Ο Paul Krugman στους New York Times αναφέρεται σε μια επιστολή του Ευρωπαίου Επίτροπου ο οποίος προσπαθεί
να σταματήσει τον αέρα με τα χέρια του
The Conscience of a Liberal (Η συνείδηση ενός
φιλελεύθερου) - Και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, οι οπαδοί της λιτότητας δείχνουν
να τα έχουν χαμένα. Και αυτό θα πρεπε να είναι μια καλή είδηση, ένα
σημάδι ότι συνειδητοποιούν, σε κάποιο βαθμό, ότι χάνουν.
[…] Μεταξύ άλλων,
ο Όλι Ρεν, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,
ένθερμος υποστηρικτής της λιτότητας, αντιδρά στα άσχημα νέα για την ευρωπαϊκή
οικονομία,που επιβεβαίωσαν τις προειδοποιήσεις των επικριτών της λιτότητας και
οδήγησαν σε μια ευρεία επανεξέταση των δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών, επιβεβαιώνοντας
ότι η οικονομία βρίσκεται σε μια μεγάλη παγίδα ρευστότητας, όπως μερικοί από
μας ανέμεναν. Η απάντηση του Ρεν; Να σταματήσουμε να
δημοσιεύουμε αυτές τις οικονομικές μελέτες, διότι υπονομεύουν την εμπιστοσύνη
στη λιτότητα!
Εδώ είναι οι δηλώσεις του κ. Ρεν, που δημοσιεύονται στο Not the treasury view:
Ουδεμία συζήτηση, παρακαλώ, είμεθα Ευρωπαίοι
Αργά πέρυσι σημείωνα πως ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Όλι Ρεν είχε προβλέψει, εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια, μια επικείμενη ανάκαμψη των οικονομιών της ζώνης του ευρώ που πέρναγαν κρίση, χάρη στις εξαιρετικές πολιτικές που προτείνονται από την Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα . Ωστόσο, αυτή την εβδομάδα – βλέποντας ίσως ότι, πέρα από τι πίστευαν οι χρηματοπιστωτικές αγορές, το πολυαναμενόμενο φως στην άκρη του τούνελ φαινόταν να απομακρύνεται - δοκίμασε μια διαφορετική στρατηγική. Να κατηγορήσει τους οικονομολόγους - και, ιδίως, τους οικονομολόγους, οι οποίοι θέλουν να κάνουν πραγματικά σωστές αναλύσεις, θεωρητικά και εμπειρικά βάσιμες, για να επικρίνουν τις πολιτικές της Επιτροπής. Ο κ. Ρεν, σε επιστολή του προς τους ευρωπαίους υπουργούς Οικονομικών, και στην υπόλοιπη παγκόσμια χρηματοπιστωτική ηγεσία, όπως Christine Lagarde, έγραφε:
"Θα ήθελα να παρουσιάσω μερικά σημεία μιας συζήτησης που δεν υπήρξε χρήσιμη και η οποία απείλησε να τινάξει στον αέρα την εμπιστοσύνη που με τόσο πολύ κόπο χτίσαμε τα τελευταία χρόνια σε συναντήσεις που κράτησαν μέχρι αργά τη νύχτα. Αναφέρομαι στη συζήτηση για τους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές, δηλαδή τις οριακές επιπτώσεις που θα είχε μια μεταβολή της δημοσιονομικής πολιτικής στην οικονομική ανάπτυξη. Η συζήτηση σε γενικές γραμμές, δεν μας έκανε πιο σοφούς. "
Μεγάλο μέρος από την υπόλοιπη επιστολή είναι αφιερωμένο στην προσπάθεια του κ. Ρεν (και πιθανώς των οικονομολόγων της Επιτροπής) να δυσφημίσει τα συμπεράσματα του επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ, Olivier Blanchard, ο οποίος διαπίστωσε, προς μεγάλη έκπληξη κανενός, ότι οι αρνητικές επιπτώσεις της δημοσιονομικής εξυγίανσης ήταν πολύ μεγαλύτερες από ό, τι εκείνες που προβλέπονται από το Ταμείο ή από την Επιτροπή.
Δεν θα θελα να ασκήσω κριτική σημείο προς σημείο, αλλά σημειώστε τα εξής:
- Αν και είναι αλήθεια ότι από μόνη της η ανάλυση του Ταμείου δεν αποδεικνύει ότι η Επιτροπή και ο Επίτροπος Rehn κάνουν λάθος, ωστόσο η βαρύτητα των αποδείξεων, τόσο οι θεωρητικές όσο και οι εμπειρικές, αυτό δείχνει. Οι εκτιμήσεις μας για τις επιπτώσεις της αυτοκαταστροφικής λιτότητας βρίσκονται εδώ.
- Αν και η ανάλυση του Blanchard σίγουρα δεν αντιπροσωπεύουν το τέλος της ιστορίας, παρόλαυτά δεν παύει να είναι μία εργασία επαγγελματική ενός από τους πιο σημαντικούς εμπειρικούς οικονομολόγους μακροοικονομικών στον κόσμο. Η διάψευση της Επιτροπής, αντίθετα, θα ντρόπιαζε ακόμα και ένα φοιτητή στο πρώτο έτος του Master.
Αλλά, φυσικά, το πιο εκπληκτικό είναι ότι ο κ. Ρεν έγραψε στους Υπουργούς Οικονομικών και στη διευθυντή του ΔΝΤ, καταγγέλλοντας ότι μία ακαδημαϊκή εργασία σχετικά με ένα θέμα εμπειρικής μακροοικονομίας μεγάλης πολιτική σημασίας, αν και άκρως τεχνικό, αποτέλεσε αντικείμενο μια " συζήτησης που δεν ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη. " Δεν βάζω ζήτημα αλαζονείας έναντι της ακαδημαϊκής ελευθερίας, αλλά αυτό μου κάνει εντύπωση.
Όπως είπα, αυτά τα σημάδια απελπισίας είναι ενθαρρυντικά. Αλλά, δυστυχώς, αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάνει ήδη τεράστια ζημιά, και είναι σε θέση να κάνουν πολλά ακόμη.
Εδώ είναι οι δηλώσεις του κ. Ρεν, που δημοσιεύονται στο Not the treasury view:
Ουδεμία συζήτηση, παρακαλώ, είμεθα Ευρωπαίοι
Αργά πέρυσι σημείωνα πως ο Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Όλι Ρεν είχε προβλέψει, εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια, μια επικείμενη ανάκαμψη των οικονομιών της ζώνης του ευρώ που πέρναγαν κρίση, χάρη στις εξαιρετικές πολιτικές που προτείνονται από την Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα . Ωστόσο, αυτή την εβδομάδα – βλέποντας ίσως ότι, πέρα από τι πίστευαν οι χρηματοπιστωτικές αγορές, το πολυαναμενόμενο φως στην άκρη του τούνελ φαινόταν να απομακρύνεται - δοκίμασε μια διαφορετική στρατηγική. Να κατηγορήσει τους οικονομολόγους - και, ιδίως, τους οικονομολόγους, οι οποίοι θέλουν να κάνουν πραγματικά σωστές αναλύσεις, θεωρητικά και εμπειρικά βάσιμες, για να επικρίνουν τις πολιτικές της Επιτροπής. Ο κ. Ρεν, σε επιστολή του προς τους ευρωπαίους υπουργούς Οικονομικών, και στην υπόλοιπη παγκόσμια χρηματοπιστωτική ηγεσία, όπως Christine Lagarde, έγραφε:
"Θα ήθελα να παρουσιάσω μερικά σημεία μιας συζήτησης που δεν υπήρξε χρήσιμη και η οποία απείλησε να τινάξει στον αέρα την εμπιστοσύνη που με τόσο πολύ κόπο χτίσαμε τα τελευταία χρόνια σε συναντήσεις που κράτησαν μέχρι αργά τη νύχτα. Αναφέρομαι στη συζήτηση για τους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές, δηλαδή τις οριακές επιπτώσεις που θα είχε μια μεταβολή της δημοσιονομικής πολιτικής στην οικονομική ανάπτυξη. Η συζήτηση σε γενικές γραμμές, δεν μας έκανε πιο σοφούς. "
Μεγάλο μέρος από την υπόλοιπη επιστολή είναι αφιερωμένο στην προσπάθεια του κ. Ρεν (και πιθανώς των οικονομολόγων της Επιτροπής) να δυσφημίσει τα συμπεράσματα του επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ, Olivier Blanchard, ο οποίος διαπίστωσε, προς μεγάλη έκπληξη κανενός, ότι οι αρνητικές επιπτώσεις της δημοσιονομικής εξυγίανσης ήταν πολύ μεγαλύτερες από ό, τι εκείνες που προβλέπονται από το Ταμείο ή από την Επιτροπή.
Δεν θα θελα να ασκήσω κριτική σημείο προς σημείο, αλλά σημειώστε τα εξής:
- Αν και είναι αλήθεια ότι από μόνη της η ανάλυση του Ταμείου δεν αποδεικνύει ότι η Επιτροπή και ο Επίτροπος Rehn κάνουν λάθος, ωστόσο η βαρύτητα των αποδείξεων, τόσο οι θεωρητικές όσο και οι εμπειρικές, αυτό δείχνει. Οι εκτιμήσεις μας για τις επιπτώσεις της αυτοκαταστροφικής λιτότητας βρίσκονται εδώ.
- Αν και η ανάλυση του Blanchard σίγουρα δεν αντιπροσωπεύουν το τέλος της ιστορίας, παρόλαυτά δεν παύει να είναι μία εργασία επαγγελματική ενός από τους πιο σημαντικούς εμπειρικούς οικονομολόγους μακροοικονομικών στον κόσμο. Η διάψευση της Επιτροπής, αντίθετα, θα ντρόπιαζε ακόμα και ένα φοιτητή στο πρώτο έτος του Master.
Αλλά, φυσικά, το πιο εκπληκτικό είναι ότι ο κ. Ρεν έγραψε στους Υπουργούς Οικονομικών και στη διευθυντή του ΔΝΤ, καταγγέλλοντας ότι μία ακαδημαϊκή εργασία σχετικά με ένα θέμα εμπειρικής μακροοικονομίας μεγάλης πολιτική σημασίας, αν και άκρως τεχνικό, αποτέλεσε αντικείμενο μια " συζήτησης που δεν ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη. " Δεν βάζω ζήτημα αλαζονείας έναντι της ακαδημαϊκής ελευθερίας, αλλά αυτό μου κάνει εντύπωση.
Όπως είπα, αυτά τα σημάδια απελπισίας είναι ενθαρρυντικά. Αλλά, δυστυχώς, αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάνει ήδη τεράστια ζημιά, και είναι σε θέση να κάνουν πολλά ακόμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου