Πάσχος Λαζαρίδης
Κάθε εξωνημένο φερέφωνο του σιωνισμού, κάθε αλαλάζον κύμβαλο της αμερικανικής ηγεμονίας, από τις 7 Οκτωβρίου και μετά έχει αντικαταστήσει την ουκρανική σημαιούλα στο προφίλ του με την ισραηλινή. Και επιδίδεται με παραφροσύνη σε πογκρόμ χαρακτηρισμών για τους ισλαμοφασίστες, τους τρομοκράτες, τους ούγκανους, τους μουτζαχεντίν, τους μισογύνηδες και τους καθυστερημένους που επιτέθηκαν στην “μοναδική δημοκρατία” της Μέσης Ανατολής.
Η πραγματικότητα παραστάσεων, η διαστροφή της αλήθειας, η χυδαία προπαγάνδα και η μηντιακή υπεροπλία έχει επηρεάσει όχι μόνο αυτούς που αυτοβούλως μετατρέπονται σε χαλκεία του σιωνισμού και της αμερικανικής ηγεμονίας, αλλά και πολύ άλλο κόσμο. Η οποιαδήποτε συζήτηση για την Παλαιστίνη πρέπει να ξεκινά με την καταδίκη της Χαμάς και των επιθέσεών της.
Αλήθεια γιατί;
Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο η Παλαιστίνη βρίσκεται υπό κατοχή. Σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ, αποφάσεις που αποτελούν την ελάχιστη βάση μιας ειρηνικής συνύπαρξης στην περιοχή, το Ισραήλ διαπράττει το έγκλημα της Κατοχής και του Εποικισμού.
Σύμφωνα πάλι με το Διεθνές Δίκαιο, κάθε λαός που βρίσκεται υπό Κατοχή, έχει το αναφαίρετο δικαίωμα στην Αντίσταση, ακόμα και στην ένοπλη. Άρα και η Χαμάς.
Σύμφωνα με την Καταστατική Απόφαση του ΟΗΕ του 1947, το 55% της ιστορικής Παλαιστίνης περνούσε στο εβραϊκό κράτος του Ισραήλ και το 45% στο αραβικό κράτος της Παλαιστίνης. Η απόφαση αυτή, προφανώς θεωρήθηκε απαράδεκτη από τους Άραβες που έβλεπαν ένα κράτος να γεννιέται με το έτσι θέλω της Δύσης εκεί που μέχρι πρότινος ήταν οι πατρογονικές τους εστίες, τα σπίτια και τα χωριά τους. Με τον πρώτο αραβο-ισραηλινό πόλεμο του 1948 το Ισραήλ καταλαμβάνει ένα επιπλέον 23% των εδαφών και καταλήγει να κατέχει το 78% της ιστορικής Παλαιστίνης.
Με τον πόλεμο των 6 ημερών του 1967 το Ισραήλ καταλαμβάνει και το υπόλοιπο 22% (Δυτική Όχθη και Λωρίδα της Γάζας), εδάφη τα οποία υπό οποιαδήποτε ερμηνεία – ακόμα και την πλέον ανεκτική προς τον σιωνισμό – συνιστούν Κατεχόμενα Εδάφη. Δεν είναι τυχαίο ότι το σύνολο των αποφάσεων του ΟΗ από το 1967 και μετά ζητούν να αποσυρθεί το Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας.
Ακόμα και αν σταματούσαμε εδώ, ο οποιοσδήποτε ανθρωπος που αναγνωρίζει ως βάση επίλυσης των δοαφορών όχι το δίκιο του ισχυρού αλλά το Διεθνές Δίκαιο και τη Διεθνή Νομιμότητα, θα έλεγε ότι το Ισραήλ διαπράττει το έγκλημα της Κατοχής και οι Παλαιστίνιοι έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα στην Αντίσταση, και μάλιστα – σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο – αντίσταση με όλα τα μέσα, περιλαμβανόμενα των ένοπλων.
Ωστόσο το έγκλημα δεν σταματά εδώ. Από το 1967 και μετά, το Ισραήλ όχι μόνο έχει ενσωματώσει τα εδάφη που κατέλαβε το 1948, αλλά ακόμα και στα εδάφη που κατέχει παρανόμως έκτοτε διαπράττει το έγκλημα του εποικισμού. 700.000 έποικοι με τη συνδρομή του ισραηλινού στρατού εγκαθίστανται στα Κατεχόμενα υφαρπάζοντας δια της βίας σπίτια, περιουσίες, χωράφια και καλλιέργειες των Παλαιστίνιων.
Από το 22% των εδαφών της ιστορικής Παλαιστίνης που είχε μείνει στους Παλαιστίνιους μετά τη Νάκμπα, εποικίζεται συστηματικά σχεδόν το μισό και πλέον μόνο το 13% της αρχικής Παλαιστίνης έχει μείνει χωρίς οικισμούς εποίκων. Αλλά κι αυτό ακόμα το 13% τελεί υπό συστηματικό αφανισμό, εκβιασμούς, οικονομικούς αποκλεισμούς, καταπίεση, εκφοβισμούς, δολοφονίες.
Το Ισραήλ κατηγορεί τη Χαμάς ότι δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στην ύπαρξή του (Ψέμμα, η Χαμάς έχει δεχθεί λύση στη βάση της επιστροφής των συνόρων του 1967), ωστόσο το ίδιο όχι απλά δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στην ύπαρξη του κράτους της Παλαιστίνης, αλλά μέσω συστηματικής εθνοκάθαρσης δεν αναγνωρίζει στους Παλαιστίνιους τους ίδιους δικαίωμα ύπαρξης. Οι χάρτες που εμφανίζει στα διεθνή φόρα, αλλά και η έμπρακτη πολιτική του δεν είναι τίποτα άλλο από ένα Ολοκαύτωμα των Παλαιστινίων.
Το να ζητά λοιπόν κανείς να καταδικαστεί η Χαμάς, δεν είναι τίποτα άλλο από πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας. Γιατί πέρα από οποιεσδήποτε διαφορές και διαφωνίες που μπορεί κανείς να έχει με ένα ισλαμικό (και όχι προοδευτικό ή αριστερό) κίνημα αντίστασης, δεν είναι η Χαμάς αυτή που διαπράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, δεν είναι η Χαμάς αυτή που παραβιάζει συστηματικά το Διεθνές Δίκαιο, το Χάρτη των Ηνεμένων Εθνών ή την Αρχή της αυτοδιάθεσης των Λαών.
Για ποιο λόγο η Χαμάς είναι εκτός Διεθνούς Δικαίου όταν επιτίθεται στο Ισραήλ που διαπράττει το έγκλημα της Κατοχής, αλλά το Ισραήλ είναι “φάρος του πολιτισμού” και “μοναδική δημοκρατία” όταν μαζί με τα ήδη εξελισσόμενα εγκλήματα της Κατοχής, του Εποικισμού, του Κράτους – Απαρτχάιντ απαντά στην επίθεση της Χαμάς με την εξελισσόμενη γενοκτονία και εθνοκάθαρση στη Γάζα;
Ακροκεντρώοι, όψιμοι σιωνιστές, μετανοήσαντες αριστεροί, νεοφιλελεύθεροι και αμερικανοτσολιάδες μπορούν να σκούζουν όσο θέλουν, αλλά στην περίπτωση της Παλαιστίνης, η Χαμάς (και όχι μόνο) αντιστέκεται ένοπλα στην κατοχή έχοντας όλα τα νόμιμα δικαιώματα για αυτό, ενώ το Ισραήλ διαπράττει τα φρικιαστικά εγκλήματα όχι απλά της Κατοχής, του Εποικισμού και του Απαρτχάιντ, αλλά της συστηματικής γενοκοτονίας και εθνοκάθαρσης ενός ολόκληρου λαού.
