Ούτε για φτύσιμο……

 

Για τα Ελληνικά ΜΜΕ σημαντική είδηση είναι η επιλογή του Μιθριδάτη για υποψήφιου βουλευτή και όχι η κινητοποίηση χιλιάδων συμπολιτών μας για τη μη ιδιωτικοποίηση των οργανισμών νερού. Ούτε για φτύσιμο……

 

«Δεν θα ήθελα να πω κάτι περισσότερο»

 

Αυτήν την εβδομάδα, στη διάρκεια της τακτικής ενημέρωσης διεθνών ανταποκριτών διαπιστευμένων στον ΟΗΕ, έλαβε χώρα μια μάλλον ψυχεδελική στιχομυθία μεταξύ του Φαράν Χακ, αναπληρωτή εκπροσώπου Τύπου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, και ενός Κινέζου δημοσιογράφου ονόματι Σου Ντεζί, που εργάζεται για το τηλεοπτικό δίκτυο CGTN.

Ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ κατάφερε να γελοιοποιηθεί, αρνούμενος να αναγνωρίσει την παρουσία Αμερικανών στρατιωτών σε συριακό έδαφος, πόσο μάλλον να την καταδικάσει. ιδού οι ερωταπαντήσεις:

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Χθες έγινε επίθεση με μη επανδρωμένο αεροσκάφος σε αμερικανική βάση στη βορειοανατολική Συρία, η οποία είχε ως αποτέλεσμα 1 νεκρό και 6τραυματίες. Κατόπιν οι ΗΠΑ εξαπέλυσαν αεροπορική επιδρομή, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 11 άτομα, πάντα στη Συρία. Υπάρχει κάποια αντίδραση από τον Γενικό Γραμματέα σχετικά με αυτό το περιστατικό;

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ: Ω, καλά, φυσικά, συνεχίζουμε να ανησυχούμε, και προσπαθούμε να δούμε τι μπορεί να γίνει για να μειωθούν οι εντάσεις από διάφορες δυνάμεις στη Συρία, και θα συνεχίσουμε αυτές τις προσπάθειες.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ : Δεν προτρέπετε όλους να σεβαστούν την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας;

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ : λοιπόν, φυσικά, αυτό είναι δεδομένο, και προφανώς είναι σημαντικό να γίνεται σεβαστή η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα της Συρίας. Ταυτόχρονα, γνωρίζετε την πολυπλοκότητα της κατάστασης των ξένων δυνάμεων... αλλά τις καλούμε να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τελικά θεωρείτε ότι η παρουσία του αμερικανικού στρατού στη Συρία είναι παράνομη ή όχι;

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ: Αυτό δεν είναι ένα θέμα με το οποίο ασχολούμαστε σε αυτό το στάδιο...

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εντάξει, αλλά μιλάμε πολύ για τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ,το διεθνές δίκαιο και τα σχετικά ψηφίσματα, όμως μια ξένη παρουσία σε μια Τρίτη χώρα χωρίς πρόσκληση, μου ακούγεται σαν κάτι άλλο.

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ: Αυτό είναι η δική σας ανάλυση. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει...

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εν τέλει, ποια είναι η διαφορά μεταξύ της κατάστασης στη Συρία και της κατάστασης στην Ουκρανία;

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ: Δεν υπάρχουν αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις εντός της Συρίας. Δεν πρόκειται για μια κατάσταση αντίστοιχη με κάποιες από τις άλλες.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είστε σίγουρος ότι δεν υπάρχει στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ στη Συρία;

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ: πιστεύω ότι υπάρχει στρατιωτική δραστηριότητα. Αλλά, όσον αφορά τη χερσαία παρουσία στη Συρία, δεν γνωρίζω κάτι τέτοιο.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μάλιστα. πέντε μέλη των αμερικανικών στρατιωτικών υπηρεσιών τραυματίστηκαν σε αυτήν την επίθεση. Εάν δεν υπήρχαν μέλη των αμερικανικών υπηρεσιών στη Συρία, πώς θα μπορούσαν να τραυματιστούν; Αυτό είναι περίεργο, σωστά; Και, παρεμπιπτόντως, το διεθνές δίκαιο εδώ είναι το ψήφισμα 2254/2015 του Συμβουλίου Ασφαλείας, που στο προοίμιο, νομίζω, «επαναβεβαιώνει την ισχυρή δέσμευσή του στην κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την ενότητα και την εδαφική ακεραιότητα της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας και στους σκοπούς και τις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ: Ναι. Το γνωρίζω αυτό. Και, όπως βλέπετε, είναι αποδεκτό κι από τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι. Άρα, και πάλι, επιστρέφοντας στην ερώτησή μου, είναι ή όχι παράνομη η παρουσία στη Συρία της αμερικανικής βάσης, σύμφωνα με το σχετικό ψήφισμα που μόλις σας διάβασα;

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ: Δεν θα ήθελα να πω κάτι περισσότερο σε αυτό το στάδιο.

Πηγή: press.un.org

Από Δρόμο της αριστεράς,1/4/2023

Η ΑΠΟΔΟΛΑΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ

                      

Σε άρθρο της ιστοσελίδας Strategic Culture, δημοσιεύονται πολλά στοιχεία και ειδήσεις (δείτε τους πολλούς συνδέσμους) σχετικά με τη διαδικασία σταδιακής απελευθέρωσης από την ηγεμονία του δολαρίου σε πολλές χώρες. Μια διαδικασία που ξεκίνησε από τις ίδιες τις ΗΠΑ από την κατάχρηση κυρώσεων και την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων, η οποία έχει υπονομεύσει την αναγκαία σχέση εμπιστοσύνης που αποτελεί τη βάση του εμπορίου.

 

από F.M. Shakil, 15 Ιανουαρίου 2023

 

Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα αποθέματα των κεντρικών τραπεζών σε δολάρια ΗΠΑ μειώνονται, όπως και η επιρροή των ΗΠΑ στην παγκόσμια οικονομία. Αυτό είναι μοναδική ευκαιρία για τα περιφερειακά νομίσματα και τα εναλλακτικά συστήματα πληρωμών προκειμένου να καλύψουν το κενό.

 

Η επιβολή από τις ΗΠΑ εμπορικών περιορισμών και κυρώσεων σε μια σειρά από κράτη, όπως η Ρωσία, το Ιράν, η Κούβα, η Βόρεια Κορέα, το Ιράκ και η Συρία, ήταν πολιτικά αναποτελεσματική και στράφηκε τελικά εναντίον των δυτικών οικονομιών. Το αποτέλεσμα είναι, το δολάριο ΗΠΑ να χάνει το ρόλο του ως το βασικό νόμισμα αναφοράς για τον διακανονισμό διεθνών επιχειρηματικών απαιτήσεων.

 

Πάνω από 24 χώρες έχουν υποστεί μονομερείς ή μερικές εμπορικές κυρώσεις επειδή δεν ευθυγραμμίζονται με τις πολιτικές των ΗΠΑ και άλλων δυτικών δυνάμεων. Οι περιορισμοί αυτοί, ωστόσο, αποδείχθηκαν επιζήμιοι για τις οικονομίες των χωρών της Ομάδας των Επτά (G7) και άρχισαν να επηρεάζουν την ηγεμονία του δολαρίου ΗΠΑ στο παγκόσμιο εμπόριο.

 

Στη θέση του έχει έρθει στο προσκήνιο ένα "νέο παγκόσμιο εμπορικό μπλοκ", ενώ έχουν δημιουργηθεί εναλλακτικές λύσεις στο δυτικό τραπεζικό σύστημα μεταφοράς χρημάτων SWIFT για διασυνοριακές πληρωμές.

 

Ο γεωπολιτικός αναλυτής Andrew Korybko δήλωσε στο The Cradle ότι οι έκτακτες κυρώσεις της Δύσης και η κατάσχεση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων στο εξωτερικό υπονόμευσαν την εμπιστοσύνη στο δυτικοκεντρικό παράδειγμα της παγκοσμιοποίησης, το οποίο βρίσκεται σε παρακμή εδώ και χρόνια, αλλά ακόμη τα καταφέρνει και αποτελεί το παγκόσμιο πρότυπο:

 

"Απαντώντας σε αυτή την οικονομική και χρηματοπιστωτική αναταραχή, οι ανερχόμενες πολυπολικές χώρες επιτάχυναν τα σχέδιά τους για απο-δολαριοποίηση και διαφοροποίηση, παίρνοντας αποστάσεις από το δυτικοκεντρικό μοντέλο παγκοσμιοποίησης υπέρ ενός πιο δημοκρατικού, ισότιμου και δίκαιου μοντέλου παγκοσμιοποίησης με επίκεντρο τις μη δυτικές χώρες".

 

 

 

ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΘΕΜΑΤΩΝ ΣΕ ΔΟΛΑΡΙΑ

 Το τέταρτο τρίμηνο του 2020, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) κατέγραφε μείωση των αποθεμάτων των κεντρικών τραπεζών σε δολάρια ΗΠΑ από 71% σε 59%, γεγονός που αντανακλά τη φθίνουσα επιρροή του αμερικανικού δολαρίου στην παγκόσμια οικονομία.

 

Και η κατάσταση συνεχίζει να επιδεινώνεται: απόδειξη αυτού είναι το γεγονός ότι οι απαιτήσεις σε δολάρια ΗΠΑ που κατέχουν οι τράπεζες μειώθηκαν από 7 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2021 σε 6,4 τρισεκατομμύρια δολάρια στο τέλος Μαρτίου 2022.

 

Σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ για τη Νομισματική Σύνθεση των Επίσημων Συναλλαγματικών Αποθεμάτων (COFER), το μερίδιο των δολαρίων ΗΠΑ στα αποθέματα των κεντρικών τραπεζών έχει μειωθεί κατά 12% από το 1999, ενώ το μερίδιο άλλων νομισμάτων, ιδίως του κινεζικού γιουάν, παρουσιάζει αυξητική τάση, με αύξηση 9% την ίδια περίοδο.

 

Η μελέτη υποστηρίζει ότι ο ρόλος του δολαρίου μειώνεται λόγω του ανταγωνισμού από άλλα νομίσματα που κατέχουν οι τράπεζες για τις διεθνείς συναλλαγές-συμπεριλαμβανομένης της εισαγωγής του ευρώ - και αποκαλύπτει ότι αν τα αποθέματα δολαρίου συνεχίσουν να μειώνονται, αυτό θα έχει αντίκτυπο τόσο στις αγορές συναλλάγματος όσο και στις αγορές ομολόγων.

 

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

 Για να ενισχύσει το παγκόσμιο εμπόριο και τις ινδικές εξαγωγές, η Κεντρική Τράπεζα της Ινδίας (Reserve Bank of India, RBI) επινόησε τον Ιούλιο του περασμένου έτους έναν μηχανισμό διακανονισμού της ρουπίας για να χαλαρώσει τις πιέσεις που δέχθηκε το ινδικό νόμισμα μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τις κυρώσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ.

 

Η Ινδία συνήψε πρόσφατα συμφωνίες για ανταλλαγές συναλλάγματος ύψους 75,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Ιαπωνία και διάφορα κράτη της Νότιας Ασίας. Το Νέο Δελχί έχει επίσης ενημερώσει τη Νότια Κορέα και την Τουρκία για τις συναλλαγματικές ισοτιμίες της χωρίς μεσολάβηση του δολαρίου για το νόμισμα κάθε χώρας. Επί του παρόντος, η Τουρκία διεξάγει συναλλαγές χρησιμοποιώντας τα εθνικά νομίσματα της Κίνας (γιουάν) και της Ρωσίας (ρούβλι).

 

Το Ιράν έχει επίσης προτείνει στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) ένα νόμισμα SCO που θα μοιάζει με το ευρώ για τις συναλλαγές εντός του ευρασιατικού μπλοκ, προκειμένου να ελεγχθεί η χρήση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος που κυριαρχείται από το δολάριο ΗΠΑ ως όπλο επίθεσης.

 

Ο Mehdi Safari, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών του Ιράν αρμόδιος για την οικονομική διπλωματία, ενημέρωσε τα μέσα ενημέρωσης νωρίτερα τον περασμένο Ιούνιο ότι ο SCO έλαβε την πρόταση πριν από σχεδόν δύο μήνες.

 

"Για να μετριάσουν τις επιπτώσεις των εμπορικών περιορισμών, πρέπει να χρησιμοποιήσουν πολυμερείς θεσμούς όπως οι BRICS και ο SCO και άλλους συναφείς, όπως οι ομάδες νομισμάτων(Currency Pools) και ενδεχομένως και η δημιουργία ενός νέου νομίσματος, η συναλλαγματική ισοτιμία του οποίου θα βασίζεται σε ένα καλάθι των νομισμάτων τους", σημείωσε ο Korybko.

Ο Διεθνής Διάδρομος Μεταφορών Βορρά-Νότου (INSTC) αναβιώνει ως σχέδιο  "κατάργησης των κυρώσεων" από τη Ρωσία και το Ιράν. Ο INSTC συγκέντρωσε νέο ενδιαφέρον μετά τις "κυρώσεις από την κόλαση" που επέβαλε η Δύση στη Μόσχα. Η Ρωσία ολοκληρώνει τώρα τους κανονισμούς που θα επιτρέψουν στα ιρανικά πλοία την ελεύθερη ναυσιπλοΐα κατά μήκος των ποταμών Βόλγα και Ντον.

 

Ο INSTC σχεδιάστηκε ως ένα πολυτροπικό δίκτυο μεταφορών μήκους 7.200 χιλιομέτρων, το οποίο περιλαμβάνει θαλάσσιες, οδικές και σιδηροδρομικές γραμμές για τη μεταφορά εμπορευμάτων μεταξύ της Ρωσίας, της Κεντρικής Ασίας και των περιοχών της Κασπίας.

 

ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΡΟΥΒΛΙΑ-ΓΙΟΥΑΝ

 Στις 30 Δεκεμβρίου 2022, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Κινέζος ομόλογός του Σι Τζινπίνγκ πραγματοποίησαν βιντεοδιάσκεψη στην οποία ο Πούτιν ανέφερε ότι το διμερές εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών είχε φτάσει σε ιστορικά υψηλά επίπεδα με ρυθμό ανάπτυξης 25% και ότι ο όγκος του εμπορίου ήταν σε καλό δρόμο για να φτάσει τα 200 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το επόμενο έτος, παρά τις δυτικές κυρώσεις και το εχθρικό εξωτερικό περιβάλλον.

 

Ο Πούτιν δήλωσε ότι σημειώθηκε "σημαντική αύξηση του όγκου των εμπορικών συναλλαγών" μεταξύ Ιανουαρίου και Νοεμβρίου 2022, με αποτέλεσμα το εμπόριο να αυξηθεί κατά 36% στα 6 δισεκατομμύρια δολάρια. Είναι πιθανό ότι ο στόχος των 200 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το διμερές εμπόριο, εάν επιτευχθεί μέχρι το επόμενο έτος, θα γίνει  σε ρωσικά ρούβλια και κινεζικά γουάν, αν και οι λεπτομέρειες του διμερούς εμπορικού διακανονισμού δεν διευκρινίστηκαν στη μετάδοση της βιντεοδιάσκεψης.

 

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Μόσχα και το Πεκίνο έχουν ήδη δημιουργήσει ένα διασυνοριακό διατραπεζικό δίκτυο πληρωμών παρόμοιο με το SWIFT, έχουν αυξήσει τις αγορές χρυσού για να δώσουν στα νομίσματά τους μεγαλύτερη σταθερότητα και έχουν υπογράψει συμφωνίες για την ανταλλαγή εθνικών νομισμάτων σε διάφορες περιφερειακές και διμερείς συμφωνίες.

 

Επιπλέον, τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα φαίνεται να έχουν προβλέψει μια πιθανή κατάσχεση των χρηματοπιστωτικών περιουσιακών τους στοιχείων από τις ΗΠΑ και το 2014 συνεργάστηκαν σε συνθήκες με επίκεντρο την ενέργεια για την ενίσχυση των στρατηγικών εμπορικών τους δεσμών.

 

Το 2017, το σύστημα "πληρωμή έναντι πληρωμής" σε ρούβλια-γιουάν εφαρμόστηκε κατά μήκος της κινεζικής πρωτοβουλίας Πρωτοβουλία μιας ζώνης και ενός δρόμου (Belt and Road Initiative,BRI). Το 2019, οι δύο χώρες υπέγραψαν συμφωνία για την αντικατάσταση του δολαρίου με εθνικά νομίσματα στις διασυνοριακές συναλλαγές και μετέτρεψαν το εμπόριο αξίας 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε γουάν (RMB) και ρούβλια.

 

ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΟΛΑΡΙΟ

 Η μετατόπιση αυτή μείωσε την αμοιβαία εξάρτησή τους από το δολάριο, και σήμερα, λίγο πάνω από το ήμισυ των εξαγωγών της Ρωσίας διακανονίζονται σε δολάρια ΗΠΑ, από 80% το 2013. Το μεγαλύτερο μέρος του εμπορίου μεταξύ της Ρωσίας και της Κίνας διεξάγεται πλέον σε τοπικά νομίσματα.

 

Το Σιντζιάνγκ στη δυτική Κίνα έχει επίσης καθιερωθεί ως βασικό κέντρο διασυνοριακών διακανονισμών μεταξύ της Κίνας και της Κεντρικής Ασίας, καθιστώντας το σημαντικό οικονομικό κόμβο στην περιοχή. Ο σωρευτικός διασυνοριακός διακανονισμός σε γουάν που διεκπεραιώθηκε στο Σιντζιάνγκ ξεπέρασε τα 100 δισεκατομμύρια γουάν (14 δισεκατομμύρια δολάρια) ήδη από το 2013 και έφτασε τα 260 δισεκατομμύρια γουάν το 2018.

 

Σύμφωνα με τον αναλυτή Korybko, στο διεθνές εμπόριο έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στη μείωση της εξάρτησης από το δολάριο ΗΠΑ, αλλά υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά να γίνει. Σημειώνει ότι οι ΗΠΑ είναι απίθανο να δεχθούν απλώς τις προκλήσεις για την οικονομική ηγεμονία τους και το πιο πιθανό είναι να δράσουν για να την υπερασπιστούν.

"Για το λόγο αυτό, αναμένεται ότι οι ΗΠΑ θα προσπαθήσουν να προσεταιριστούν τους βασικούς παίκτες προσφέροντάς τους προνομιακές εμπορικές συμφωνίες ή την υπόσχεση τέτοιων συμφωνιών, ενώ ταυτόχρονα θα υποδαυλίζουν τις εντάσεις μεταξύ της Ρωσίας, της Κίνας, της Ινδίας και του Ιράν μέσω πολέμου πληροφοριών και ενδεχομένως θα απειλήσουν να αυστηροποιήσουν το καθεστώς των δευτερογενών κυρώσεών τους με στόχο την αναχαίτηση τους '’.

 

ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

Η Ρωσία εργάζεται για τη σύναψη συμφωνιών ανταλλαγής νομισμάτων (currency swap) με διάφορους εμπορικούς εταίρους, μεταξύ των οποίων η Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EEU), η οποία περιλαμβάνει τη Ρωσία, την Αρμενία, τη Λευκορωσία, το Καζακστάν και το Κιργιστάν.

 

Οι συμφωνίες αυτές επέτρεψαν στη Ρωσική Ομοσπονδία να διεξάγει πάνω από το 70% του εμπορίου της σε ρούβλια και άλλα περιφερειακά νομίσματα. Με πληθυσμό 183 εκατομμυρίων κατοίκων και ΑΕΠ άνω των 2,2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, η ΕΕΑΕ αποτελεί τρομερή πρόκληση για τη δυτική ηγεμονία στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές συναλλαγές.

 

Το Ιράν και η EEU ολοκλήρωσαν πρόσφατα τις διαπραγματεύσεις για τους όρους μιας συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου που καλύπτει πάνω από 7.500 κατηγορίες αγαθών. Όταν το επόμενο ιρανικό έτος ξεκινήσει στις 21 Μαρτίου 2023, τα ιρανικά αγαθά και υπηρεσίες θα έχουν στη διάθεσή τους μια αγορά με δυνητικό μέγεθος 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

 

 

ΟΙ BRICS( Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, Νότια Αφρική ) ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΛΑΡΙΟΠΟΙΗΣΗ

 Η τάση για απο-δολαριοποίηση στο διεθνές εμπόριο, ιδίως μεταξύ των BRICS, έχει αποκτήσει σημαντική δυναμική τα τελευταία χρόνια: οι χώρες αυτές αντιπροσωπεύουν το 41% του πληθυσμού, το 24% του ΑΕΠ και το 16% του παγκόσμιου εμπορίου.

 

Το 2015, η Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS, συνέστησε τη χρήση των εθνικών νομισμάτων στο εμπόριο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η τράπεζα έχει παράσχει χρηματοδοτική βοήθεια σε τοπικά νομίσματα σε ποσοστό 25% των 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων της και σχεδιάζει να το αυξήσει στο 50% τα επόμενα χρόνια.

 

Αυτή η στροφή προς την απο-δολαριοποίηση είναι ένα σημαντικό βήμα για τις αναδυόμενες οικονομίες που επιδιώκουν να διεκδικήσουν το ρόλο τους στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και να μειώσουν την εξάρτησή τους από το αμερικανικό δολάριο. Αν και η απο-δολαριοποίηση μπορεί να παρουσιάσει ορισμένες προκλήσεις και αβεβαιότητες, αποτελεί σημαντικό βήμα προς μια πιο διαφοροποιημένη και ισορροπημένη παγκόσμια οικονομία.

 

ΠΗΓΗ: http://vocidallestero.blogspot.com/2023/01/la-de-dollarizzazione-del-commercio.html

 

 

 

 

 

Από την εποχή των Ευρωπαίων

 

                                                

Είμαστε σε φάση που συντελούνται πολύ μεγάλες αλλαγές σε παγκόσμια κλίμακα. Άλλες εμφανείς κι άλλες αφανείς. Αυτή τη βδομάδα οπωσδήποτε δέσποσε η επίσκεψη του Κινέζου προέδρου Σι στη Μόσχα, το πλήρες περιεχόμενο της οποίας, πέρα από τα ανακοινωθέντα, μάλλον θα είναι δύσκολο να το πληροφορηθούμε ως έχει. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα είναι ασήμαντο για την πορεία του κόσμου. Και το πιο ορατό είναι ότι δεν μπορεί πια κανένας στη Δύση και την Ανατολή, το Βορρά και το Νότο, να έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι μέσα σε δέκα χρόνια σφυρηλατήθηκε μια σχέση σταθερή μεταξύ Κίνας και Ρωσίας, ίσως η μεγαλύτερη σε επίπεδο μεγέθους και ποιότητας εταίρων, μια συμμαχία για την οποία ενδιαφέρονται και άλλοι, που δεν έχει χαρακτήρα στρατιωτικό, αν και κοινά στρατιωτικά γυμνάσια ήδη γίνονται.

Η αντίστοιχη δυτική συμμαχία, το ΝΑΤΟ, συγκροτήθηκε μεταπολεμικά από κράτη που μέχρι το 1945 αλληλομάχονταν μέχρι ολικής καταστροφής, γεγονός που επιτρέπει σε κάποιον να συμπεράνει ότι τα θεμέλια της είναι μάλλον σαθρά. Δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, δύο ατομικές βόμβες και μια μακριά περίοδος αποικιοκρατίας δυτικών δυνάμεων που βρίσκονταν σε ακατάπαυστη πολεμική, οικονομική και πολιτισμική σύγκρουση μεταξύ τους, η οποία πρακτικά διεξαγόταν σε ολόκληρη τη γήινη σφαίρα. Η εχθρότητα, το μίσος και η ανταγωνιστικότητα Αγγλίας και Γαλλίας είναι παροιμιώδεις, με διάρκεια πολλών αιώνων. Το ίδιο και ο ανταγωνισμός με τους Γερμανούς. Οι συμμαχίες μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων ήταν πάντα πρόσκαιρες.Η μεταπολεμική σύγκλιση των Ευρωπαίων έγινε υπό την αυστηρή επιτήρηση και καθοδήγηση των Αμερικάνων προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ανάχωμα απέναντι στην επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης και των κομμουνιστικών ιδεών. 

 

Υπάρχουν πολλές αποδείξεις γι’ αυτό, παρά τις όποιες εκλάμψεις αυτονομίας τύπου Ντε Γκωλ, που συμπληρώνονται σήμερα από το σύρσιμο της Ευρώπης σε ένα πόλεμο που αφενός υπηρετεί τις ΗΠΑ και αφετέρου υποβαθμίζει την Ευρώπη σε παίκτη βήτα κατηγορίας απομακρύνοντας ή αποκόβοντάς την από την τεράστια αγορά του «νέου ορίζοντα» που παίρνει σάρκα και οστά με πρωτοφανή για τον ανθρώπινο πολιτισμό και την εξέλιξη των κοινωνιών και των κρατών ταχύτητα, ποιότητα, όγκο και έκταση. Γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η Ευρώπη έχει μειούμενη πλέον οικονομική βαρύτητα. 

Είναι απολύτως εξαρτημένη σε επίπεδο πρώτων υλών και όχι μόνο πετρελαίου και αερίου. Η Γερμανία έχασε την προμήθεια ενεργειακών πόρων από τους Ρώσους που ίσχυε επί δεκαετίες χωρίς εκβιαστικούς όρους κι έπεσε στα νύχια των Αμερικάνων. 

Και η Γαλλία ανησυχεί βλέποντας τα «σύννεφα» που μεγαλώνουν στην Αφρική και θέτουν σε κίνδυνο τις προμήθειες της σε ουράνιο για τους56 πυρηνικούς σταθμούς που διαθέτει και αυτούς που κατασκευάζει. Ήδη τα «ειρηνευτικά» της στρατεύματα εκδιώχτηκαν από το Μάλι και την Μπουρκίνα Φάσο. Και ο Μακρόν αντιμετωπίστηκε στα δύο τελευταία ταξίδια του σε πρώην γαλλικές αποικίες σχεδόν σαν παρίας.

 

 

ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

Διαβάζοντας τις αγγλόφωνες ή γαλλόφωνες εκδόσεις του Τύπου αφρικανικών χωρών, αραβικών, της Λατινικής Αμερικής, Ινδίας, Κίνας, Ρωσίας, Τουρκίας, Ιράν, Βιετνάμ ή της Ινδονησίας, δηλαδή του 85% της ανθρωπότητας, αντιλαμβάνεσαι ότι ο δυτικός κόσμος ούτε καν μπορεί να αντιληφτεί ότι ο ρόλος του υποσκελίζεται και περιορίζεται σε ρυθμούς τρελούς με βάση τον ιστορικό χρόνο. Διαβάζοντας μόνο το δυτικό Τύπο έχεις την εντύπωση ότι η Μάγια Σάντου της Μολδαβίας,η Σάνια Μάριν της Φινλανδίας και η Ίνγκριντα Σιμονιτέ της Λιθουανίας, χωρών με συνολικό πληθυσμό 11 εκατομμυρίων, είναι πολύ σημαντικά πρόσωπα με βαρύνουσα γνώμη για την πορεία της ανθρωπότητας. 

Αντιθέτως, ο Τζόκο Ουιντόντο, πρόεδρος της Ινδονησίας των 275 εκατομμυρίων ανθρώπων, ο Φαμ Μιν Τσιν,πρωθυπουργός του Βιετνάμ των100 εκατομμυρίων και ο Σαμπάζ Σαρίφ, πρωθυπουργός του Πακιστάν των 230 εκατ., συνολικά 600 εκατομμυρίων ανθρώπων, είναι εντελώς άγνωστοι, ανύπαρκτοι. Σχόλια βρίσκεις μόνο για τους «κακούς» όπως είναι ο Κιμ Γιονγκ Ουν της Βόρειας Κορέας και ο Μαδούρο της Βενεζουέλας ή για τους «μη αρεστούς» τύπου Λούλα της Βραζιλίας των 200 εκατομμυρίων ψυχών.

Δηλαδή, οι πολίτες της Ευρώπης, όπως και των ΗΠΑ, ζουν στο μικρόκοσμο μέσα στον οποίο τους έχει εγκλωβισμένους το σύστημα εξουσίας. Ένα μικρόκοσμο που κυριαρχεί η στρέβλωση, η άγνοια, η μεροληψία και η απόκρυψη. Εξ ου και ο μικρομεγαλισμός των Ευρωπαίων και η αδυναμία έγκαιρης κατανόησης των φαινομένων. Επειδή ο Ντούντα της Πολωνίας και ο Πάβελ της Τσεχίας πλέουν σε πελάγη δόξας βλέποντας τους εαυτούς τους καθημερινά στα πρωτοσέλιδα των ευρωπαϊκών εφημερίδων και στα δελτία ειδήσεων των ευρωπαϊκών καναλιών, έχουν πιστέψει ότι είναι τόσο σπουδαίοι που ορίζουν τις τύχες της ανθρωπότητας! Οι πρέσβεις της Ουκρανίας στο Βερολίνο και το Παρίσι επειδή έχουν το ελευθέρας με τις πλάτες των ΗΠΑ να λένε όποια ανοησία θέλουν, προσβάλλοντας ακόμα και τους ομόλογους τους στην Ευρώπη, νομίζουν, βλακωδώς, ότι είναι πάνω από τους ηγέτες των κρατών που τους φιλοξενούν!

Η Ευρώπη εξακολουθεί να αποστρέφει τη ματιά της από την ανθρωπότητα, βλέποντας την μόνο μέσα από το στενό πρίσμα της ρατσιστικής της θεώρησης, ότι οι μη Ευρωπαίοι δεν λογίζονται ως ίσιοι, άρα δεν μας ενδιαφέρει τι κάνουν, με τι ασχολούνται και πώς μας βλέπουν. Αυτό έχει καλλιεργηθεί από τον καιρό της ακμής της αποικιοκρατίας και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ορισμένοι πολιτικοί, πιεζόμενοι από τις πολυεθνικές, τη στρατιωτική ηγεσία, τον Τύπο, τις δεξαμενές σκέψεις και τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, προσπαθούν να διασώσουν ό,τι μπορεί ή νομίζεται ότι μπορεί να διασωθεί από τον παλιό κόσμο της αποικιοκρατίας.

Οι Αμερικάνοι, Ευρωπαίοι στην καταγωγή, ακόμα θεωρούν ότι με τον τσαμπουκά θα διατηρήσουν την ηγεμονία τους στον κόσμο. Οι εντός της Ευρώπης Ευρωπαίοι προσπαθούν να κρατήσουν τα υπολείμματα της αποικιακής τους αυτοκρατορίας, υποκρινόμενοι ότι έχουν την πρόθεση να συναλλαχθούν με τους ιθαγενείς των άλλων ηπείρων με πιο δίκαιο τρόπο. Όπου τα ερείσματά τους είναι ακόμα ισχυρά, διατηρούν και στρατιωτική παρουσία, όπου, όμως, εκδιώκονται ή κινδυνεύουν να εκδιωχτούν, εμφανίζονται πιο ήπιοι και διαλλακτικοί, με λιγότερες απαιτήσεις και περισσότερες υποσχέσεις. Ο Μακρόν είναι ο κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος αυτής της κατηγορίας, αλλά σε ορισμένες χώρες τα βρήκε σκούρα με τους απογόνους των πρώην δούλων της Γαλλίας. Και το πανηγύρι είναι μόλις στην αρχή.

 

 

«Πόρτα»

 Ο Μπάιντεν έβαλε την ουρά κάτω από τα σκέλια και πήγε αυτοπροσώπως στη Σαουδική Αραβία να ζητήσει από τον πρίγκιπα Σαλμάν,τον οποίο δημόσια κατηγορούσε για δολοφόνο του Κασότζι, να αυξήσει την παραγωγή πετρελαίου για να διατηρηθούν οι τιμές χαμηλά, αλλά έφαγε πόρτα. Οι Σαουδάραβες δεν του έκαναν τη χάρη, γεγονός πρωτοφανές μιας και η Σαουδική Αραβία μέχρι πρότινος θεωρείτο παραμάγαζο των ΗΠΑ. 

Ψυχρότητα συνάντησε και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν στις χώρες της Αφρικής όπου προσπάθησε να πείσει τους ιθαγενείς ότι πρέπει να κόψουν τις σχέσεις τους με τη Ρωσία και την Κίνα. Μάλιστα, ένας ομόλογός του στην κοινή συνέντευξη Τύπου, όταν ο Αμερικάνος αναφέρθηκε στον κινέζικο κίνδυνο, του επισήμανε χωρίς πολλή κομψότητα ότι το αεροδρόμιο στο οποίο προσγειώθηκε, ο αυτοκινητόδρομος που χρησιμοποίησε για να φτάσει στην πόλη και το μικρόφωνο στο οποίο μιλάει είναι όλα κινεζικής κατασκευής. Είναι πάρα πολύ χαρακτηριστικό ότι καμία αφρικανική χώρα δεν δέχτηκε να συμμετάσχει στις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας.

Ο Μακρόν υποσχέθηκε τα περισσότερα, ήταν πιο διαλλακτικός από τους Αμερικάνους, τους Άγγλους και τους Γερμανούς που περιφέρονται στην Αφρική προσπαθώντας να βρουν ανταπόκριση, αλλά έφαγε τις μεγαλύτερες προσβολές γιατί οι Αφρικανοί δεν είναι αμνήμονες. Θυμούνται πολύ καλά τι έχουν τραβήξει από τους Γάλλους και τους ομοίους τους που εμπόδισαν τους Αφρικανούς να μπουν νωρίτερα στη νεωτερικότητα. 

Ξέρουν επίσης ότι οι Γάλλοι ακόμα διατηρούν τέσσερις στρατιωτικές βάσεις στην ήπειρο και ότι πολλά από τα περιουσιακά στοιχεία αφρικανικών χωρών ελέγχονται από το γαλλικό κράτος. Από τα πιο εντυπωσιακά συμβάντα είναι το άδειασμα που έκανε στον Μακρόν ενώπιον των δημοσιογράφων και των τηλεοπτικών καναλιών στη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου στην Κινσάσα, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας του Κονγκό Φελίξ Τσισεκέντι που, απαντώντας στις παραινέσεις του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας, τον έβγαλε από τα ρούχα του  λέγοντας του ότι «η Γαλλοαφρική δεν υφίσταται πια και οι Γάλλοι πρέπει να απολογηθούν για το ρόλο τους στη γενοκτονία του 1994»! (σημ. αναφέρεται στο ρόλο της Γαλλίας στη σφαγή κοντά ενός εκατομμυρίου μελών της φυλής Τούτσι).

Όπως γράφει ο ειδικός αναλυτής σε θέματα διεθνούς πολιτικής Muhittin Ataman, αντίστοιχα αντέδρασε κι ο πρόεδρος της Ναμίμπια Hage Geingob που διέκοψε τον πρόεδρο της γερμανικής Βουλής Norbert Lammert αντιλέγοντας ότι οι Αφρικάνοι δεν χρειάζονται νουθεσίες από τους πολιτικούς της Δύσης, ούτε τον οίκτο τους και ότι η κινέζικη παρουσία στην Αφρική δεν είναι αφρικάνικο πρόβλημα, αλλά ευρωπαϊκό. Κατά τον Ataman «ηΓαλλία και άλλες δυτικές χώρες έχουν συνειδητοποιήσει ότι είναι αδύνατο να διατηρήσουν την επιρροή τους στην ήπειρο» του ενός δισεκατομμυρίου τριακοσίων εκατομμυρίων ανθρώπων, εκ των οποίων το 77% είναι κάτω από 35 ετών! Ήδη, σύμφωνα με το United World International «πέντε αφρικανικές χώρες (Γουινέα, Σουδάν, Μάλι, Γουινέα-Μπισάου και Μπουρκίνα Φάσο) έχουν εκδιώξει τα γαλλικά στρατεύματα» και «ακολουθώντας τους Γάλλους, τα στρατεύματα της Γαλλίας, Βρετανίας, Σουηδίας και Λιθουανίας από την εποχή των Ευρωπαίων αποσύρονται από το Μάλι και από άλλες αφρικανικές χώρες...»

Δολοφόνοι

Το Μάλι έχει απελάσει και τον Γάλλο πρέσβη μαζί με τις ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από το γαλλικό κράτος και καθοδηγούνται από τις μυστικές υπηρεσίες. Η χώρα έχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ και έμεινε υπανάπτυκτη από τότε που κατακτήθηκε βίαια από τους Γάλλους στη δεκαετία του1880. Το 1960, μέσα στο κύμα ανεξαρτησίας που σάρωνε την Αφρική, ανακηρύχτηκε η ανεξαρτησία του Μάλι, αλλά οι Γάλλοι δεν την σεβάστηκαν μέχρι τις μέρες μας.Γι’ αυτό τα πανό με το σύνθημα «Θάνατος στους Γάλλους και τους συμμάχους τους» στο Μάλι και «Ο Μακρόν είναι Δολοφόνος» στο Κονγκό, δεν βγήκαν επιπόλαια και ανιστόρητα στις διαδηλώσεις των Αφρικανών.Ο πρόεδρος του «Κέντρου για την Ανάπτυξη και την Αποτροπή του Εξτρεμισμού» στο Τσαντ Ahmat Yacoub Dabio έγραψε «η Γαλλία πάντοτε υποστήριζε τις αφρικανικές δικτατορίες. Ανέκαθεν έκανε τα στραβά μάτια για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια να αλλάξει ριζικά τις πολιτικές της». 

Και ο αρθρογράφος του United World International έκανε την πρόβλεψη ότι «η βασιλεία του Μακρόν θα μείνει στην ιστορία ως εκείνη στη διάρκεια της οποίας οι Γάλλοι θα πεταχτούν οριστικά έξω από την ήπειρο παρ’ όλες τις προσπάθειες να παραμείνουν και να μιλάνε για τόσο αφηρημένες ‘‘συνεργασίες’’, ενώ η Ευρώπη συνεχίζει να παίρνει πόρους από την Αφρική με ατιμωρησία και να κρατάει το χρυσό των Αφρικανών και το χρηματιστικό σύστημα όμηρο». Σε όλη την Αφρική, με τη μία ή την άλλη μορφή, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, υπάρχει μια γενική τάση για την απαλλαγή της ηπείρου από τις χώρες που την κράτησαν υπόδουλη και καθυστερημένη τα τελευταία πεντακόσια χρόνια. Βέβαια, οι αποικιοκράτες μέσα σε τόσο μεγάλο διάστημα δημιούργησαν ισχυρά ερείσματα μέσα στην κάθε χώρα, κυρίως ανάμεσα στους προύχοντες και το στρατό, αλλά η τεράστια και γρήγορη αύξηση του πληθυσμού με συντριπτικό πλέον το ποσοστό των νέων, σε συνδυασμό με την θεσμοθετημένη υπανάπτυξη που εμποδίζει την απελευθέρωση των κοινωνικών δυνάμεων, δημιουργεί μεγάλες αντιδράσεις που ανατρέπουν την παλιά τάξη προσώπων και πραγμάτων. Ο δρόμος είναι μακρύς αλλά δεν έχει επιστροφή.

Η απόσυρση των ξένων στρατευμάτων από την Αφρική σηματοδοτεί για τους Αφρικανούς την ενίσχυση της ανεξαρτησία τους και την εδραίωση της αυτοκυριαρχίας των κρατών τους. Ίσως κι αυτή η τάση αποβολής να ωθεί περισσότερο τη Γαλλία στην υποταγή στα κελεύσματα των Αμερικάνων για συμμετοχή της στον πόλεμο της Ουκρανίας προκειμένου να έχει την υποστήριξή τους στην Αφρική όπου έχει πολλά επενδεδυμένα συμφέροντα.

 

 

Συνειδητοποίηση

Αλλά αυτή η τάση αυτονόμησης των χωρών δεν έχει εκδηλωθεί μόνο στην Αφρική. Στη Λατινική Αμερική και την Ασία, η τάση εκδηλώνεται με τους πιο απρόοπτους και ποικίλους τρόπους. Όπως έχω αναφερθεί στο «Περίπτερο Ιδεών», στους νέους μη-ΔΥΤΙΚΟΥΣ οργανισμούς που έχουν αναπτυξιακό, οικονομικό και συνεργατικό χαρακτήρα, οι συμμετοχές είναι τόσες πολλές που αλλάζουν τον παγκόσμιο χάρτη. Στο νέο δρόμο του Μεταξιού (BRI) που υποκινείται και συντονίζεται από την Κίνα συμμετέχουν 150 χώρες, αλλά και στους άλλους μεγάλους οργανισμός, όπως ο Οργανισμός της Σαγκάης και ο BRICS, συμμετέχουν οι πολυπληθέστερες χώρες, όπως η Ινδία, η Κίνα, η Βραζιλία, η Ρωσία κ.ά., ενώ αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των χωρών που έχουν θέσει υποψηφιότητα ένταξης, όπως το Ιράν, η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία, η Αίγυπτος, η Αργεντινή κ.ά. Παράγωγο αυτής της τάσης είναι ότι οι χώρες στις οποίες κατοικείτο 85% του πληθυσμού της γης αρνήθηκαν να επιβάλλουν κυρώσεις στη Ρωσία παρ’ όλο που δέχονται αφόρητες πιέσεις και εκβιασμούς από τη δυτική συμμαχία. 

 

Η αυτονόμηση των χωρών από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της Δύσης που δεν τις αφήνει να αναπνεύσουν και να προκόψουν με ειρήνη και στη βάση των δυνατοτήτων τους, ενεργοποιείται με πάρα πολλούς τρόπους. Για παράδειγμα, η Ινδονησία ανακοίνωσε ότι καταργεί τη χρήση της Mastercard και της VISA και καθιερώνει εθνικές κάρτες.

 

Η αυθαίρετη επιβολή κυρώσεων, χωρίς απόφαση του ΟΗΕ, σε βάρος κρατών που δεν υπακούν στις ηγεμονικές εντολές της Δύσης, από –ενδεικτικά- την Κούβα, τη Βενεζουέλα, τη Νικαράγουα,τη Ναμίμπια και τη Συρία μέχρι τη Ρωσία, αλλά και οι διαρκείς κλονισμοί στο δυτικό τραπεζικό σύστημα που εξαφανίζουν τις επενδύσεις των χωρών και κλονίζουν τις εθνικές οικονομίες, ωθούν πλέον με επιταχυνόμενους ρυθμούς στην αυτοπροστασία των εθνικών οικονομιών από τα απολύτως ελεγχόμενα από τη Δύση χρηματοπιστωτικά συστήματα. Αυτή η τάση ανεξαρτησίας τροφοδοτείται και ενθαρρύνεται από την χωρίς προηγούμενο άνοδο της Κίνας που αποδείχνει με το πειστικότερο δυνατό και χειροπιαστό παράδειγμα ότι Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, αλλά αποτέλεσμα της αποικιοκρατίας, της ηγεμονίας μιας μειοψηφίας που λεηλατεί τη πλειοψηφία. Τροφοδοτείται και από τη συνειδητοποίηση των δεινών που υφίστανται οι λαοί διαχρονικά, ακόμα και τώρα, από τις δυτικές χώρες.

 

 

Καρκίνος

Με αφορμή τη συμπλήρωση 20χρόνων από την εισβολή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ, σε όλα τα ρεπορτάζ των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων, εκδηλώνεται η απέχθεια των Ιρακινών για τη Δύση που κατέστρεψε ολοσχερώς τη χώρα τους με κατασκευασμένες δικαιολογίες. Και οι γιατροί που απέμειναν στο Ιράκ μιλούν αγανακτισμένα για τον τρομακτική αύξηση του καρκίνου και τις μαζικές γεννήσεις παιδιών με παραμορφώσεις που οφείλονται στις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου που χρησιμοποίησαν κατά κόρον οι Αμερικάνοι στο Ιράκ. Κάτι που τώρα θέλουν να επαναλάβουν οι Βρετανοί στην Ουκρανία! Και μπορεί οι Ευρωπαίοι πολίτες να μην νοιάζονται για το πού καταλήγει το ουκρανικό σιτάρι που προοριζόταν για τις φτωχές χώρες που πάσχουν από υποσιτισμό, αλλά οι λαοί γνωρίζουν ότι μόνο το3% αφέθηκε από τους δυτικούς να πάει στους λαούς της Αφρικής και το 97% κατευθύνθηκε στα δυτικά λιμάνια για να υπάρξει αφθονία και να συγκρατηθεί ο πληθωρισμός που ροκανίζει τη Δύση. 

Ως παράγωγο αυτής της τάσης, η αποκατάσταση των σχέσεων Ιράν– Σαουδική Αραβίας, με την καθοριστική συνδρομή της Κίνας, αποτελεί ένα κορυφαίο γεωπολιτικό γεγονός που επηρεάζει στρατηγικά τις ισορροπίες και τους συσχετισμούς στο μεγάλο πεδίο. Δύο πλούσιες πετρελαιοπαραγωγές χώρες με μεγάλη επιρροή σε πληθυσμούς εκατοντάδων εκατομμυρίων μουσουλμάνων, στους σιίτες η μία και στους σουνίτες η άλλη, άκρως εχθρικές μεταξύ τους μέχρι χτες, συγκλίνουν και συμφωνούν να επιλύουν εφεξής ειρηνικά τις διαφωνίες τους. Πρόκειται για πραγματικό σοκ για τη Δύση. Αυτή η παγκόσμια τάση δεν είναι κάποια δύναμη που θα λύσει αυτομάτως όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητας. Η αποικιοκρατία είναι ένας καρκίνος που δεν έχει νικηθεί ακόμα, τόσο υλικά όσο και πνευματικά. Και στη συρρίκνωση ή απόσυρσή της αφήνει νάρκες απ’ όπου έχει περάσει. Διεφθαρμένοι πολιτικοί, εξαγορασμένοι διανοούμενοι, ελεγχόμενα ΜΜΕ, ρημαγμένες οικονομίες, αλλοιωμένοι πολιτισμοί, λεόντεια δάνεια, στρατιωτικές βάσεις, ελάχιστες υποδομές, μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, διακρατικές αντιπαλότητες από τον τρόπο που οριοθετήθηκαν τα κράτη από τους αποικιοκράτες και πολλά άλλα νοσήματα της αποικιοκρατίας δεν είναι εύκολο να θεραπευτούν.

 Γι’ αυτό θα υπάρχουν αμφιταλαντεύσεις, υπαναχωρήσεις, καιροσκοπισμοί, τυχοδιωκτισμοί και αντιδράσεις, αλλά η ακατάσχετη τάση θα κάνει τις αναγκαίες διορθώσεις καθώς εξελίσσεται και δυναμώνει. Δεν υπάρχει κανένα μαγικό ραβδάκι για να γίνει αστραπιαία καλός ή τέλειος ο κόσμος, αλλά η απαλλαγή των θυμάτων από την αποικιοκρατία είναι προϋπόθεση για να απελευθερωθεί το πέρασμα που οδηγεί στη νέα πολιτισμική φάση της ανθρωπότητας.

Στέλιος Ελληνιάδης