και το Isis αποδείχθηκε (ακόμα) πιο αιμοδιψές, η al- Nusra έχει καταφέρει τα πιο αποφασιστικά χτυπήματα των "εξεγερμένων".
Τον Νοέμβριο του 2012, με την επανεκλογή του Ομπάμα αρχίζουν οι ελιγμοί των ΗΠΑ για τη διαμόρφωση των ομάδων της συριακής αντιπολίτευσης, σύμφωνα με τις επιθυμίες τους. Στη Ντόχα δημιουργείται ο Εθνικός Συνασπισμός της Συρίας με διεύρυνση του προηγούμενου Εθνικού Συμβουλίου σε άλλους χώρους και στο Μαρακές οι "Φίλοι της Συρίας" συναντώνται με το νέο συντονιστικό όργανο της αντιπολίτευσης.
Την ίδια περίοδο οι Ηνωμένες Πολιτείες συμπεριλαμβάνουν το μέτωπο al-Nusra στον κατάλογο των τρομοκρατικών ομάδων. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ηγέτης του Συνασπισμού της Συρίας, al-Khatib, δήλωνε: "Πρόκειται περί λάθους και θα προσπαθήσω να το διορθώσω." Αρκετοί ηγέτες και "μετριοπαθείς" ομάδες ανταρτών αντιδρούν με το σύνθημα "Είμαστε όλοι al-Nusra" επιβεβαιώνοντας την ολοένα και πιο στενή συνεργασία μεταξύ FSA και Nusra.
Μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαρτίου του 2013, ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών, Τζον Κέρι, ανακοίνωνε ότι η κυβέρνηση Ομπάμα υποστηρίζει την αποστολή όπλων προς τις ομάδες στη Συρία από τις χώρες της Μέσης Ανατολής (βλέπε πετρομοναρχίες και Τουρκία), επειδή, τους τελευταίους μήνες είμαστε σίγουροι ότι αυτά τα όπλα πηγαίνουν στους "σωστούς ανθρώπους και στη μετριοπαθή αντιπολίτευση" που μπορεί να τα διαχειριστεί σωστά.
Σ 'αυτό το σημείο η δημοσιογράφος και αναλυτής με βάση της το Λίβανο, η Sharmine Narwani, ζητά από το γραφείο Τύπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ: "Παρακαλώ δείξτε μου κάποιες από τις ένοπλες μετριοπαθείς ομάδες, στις οποίες αναφέρεται ο Κέρι." Αλλά ο εκπρόσωπος του Κέρι δεν είναι σε θέση να της πει ούτε ένα όνομα (εδώ είναι η αλληλογραφία). Μόνο εκτιμήσεις όπως αυτή: "Η αντιπολίτευση έχει ένα κοινό όραμα και ένα σχέδιο μετάβασης για τη Συρία, που αποτελεί μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση στο καθεστώς Άσαντ. Υποστηρίζουμε αυτό το όραμα και εργαζόμαστε για την επιτάχυνση της μετάβασης, παρέχοντας μη-θανατηφόρο υποστήριξη".
Δυστυχώς,οι ξένοι δημοσιογράφοι περιφρουρούμενοι από τους "αντάρτες" δεν βοήθησαν να καταλάβουμε. Σε γενικές γραμμές, ακολούθησαν πιστά το σενάριο (που δοκιμάστηκε στη Λιβύη) των "παρτιζάνων", ενώ η παρουσία των μαχητών από άλλες χώρες συγκρινόταν με τις διεθνείς ταξιαρχίες κατά του φασισμού στην Ισπανία. Αλλά η ιστορία των "παλιών και νέων ενσωματωμένων" δημοσιογράφων είναι μια μεγάλη ιστορία που κάποτε θα πρέπει να ακουστεί.
Τον Μάρτιο του 2013 Raqqa ήταν η πρώτη επαρχιακή πρωτεύουσα της Συρίας (με πάνω από ένα εκατομμύριο κατοίκους το 2010) που κατέκτησαν οι "αντάρτες", σε κοινή επιχείρηση των δυνάμεων του FSA (EΣΣ) και των σαλαφιστών και τζιχαντιστών της Jabhat al -Nusra και Ahrar ash Sham.
Τον Ιούνιο του 2013, για την υποστήριξη των ανταρτών της Συρίας γίνεται πολύ συζήτηση στη σύνοδο των G8 στη Βόρεια Ιρλανδία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες βγαίνουν ανοικτά και αναγγέλλουν την υποστήριξη τους σε επιλεγμένες ομάδες ανταρτών… Κάποιοι γράφουν: "Τώρα η υποστήριξη στην Αλ Κάιντα γίνεται ανοικτά". Υπερβολή ;
Ίσως όχι, γιατί, όπως αποκάλυψε πρόσφατα η πρώην υπουργός Εξωτερικών Emma Bonino "Ήδη από το Μάιο-Ιούνιο του 2013, έπαψαν να υπάρχουν μετριοπαθείς στη Συρία. (...) "Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι όταν στη Συρία αποκαλύφθηκαν οι μαχαιροβγάλτες, ήταν πλέον ξεκάθαρο, προφανές και γνωστό ότι οι λεγόμενοι μετριοπαθείς και κοσμικοί Σύριοι αντάρτες είχαν όλοι εκκαθαριστεί. Ακόμη και στον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA) είχαν εισχωρήσει οι άνθρωποι της al- Nusra και του ISIS".
Μια αλήθεια που την επανέλαβε και ο συνταγματάρχης Abdel Basset al Tawil, διοικητής του βόρειου μετώπου του FSA: "Οσον αφορά τις φατρίες που η Δύση θέλει να χαρακτηρίσει ως τρομοκράτες – το μέτωπο al -Nusra - μπορούμε σίγουρα να ανοίξουμε ένα διάλογο μαζί τους,για το είδος του Κράτους που θέλουμε να δημιουργήσουμε, ένα Κράτος που να ταιριάζει σε όλους (...) δεν είναι μυστικό ότι έχουμε σχέσεις με όλους, ακόμη και με τους αδελφούς μας της al -Nusra, και συνεργαζόμαστε σε πολλές περιπτώσεις". Και καταλήγει: "Δίνουμε ένα μήνα διορία στη διεθνή κοινότητα, και στη συνέχεια θα αποκαλύψουμε όλα όσα γνωρίζουμε για τα χημικά όπλα ... Νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ."
Και σαν σημάδι υπάκουης προσχώρησης στον ISIS, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και οι όμηροι. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, και ο δημοσιογράφος James Foley, που τον αποκεφάλισε ο ISIS, είχε απαχθεί σε μια περιοχή που είχαν καταλάβει οι "αντάρτες", λίγο μετά τη λήψη ενός βίντεο από τους υποστηρικτές του FSA , και σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, είχε καταλήξει στα χέρια της σχετικά μετριοπαθούς ταξιαρχίας Dawood, η οποία προηγουμένως ήταν ευθυγραμμισμένη με τον FSA και στη συνέχεια εντάχθηκε στον ISIS.
Τον Μάρτιο του 2013, ο ειδικός περί την τζιχάντ Aaron Lund, του Σουηδικού Ινστιτούτου Εξωτερικών Υποθέσεων (Swedish Institute of Foreign Affairs )- και κάθε άλλο παρά υποστηρικτής του Άσαντ, το αντίθετο μάλιστα - έγραψε ότι "δυστυχώς" ο FSA δεν υπάρχει: δεν ήταν παρά ένα λογότυπο που δημιουργήθηκε τον Ιούλιο του 2011 από τον συνταγματάρχη Riad el Asaad και ορισμένους άλλους λιποτάκτες, που σύντομα περιορίστηκαν στο στρατόπεδο Apaydin στην Τουρκία. Ένοπλες ομάδες που σχηματιζόντουσαν στη Συρία υιοθετούσαν αυτό το λογότυπο, αν και μπορεί να μην είχαν καμία σχέση με την πέραν των συνόρων διοίκηση. Αλλά στα τέλη του 2012 πολλές ομάδες έσβηναν τα σύμβολα του FSA. Αργότερα ο όρος αυτός απλά χρησιμοποιήθηκε για να ξεχωρίζει η αντιπολίτευση χωρίς ιδεολογικές αναφορές ή απλά μετριοπαθής ισλαμική από τις σαλαφίτικες φατρίες – εκείνες τύπου Jabhat al - Nusra ή Ahrar al - Sham δεν το χρησιμοποίησαν ποτέ αλλά το λογότυπο αρχικά το χρησιμοποίησαν οι Liwa al Islam και η Suqour el Sham. Με απλά λόγια ένα λογότυπο, χωρίς ιεραρχία.
Έτσι λέει ο ειδικός, χρησιμοποιείται ο όρος ΕΣΣ (FSA - Free Syrian Army στα αγγλικά) για να ξεχωρίζουν
μεταξύ των μαχητών που τάσσονται κατά του καθεστώτος της Δαμασκού, οι φατρίες
που στηρίζονται από τον Περσικό Κόλπο και τη Δύση, και είναι ανοικτές για
συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις άλλες χώρες της Δύσης. Αυτό
αποκλείει τους Κούρδους του Ypg (ως υπερβολικά αριστερούς) και όσους σαλαφίτες είναι
αντιδυτικοί - γιατί υπάρχουν σαλαφίτες που χρηματοδοτούνται από τον Περσικό
Κόλπο και τη Δύση, και συμμετέχουν στο Απελευθερωτικό Μέτωπο της Συρίας (SLF, Syrian Liberation Front), το οποίο
συγκεντρώνει τις ομάδες που παλαιότερα αποκαλούσαν τους εαυτούς τους FSA.
Υστερα, υπάρχει και η οργάνωση Ασπίδες της
Επανάστασης (που συνδέεται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα), και αυτοί μερικές
φορές αυτοαποκαλούνται FSA ,ή η ομάδα Ansar-al-Islam, ένας συνασπισμός ισλαμιστών στη Δαμασκό, τα
μέλη της οποίας αποκαλούνταν FSA, αλλά όχι πλέον. Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ/Χωρών του Κόλπου έχουν επανειλημμένα
προσπαθήσει να δημιουργήσουν ενιαία επιτελεία, κανένα από τα οποία, όμως,δεν πατούσε γερά στο έδαφος. Οπως ο Συνασπισμός
της Ντόχα, κάνουν κουμάντο (τρόπος του λέγειν) δι αλληλογραφίας, από το
εξωτερικό.
Οι μεν από τα στρατόπεδα στην Τουρκία, οι άλλοι (οι "πολιτικοί")
από τα πεντάστερα ξενοδοχεία του Κόλπου.
Μάιος 2013: αποκαλυπτικές φωτογραφίες (αναφέρεται εδώ ), οι οποίες τραβήχτηκαν σε μια τοποθεσία κοντά στο Idleb κατά τη διάρκεια επίσκεψης του Γερουσιαστή των ΗΠΑ John mc Cain (πρεσβευτή των Λίβυων "επαναστατών", των Σύριων "επαναστατών" και του Κίεβου), όπου εκτός από τον στρατηγό Selim Idriss (με τα γυαλιά), του FSA, φαίνεται και ο Ibrahim al-Badri, γνωστός και ως Abu Du’a ,ο οποίος από τις 4 Οκτωβρίου 2011 φιγουράρει στη λίστα των πέντε πιο καταζητούμενων τρομοκρατών από τις Ηνωμένες Πολιτείες (Rewards for Justice, με αμοιβή 10 εκατομμύρια δολάρια) και από τις 5 Οκτωβρίου 2011 στην λίστα από την επιτροπή κυρώσεων των Ηνωμένων Εθνών ως μέλος της αλ Κάιντα.Ο ιδρυτής του Isis, με το ψευδώνυμο Αλ Μπαγκντάντι.
Τον Αύγουστο του 2013, ο στρατηγός Salim Idriss, αρχηγός του Ελεύθερου Συριακού Στρατού επισκέφτηκε τη Λατάκια, "για να διαπιστώσει τις σημαντικές επιτυχίες και τις νίκες που οι επαναστάτες μας κατήγαγαν στο παραλιακό μέτωπο". Την είδηση μετέδωσε η ιταλική εφημερίδα "Republica" που ξεχνά, ωστόσο, μια όχι και τόσο ασήμαντη λεπτομέρεια: οι επιχειρήσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν απευθείας από την πολιτοφυλακή της al-Nusra.
Μάιος 2013: αποκαλυπτικές φωτογραφίες (αναφέρεται εδώ ), οι οποίες τραβήχτηκαν σε μια τοποθεσία κοντά στο Idleb κατά τη διάρκεια επίσκεψης του Γερουσιαστή των ΗΠΑ John mc Cain (πρεσβευτή των Λίβυων "επαναστατών", των Σύριων "επαναστατών" και του Κίεβου), όπου εκτός από τον στρατηγό Selim Idriss (με τα γυαλιά), του FSA, φαίνεται και ο Ibrahim al-Badri, γνωστός και ως Abu Du’a ,ο οποίος από τις 4 Οκτωβρίου 2011 φιγουράρει στη λίστα των πέντε πιο καταζητούμενων τρομοκρατών από τις Ηνωμένες Πολιτείες (Rewards for Justice, με αμοιβή 10 εκατομμύρια δολάρια) και από τις 5 Οκτωβρίου 2011 στην λίστα από την επιτροπή κυρώσεων των Ηνωμένων Εθνών ως μέλος της αλ Κάιντα.Ο ιδρυτής του Isis, με το ψευδώνυμο Αλ Μπαγκντάντι.
Τον Αύγουστο του 2013, ο στρατηγός Salim Idriss, αρχηγός του Ελεύθερου Συριακού Στρατού επισκέφτηκε τη Λατάκια, "για να διαπιστώσει τις σημαντικές επιτυχίες και τις νίκες που οι επαναστάτες μας κατήγαγαν στο παραλιακό μέτωπο". Την είδηση μετέδωσε η ιταλική εφημερίδα "Republica" που ξεχνά, ωστόσο, μια όχι και τόσο ασήμαντη λεπτομέρεια: οι επιχειρήσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν απευθείας από την πολιτοφυλακή της al-Nusra.
Για το νήμα που οδηγεί από τις ΗΠΑ στον ISIS μερικές φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους: στην πρώτη φωτογραφία ο υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι και πίσω του ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στο Ιράκ, Ρόμπερτ Φορντ.Στην επόμενη, ο ίδιος ο Φορντ απεικονίζεται στη βόρεια Συρία,το Μάιο του 2013, μαζί με τον Abdul Jabbar Aqidi, τον τότε επικεφαλής του Στρατιωτικού Συμβούλιου του Χαλεπιού. Στην τελευταία, ο Jabbar τον Αύγουστο του 2013 γιορτάζει μαζί με τον εμίρη Abu Jandar του Isis την κατάληψη ενός στρατιωτικού αεροδρομίου.
Ο ίδιος ο Abdul Jabbar, σε συνέντευξη του, στην Orient TV στα τέλη του 2013, λέει: "Έχω καλές σχέσεις με τον Isis. Επικοινωνούμε καθημερινά με τα αδέλφια του Isis. Για την επίλυση προβλημάτων και διαφορών. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μεγαλοποιούν τα πράγματα σχετικά με τον Isis, τους ονομάζουν αποστάτες ( takfiris),αυτοί που κατηγορούν ο ένας τον άλλον για αποστασία, αλλά στην πλειονότητα τους δεν είναι".
Οπως είναι φυσικό, υπάρχουν πολλά προβλήματα. Στις 13 Ιουλ 2013 ο Muhammad Kamal al Hamami,ο χαρισματικός ηγέτης του FSA, συναντάται σε μια σύνοδο κορυφής με τους ηγέτες του Ισλαμικού Κράτους (Isis) του Ιράκ και του Λεβάντε σε μυστική τοποθεσία, στο λιμάνι της Λαττάκειας. Με τους ισλαμιστές θα συζητούσε τις στρατηγικές για την αντιμετώπιση της αντεπίθεσης του κυβερνητικού στρατού στη Χομς και στο Χαλέπι. Ένα κοινό σχέδιο, μετά από μήνες διαιρέσεων που αποδυνάμωσαν το μέτωπο των επαναστατών. Αλλά η συνάντηση αυτή, ήταν μια παγίδα. Ο Hamani, ένα από τα μέλη του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου των εξεγερμένων, δολοφονείται. Για να τιμωρηθεί ο FSA που είχε εγκαταλείψει το πεδίο της μάχης στο Qusayr.
Και ιδού η σχέση μεταξύ FSA, ισλαμιστών και του κοσμικού και προοδευτικού κουρδικού μετώπου, του YPG (στου οποίου τη διοίκηση υπάρχουν πολλές γυναίκες). Τον Αύγουστο του 2013, η εφημερίδα il manifesto ανέφερε: "Στις 31, Ιουλίου του 2013 οι ισλαμιστικές ομάδες έσφαξαν πάνω από πενήντα γυναίκες και παιδιά στα κουρδικά χωριά Tall Hassil και Tall Aran. Η πλειοψηφία των παιδιών και των γυναικών που σκοτώθηκαν ήταν μέλη των οικογενειών του κουρδικού μετώπου σύμμαχου του YPG (από άνδρες και γυναίκες) που πολεμούσαν εναντίον των ομάδων που βρίσκονται κοντά στο Αλ Κάιντα και εναντίον του "Ελεύθερου Συριακού Στρατού (που υποστηρίζεται από τη Δύση,στμ ). Σε ανακοίνωση του το Pyd καταγγέλλει την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις αραβικές χώρες για τη σιωπή τους μπροστά στις σφαγές και επισημαίνει ότι οι ομάδες που συνδέονται με την Αλ Κάιντα και τον FSA υποστηρίζονται από ξένες χώρες, ιδίως από την Τουρκία, η οποία επιτρέπει να περνούν από το έδαφος της άνδρες και όπλα για να χτυπήσουν τους Κούρδους ".
Η ρήξη στο εσωτερικό της αντιπολίτευσης κατά του Ασαντ φαίνεται πως έρχεται το καλοκαίρι του 2013, αλλά κάποιοι δεν την θέλουν. Η ρήξη πρέπει να αποφευχθεί σύμφωνα με τον Πατέρα Dall 'Oglio ο οποίος σε άρθρο του, έγραφε: "... Για εμάς τους σύριους επαναστάτες, η συμφιλίωση μεταξύ ισλαμιστικών δυνάμεων και ριζοσπαστικών δημοκρατικών δυνάμεων είναι μια στρατηγική αναγκαιότητα. Οι επώδυνες αψιμαχίες και οι μεταξύ μας δολοφονίες , θα πρέπει να βρουν μια λύση, να ξεχαστούν, να εμφανιστούμε ενωμένοι μπροστά στον απόλυτο κίνδυνο που αντιπροσωπεύει το καθεστώς, που υποστηρίζεται άμεσα ή έμμεσα από πολλούς. Είναι καλό να βοηθάμε τους πιο αξιόπιστους συνεργάτες, να ενθαρρύνουμε τις πιο επιθυμητές εξελίξεις ...". " Όταν, πριν δέκα μήνες, ο Πάπας Βενέδικτος επισκέφθηκε το Λίβανο, είπε, λόγω των πρελάτων της Μέσης Ανατολής που υποστήριζαν το καθεστώς Ασαντ, ότι ήταν θανάσιμη αμαρτία να πωλούν όπλα στους ανταγωνιστές του πολέμου στη Συρία. Τότε έγραψα στο τουίτ ότι,αν ήταν αμαρτία να τα πουλούν, να τα δίνουν τζάμπα ''
Τον Φεβρουάριο
του 2014 ανακοινώνεται ότι η Σούζαν Ράις, η Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας,
συναντήθηκε με τους επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών της Τουρκίας, του
Κατάρ, της Ιορδανίας συνιστώντας τους να πάψουν να βοηθούν πλέον τις εξτρεμιστικές
ομάδες, αλλά μόνο τις "μετριοπαθείς". Εν τω μεταξύ, όμως, οι Ηνωμένες
Πολιτείες και οι πετρομοναρχίες αυξάνουν τη βοήθειας προς όλες τις ομάδες -
ισλαμιστές και μη – που δηλώνουν ότι θέλουν να πολεμήσουν κατά του Isis. Οπως αναφέρουν πηγές των ίδιων των ανταρτών στον αγώνα για τα λεφτά (εκτός από τον FSA ), συμμετέχει και ο Στρατός του
Ισλάμ(Army of Islam) , το Επαναστατικό Μέτωπο της Συρίας (Syrian Revolutionary Front), ο Στρατός των Μουτζαχεντίν , το
Ισλαμικό Μέτωπο, το Μέτωπο των επαναστατών.
Στη σύγκρουση συμμετέχουν (σύμφωνα πάντα με την ιστοσελίδα της ένοπλης συριακής αντιπολίτευσης εκτός από τους τζιχαντιστές : από τη μία πλευρά, ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (FSA ), ο Στρατός των Μουτζαχεντίν (μετριοπαθής ισλαμικός) και το Ισλαμικό Μέτωπο (το οποίο θέλει να γίνει η Συρία ισλαμικό κράτος, αλλά είναι πολύ μετριοπαθές, η στάση του είναι ακόμα διφορούμενη, αλλά πολλές από τις φατρίες του εμπλέκονται στην επίθεση), και το Srf που αναφέραμε παραπάνω. Ενώ από την άλλη το Isis (ή Daesh) που συμμάχησε με την Jund al-Aqsa. Ακόμα και μονάδες της al Nusra παίρνουν και αυτές μέρος στην εκστρατεία κατά του Isis.
Λίγους μήνες αργότερα, ένας από τους προαναφερόμενους -ο Jamal Maaruf, ηγέτης του Επαναστατικού Μετώπου της Συρίας (οργάνωση που μέχρι σήμερα θεωρείτο "μετριοπαθής" από τις ΗΠΑ), μιλώντας στην Αντιόχεια (Antakya),της Τουρκίας, δηλώνει ότι: " Ο αγώνας κατά της Αλ Κάιντα στη Συρία δεν είναι δικό μας πρόβλημα". Και διευκρινίζει ότι η ομάδα του –που υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ – συνεργάζεται με τη Jabhat al Nusra, το παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία, δεδομένου ότι ο κοινός στόχος η ανατροπή του Άσαντ.
Στη σύγκρουση συμμετέχουν (σύμφωνα πάντα με την ιστοσελίδα της ένοπλης συριακής αντιπολίτευσης εκτός από τους τζιχαντιστές : από τη μία πλευρά, ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (FSA ), ο Στρατός των Μουτζαχεντίν (μετριοπαθής ισλαμικός) και το Ισλαμικό Μέτωπο (το οποίο θέλει να γίνει η Συρία ισλαμικό κράτος, αλλά είναι πολύ μετριοπαθές, η στάση του είναι ακόμα διφορούμενη, αλλά πολλές από τις φατρίες του εμπλέκονται στην επίθεση), και το Srf που αναφέραμε παραπάνω. Ενώ από την άλλη το Isis (ή Daesh) που συμμάχησε με την Jund al-Aqsa. Ακόμα και μονάδες της al Nusra παίρνουν και αυτές μέρος στην εκστρατεία κατά του Isis.
Λίγους μήνες αργότερα, ένας από τους προαναφερόμενους -ο Jamal Maaruf, ηγέτης του Επαναστατικού Μετώπου της Συρίας (οργάνωση που μέχρι σήμερα θεωρείτο "μετριοπαθής" από τις ΗΠΑ), μιλώντας στην Αντιόχεια (Antakya),της Τουρκίας, δηλώνει ότι: " Ο αγώνας κατά της Αλ Κάιντα στη Συρία δεν είναι δικό μας πρόβλημα". Και διευκρινίζει ότι η ομάδα του –που υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ – συνεργάζεται με τη Jabhat al Nusra, το παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία, δεδομένου ότι ο κοινός στόχος η ανατροπή του Άσαντ.
Ο Maaruf λέει:
"Αν εκείνοι που μας υποστηρίζουν, μας πουν να δώσουμε όπλα σε μια άλλη
ομάδα, εμείς θα δώσουμε, όπως συνέβη στην Yabrud." Με τη βοήθεια του
Ισλαμικού Μετώπου (Σαλαφίτες) και του Ισλαμικού Στρατού των mujaidin του Χαλεπιού,
ο Srf ανάγκασε τον Isis να υποχωρήσει
από το Χαλέπι στη Jarabalus. Αλλά αν οι αγριότητες
του Isis είναι υπερβολικές ακόμα και για την Αλ Κάιντα, φυσικά, κανείς δεν
αρνείται ότι και η Nusra ευθύνεται για πολλές θηριωδίες, εκτελέσεις και αποκεφαλισμούς
που αποδεικνύονται από τα δικά τους βίντεο.
Το Μάρτιο του 2014, φατρίες μετριοπαθών ανταρτών και φατρίες τζιχαντιστών με τη βοήθεια ριζοσπαστών αγωνιστών από τη Σαουδική Αραβία (το "πράσινο τάγμα" των βετεράνων Σαουδάραβων στο Αφγανιστάν και το Ιράκ) συνεργάζονται στον τομέα της Qalamun, κοντά στα σύνορα του Λιβάνου, για να απωθήσουν τις κυβερνητικές δυνάμεις. Αυτό δηλώνουν ακτιβιστές όπως ο Abu Omar al Homsi (ο οποίος μετά από λίγο θα συλληφθεί στο Λίβανο ως μέλος της Nusra), εξηγώντας ότι όλα τα συντονίζει ένα επιχειρησιακό κέντρο το οποίο ανήκει στην Nusra.
Στις 9 Ιουνίου 2014, ο αρχηγός του επιτελείου του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου του FSA δηλώνειστο Ρόιτερς ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δίνουν όπλα απευθείας σε ομάδες μη ελεγχόμενες στο βόρειο και στο νότιο μέτωπο. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια άλλη Σομαλία.
Ο Robert Fisk είχε δίκιο.
Το Μάρτιο του 2014, φατρίες μετριοπαθών ανταρτών και φατρίες τζιχαντιστών με τη βοήθεια ριζοσπαστών αγωνιστών από τη Σαουδική Αραβία (το "πράσινο τάγμα" των βετεράνων Σαουδάραβων στο Αφγανιστάν και το Ιράκ) συνεργάζονται στον τομέα της Qalamun, κοντά στα σύνορα του Λιβάνου, για να απωθήσουν τις κυβερνητικές δυνάμεις. Αυτό δηλώνουν ακτιβιστές όπως ο Abu Omar al Homsi (ο οποίος μετά από λίγο θα συλληφθεί στο Λίβανο ως μέλος της Nusra), εξηγώντας ότι όλα τα συντονίζει ένα επιχειρησιακό κέντρο το οποίο ανήκει στην Nusra.
Στις 9 Ιουνίου 2014, ο αρχηγός του επιτελείου του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου του FSA δηλώνειστο Ρόιτερς ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δίνουν όπλα απευθείας σε ομάδες μη ελεγχόμενες στο βόρειο και στο νότιο μέτωπο. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια άλλη Σομαλία.
Ο Robert Fisk είχε δίκιο.
