Πηγή: https://www.palestinechronicle.com/my-israeli-friends-this-is-why-i-support-palestinians-ilan-pappe/
Δεν είναι πάντα εύκολο να ακολουθείτε την ηθική σας πυξίδα,
αλλά αν αυτή δείχνει το βορρά - προς την αποαποικιοποίηση και την απελευθέρωση
- τότε πιθανότατα θα σας καθοδηγήσει μέσα από την ομίχλη της δηλητηριώδους
προπαγάνδας.
Είναι δύσκολο να διατηρήσεις την ηθική σου πυξίδα όταν η
κοινωνία στην οποία ανήκεις –τόσο οι ηγέτες όσο και τα μέσα ενημέρωσης– παίρνει
θέση ηθικής υπεροχής και περιμένει από σένα να μοιραστείς την ίδια μανιασμένη
χολέρα με την οποία αντέδρασαν στα γεγονότα του περασμένου Σαββάτου, 7
Οκτωβρίου. Υπάρχει
μόνο ένας τρόπος να αντισταθείτε στον πειρασμό να συμμετάσχετε: εάν κάποια
στιγμή στη ζωή σας καταλάβατε –ακόμη και ως Εβραίοι πολίτες του Ισραήλ– την
αποικιακή φύση του Σιωνισμού και τρομοκρατηθήκατε από τις πολιτικές του
εναντίον του γηγενούς πληθυσμού της Παλαιστίνης.Εάν το έχετε συνειδητοποιήσει ,
τότε δεν θα διστάσετε, ακόμη και όταν δηλητηριώδη μηνύματα παρουσιάζουν τους Παλαιστίνιους
ως ζώα ή «ανθρώπινα ζώα».Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι επιμένουν να χαρακτηρίζουν
αυτό που συνέβη το περασμένο Σάββατο ως «Ολοκαύτωμα», καπηλευόμενοι έτσι τη
μνήμη μιας μεγάλης τραγωδίας. Αυτά τα συναισθήματα μεταφέρονται, μέρα και
νύχτα, τόσο από τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης όσο και από τους πολιτικούς.
Και είναι αυτή η ηθική πυξίδα που οδήγησε εμένα και άλλους
στην κοινωνία μας να σταθούμε στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού με κάθε δυνατό
τρόπο- και που μας επιτρέπει, ταυτόχρονα, να θαυμάζουμε το θάρρος των
Παλαιστινίων μαχητών που κατέλαβαν δώδεκα στρατιωτικές βάσεις, νικώντας τον
ισχυρότερο στρατό της Μέσης Ανατολής.
Επιπλέον, άνθρωποι σαν εμένα δεν μπορούν παρά να θέσουν
ερωτήματα σχετικά με την ηθική ή στρατηγική αξία κάποιων ενεργειών που
συνόδευσαν αυτή την επιχείρηση.
Επειδή πάντα
υποστηρίζαμε την αποαποικιοποίηση της Παλαιστίνης, γνωρίζαμε ότι όσο
περισσότερο διαρκούσε η ισραηλινή καταπίεση, τόσο λιγότερο πιθανό ήταν ο
απελευθερωτικός αγώνας να είναι "στείρος" - όπως συνέβη σε κάθε
δίκαιο απελευθερωτικό αγώνα στο παρελθόν, οπουδήποτε στον κόσμο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουμε το νου μας στη
μεγάλη εικόνα, ούτε για ένα λεπτό. Η εικόνα είναι αυτή ενός αποικιοκρατούμενου
λαού που αγωνίζεται για την επιβίωσή του, τη στιγμή που οι καταπιεστές του
είχαν εκλέξει μια κυβέρνηση, η οποία είναι αποφασισμένη να επιταχύνει την
καταστροφή, στην πραγματικότητα την εξάλειψη του παλαιστινιακού λαού - ή ακόμα
και την ίδια του την αξίωσή ως ανθρώπινη οντότητα..
Η Χαμάς έπρεπε να δράσει και μάλιστα γρήγορα.
Είναι δύσκολο να εκφραστούν αυτά τα αντεπιχειρήματα γιατί τα
δυτικά μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί έχουν αποδεχτεί τον ισραηλινό λόγο και
την αφήγηση, όσο προβληματική κι αν ήταν. Αναρωτιέμαι πόσοι από αυτούς που
αποφάσισαν να φωτίσουν το Κοινοβούλιο στο Λονδίνο και τον Πύργο του Άιφελ στο
Παρίσι με τα χρώματα της ισραηλινής σημαίας καταλαβαίνουν πραγματικά πώς
ερμηνεύεται αυτή η φαινομενικά συμβολική χειρονομία στο Ισραήλ.
Ακόμα και οι φιλελεύθεροι Σιωνιστές, με ένα ελάχιστο ίχνος
αξιοπρέπειας, διάβασαν αυτή την πράξη ως πλήρη άφεση αμαρτιών για όλα τα
εγκλήματα που έχουν διαπράξει οι Ισραηλινοί εναντίον του παλαιστινιακού λαού
από το 1948- και, επομένως, ως συγχωροχάρτι για τη συνέχιση της γενοκτονίας που
διαπράττει τώρα το Ισραήλ εναντίον του λαού της Γάζας.
Ευτυχώς υπήρξαν και διαφορετικές
αντιδράσεις στα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν τις τελευταίες ημέρες. Όπως και στο
παρελθόν, μεγάλα τμήματα της δυτικής κοινωνίας των πολιτών δεν ξεγελιούνται
εύκολα από αυτή την υποκρισία, η οποία
έχει ήδη αναδειχθεί πλήρως στην περίπτωση της Ουκρανίας.
Είναι πολλοί αυτοί που γνωρίζουν ότι από τον Ιούνιο του 1967,
ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιοι έχουν φυλακιστεί τουλάχιστον μία φορά στη ζωή
τους. Και με τη φυλάκιση έρχεται η κακοποίηση, τα βασανιστήρια και η μόνιμη
κράτηση χωρίς δίκη.
Αυτοί
οι ίδιοι άνθρωποι γνωρίζουν επίσης τη φρικτή πραγματικότητα που δημιούργησε το
Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας όταν σφράγισε την περιοχή, επιβάλλοντας μια
ερμητική πολιορκία, αρχής γενομένης από το 2007, η οποία συνοδεύτηκε από την ανελέητη
δολοφονία παιδιών στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Αυτή η βία δεν είναι κάτι το νέο,
καθώς αποτελεί το μόνιμο πρόσωπο του Σιωνισμού από την ίδρυση του Ισραήλ το
1948.
Ακριβώς λόγω αυτής της κοινωνίας των πολιτών, αγαπητοί μου
Ισραηλινοί φίλοι, η κυβέρνησή σας και τα μέσα ενημέρωσης σας θα αποδειχθούν
τελικά λάθος, καθώς δεν θα μπορούν να διεκδικούν τον ρόλο των θυμάτων, να λαμβάνουν
άνευ όρων υποστήριξη και να ξεφύγουν από τα εγκλήματά τους. Τελικά, η μεγάλη
εικόνα θα αναδυθεί, παρά τα εγγενώς προκατειλημμένα δυτικά μέσα ενημέρωσης.
Το μεγάλο ερώτημα, ωστόσο, είναι το εξής: Θα μπορέσετε κι
εσείς, Ισραηλινοί φίλοι μου, να δείτε καθαρά αυτή την ίδια μεγάλη εικόνα; Παρά
τα χρόνια της κατήχησης και της κοινωνικής μηχανικής;
Και κάτι όχι λιγότερο σημαντικό, θα είστε σε θέση να πάρετε το
άλλο σημαντικό μάθημα - που βγαίνει από τα πρόσφατα γεγονότα - ότι η καθαρή
δύναμη από μόνη της δεν μπορεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε ένα δίκαιο καθεστώς
από τη μία πλευρά και ένα ανήθικο πολιτικό σχέδιο από την άλλη;
.
Υπάρχει όμως μια εναλλακτική. Στην πραγματικότητα υπήρχε πάντα
ένα: μια αποσιωνοποιημένη, απελευθερωμένη και δημοκρατική Παλαιστίνη από το
ποτάμι μέχρι τη θάλασσα. μια Παλαιστίνη που θα υποδεχτεί ξανά τους πρόσφυγες
και θα οικοδομήσει μια κοινωνία που δεν θα κάνει διακρίσεις με βάση τον
πολιτισμό, τη θρησκεία ή την εθνικότητα. Αυτό το νέο κράτος θα αναλάμβανε δράση
για να διορθώσει, όσο το δυνατόν περισσότερο, τα κακά του παρελθόντος, όσον
αφορά την οικονομική ανισότητα, την κλοπή ιδιοκτησίας και την άρνηση
δικαιωμάτων. Αυτό θα μπορούσε να προαναγγέλλει μια νέα αυγή για ολόκληρη τη
Μέση Ανατολή.
Υπάρχει όμως μια εναλλακτική λύση. Στην πραγματικότητα, πάντα
υπήρχε:
Μια Παλαιστίνη που θα καλωσορίσει τους πρόσφυγες και θα
οικοδομήσει μια κοινωνία που δεν θα κάνει διακρίσεις με βάση τον πολιτισμό, τη
θρησκεία ή την εθνικότητα.
Αυτό το νέο κράτος θα προσπαθήσει να διορθώσει, όσο το δυνατόν
περισσότερο, τα κακώς κείμενα του παρελθόντος, όσον αφορά την οικονομική
ανισότητα, την κλοπή της περιουσίας και την άρνηση των δικαιωμάτων. Αυτό θα
μπορούσε να σηματοδοτήσει μια νέα αυγή για ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
Δεν είναι πάντα εύκολο να μένει κανείς πιστός στην ηθική πυξίδα
του, αλλά αν αυτή δείχνει προς το βορρά -προς την αποαποικιοποίηση και την
απελευθέρωση- τότε πιθανότατα θα σας καθοδηγήσει μέσα από την ομίχλη της
δηλητηριώδους προπαγάνδας, των υποκριτικών πολιτικών και της απανθρωπιάς, που
συχνά διαπράττεται στο όνομα των "κοινών μας δυτικών αξιών".
..........................
Ο Ισραηλινός ιστορικός γερμανοεβραϊκής καταγωγής Ιλάν Πάπε
γεννήθηκε το 1954 στη Χάιφα. Δίδαξε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της
Χάιφας, από όπου έφυγε το 2007 για να διδάξει στο τμήμα Ιστορίας του
Πανεπιστημίου Έξετερ στη Βρετανία.
