Συλλυπητήρια στην Ελληνική κοινωνία των εγκλωβισμένων

 

Μετά τα συλλυπητήρια στην εστίαση και τη διασκέδαση που τα έχω δώσει από τις 14 Ιουλίου (https://tinyurl.com/2wk2zaf9) ήρθε πλέον και η σειρά του λιανεμπορίου.

Η προστασία της δημόσιας υγείας επιτάσσει ακόμη και σε ανοιχτό χώρο σε εστίαση/διασκέδαση να απαιτείται τουλάχιστον rapid test. Ο εγκλωβισμός στη φαρσοκωμωδία του τυφλού, επαναλαμβανόμενου και μαζικού ελέγχου υγιών πολιτών, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Το ίδιο συμβαίνει και με την αθλιότητα να παρουσιάζεται αυτό ως μέτρο για τη δημόσια υγεία. Δεν έχουν ούτε τη στοιχειώδη ειλικρίνεια και φιλότιμο να παραδεχτούν ότι είναι άλλο ένα μέτρο χυδαίου εκβιασμού των πολιτών, διαχωρισμού της κοινωνίας

Η πολιτική εξουσία και σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα συμμετέχει ενεργά στον εκμαυλισμό της κοινωνίας και στην οικονομική, κοινωνική, επαγγελματική, οικογενειακή και προσωπική καταστροφή χιλιάδων Ελλήνων. Αυτή τη φορά όχι λόγω χρεωκοπίας και οικονομικών προβλημάτων της χώρας αλλά για την προστασία και σωτηρία τους. Δύσκολο να σκεφτεί κάποιος πως θα μπορούσαν όλοι αυτοί να είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Το ίδιο συμβαίνει και με μια συγκεκριμένη παρέα επιστημόνων, που έχουν εδώ και καιρό μετατραπεί σε ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΟΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ* (αν και δεν υπάρχει κάτι επιστημονικό σε αυτή την ιστορία πλέον).

Το ίδιο αφελείς αποδεικνύονται και οι κλάδοι που πλήττονται. Καμία διαμαρτυρία και καμία πρόταση απέναντι στην γελοιότητα των άχρηστων τυφλών υγειονομικών ελέγχων. Επιδεικνύουν πλήρη άγνοια και πλήρη απώλεια επαφής με την πραγματικότητα, που τους εξαναγκάζει να παραδίνονται στην τυφλή υπακοή του παραλογισμού των “ειδικών”. Αυτό επιτάσσει άλλωστε ο σύγχρονος “πολιτικορθακισμός”. Αναγνωρίζουν τη δικαιοδοσία της ασυδοσίας που προσφέρει η ταμπέλα του «ειδικού», αλλά αγνοούν τον παραλογισμό και το Βατερλό αποτυχίας του lockdown, της απαγόρευσης της μουσικής, των κλειστών περιπτέρων στις πλατείες, της μάσκας όταν περπατάς μόνος σου το δρόμο και των υπόλοιπων μέτρων, και τώρα την κωμωδία των τυφλών ελέγχων. Μόνο κόκκινα κορδόνια δεν μας αναγκάζουν να φορέσουμε, ως πρόταση των ειδικών για να προστατευτούμε. Όταν φτάσει η ώρα να τους κλείσουν πλήρως, έστω και σε τοπικό επίπεδο, αμφιβάλλω αν και τότε θα αντιληφθούν ότι η απραξία τους και η τυφλή αποδοχή του αφηγήματος χωρίς αντίδραση ισοδυναμεί με αυτοκτονία.

Ταυτόχρονα, ένας τεράστιος αριθμός εμβολιασμένων πολιτών συμμετέχει και χειροκροτεί το αφήγημα παριστάνοντας τους πρωταγωνιστές. Ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί πλήρως ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από κομπάρσοι που περιμένουν τη σειρά τους. Κάποιοι θα το καταλάβουν όταν έρθουν οι πρώτοι λογαριασμοί ρεύματος και όταν αρχίσει η τεχνητή επισιτιστική κρίση, αποτέλεσμα της “προστασίας” που μας πωλούν και για την κλιματική αλλαγή. Άλλοι θα το καταλάβουν όταν από “πιστοποιημένοι” και “ελεύθεροι” θα μετατραπούν σε εγκλωβισμένοι αφού θα εξαναγκαστούν να κάνουν 3η δόση, μέχρι να έρθει και πάλι η σειρά τους να ξανα-εγκλωβιστούν για την 4η δόση (όπως είχαν γράψει από τον Αύγουστο: https://tinyurl.com/fsvu7cb6).

ΟΜΗΡΙΑ ΕΠ’ ΑΠΕΙΡΟΝ από το πολιτικό και επιστημονικό σύστημα “προστασίας”, με τη σφραγίδα του θράσους να δηλώνουν δημόσια ότι παίρνουν "Αποφάσεις που αποδίδουν ελευθερίες ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ" (https://tinyurl.com/pxy67mvr). Τρομακτικό να μαθαίνουμε ότι η ελευθερία αποτελεί προνόμιο ορισμένων, με απόφαση ελαχίστων.. Τα υγειονομικά πιστοποιητικά που στην πραγματικότητα είναι ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΥ*, διαχωρισμού και υγειονομικού ρατσισμού. Και αντί να ντρέπονται που τα σκέφτονται και τα εφαρμόζουν, διεκδικούν τις δάφνες της πατρότητας της ιδέας.

Στο τέλος, ένα είναι βέβαιο. Παίρνουμε αυτό που μας αξίζει, διότι αυτοί που αποφασίζουν είναι αυτοί που επιλέξαμε κι αυτοί που μας αξίζουν. Αφού τόσοι πολλοί λοιπόν τα βλέπουν όλα πετυχημένα και κανονικά, είναι λογικό να υμνούν τους προστάτες που μας προστάτευσαν τόσο επιτυχημένα μέχρι τώρα, σε σημείο που να καθιστά μονόδρομο την επιλογή να συνεχίσουν να πωλούν προστασία. Κι όταν η επιτυχία γίνει τόσο μεγάλη ώστε να φτάσουμε σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, τότε θα δούμε αν το πολιτικό σύστημα σκεφτεί να προβεί σε μια κίνηση “εθνικής σωτηρίας”, για να μας σώσουν από την προηγούμενη επιτυχία.

Αλήθεια, αφού τόσο καιρό το σύνταγμα έχει γίνει λάστιχο με αυτοδύναμη κυβέρνηση 157 βουλευτών, τι θα γίνει αν μια κυβέρνηση που θέλει να “σώσει το έθνος” έχει 185 βουλευτές; Ας μας διαφωτίσουν οι νομικοί.

Τελικά μας αξίζουν τα συλλυπητήρια

* ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΟΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ και ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΥ είναι όροι που δανείστηκα από την Theodorou Stauroula, όπως τους ανέφερε σε σχόλιό της σε προηγούμενο ποστ. Εξαιρετικοί όροι, όπως το περίμενα.

[---->]

Μη δίνετε σημασία σε αυτές τις χαζομάρες

 

Είπε αυτός χτες:

" ότι το μονοπώλιο της νόμιμης βίας σε ένα κράτος δικαίου το έχει μόνο η Αστυνομία, δεν το έχει κάποιος άλλος»…

Επίσης θυμήθηκε τη φράση του μπαμπάκα του

'Το κράτος είστε εσείς" για την αστυνομία.

Είπε ακόμα αναφερόμενος στον θάνατο του Νίκου Σαμπάνη:

"Διότι κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε με ποιον είμαστε. Είμαστε με το νοικοκυραίο ή είμαστε με τον διαρρήκτη; Είμαστε με τον Πρύτανη ο οποίος μπορεί να προπηλακίζεται ή είμαστε με τον τραμπούκο, ο οποίος θα πάει και θα τον κλειδώσει μέσα στο γραφείο του; Η Αστυνομία είναι η προέκταση του κράτους και η μόνη επιφορτισμένη με την άσκηση νόμιμης βίας».

Αλλά εσείς μη δίνετε σημασία σε αυτές τις χαζομάρες

Ασχοληθείτε με τα κεράκια στις εκκλησίες

[---->]

ΔΥΟ ΚΑΙ ΔΥΟ ΚΑΝΟΥΝ ΠΕΝΤΕ

 

Όταν είπαν πως καταναλώνεις περισσότερα απ’ όσα παράγεις, ότι εσύ χρεοκόπησες τη χώρα και ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε» και γι αυτό θα βάλουμε τη ζωή του παιδιού σου, υποθήκη, βρήκες την αριθμητική τους πειστική, πήρες τα χρεόγραφα και τους έδωσες τη χώρα, το σπίτι και το παιδί..

Όταν είπαν πως το δημόσιο είναι ζημιά και  βάρος και πως η «ελεύθερη αγορά», ο ιδιώτης κι ο επενδυτής, είναι κέρδος και προκοπή, έβαλες για υπογραφή το + του αναλφάβητου στο συμβόλαιο θανάτου γιατί πάλι βρήκες την αριθμητική τους πειστική κι έτσι πουλήθηκαν όλα, το χώμα, το νερό, το φως και ο αέρας.

Όταν είπαν πως οι «κακοί» δάσκαλοι πρέπει να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις της παραχαραγμένης Ιστορίας, της δικής τους αριθμητικής, της προγερασμένης παιδικής ηλικίας, της ευνουχισμένης εφηβείας, της παραπαιδείας, της προαποφασισμένα παράνομης απεργίας και της αγιασμένης ρουφιανιάς, πάλι η αριθμητική τους σε βρήκε σύμφωνο και ευπειθή.  

Όταν είπαν πως νοιάζονται για την καλή σου υγεία, με αποψιλωμένα νοσοκομεία, εξαντλημένους γιατρούς, πρωτόκολλα θανάτου, πολύ χειροκρότημα και πολύ ξύλο, πάλι βρήκες τα μαθηματικά τους ακαταμάχητα και χρέωσες τους 14000 νεκρούς στην ατομική σου ευθύνη.

Τώρα, στο μαυροπίνακα της οθόνης που σε έπεισε για όλα, ο «δάσκαλος» απαιτεί νέα πορίσματα στις απλές εξισώσεις.

Τώρα που κατρακυλήσαμε γλυκά, από το ARBEIT MACHT FREI στα νέα μαθηματικά, ας φωνάξουμε όλοι δυνατά,  πως ΔΥΟ ΚΑΙ ΔΥΟ ΚΑΝΟΥΝ ΠΕΝΤΕ.

Η εξαιρετική ταινία μικρού μήκους, του Ιρανού σκηνοθέτη Βabak Anvari, «Δύο  και δύο κάνουν πέντε»

https://youtu.be/4OPCBnqj3Xs

[---->]

Προσπάθεια φίμωσης της ελεύθερης δημοσιογραφίας.

 

Όχι δεν θα γίνουμε Κολομβία όσο και να θέλετε. Καλό το κόλπο με τις αγωγές σας μα το μέλλον το παιδιών μας είναι πολύ πιο σημαντικό καθάρματα

Τα στελέχη της ΕΛΛΗΝΙΚΌΣ ΧΡΥΣΟΣ δεν φτάνει που καταδικάστηκαν γιατί γεμίσαν με καρκίνο το νερό της Χαλκιδικής  προσπαθούν να φιμώσουν τους δημοσιογράφους που το ανακοίνωσαν στα μάτια της κοινωνίας.(Τα πορίσματα έδειχναν υπερβάσεις στα όρια διάθεσης υγρών αποβλήτων και συγκεκριμένα βαρέων μετάλλων αλλά και αρσενικού κάτι που συνιστά ρύπανση των επιφανειακών υδάτων και υποβάθμιση του περιβάλλοντος)

Αγωγή στελέχους της Ελληνικός Χρυσός στο alterthess – Προσπάθεια φίμωσης της ελεύθερης δημοσιογραφίας.

Πριν λίγες μέρες λάβαμε αγωγή εναντίον του συνεταιρισμού Αlterthess και της δημοσιογράφου Σταυρούλας Πουλημένη από τον Ευστάθιο Λιάλιο, στέλεχος της «Ελληνικός Χρυσός». Σύμφωνα με την αγωγή  ζητούνται 100.000€ ως αποζημίωση για δημοσίευμα του ειδησεογραφικού μας site στις 27 Οκτωβρίου του 2020, με την κατηγορία της παράνομης επεξεργασίας προσωπικών του δεδομένων που σχετίζονται με ποινικές καταδίκες. Μάλιστα απειλείται η δημοσιογράφος σε περίπτωση μη εκτέλεσης της όποιας αποζημίωσης με κράτηση ενός έτους.

Το δημοσίευμα με τίτλο «Δύο υψηλόβαθμα στελέχη της Ελληνικός Χρυσός καταδικάστηκαν για ρύπανση του νερού στην Β. Χαλκιδική» αφορούσε την καταδίκη του ενάγοντα αλλά και ενός δεύτερου υψηλόβαθμου στελέχους της Ελληνικός Χρυσός σχετικά με ρύπανση των επιφανειακών υδάτων και υποβάθμιση του περιβάλλοντος της ΒΑ Χαλκιδικής μέσα από μια σειρά παραβιάσεων της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Μάλιστα, οι παραβιάσεις αυτές βεβαιώθηκαν από υπηρεσία της Περιφέρειας, την Επιθεώρηση Μεταλλείων, από πολυσέλιδα πορίσματα και μαρτυρίες υπαλλήλων.

Δεν μας προκαλεί έκπληξη η αγωγή του ενάγοντα εναντίον του μέσου μας. Είναι σίγουρο ότι η Ελληνικός Χρυσός δεν επιθυμούσε ούτε επιθυμεί να γίνεται γνωστή μια τέτοια καταδίκη, η οποία τελεσιδίκησε την 1η Σεπτεμβρίου του 2021 στο Εφετείο Θεσσαλονίκης. Πρόκειται εξάλλου για καταδίκη από ποινικό δικαστήριο στελεχών της εταιρείας για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που αφορά τη δημόσια υγεία χιλιάδων πολιτών της ΒΑ Χαλκιδικής, ενώ εκκρεμεί δίκη άλλων δύο υψηλόβαθμων στελεχών της εταιρείας σε κακουργηματικό βαθμό. Η καταδίκη αυτή καταρρίπτει και σε δικαστικό επίπεδο τους ισχυρισμούς της περί τήρησης της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και εταιρικής κοινωνικής ευθύνης και επιβεβαιώνει τις καταγγελίες των πολιτών, των συλλογικοτήτων και της τότε διοίκησης του Δήμου.

Είναι γνωστή και δυστυχώς διαχρονική η υπόθεση της καταστροφής της ΒΑ Χαλκιδικής από την Ελληνικός Χρυσός και πολύ μεγάλες οι ευθύνες κυβερνητικών αρχών απέναντι στο περιβαλλοντικό και όχι μόνο έγκλημα που συντελείται εκεί.

Είναι γνωστή και η τακτική της εταιρείας να προσπαθεί με πληρωμένες δημοσιεύσεις σε φιλικά της ΜΜΕ να κάνει το άσπρο μαύρο, ειδικά μετά τη νέα αποικιοκρατικού χαρακτήρα σύμβαση που υπέγραψε με τη νέα κυβέρνηση.

Δεν είναι, επίσης, η πρώτη φορά που προσπαθεί να εκφοβίσει προκειμένου να επιβάλλει το καταστροφικό της έργο ενώ εδώ και χρόνια μέλη του κινήματος ενάντια στις εξορύξεις σέρνονται στα δικαστήρια για την εναντίωσή τους στην καταστροφή του τόπου τους.

Είναι ωστόσο η πρώτη φορά που γίνεται αγωγή ευθέως σε δημοσιογραφικό μέσο και δημοσιογράφο με υπέρογκες οικονομικές απαιτήσεις για δημοσίευμα που αναφέρει τα γεγονότα όπως έγιναν καθώς και τους πρωταγωνιστές τους.

Είναι προφανές ότι πρόκειται για προσπάθεια εκφοβισμού του μέσου μας, που ασχολείται εδώ και χρόνια με ένα πολύ σημαντικό κοινωνικό και περιβαλλοντικό ζήτημα, σπάζοντας το φράγμα της σιωπής που έχουν δημιουργήσει, με το αζημίωτο, συστημικά ΜΜΕ.

Πρόκειται όμως και για μια ξεκάθαρη επίθεση συνολικά στην ελευθερία του Τύπου χρησιμοποιώντας τις διατάξεις περί προσωπικών δεδομένων σε μία δημόσια και ανοιχτή δίκη. Μάλιστα, για την ως άνω δημόσια διαδικασία και τα όσα αφορούν την υπόθεση δεν γράφεται κανένα ψευδές στοιχείο. Η ελευθεροτυπία, η ελεύθερη δημοσιογραφία, η άσκηση κριτικής και ελέγχου των δημοσίων προσώπων και πραγμάτων προστατεύονται από το Ελληνικό Σύνταγμα και διεθνή νομοθετικά κείμενα και δεν περιστέλλονται. Η ελληνική Δικαιοσύνη βρίσκεται μπροστά σε μια προσπάθεια χτυπήματος όλων αυτών των δικαιωμάτων και του λειτουργήματος του δημοσιογράφου. 

[------>]

Το κράτος περιμένει κι άλλους Νίκους να ενηλικιωθούν για να τους θάψει.

 Του Αλέξη Κουτρουβέλη *

Για όσους ξέρουν, ο Νίκος Σαμπάνης, ο 18χρονος νεκρός που όλοι συζητάνε, γεννήθηκε στην περιοχή Σοφός στον Ασπρόπυργο. Θα μπορούσε να είναι μαθητής μου τα 5 χρόνια που κρατούσα το 12ο Δημοτικό Σχολείο Ασπροπύργου, που έκλεισε το καλοκαίρι του 2014, με σύμφωνη γνώμη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ΜΚΟ και σαφώς και την προσωπική μου γνώμη, γιατί παραβίαζε κάθε έννοια ισότητας πολιτών, καθώς είχε δημιουργηθεί για να γκετοποιεί αποκλειστικά Ρομά μαθητές.

Δεν είμαι σίγουρος αν τον θυμάμαι, επειδή στο σχολείο αυτό έκανα μια περίεργη για τον μέσο δάσκαλο δουλειά: προσπαθούσα πηγαίνοντας στις παράγκες του καταυλισμού απ' όπου προέρχονταν τα παιδιά να πείσω τους γονείς τους να τα στείλουν σχολείο, να μάθουν γράμματα και να ενταχθούν. Ετσι, συχνά μας έρχονταν διάφορα παιδάκια κάθε μέρα, χωρίς πλήρη χαρτιά, χωρίς πιστοποιητικά γέννησης, μόνο με μια ταυτότητα της μάνας τους, έλεγαν με λένε Τσαμπίκο Καραχάλιο ενώ στα χαρτιά ήταν γραμμένος ως Νίκος Σαμπάνης, και μετά από 10 μέρες μπορεί και να μην τα ξαναβλέπαμε ποτέ. Βλέπετε, το 95% των οικογενειών εκεί δεν έχουν συνάψει νομικά γάμο ούτε έχει γίνει αναγνώριση τέκνων.

Για όσους ξέρουν, η περιοχή αυτή, χωρίς υπερβολή, είναι ένα μέρος χειρότερο από κάθε στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων. Οι κάτοικοι μένουν μόνο σε παράγκες που αποτελούνται από 4 παλούκια, νάιλον θερμοκηπίου γύρω γύρω και πέτρες στη σκεπή για να μην την πάρει ο αέρας. Κάποτε μια θύελλα πήρε πολλές σκεπές στον αέρα, έριξε πολλά δοκάρια, τραυμάτισε παιδιά και άφησε άστεγους 500 κατοίκους - με όλα τους τα προσωπικά αντικείμενα μούσκεμα και μωρά να κρυώνουν. Ζήτησα από το κράτος ως διευθυντής του σχολείου να μεριμνήσει για την προσωρινή τους στέγαση, σαν πλημμυρόπληκτοι, όπως θα έκανε για οποιονδήποτε Ελληνα πολίτη, σε ένα δημοτικό στάδιο, κι όμως σε αντίθεση με κάθε περίπτωση Ελληνα πολίτη, δεν απάντησε κανείς.

Ο Δήμος Ασπροπύργου διαχρονικά αρνείται να τους θεωρήσει δημότες του, παρότι οι ίδιοι κι οι ίδιοι Ρομά μένουν εκεί πάνω από 30 χρόνια. Ακόμα και αν γίνει ποτέ πρόγραμμα στέγασης των άστεγων Ρομά, αυτοί θα εξαιρεθούν. Για τον ίδιο λόγο οι γονείς του δεν μπορούν να θάψουν τον νεκρό Νίκο Σαμπάνη στον δήμο όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, ένας Ρομά στον Ασπρόπυργο δεν χωρά ούτε νεκρός, σαν άλλος Πολυνείκης στην αρχαία τραγωδία.

Για όσους ξέρουν, τα παιδιά εκεί, όπως και οι γονείς τους, είναι εντελώς αναλφάβητα. Δεν υπάρχει ούτε ένας που να έχει δίπλωμα αυτοκινήτου και πολλοί είναι τόσο φτωχοί που δεν έχουν καν το απαραίτητο αγροτικό για να ασκούν το μοναδικό νόμιμο επάγγελμα που μπορούν, αυτό του συλλέκτη ανακυκλώσιμων ειδών. Γνώρισα ανθρώπους που νοίκιαζαν -έναντι 15 ευρώ τη μέρα- αγροτικό από τον γείτονα, μάζευαν παλιοσίδερα αξίας 20 ευρώ, επέστρεφαν τα 15 και ζούσαν την οικογένειά τους με 5 ευρώ τη μέρα.

Τα παιδιά από τον Σοφό ζούνε σε μια άλλη πραγματικότητα, με εμένα να τους διδάσκω -θυμάμαι τέτοιες μέρες για την 28η- ενώ αυτά δεν ξέρουν καν τι είναι σπίτι. Δεν ξέρουν τι είναι μπάνιο, τρεχούμενο νερό, θερμοσίφωνας, ούτε καν ψυγείο. Κανόνισα να έρθουν στο σχολείο ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο ντουσιέρες και πλυντήρια, για να έρχονται μητέρες να πλένουν τα παιδιά τους, και δεν ήξεραν ούτε πώς να χρησιμοποιήσουν το ζεστό και το κρύο νερό. Μας ρωτούσανε: «Εσείς οι μπαλαμοί έχετε σπίτι σας πισίνα και υπηρέτριες;» επειδή η μόνη τους εικόνα για τον μέσο Ελληνα προερχόταν από σαπουνόπερες. Κανείς δεν είχε δίπλωμα οδήγησης και κανείς δεν ήταν σε θέση να βγάλει.

Για όσους ξέρουν, οι άνθρωποι μιλούσαν μόνο ρομανί και μόνο οι άντρες που έβγαιναν για επαγγελματικούς λόγους απ' τον καταυλισμό ήξεραν και λίγα ελληνικά. Προσπαθούσα να πείσω τα παιδιά, τα έφηβα ειδικά, για τις επαγγελματικές τους επιλογές. Τους μάθαινα γράμματα μέσα από το βιβλίο των σχολών οδήγησης, έτσι για να εξοικειώνονται με την ορολογία «επιβράδυνση οχήματος» που θα τους περιμένει μετά στις εξετάσεις για την απόκτηση του πολυπόθητου διπλώματος. Ελεγα στα παιδιά να ασχοληθούν με τεχνικά επαγγέλματα παρά με παλιοσίδερα και αυτά μου απαντάγανε «δεν μας προσλαμβάνει κανείς, μας βλέπουν Ρομά και δεν μας θέλουν ούτε ως χτίστες».

Ενας ολόκληρος κόσμος ο οποίος θέλει να ζήσει, όμως δεν έχει καμία αποδοχή λόγω μη ένταξης. Συχνά ονειρεύονταν να γίνουν μανάβηδες με αγροτικό κι όχι ρακοσυλλέκτες σαν τον πατέρα τους και για να γίνει αυτό θα έπρεπε με μαγικό τρόπο να αποκτήσουν όχημα, δίπλωμα και ασφάλιση εμπόρου λαϊκών αγορών. Ο μαγικός τρόπος αυτός όμως ήταν συχνά η κλοπή και με εξίσου μαγικό τρόπο οδηγούνταν στη φυλακή. Η φυλακή ήταν η μόνη περίπτωση που είδαν πράγματα πέρα απ' το σχολείο, «είχε φακές νόστιμες» μου έλεγαν και γενικά μιλούσαν για τη φυλακή όπως εσείς μπορεί να μιλάτε για την κατασκήνωση που πηγαίνατε μικροί. Ηταν το μόνο μέρος όπου βρήκαν ζεστό νερό, ηλεκτρικό ρεύμα και γιατρό.

Το πλέον συχνό ήταν το εξής: παντρεύονταν στα 14 και μόλις γεννούσε η γυναίκα τους είχαν οικονομικές ανάγκες. Εκλεβαν, πήγαιναν φυλακή μεταξύ 16-19 και επέστρεφαν ως ενήλικοι άντρες πια, με τα παιδιά τους ήδη νήπια. Πολλοί το έβλεπαν αυτό ως ένα πέρασμα στην ενηλικίωση, σαν μια στρατιωτική θητεία, που άλλωστε δεν πήγαιναν. Γι' αυτό έχουν βγει και οι Ρομά της περιοχής και φωνάζουν, επειδή η διαδρομή κλοπή-φυλακή-ενηλικίωση είναι τόσο γνώριμη σε αυτούς, δεν περιλαμβάνει όμως θάνατο. Συνήθως.

Για όσους ξέρουν και όσους θέλουν να μάθουν, αυτός ήταν ο κόσμος όπου μεγάλωσε ο 18χρονος νεκρός Νίκος Σαμπάνης, επώνυμο το οποίο είχαν δεκάδες μαθητές μου από τον Σοφό Ασπροπύργου, όπως και παρόμοιες ζωές. Δεν ξέρω αν τον γνώρισα ποτέ, γνώρισα όμως πολλούς Νίκους. Δεν είμαι περήφανος για τις πράξεις όσων κλέβουν, όπως και κανείς σώφρων πολίτης, αλλά και αυτός έκανε -όπως όλα τα έφηβα παιδιά- ό,τι έβλεπε. Είχε παιδιά κι η γυναίκα του -που με τη σειρά της δεν είχε μάθει να δουλεύει ούτε και θα την προσλάμβανε κανείς ποτέ- του έλεγε πως πεινάνε. Δεν πρόλαβε όμως να τον δικάσει κανένα δικαστήριο τον Νίκο, τον δίκασαν αυτοβούλως 7 αστυνομικοί, τον δίκασαν αυτοβούλως 38 σφαίρες. Εζησε, γνώρισε και αυτός όση ζωή πρόλαβε στα 18 του χρόνια και πέθανε.

Λυπάμαι για τη ζωή που έμαθε ο Νίκος όσο ζούσε, τη λίγη και εξαιρετικά δύσκολη ζωή που πρόλαβε να γνωρίσει και με βάση τις προσλαμβάνουσες αυτές έκανε τις επιλογές του. Λυπάμαι για άπειρους άλλους Νίκους που υπάρχουν σε αυτούς τους καταυλισμούς και θα βρεθούν υπόδικοι ή και νεκροί μέσα σε ένα σύστημα που δεν θα τους εντάξει ποτέ, ένα πρόβλημα που μόνο στην Ελλάδα υπάρχει.

Σε άλλες χώρες το 97% των Ρομά μένει σε σπίτια και εργάζεται. Στην Ουγγαρία, όπου έζησα μερικά χρόνια, 1 στους 7 κατοίκους είναι Ρομά και όλοι εργάζονται σε τεχνικά συνήθως επαγγέλματα, αλλά εκεί το κράτος τούς έδωσε από παλιά σπίτι, δουλειά και τους ανάγκασε να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Εδώ το κράτος, όμως, προτιμά τις σφαίρες από την ενσωμάτωση, εδώ το κράτος προτιμά να περιμένει κι άλλους Νίκους να ενηλικιωθούν για να τους θάψει.

*Εκπαιδευτικός

[----->]