Φύκια για μεταξωτές κορδέλες πουλάει η κυβέρνηση

ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ: Βυθίζουν την οικονομία, γενικεύουν τη φτώχεια

Φύκια για μεταξωτές κορδέλες πουλάει η κυβέρνηση προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τη δραματική επιδείνωση όλων των δεικτών της οικονομίας που σηματοδοτούν τη χειροτέρευση των όρων ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων. Μάλιστα, των πιο φτωχών, με αποτέλεσμα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ να αναλαμβάνουν την ευθύνη για την κατρακύλα του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού… 

Έτσι, με μια μέρα διαφορά ο μεν αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να μην εφαρμοστούν ορισμένα από τα μέτρα λιτότητας που απορρέουν από το ταπεινωτικό Μνημόνιο Τσίπρα και θα ψηφιστούν στη Βουλή (τότε γιατί τα ψηφίζουν;), ενώ ο υπουργός Επικρατείας Ν. Παππάς υποσχόταν «έκρηξη επενδύσεων» με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, σε μια μάταιη προσπάθεια να πείσει ότι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης έχει κάτι θετικό να κομίσει στους εργαζόμενους, πέρα από νέους φόρους και αύξηση της φτώχειας.

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Στον αντίποδα των κυβερνητικών μεγαλοστομιών και προσπαθειών καλλωπισμού υπάρχει ήδη μια δραματική κατάσταση στην οικονομία, που θα επιδεινωθεί περαιτέρω από τα μέτρα που θα φέρει το κλείσιμο της αξιολόγησης, όπως πιστοποιείται από τα εξής πολύ συγκεκριμένα δεδομένα:

Πρώτο, την έκρηξη στα λουκέτα. Σύμφωνα με στοιχεία του Γενικού Εμπορικού Μητρώου, που παρουσίασε η Καθημερινή της Κυριακής στις 27 Μαρτίου, οι διαγραφές επιχειρήσεων από 1/1 έως 22/3 χτύπησαν …κόκκινο, φτάνοντας τις 9.812, όταν τα προηγούμενα χρόνια ο αριθμός τους ήταν πολύ μικρότερος, μεταξύ 7.000 και 8.000. Το 2016 μάλιστα για πρώτη φορά οι διαγραφές υπερέβησαν τις εγγραφές με αποτέλεσμα το ισοζύγιο σε πανελλαδικό επίπεδο να είναι πλέον αρνητικό! Σίγουρο μάλιστα θεωρείται πως τα πραγματικά λουκέτα είναι περισσότερα από τα καταγεγραμμένα.

 Η συρρίκνωση του αριθμού των επιχειρήσεων (ζητούμενο των Μνημονίων) επήλθε ως αποτέλεσμα της αυξημένης φορολογίας και της μειωμένης ζήτησης. Αυτό που μένει τώρα να δούμε είναι τις αριστερές ερμηνείες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζουν τα λουκέτα στις επιχειρήσεις ως ένα ακόμη πλήγμα στο κεφάλαιο, μετά την επιλεκτικότατη ομολογουμένως αποκάλυψη της διαπλοκής, στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή…

Στάση πληρωμών στο εσωτερικό

Δεύτερο, την αύξηση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων της κυβέρνησης. ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ συνέχισαν την πολιτική δημιουργίας συνθηκών ασφυξίας στην αγορά προκειμένου να εμφανίσουν δημοσιονομικό πλεόνασμα, όπως έκαναν για το πρώτο δίμηνο του 2016, ανακοινώνοντας πρωτογενές αποτέλεσμα ύψους 3,038 δισ. ευρώ. Καμάρωναν μάλιστα πως ήταν τριπλάσιο του αρχικού στόχου. Ο άθλος της κυβέρνησης ωστόσο ήταν καραμπινάτη απάτη με τελικό αποδέκτη την Τρόικα, καθώς δε στηρίχθηκε μόνο σε περικοπές δαπανών ύψους 960 εκ. ευρώ που θα ζήλευαν ακόμη κι οι Ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού, αλλά και στη συνεχιζόμενη στάση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου, όπως εκφράζεται στις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2015 έφτασαν τα 4,647 δισ. ευρώ κι ήταν αυξημένες τόσο έναντι του 2014 (3,076 δισ.) όσο και έναντι του 2013 (4,251 δισ. ευρώ)! 

Κι όσο για την εξαγγελία του Γ. Χουλιαράκη κατά την ομιλία του στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής ότι εντός του 2016 θα εξοφληθούν όλες οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου να θυμίσουμε ότι τα ίδια λέγονται κάθε χρόνο. Ακόμη κι οι ΣΥΡΙΖΑίοι μετά την μεγάλη προδοσία του 2015 υπόσχονταν ότι με τα χρήματα που θα εισρεύσουν θα πληρωθούν τα ληξιπρόθεσμα… Όσο πληρώθηκαν πέρυσι θα πληρωθούν και φέτος…

Τρίτο, τη μείωση στις καταθέσεις. Ως αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης λιτότητας το καθαρό αποτέλεσμα των δοσοληψιών στα τραπεζικά γκισέ όχι μόνο όλο το 2015, αλλά και τους δύο πρώτους μήνες του 2016 είναι εκροή καταθέσεων. Συγκεκριμένα και με βάση στοιχεία της Τράπεζας Ελλάδας το Φεβρουάριο οι εκροές ανήλθαν σε 542 εκ. ευρώ, τον Ιανουάριο σε 1,149 δισ. ευρώ και ολόκληρο το 2015 σε 36,908 δισ. Εκροές σημειώθηκαν και το 2014, ύψους 2,966 δισ. ευρώ, ενώ το 2013 παρατηρήθηκαν εισροές ύψους 1,8 δισ. ευρώ για πρώτη φορά μετά το 2009. 

Η συρρίκνωση των καταθέσεων πολύ περισσότερο από την έλλειψη εμπιστοσύνης στην αξιοπιστία των τραπεζών δείχνει την αδυναμία των πολιτών να ανταπεξέλθουν στις αυξημένες υποχρεώσεις τους με το μισθό τους και την καταφυγή στα υπόλοιπα των καταθέσεων, πριν αναγκαστούν να κόψουν βασικά είδη ανάγκης ή να αφήσουν απλήρωτους λογαριασμούς στην εφορία.

Τέταρτο, τη συρρίκνωση της τραπεζικής χρηματοδότησης. Προς διάψευση των ολότελα παραπλανητικών διαφημίσεων των τραπεζών που μετά την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση υπόσχονται ότι τώρα θα ανοίξουν τα χρηματοκιβώτια τους να χρηματοδοτήσουν την οικονομία, τα στοιχεία της κεντρικής τράπεζας δείχνουν μείωση της τραπεζικής χρηματοδότησης του εγχώριου ιδιωτικού τομέα. Συγκεκριμένα, το υπόλοιπο της χρηματοδότησης τόσο τον Ιανουάριο του 2016, όσο και τον Δεκέμβριο και το Νοέμβριο του 2015, εμφανίζεται μειωμένο σε ετήσια βάση (σε σχέση δηλαδή με ένα χρόνο πριν) κατά τουλάχιστον 2%. Τον Ιανουάριο του 2016 το υπόλοιπο ήταν 203,540 δισ. ευρώ, μειωμένο κατά 512 εκ. ευρώ σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2015. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι στην ευρωζώνη, με βάση στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πιθανότατα λόγω των μέτρων ποσοτικής χαλάρωσης, οι χορηγήσεις δανείων εμφανίζονται αυξημένες… Που είναι το κοινό νόμισμα;

Πέμπτο, την πτώση των λιανικών πωλήσεων. Ως αποτέλεσμα των μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις, οι λιανικές πωλήσεις (εκτός καυσίμων) μειώθηκαν το 2015 κατά 0,8%, όταν  το 2014 μειώθηκαν πάλι κατά 0,9%. 

Συμπεριλαμβανομένων και των καυσίμων, ο κύκλος εργασιών του λιανεμπορίου το 2015 μειώθηκε κατά 2,8%, έναντι μείωσης 1,1% το 2014. Κατά γενική ομολογία μάλιστα η πτώση το 2015 θα ήταν πολύ μεγαλύτερη αν δε δρούσε εξισορροπητικά η αύξηση της τουριστικής ζήτησης. ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ έτσι μπορούν να καυχώνται ότι έβαλαν κι αυτοί το δικό τους λιθαράκι στη σωρευτική μείωση των λιανικών πωλήσεων κατά 26,5% (εξαιρουμένων των καυσίμων) μεταξύ 2010 και 2015.

Έλλειψη νέων επενδύσεων

Έκτο, την παρατεταμένη αποεπένδυση. Ολόκληρο το 2015 σημειώθηκε υποχώρηση των επενδύσεων πάγιου κεφαλαίου κατά 2,8%, σε ετήσια βάση, με αποτέλεσμα ως ποσοστό του ΑΕΠ οι επενδύσεις το 2015 να αντιπροσωπεύουν το 11,6% όταν το 2007 αντιπροσώπευαν ένα υπερδιπλάσιο μερίδιο της τάξης του 24,5% του ΑΕΠ. Αποτέλεσμα της έλλειψης επενδύσεων, που προκαλούνται κατά σημαντικό μέρος και από την απροθυμία των τραπεζών να αυξήσουν τις χρηματοδοτήσεις τους, είναι να συρρικνώνεται και να απαρχαιώνεται το κεφαλαιουχικό απόθεμα της χώρας. Την περίοδο 2010-2014 οι αποσβέσεις ξεπέρασαν την επενδυτική δαπάνη σωρευτικά κατά 42,3 δισ. ευρώ.

 Σοβαρό μερίδιο της αποεπένδυσης οφείλεται στην απότομη πτώση των επενδύσεων σε νέες κατοικίες. Πρόκειται για επενδύσεις που μπορεί να μη φημίζονταν για την προστιθέμενη αξία που δημιουργούσαν ή το πολλαπλασιαστικό τους αποτέλεσμα στην οικονομία, ωστόσο ωθούσαν προς τα πάνω το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού, ενώ αύξαναν και την απασχόληση. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι αυτού του είδους οι επενδύσεις αποτελούν πλέον μόλις το 0,8% του ΑΕΠ, όταν το 2008 αποτελούσαν το 7,6%. Συνολικά το 2015 ο όγκος των οικοδομικών αδειών μειώθηκε κατά 0,2% έναντι μείωσης κατά 5,8% το 2014 και 25,6% το 2013. 

Σύμφωνα δε με τους εθνικούς λογαριασμούς της ΕΛΣΤΑΤ το προϊόν του κατασκευαστικού τομέα σε σταθερές τιμές μειώθηκε κατά 12% το 2015, έναντι μείωσης κατά 4,3% το 2014! Η πτώση μάλιστα στις επενδύσεις σε κατοικίες δεν ήταν αποτέλεσμα ενός πιο ορθολογικού επιμερισμού των επενδυτικών πόρων, που θα πρόκρινε για παράδειγμα τη διοχέτευσή τους σε άλλους κλάδους, αλλά ήταν αποτέλεσμα της αυξημένης φορολογίας που επιβλήθηκε το 2011 επί Παπανδρέου και παγιώθηκε το 2015 επί ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Το 2015 σε καθοδική φάση εισήλθε και η ζήτηση ιδιωτικών ακινήτων από το εξωτερικό.

 Ούτε για ένα κομμάτι ψωμί δεν καταδέχονται να μας αγοράσουν, παρά την πιάτσα που κάνουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι! Έτσι, η εισροή κεφαλαίων από το εξωτερικό για αγορά ακινήτων υποχώρησε στα 185,8 εκ. ευρώ έναντι 250 εκ. ευρώ το 2014.

Έβδομο, την επιδείνωση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών που, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας, τον Ιανουάριο του 2016 διαμορφώθηκε σε 742 εκ. ευρώ έναντι 281 εκ. τον Ιανουάριο του 2015. Στην αύξηση του ελλείμματος συνέβαλε σημαντικά η μείωση των εξαγωγών αγαθών εκτός καυσίμων τον Ιανουάριο του 2016 κατά 6,6% σε ετήσια βάση, έναντι αύξησης κατά 7,9% τον Ιανουάριο του 2015.

 Η παράταση της απόσυρσης των ΙΧ που ανακοινώθηκε από το υπουργείο Οικονομικών, προς εξυπηρέτηση της γερμανικής και γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας που θα αποδειχθούν οι μεγάλοι κερδισμένοι, θα επιδεινώσει περαιτέρω το εμπορικό ισοζύγιο καθώς θα αυξηθούν οι εισαγωγές αυτοκινήτων.

Πανευρωπαϊκό ρεκόρ ανεργίας

Όγδοο, και σημαντικότερο όλων των παραπάνω, είναι η ραγδαία επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων. Παρότι και το 2015 συνεχίστηκε η αποκλιμάκωση της ανεργίας που ξεκίνησε το 2014 (κατά 5,6% κατ’ έτος) για να φτάσει από το 27,9% τον Ιούλιο του 2013 που ήταν  μεταπολεμικό ρεκόρ, στο 24,5% τον Οκτώβριο του 2015 (χωρίς να χάνεται παρόλα αυτά το πανευρωπαϊκό χρυσό) δεν δικαιολογείται καμιά αισιοδοξία για το μέλλον της απασχόλησης. 

«Εάν κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι ο ρυθμός αποκλιμάκωσης του ποσοστού ανεργίας παραμείνει σταθερός, τότε θα χρειαστούν 20 χρόνια, δηλαδή ως το 2036, ώστε η ανεργία να επιστρέψει στο ποσοστό 7,3% του Μαΐου του 2008, πριν δηλαδή αρχίσει η οικονομική κρίση», παρατηρεί το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ στην ετήσια έκθεσή του. Επίσης, ξεχωρίζει μια πολύ ανησυχητική παγίωση του αριθμού των μακροχρόνια ανέργων. Το τρίτο τρίμηνο του 2015 το 73,7% του συνόλου των ανέργων ή 855.000 περίπου άνεργοι βρίσκονταν εκτός εργασίας για παραπάνω από 1 χρόνο. 

Άλλα στοιχεία που δείχνουν ότι η εργαζόμενη Ελλάδα περνάει χειρότερα στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ απ’ ότι στην Ελλάδα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι: η αύξηση του αριθμού των ατόμων που συντηρούνται από άλλους από το 2010 ως το 2015 κατά 16% (από 2,248 εκ. σε 2,616), η επέκταση της μερικής απασχόλησης από 5,5% το τρίτο τρίμηνο του 2008 σε 9,1% το τρίτο τρίμηνο του 2015, κ.α.

Αποτέλεσμα της επιδείνωσης του οικονομικού κλίματος, σε αντίθεση με το ανέμελο δήθεν, χαζοχαρούμενο στην πραγματικότητα ύφος των οικονομικών υπουργών, δηλαδή Σταθάκη και Τσακαλώτου (λόγω της άνεσης που προσφέρει η κοινωνική τους θέση), είναι το ζοφερό μέλλον που διακρίνουν οι πολίτες σε διάφορες έρευνες. Για παράδειγμα ο Δείκτης Οικονομικού Κλίματος (ESI) για την Ελλάδα που καταρτίζει το ΙΟΒΕ, το Φεβρουάριο του 2015 επιδεινώθηκε. Ενδεικτικά, το ποσοστό των νοικοκυριών που δήλωνε ότι «μόλις τα βγάζει πέρα» το Φεβρουάριο του 2016 ήταν 69%, όταν τον Δεκέμβριο του 2015 ήταν 57%. 

Επίσης, χειροτέρευση για το επόμενο 12μηνο προέβλεπαν πολλοί περισσότεροι το Φεβρουάριο του 2016 σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2016, ενώ και τότε επιδείνωση προέβλεπαν περισσότεροι σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2015. Επίσης, σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Κέντρο Προστασίας Καταναλωτών και εταιρεία ερευνών με θέμα τις επιπτώσεις της κρίσης στους καταναλωτές προέκυψε ότι το 88% των ερωτηθέντων μείωσε κι άλλο την κατανάλωσή του τον προηγούμενο χρόνο, όταν το 2015 σε αντίστοιχη ερώτηση την ίδια απάντηση είχε δώσει το 85,1%. Μάλιστα, αν κρίνουμε από το εύρημα ότι το υψηλότερο ποσοστό περικοπών αφορούσε αγορές ένδυσης και υπόδησης (κι όχι είδη πολυτελείας ή διακοπές) μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι επρόκειτο για οδυνηρές περικοπές στα βασικά είδη. Εκείνες οι περικοπές που αποφασίζονται και υλοποιούνται με πόνο ψυχής και τα βλέφαρα κατεβασμένα…

Τα νέα μέτρα που συμφώνησε η κυβέρνηση με τους πιστωτές ύψους 5,5 δισ. ευρώ θα βάλουν το μαχαίρι της φτώχειας ακόμη πιο βαθιά στο σώμα του λαού…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Unfollow τεύχος Απριλίου 2016

[--->]

Ρε μπας κι ο Κούλης ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ;

Τον ακούω κάθε μέρα να σκούζει ότι ο Τσίπρας κορόιδεψε τον λαό κι ότι κάνει όσα κατηγορούσε από την αντιπολίτευση. Σκούζει ο Κούλης ότι ο Τσίπρας έγινε μνημονιακός, σκούζει ότι πουλάει λιμάνια και αεροδρόμια, σκούζει για την COSCO, σκούζει για τον αγωγό ΤΑΡ, σκούζει ότι τα έκανε πλακάκια με τους δανειστές, σκούζει ότι δημιούργησε το υπερ-ΤΑΙΠΕΔ… Μα γιατί σκούζει;

Αυτή δεν είναι η πολιτική του Κούλη; Την εφαρμόζει πιστά ο Τσίπρας· πού είναι το πρόβλημα του Κούλη; Ακούς κάποιον που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ επειδή πίστεψε τον προ εξουσίας Τσίπρα και νιώθει εξαπατημένος, ακούς και τον Κούλη και δυσκολεύεσαι να βρεις τη διαφορά.

Κι έρχεται ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Άδωνις Γεωργιάδης, να κάνει ακόμη πιο τρελά τα ήδη τρελαμένα. Με άρθρο του στην «Καθημερινή της Κυριακής»  ο αντιπρόεδρος διαμαρτύρεται (!!!) επειδή η ΝΔ δε μπόρεσε να κάνει αυτά που κάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή δεν της το επέτρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ από την αντιπολίτευση. Κι άντε τώρα ο κοινός νους να αντιληφθεί ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα του Κούλη, του Αδώνεως και των παρατρεχάμενών τους όπως τουτουνού 

Μα γιατί δεν χαίρονται που η πολιτική τους δικαιώνεται; Γιατί δεν πανηγυρίζουν που το σχέδιό τους για τη σωτηρία της χώρας επιτέλους υλοποιείται; Γιατί δεν σηκώνουν τον Τσίπρα στους ώμους που νομιμοποίησε κάθε μνημονιακή αυθαιρεσία τους; Μα είναι απλό: Επειδή καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν πλέον λόγο ύπαρξης.

Ο Τσίπρας ασκεί την πολιτική της ΝΔ πολύ καλύτερα απ’ ότι θα την ασκούσε η ΝΔ. Σε ποιο εκλογικό κοινό πλέον να απευθυνθούν; Οι φιλελεύθεροι μνημονιακοί βλέπουν όλες τους τις μανίες να πραγματοποιούνται. Ο Άδωνις Γεωργιάδης με άρθρο του ομολογεί ότι η ΝΔ ως κυβέρνηση ήταν ανίκανη να εφαρμόσει όσα ήθελε και επίσης είναι ανίκανη ως αντιπολίτευση να εμποδίσει τον Τσίπρα να εφαρμόσει την … κοινή τους πολιτική.

Ποιος άραγε είναι σήμερα ο χώρος που μπορεί να κινηθεί η ΝΔ; Να εμφανιστεί αίφνης ως αντιμνημονιακή; Γελοίο. Να εμφανιστεί μνημονιακότερη του ΣΥΡΙΖΑ;  Αδύνατον. Ο Κούλης των μειωμένων ικανοτήτων και της μικρής ημερομηνίας λήξης του στην ηγεσία, αυτοεγκλωβίζεται σε ψευτομάγκικα αιτήματα περί εκλογών δίχως πραγματικά να τις θέλει. Να γίνουν εκλογές, για ποιο λόγο; Ποια είναι η αντιπρόταση της ΝΔ στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν υπάρχει!

Ακόμη και η υποσχεσούλα της ΝΔ ότι δεν θα έβαζε τόσους φόρους αν ήταν κυβέρνηση (προσέξτε: δεν υπόσχεται ότι αν γίνει κυβέρνηση θα μειώσει τους φόρους που επέβαλε η σημερινή κυβέρνηση), αλλά θα μείωνε μισθούς και συντάξεις, ουσιαστικά δεν έχει καμία διαφορά από το αποτέλεσμα των επιλογών τής σημερινής κυβέρνησης. Η κυβέρνηση Τσίπρα κάνει αυτό που υπόσχεται ο ατυχής Κούλης. Μειώνει μέσω της αύξησης άμεσων και έμμεσων φόρων την πραγματική – αγοραστική αξία μισθών και συντάξεων και απλώς διατηρεί την ονομαστική αξία των μισθών και των συντάξεων. Ελάχιστη σημασία έχει ο τρόπος μείωσης του εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων. Το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο. Για παράδειγμα, ποια θα ήταν η διαφορά αν π.χ. ο Κούλης μείωνε μισθούς και συντάξεις κατά 200 ευρώ από το να μειώνει ο Τσίπρας σε 800 ευρώ την αγοραστική αξία των 1.000 ευρώ;

Αν ο Κούλης ήθελε πραγματικά να δείξει ότι η πολιτική του διαφέρει σε κάτι ουσιώδες από την πολιτική Τσίπρα, τότε απλά θα μπορούσε να κάνει σημαία του το γεγονός ότι επί Αλεξιάδη οι φοροελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν διαλυθεί, ότι οι λίστες Λαγκάρντ κ.λπ.  ακόμη … ελέγχονται, ότι η μεγάλη φοροδιαφυγή γιγαντώνεται με την κάθε μέρα που περνάει, ότι η φοροασυλία των εφοπλιστών παραμένει, ότι οι φτωχοί φτωχαίνουν ακόμη περισσότερο. Όμως πώς να τα πει αυτά ο Κούλης που ακόμη συνηγορεί στο Σαμαρικό δόγμα περί 10 Παπασταύρων; Πώς να το πει ο άνθρωπος που είναι εκπρόσωπος των μεγαλοεπιχειρηματικών λόμπυ; Πώς να το πει ο άνθρωπος που μιλά για υγιή επιχειρηματικότητα και υμνεί τον ιδιωτικό τομέα την ώρα που κινδυνεύει με λουκέτο το λατρεμένο του MEGA μόλις διεκόπη η ροή θαλασσοδανείων κι ενώ οι ιδιοκτήτες του συνεχίζουν να είναι ζάμπλουτοι, κάτι που από μόνο του φανερώνει ότι τίποτα έως ελάχιστα επένδυαν οι … επενδυτές στην επιχείρησή τους;

Τι να μας πει κι ο Κούλης; Το φθηνότερο αναλώσιμο στην απόφαση του Συστήματος να κυριαρχήσει ο Τσίπρας, ήταν ο έρμος. Διότι ο Τσίπρας έχει ένα μοναδικό χάρισμα. Μπορεί να μιλά στο πλήθος,  ανάμεσά τους να υπάρχει μια τεράστια τρύπα κι ο Τσίπρας να επιμένει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πλέον τρύπες διότι τις έκλεισε όλες η κυβέρνησή του. Ακόμη κι όταν το πλήθος τον πιστέψει, κάνει ένα βήμα μπροστά και πέσει μέσα στην τρύπα, ο Τσίπρας θα συνεχίσει να λέει με φωνή αγωνιστή «Είδατε ότι δεν υπάρχουν τρύπες, σύντροφοι;».

Όχι, φυσικά και δεν εννοώ ότι ο Τσίπρας είναι ψεύτης και ο Κούλης έντιμος. Και οι δύο είναι πολιτικοί απατεώνες και υπηρέτες του ίδιου αφέντη. Μόνο που ο Τσίπρας έστησε καλύτερα το παιχνίδι του. Δέρνουν τα ΜΑΤ  τους διαδηλωτές με εντολή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, διαμαρτύρεται για τη βία των ΜΑΤ το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ. Ξεπουλάει τα πάντα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, καταγγέλλει το ξεπούλημα το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ. Εξαθλιώνει εργαζόμενους και συνταξιούχους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχει στις κινητοποιήσεις κατά της εξαθλίωσης το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ.

Μόνο σε εκλογές δεν έχει βρεθεί το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είναι πιθανότατο όμως να το δούμε στις επόμενες εκλογές. Να ψηφίσει ο κόσμος ΣΥΡΙΖΑ για να «αλλάξουν τα πράγματα» και να ξαναγίνει πρωθυπουργός ο Τσίπρας ως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει η ελπίδα απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Και πιστέψτε με, πολλοί συριζαίοι το πιστεύουν αυτό, όχι επειδή είναι χαζοί, αλλά επειδή μέθυσαν από το νέκταρ της Εξουσίας και δε χορταίνουν από την αμβροσία της οπαδικής νίκης. Κι άλλοι πολλοί αρχίζουν να το πιστεύουν αυτό καθώς το παραμύθιασμα του μονόδρομου των μνημονίων και της λιτότητας άρχισε να κυλάει και στην αριστερή φλέβα σε αντιστάθμισμα της καταθλιπτικής απογοήτευσης.

Εν κατακλείδι, μέσα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υλοποιούνται όλες οι νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες του Κούλη. Ίσως ήταν ο μόνος τρόπος να δει ο Κούλης τη δικαίωση της ιδεολογίας του. Γι’ αυτό, ακόμη κι αν δεν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές, θα ψηφίσει σίγουρα στις επόμενες.

[--->]

Συνοπτική (ξαναμανά) περιγραφή των αδιεξόδων της σημερινής πολιτικής

 

[...]  Όλοι ή σχεδόν όλοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η μεγέθυνση του ΑΕΠ, σε μια χώρα που μέσα σε έξι χρόνια έχει απολέσει πάνω από το 25,0% του εισοδήματός της δεν μπορεί να γίνει με νέα δημοσιονομικά μέτρα.

 Όλοι επίσης θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι δημοσιονομικές μας δυσκολίες είναι συνέπειες της δραματικής μείωσης του ΑΕΠ.

 Όλοι θα πρέπει να γνωρίζουν  ότι η μεγέθυνση του ΑΕΠ , είναι η προϋπόθεση για να αρχίζει να εμφανίζεται η εμπιστοσύνη για την οποία όλοι ομιλούν. Και όχι το αντίθετο.   Συνεπώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα στη σωστή του διάσταση.

 Ποιος επενδυτής θα επιχειρήσει σε μια χώρα  συνεχούς μείωσης της  ζήτησης; Σε ποιόν θα πωλήσει; Ποιος θα αγοράσει; 

Οι ιδιωτικοποιήσεις , σε μερικούς περιορισμένους  κλάδους  της οικονομίας , δεν μπορούν να συμπαρασύρουν τις επενδύσεις σε όλη την οικονομία. Μόνο αν οι ιδιωτικοποιήσεις αφορούν στο σύνολο της οικονομίας , σε όλους της τομείς , στις υποδομές και σε ότι άλλο υπάρχει θα μπορούσαν (με όλα τα προβλήματα που επιφέρουν) δώσουν ώθηση στην οικονομία (όπως στην Τουρκία του Ερντογάν) για μια περίοδο.

Όμως στην Ελλάδα οι ιδιωτικοποιήσεις   στους βασικούς παραγωγικούς τομείς έχουν γίνει την περίοδο (1992-2008). Οι σύγχρονες ιδιωτικοποιήσεις  είναι υπολείμματα και κυρίως αποσκοπούν στην ικανοποίηση των ιδεολογικών απόψεων  των δανειστών και στο να πείσουν τους λαούς τους ότι μέσω του τρόπου αυτού θα υπάρξουν πόροι για την αποπληρωμή των δανείων τους.

 [--->] 

Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που-για τους δικούς τους λόγους-σήμερα, κάνουν πως τα ξεχνούν

Σιμούν

του Θανάση Παπακωνσταντίνου

Ψέλνει στη Σιμωνόπετρα κι ακούγεται στον Άδη
μα οι τρομαγμένοι κάνουνε πως τάχα δεν ακούν.
Κλέβει το χνούδι απ'τα παιδιά, τα μονοπάτια σβήνει,
βαφτίζεται στην έρημο και γίνεται Σιμούν.

Στέλνει καράβια στο γκρεμό,
τον ίσκιο ξεθωριάζει,
κάνει κι εμένα φρύγανο,
μα εμένα δε με νοιάζει.

Με το 'να χέρι στη χαρά και τ' άλλο στην ομίχλη,
δεμένο με γλεντήσανε τα λαίμαργα πουλιά.
Γυρεύω την πανσέληνο να πέσει στο πηγάδι,
να κοιταχτώ, να θυμηθώ πως ήμουνα παλιά.

Να θυμηθώ, να ξεχαστώ
να γίνω ερυθρελάτη
οι ρίζες μου στον ουρανό,
τα φύλλα στο κρεβάτι.

Να βρω κι εσάς αδέρφια μου, που 'χετε ξεθυμάνει,
το φόβο και την ομορφιά να βάλουμε μαζί.
Να πλύνουμε με το κρασί τα νυσταγμένα μάτια
κι ύστερα να σαλπάρουμε στη θάλασσα πεζοί.

Και τα παρτάλια οι σκέψεις μας,
πειρατική σημαία.
Όλα στραβά γινήκανε
και όλα είν' ωραία.