Παρακολουθώ τα γεγονότα στη Βενεζουέλα εδώ και χρόνια και είχα
προβλέψει πώς θα εξελισσόταν η μετωπική σύγκρουση με τις Ηνωμένες Πολιτείες,
μέρος της οποίας αποτελεί η ιστορία του Γκουαϊδό.
Αντίο λοιπόν στον Γκουαϊδό: ο πόλεμος κατά του Πούτιν
αποκαθιστά τον Μαδούρο.
Ενας πόλεμος φεύγει,ένας πόλεμος έρχεται. Αρχίζει ο πόλεμος
στην Ουκρανία, τελειώνει αυτός στην Βενεζουέλα. Ενώ το ΝΑΤΟ συνεχίζει τον
πόλεμο δι' αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας, η κυβέρνηση των ΗΠΑ σηκώνει τα χέρια
ψηλά στη Βενεζουέλα μετά από επτά χρόνια υβριδικού πολέμου: αχαλίνωτη
παραπληροφόρηση, αποβάσεις μισθοφόρων, απόπειρες δολοφονίας του προέδρου,
σαμποτάζ των υποδομών της χώρας.
Και πάνω απ' όλα, κυρώσεις. Καταστροφικές κυρώσεις, οι οποίες
υποτίθεται ότι θα στερούσαν από τη χώρα τα προς το ζην, αρχής γενομένης από το
πετρέλαιο. Στο φαντασιακό της Ουάσινγκτον, υποτίθεται ότι το μισητό Μαδούρο θα
τον εξόντωνε μια εξέγερση του πεινασμένου όχλου, ένα στρατιωτικό πραξικόπημα
και η διεθνής απομόνωση.
Ο πόλεμος ξεκίνησε επί Ομπάμα το 2015 με σημαία την
παραληρηματική αντίθεση μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας. O Τραμπ,
αυστηροποίησε τις κυρώσεις, αλλά αποκάλυψε τον απώτερο στόχο του πολέμου. Ο
σοσιαλισμός και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν έχουν καμία σχέση με αυτό.
Ο διευθυντής του FBI έγραψε ότι ο Ντόναλντ θεωρούσε άδικο για
τον Μαδούρο να κάθεται πάνω στο μεγαλύτερο απόθεμα πετρελαίου στον κόσμο σε ένα
μέρος που απέχει μόλις τρεις ώρες πτήσης από το προπύργιο της δυτικής
δημοκρατίας. Η συνέχεια είναι η γνωστή. Δημιουργούμε το τέρας που σήμερα έχει
σειρά. Ο Μαδούρο όπως ο Σαντάμ, ο Καντάφι, ο Άσαντ, ο Πούτιν. Φωνάζουμε τους
σύμμαχους. Στήνουμε το στόρι ενός πλανήτη που παγώνει από τη φρίκη του δεσπότη
του Καράκας. Και ένας τύπος, άγνωστος σχεδόν, στους ίδιους τους κατοίκους της
Βενεζουέλας, διορίζεται πρόεδρος.
Αλλά ο κόσμος αποτελείται από 194 κράτη, 144 από τα οποία, το
75%, δεν σκέφτονται καθόλου να αναγνωρίσουν έναν πρόεδρο που επιβλήθηκε στη
Βενεζουέλα από ένα άλλο κράτος. Ωστόσο, οι υπόλοιπες 50 χώρες, με πρώτη την ΕΕ,
συμμορφώνονται με υτά ατα καμώματα και αναγνωρίζουν τον Γκουαϊδό. Με εξαίρεση
την Ιταλία, που εκείνη την εποχή κυβερνούσε ο διαβόητος Μπέπε Γκρίλο. Το 2019,
η συνέλευση των 120 χωρών του Κινήματος των Αδεσμεύτων (ΝΑΜ) καταδικάζει έντονα
την επίθεση των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα. Και την επόμενη χρονιά,στη Συνέλευση του
ΟΗΕ, οι ΗΠΑ χάνουν υφίστανται μεγάλη ήττα. Εν τω μεταξύ, ο κ. Γκουαϊδό
προσπαθεί να ξεσηκώσει τις μάζες. Προσπαθεί να οργανώσει μια πορεία στην
πρωτεύουσα, αλλά συγκεντρώνει μόνο ένα κλάσμα των οπαδών που απαιτούνται για να
δικαιολογήσει το λογαριασμό που θα πρέπει να παρουσιάσει στους Αμερικανούς.
Μέχρι που τον Απρίλιο του 2019 μπλοκάρει μια αερογέφυρα στο Καράκας και
περιμένει την εξέγερση του λαού και των ενόπλων δυνάμεων. Αλλά δεν συμβαίνει
τίποτα. Και η μοχθηρή δικτατορία τον αφήνει σώο και αβλαβή γιατί είναι πλέον
σαφές ότι κάποιος σαν αυτόν είναι πιο χρήσιμος ζωντανός.
Σε αυτό το σημείο, η Ουάσινγκτον δεν έχει άλλη επιλογή από το
να καταφύγει στο σενάριο του παλιού καλού καιρού: απόβαση από τη θάλασσα με
σχετικό βομβαρδισμό του προεδρικού μεγάρου. Μια ταχεία επέμβαση ενώ ο στρατός
θα παρακολουθούσε και ο πληθυσμός θα καλωσόριζε τους πεζοναύτες ως
απελευθερωτές. Αλλά οι αποτυχίες του Γκουαϊδό προκάλεσαν μια αναλαμπή
νοημοσύνης στις υπηρεσίες της αυτοκρατορίας. Η ετυμηγορία των σχεδιαστών της
στρατιωτικής επέμβασης είναι ότι η χώρα είναι αδύνατο να καταχτηθεί όταν
υπάρχουν τουλάχιστον 4 εκατομμύρια μαχητικοί τσαβιστές, 100 χιλιάδες από αυτούς
έτοιμοι να υπερασπιστούν την κυβέρνησή τους με τα όπλα, μαζί με έναν στρατό 160
χιλιάδων κάθε άλλο παρά διχασμένο και αποσυντονισμένο.
Και ένας από αυτούς τους σχεδιαστές συνόψισε το πρόβλημα ως
εξής: αν εισβάλουμε στη Βενεζουέλα, το πράγμα θα ξεκινήσει όπως το Ιράκ και θα
τελειώσει όπως το Βιετνάμ. Οι ΗΠΑ κάθονται τότε στην άκρη. Αλλά η αλλαγή του
καθεστώτος δεν έρχεται επειδή 1) σε έναν πολυκεντρικό πλέον κόσμο,ένα μέρος του
πετρελαίου εξακολουθεί να πωλείται στην Κίνα, την Ινδία, το Ιράν, τη Ρωσία- 2)
οι εισαγωγές τροφίμων αντικαθίστανται από μια ανάπτυξη της γεωργίας που κάνει
τη Βενεζουέλα σχεδόν αυτάρκη σε τρόφιμα- 3) η οικονομία δολλαριοποιείται και
ανοίγεται στις επενδύσεις, τονώνοντας
μια ανάπτυξη της οικονομίας που συνεχίζεται μέχρι σήμερα- 4) όλα αυτά δεν
συμβαίνουν εις βάρος των φτωχών, επειδή το σύστημα κοινωνικής προστασίας που
βρίσκεται στην καρδιά του τσαβισμού παραμένει σε ισχύ. Ετσι,στις περιφερειακές
εκλογές του Νοεμβρίου 2021 - αδιάβλητες σύμφωνα με τους διεθνείς παρατηρητές -
επαναλαμβάνεται μια ακόμη νίκη των σοσιαλιστών υποψηφίων.
Και φτάνουμε στον Μπάιντεν, ο οποίος διατηρεί τις κυρώσεις
μέχρι να αρχίσει ο πόλεμος κατά της Ρωσίας. Αυτό όμως πλήττει τη βάση του
αμερικανικού πολιτισμού: το φθηνό πετρέλαιο. Η Ουάσινγκτον έχει επείγουσα
ανάγκη από πετρέλαιο και αναγκάζεται να συνειδητοποιήσει ότι είναι καιρός να
τερματιστεί η παρωδία του Γκουαϊδό ενώ η ΕΕ τον έχει υποβαθμίσει σε απλή
αντιπολίτευση. Έχασε τον σεβασμό των συναδέλφων του, αφού τα χρήματα των ΗΠΑ
κατέληξαν στις τσέπες φίλων και συγγενών του και σε πάρτι με πόρνες και
κοκαΐνη. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ διαδίδει τις τελευταίες ημέρες την είδηση ότι θα
απορρίψει τον Γκουαϊδό κατά στη νέα σύνοδο του Κοινοβουλίου της Βενεζουέλας τον
Ιανουάριο του 2023.
https://www.facebook.com/PinoArlacchi
Ο Πίνο Αρλάκι ήταν αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και
Εκτελεστικός Διευθυντής του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το
Έγκλημα το 1997−2002. Υπήρξε ηγετική μορφή και μελετητής στον τομέα του
οργανωμένου εγκλήματος, των παράνομων αγορών και της παγκόσμιας ασφάλειας. Το
1993 επιβίωσε από απόπειρα δολοφονίας του από την μαφία.
