Του Pepe Escobar
Το καραβάνι του Σολτς ταξίδεψε στο Πεκίνο για να καθορίσει τα
προπαρασκευαστικά βήματα μιας ειρηνευτικής συμφωνίας με τη Ρωσία - με την Κίνα
ως τον προνομιακό αγγελιοφόρο.
Με το μεγάλο ταλέντο του στην οικονομική ανάλυση και πλούτο
ιστορικής εμβάθυνσης , το τελευταίο δοκίμιο του καθηγητή Μίχαελ Χάντσον, το
οποίο γράφτηκε αρχικά για το γερμανικό κοινό, κάνει έναν εκπληκτικό
παραλληλισμό μεταξύ των Σταυροφοριών και της σημερινής "βασισμένης σε
κανόνες διεθνούς τάξης" που επιβάλλει ο Ηγεμόνας.
Ο καθηγητής Μίχαελ Χάντσον περιγράφει λεπτομερώς πώς ο παπισμός
στη Ρώμη κατάφερε να κλειδώσει τον μονοπολικό έλεγχο επί των κοσμικών βασιλείων
(σας θυμίζει κάτι αυτό ;), όταν το παιχνίδι αφορούσε την παπική υπεροχή έναντι
των βασιλέων, κυρίως των Αγίους Ρωμαίους Γερμανούς Αυτοκράτορες αν και, μεταξύ
σοβαρού και αστείου, η Αυτοκρατορία δεν ήταν ακριβώς ούτε Αγία, ούτε Γερμανική
(ίσως λίγο Ρωμαϊκή), αλλά ούτε καν Αυτοκρατορία.
Μια ρήτρα στα παπικά διατάγματα έδινε στον Πάπα την εξουσία να
αφορίζει όποιον "δεν έκλεινε ειρήνη με τη Ρωμαϊκή Εκκλησία". Ο Χάντσον
επισημαίνει με αιχμηρό ύφος ότι οι αμερικανικές κυρώσεις είναι το σύγχρονο
ισοδύναμο του αφορισμού.
Αναμφισβήτητα υπάρχουν δύο κορυφαίες ημερομηνίες στην όλη
διαδικασία.
Η πρώτη είναι η Τρίτη Οικουμενική Σύνοδος του 435: όπου μόνο
στη Ρώμη αποδόθηκε η καθολική εξουσία. Η Αλεξάνδρεια και η Αντιόχεια, για
παράδειγμα, είχαν μόνο περιφερειακή εξουσία εντός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Η άλλη κορυφαία ημερομηνία είναι το 1054 - όταν η Ρώμη και η
Κωνσταντινούπολη χωρίστηκαν οριστικά. Δηλαδή, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
διαχωρίστηκε από την Ορθοδοξία, γεγονός που μας οδηγεί στη Ρωσία, και τη Μόσχα
ως την Τρίτη Ρώμη - και την αιώνια αντιπαλότητα της "Δύσης" κατά της
Ρωσίας.
Κατάσταση στρατιωτικού νόμου
Στη συνέχεια, ο καθηγητής Χάντσον περνάει στο ταξίδι της
αντιπροσωπείας του "προσβεβλημένου
λουκάνικου", του καγκελάριου Σολτς
στην Κίνα αυτή την εβδομάδα με σκοπό να "απαιτήσει τη διάλυση του δημόσιου
τομέα της Κίνας και τη διακοπή των επιδοτήσεων στην οικονομία της, διαφορετικά
η Γερμανία και η Ευρώπη θα επιβάλουν κυρώσεις στο εμπόριο με την Κίνα".
Ε,λοιπόν, στην πραγματικότητα αυτό τυχαίνει να είναι απλώς
ένας παιδαριώδης ευσεβής πόθος, ο οποίος εκφράζεται από το Γερμανικό Συμβούλιο
Εξωτερικών Σχέσεων σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στους Financial Times (την
ιαπωνικών συμφερόντων πλατφόρμα στο Σίτι του Λονδίνου). Το Συμβούλιο, όπως
σωστά περιγράφει ο Χάντσον , είναι "ο
νεοφιλελεύθερος "ελευθεριακός" βραχίονας του ΝΑΤΟ που απαιτεί την
αποβιομηχάνιση της Γερμανίας και την εξάρτηση" της από τις ΗΠΑ.
Οπως ήταν αναμενόμενο λοιπόν οι FT τυπώνουν τα υγρά όνειρα του
ΝΑΤΟ.
Eχει
μεγάλη σημασία η συγκυρία. Ο Γερμανός ομοσπονδιακός πρόεδρος Φρανκ-Βάλτερ
Σταϊνμάγερ, σε κεντρική ομιλία του στο Κάστρο Μπέλλεβιου, παραδέχτηκε σχεδόν
ότι το Βερολίνο είναι χρεοκοπημένο: " Για τη Γερμανία ξεκινά μια εποχή με κόντρα
ανέμους – μας περιμένουν δύσκολα χρόνια,δύσκολα. Η Γερμανία περνάει τη χειρότερη
κρίση από την επανένωσή της".
Ωστόσο, για άλλη μια φορά, βασιλεύει η σχιζοφρένεια, καθώς ο
Σταϊνμάγερ, μετά από ένα γελοίο κόλπο στο Κίεβο - με το να ποζάρει ως άβουλος
ηθοποιός στρυμωγμένος σε ένα καταφύγιο - ανακοίνωσε μια επιπλέον δωρεά: δύο
ακόμη πολλαπλούς εκτοξευτές ρουκετών MARS και τέσσερα οβιδοβόλα Panzerhaubitze
2000 που θα παραδοθούν στους Ουκρανούς.
Έτσι, ακόμη και αν η "παγκόσμια" οικονομία -στην
πραγματικότητα η ΕΕ- έχει τόσα προβλήματα που τα κράτη-μέλη της δεν μπορούν
πλέον να βοηθήσουν το Κίεβο χωρίς να βλάψουν τους δικούς τους πληθυσμούς, και η
ΕΕ βρίσκεται στα πρόθυρα μιας καταστροφικής ενεργειακής κρίσης, ο αγώνας για
τις "αξίες μας" υπερισχύει πάνω σε όλα.
Αλλά και η συνολική εικόνα έχει τεράστια σημασία. Ο Andrea
Zhok, καθηγητής Ηθικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου,την έννοια της
"Κατάστασης Εξαίρεσης" του Τζόρτζιο Αγκάμπεν την οδηγεί σε νέα επίπεδα.
Ο Zhok θεωρεί ότι η ζομπιοποιημένη συλλογική Δύση έχει πλέον
πλήρως υποταχθεί σε μια "Κατάσταση στρατιωτικού νόμου" - όπου η ηθική του
συνεχούς πολέμου αποτελεί την τελευταία προτεραιότητα των διάσπαρτων παγκόσμιων
ελίτ.
Κάθε άλλη μεταβλητή - από τον μετανθρωπισμό μέχρι την πληθυσμιακή
συρρίκνωση ακόμη και την ακύρωση της κουλτούρας - είναι υποταγμένη στο Κράτος
του Στρατιωτικού Νόμου και είναι βασικά άνευ σημασίας. Το μόνο που έχει
σημασία είναι η άσκηση απόλυτου, ωμού ελέγχου.
Βερολίνο - Μόσχα - Πεκίνο
Αξιόπιστες γερμανικές επιχειρηματικές πηγές διαψεύδουν πλήρως
το "μήνυμα" που έδωσε το Γερμανικό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων σχετικά
με το ταξίδι στην Κίνα.
Σύμφωνα με τις πηγές αυτές, το καραβάνι του Σολτς πήγε στο
Πεκίνο για να θέσει ουσιαστικά τα προπαρασκευαστικά βήματα της επεξεργασίας
μιας ειρηνευτικής συμφωνίας με τη Ρωσία, με προνομιακό αγγελιοφόρο την Κίνα.
Πρόκειται - κυριολεκτικά – για μια κατάσταση εκρηκτική,
γεωπολιτικά και γεωοικονομικά,. Όπως είχα επισημάνει σε μια από τις προηγούμενες
στήλες μου, το Βερολίνο και η Μόσχα διατηρούσαν ένα μυστικό κανάλι επικοινωνίας
- μέσω επιχειρηματικών συνομιλητών - μέχρι τη στιγμή που οι συνήθεις ύποπτοι,
σε απόγνωση, αποφάσισαν να ανατινάξουν τους Nord Streams.
Ακολούθησε το περιβόητο πλέον SMS από το iPhone της Λιζ Τρας προς
τον Λιτλ Τόνι Μπλίνκεν, ένα λεπτό μετά τις εκρήξεις: " τελείωσε ."
Υπάρχει και κάτι άλλο: το καραβάνι του Σολτς μπορεί να
προσπαθεί να ξεκινήσει μια μακρά και περίπλοκη διαδικασία για την τελική
αντικατάσταση των ΗΠΑ από την Κίνα ως βασικό σύμμαχο. Δεν πρέπει ποτέ να
ξεχνάμε ότι ο κορυφαίος τερματικός σταθμός εμπορίου/συνδεσιμότητας BRI στην ΕΕ
είναι η Γερμανία (η κοιλάδα του Ρουρ).
Σύμφωνα με μία από τις πηγές, "αν αυτή η προσπάθεια πετύχει,
τότε η Γερμανία, η Κίνα και η Ρωσία μπορούν να συμμαχήσουν μεταξύ τους και να
εκδιώξουν τις ΗΠΑ από την Ευρώπη".
Μια άλλη πηγή έβαλε το κερασάκι στην τούρτα: " Ο Σολτς σε
αυτό το ταξίδι συνοδεύεται από Γερμανούς βιομηχάνους που πραγματικά ελέγχουν τη
Γερμανία και δεν πρόκειται να καθίσουν με σταυρωμένα τα χέρια βλέποντας να
καταστρέφονται".
Η Μόσχα γνωρίζει πολύ καλά ποιος είναι ο βασικός στόχος του
ταξιδιού όταν πρόκειται για την ΕΕ που περιορίζεται στο ρόλο του απόλυτα
κυριαρχούμενου - και αποβιομηχανοποιημένου - υποτελούς, ο οποίος ασκεί μηδενική
κυριαρχία. Οι δευτερεύουσες δίοδοι επικοινωνίας άλλωστε δεν κείτονται
κουρελιασμένες στον βυθό της Βαλτικής Θάλασσας. Επιπλέον, η Κίνα δεν έχει δώσει
καμία ένδειξη ότι οι τεράστιες εμπορικές συναλλαγές της με τη Γερμανία και την
ΕΕ πρόκειται να σταματήσουν.
Ο ίδιος ο Σολτς, μία ημέρα πριν το καραβάνι του φτάσει στο
Πεκίνο, τόνισε σε κινεζικά μέσα ενημέρωσης ότι η Γερμανία δεν έχει καμία
πρόθεση να διακόψει τις σχέσεις της με την Κίνα και ότι δεν υπάρχει τίποτα που να
δικαιολογεί "τις εκκλήσεις ορισμένων να απομονωθεί η Κίνα".
Παράλληλα, ο Σι Τζινπίνγκ και το νέο Πολιτικό Γραφείο
γνωρίζουν πολύ καλά τη θέση του Κρεμλίνου, την οποία επαναλαμβάνει ξανά και ξανά:
παραμένουμε πάντα ανοιχτοί για διαπραγματεύσεις, αρκεί η Ουάσινγκτον να
αποφασίσει επιτέλους να τοποθετηθεί για το τέλος της απεριόριστης επέκτασης του
ΝΑΤΟ ποτισμένη με ρωσοφοβία.
Διαπραγμάτευση λοιπόν σημαίνει ότι η Αυτοκρατορία υπογράφει το
έγγραφο που πήρε από τη Μόσχα την 1η Δεκεμβρίου 2021, με θέμα το
"αδιαίρετο της ασφάλειας". Διαφορετικά δεν υπάρχει τίποτα να
διαπραγματευτεί.
Και όταν έχουμε τον λομπίστα του Πενταγώνου Λόιντ
"Raytheon" Όστιν να συμβουλεύει επισήμως τους Ουκρανούς να
προχωρήσουν στη Χερσώνα, γίνεται ακόμα πιο σαφές ότι δεν υπάρχει τίποτα προς διαπραγμάτευση.
Θα μπορούσαν λοιπόν όλα αυτά να αποτελέσουν το θεμέλιο λίθο
του γεωπολιτικού/γεωοικονομικού διευρασιατικού διαδρόμου
Βερολίνου-Μόσχας-Πεκίνου; Αυτό όμως θα σημαίνει αντίο στην Αυτοκρατορία. Για μία
ακόμη φορά: Τίποτα δεν έχει τελειώσει μέχρι να τραγουδήσει η χοντρή κυρία» την
άρια της Βρουγχίλδης στο φινάλε της όπερας «Το λυκόφως των θεών» .
[----->]
