το βαρκάκι το ταρακουνούσε ο δυνατός μαΐστρος.

 

 

   

Τι έχουμε τώρα; Ένα καράβι; είπα εγώ. Ακριβώς, Αμαδέο, ένα κα­ράβι. Και ο τίτλος, «Σιών», στην πραγματικότητα κρύβει τη λέξη «ναυ­σιπλοΐα, πλους».[[1]]

Κι αυτό είναι όλο, Αμαδέο, απλούστατο, δεν υπάρχει άλλο μυστήριο, είπαν οι νεαροί κι εγώ θα ήθελα να τους είχα πει ότι έβγα­ζαν από πάνω μου ένα βάρος, αυτό θα ήθελα να τους είχα πει, ή ότι η λέξη «Σιών» μπορεί να έκρυβε τη λέξη «Σιμόν», μια καταφατική λέξη στην τσιγγάνικη διάλεκτο που έρχεται από το παρελθόν, όμως το μόνο που έκανα ήταν να πω  αχ, διάβολε, και να αναζητήσω το μπουκάλι της τεκίλας και να βάλω ένα ποτήρι, ακόμα ένα. Αυτό ήταν ό.τι είχε απο­μείνει από τη Σεσάρεα, σκέφτηκα,ένα καράβι σε μια θάλασσα γαλήνια, ένα καράβι σε ταραγμένη θάλασσα, ένα καράβι σε καταιγίδα.

Για μια στιγμή το μυαλό μου, σας διαβεβαιώνω, έμοιαζε με φουρτουνιασμένη θάλασσα και δεν άκουσα τι έλεγαν οι νεαροί, αν και έπιασα μερικές φρά­σεις,μερικές σκόρπιες λέξεις, τις αναμενόμενες, υποθέτω: η βάρκα του Κετσαλκόατλ,[[2]] ο νυχτερινός πυρετός ενός μικρού αγοριού ή κοριτσιού, το εγκεφαλογράφημα του καπετάν-Αχαμπ ή το εγκεφαλογράφημα της φάλαινας, η επιφάνεια της θάλασσας που για τους καρχαρίες είναι το στόμιο της απέραντης κόλασης, το πλοίο χωρίς ιστίο που μπορεί εξίσου καλά να είναι και φέρετρο, το παράδοξο του ορθογώνιου, το ορθογώνιο-συνείδηση, το ανέφικτο ορθογώνιο του Αϊνστάιν (σε ένα σύμπαν όπου τα ορθογώνια είναι αδιανόητα), μια σελίδα του Αλφόνσο Ρέγες, η ερη­μιά της ποίησης. Και τότε, αφού είχα πιει την τεκίλα μου, γέμισα ξανά το ποτήρι μου και γέμισα και το δικό τους και τους είπα ας πιούμε στην υγειά της Σεσάρεα και είδα τα μάτια τους, πόσο ευχαριστημένοι ήταν αυτοί οι διαβολεμένοι νεαροί, και τσουγκρίσαμε και οι τρεις μας ενόσω το βαρκάκι μας το ταρακουνούσε ο δυνατός μαΐστρος.

---------------------------------

[1]Οι ισπανικές λέξεις είναι Sion και navegacion (Στ.Μ.)

[2] Όταν το φτερωτό φίδι,ο θεός Κετσαλκκόατλ, διώχτηκε από τους Τολτέκους, έφυγε πάνω σε μια βάρκα από φίδια, υποσχόμενος πως θα επιστρέψει. (Στ.Μ.)

Ρομπέρτο Μπολάνιο,Οι άγριοι ντετέκτιβ