Οι φασίστες του Frente Atletico δολοφονούν φίλαθλο από τη Γαλικία

Το όνομά του ήταν Francisco José Romero Taboada, γνωστός ως Jimmy, ο 43 χρονών φίλαθλος  της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια  που σκοτώθηκε σήμερα το πρωί στη Μαδρίτη από τους φασίστες της  Frente Atletico ,  οργάνωση της άκρας δεξιάς των φανατικών  της Ατλέτικο Μαδρίτης.

Οι δύο ποδοσφαιρικές ομάδες θα έπαιζαν στις 12 στο Vicente Calderon και στην πόλη έφτασαν  πολλοί οπαδοί της  Deportivo από τη Γαλικία. Παρά το θάνατο του θύματος στο νοσοκομείο San Carlos, από καρδιακή προσβολή, οι αθλητικές αρχές αποφάσισαν ότι το παιχνίδι έπρεπε να γίνει κάτι που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών.
Γύρω  στις 8:40  το πρωί μια μεγάλη ομάδα μελών του Frente Atletico  περίμενε να φτάσουν τα πούλμαν των οπαδών της Γαλικίας, και ειδικά αυτά των αντιφασιστών Riazor Blues , κοντά στο γήπεδο και τότε  η επίθεση  μεταβλήθηκε σε  πραγματική μάχη στην οποία συμμετείχαν εκατοντάδες  άτομα. Ανάμεσα τους  και  μέλη των αντιφασιστών φιλάθλων  Bukaneros (της ομάδας Ράγιο Βαγιεκάνο) και των Alkor Hooligans (της Alcorcon) που έφτασαν στην περιοχή για να δώσουν ένα χέρι στους Γαλικιανούς όταν μαθεύτηκε ότι εκεί τους περίμεναν  τα μέλη του Frente Atletico .

Ο Jimmy ξυλοκοπήθηκε και πετάχτηκε  από τους νεοναζί του Frente Atletico  στο ποτάμι Manzanares.Ανασύρθηκε από τους δύτες της πυροσβεστικής, αλλά λόγω της υποθερμίας, και του τραύματος στο κεφάλι  έπαθε  καρδιακή ανακοπή και δεν  επέζησε  παρά τις προσπάθειες των γιατρών.
 Σύμφωνα με τις υγειονομικές αρχές  τουλάχιστον 11 άτομα προσκομίστηκαν σε νοσοκομεία, τρία από αυτά από τραύματα από μαχαίρι  και άλλα τρία με τραύματα στο κεφάλι.

 Δεκαπέντε άτομα συνελήφθησαν (πολλά από αυτά  ανήκουν στην ομάδα που δέχθηκε την επίθεση) και ενενήντα μέλη της ομάδας των ultras της Γαλικίας Riazor Blues  ταυτοποιήθηκαν  και επέστρεψαν  αμέσως στη Λα Κορούνια.
Η διοίκηση  της Ατλέτικο Μαδρίτης καταδίκασε «έντονα» αυτό που τα μέσα ενημέρωσης χαρακτηρίζουν σαν φιλονικία μεταξύ  οπαδών, αλλά λίγοι θυμούνται ότι στις 8 Δεκεμβρίου 1998, οι νεοναζί του Frente Atletico - ειδικά ο εξτρεμιστής  Ricardo Guerra - σε μια ανάλογη επίθεση δολοφόνησαν τον   αντιφασίστα Βάσκο φίλαθλο  Aitor Zabaleta, ο οποίος είχε πάει  στη Μαδρίτη από το Donosti για να παραακολουθήσει την Ρεάλ Σοσιεδάδ.
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες στην  επίθεση κατά των οπαδών της Ντεπορτίβο συνέβαλε και η απαθής στάση της Policia Nacional .Αυτό φαίνεται και από τον μικρό αριθμό των νεοφασιστών ultras της Ατλέτικο Μαδρίτης που συνέλαβε η αστυνομία.

[--->]

Μπλέξιμο μεγάλο

Ασοσιέιτεντ Πρες (AP): Οι μισθοφόροι των ΗΠΑ συνεργάζονται με την Αλ-Κάιντα Κανένα σκάνδαλο - απλά μια "δύσκολη κατάσταση".

Moon ofAlabama 15 Σεπτέμβρη 2014:
 Εχουν ξεκινήσει και συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς μεγάλες προετοιμασίες για μια νέα επίθεση στη Δαμασκό.Αντικυβερνητικές δυνάμεις, μαζί με την Jabhat al-Nusra, το παρακλάδι της Αλ Κάιντα, εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες στην Ιορδανία κινούνται για να πάρουν θέσεις,στο κυβερνείο Quneitra στη νοτιοδυτική Συρία.
  .....
Η μάλλον κενή περιοχή Quneitra δεν έχει κάποια ιδιαίτερη στρατηγική σημασία παρά μόνο ως εφαλτήριο μιας επίθεσης από το νότο κατά της Δαμασκού. Από εκεί μέχρι τη Δαμασκό η απόσταση είναι μόνο 40 μίλια (60 χιλιόμετρα). Ενώ  δύο μεραρχίες του στρατού της Συρίας σταθμεύουν μεταξύ  Quneitra  και Δαμασκού, με συντονισμένες επιθέσεις από αέρος εναντίον τους θα μπορούσε να ανοίξει και να εξασφαλιστεί ένας διάδρομος από την Quneitra μέχρι την πρωτεύουσα. Οι πρόσφατες συμφωνίες ανακωχής μεταξύ του υποστηριζόμενου από τις  ΗΠΑ, Επαναστατικού Μετώπου Συρίας και του ISIS στην περιοχή νότια της Δαμασκού ενδέχεται να έχουν συναφθεί παίρνοντας υπόψη και αυτά τα σχέδια επίθεσης.

Ασοσιέιτεντ Πρες (AP), 28Νοεμβρίου 2014:
     Οι αντάρτες της Συρίας που υποστηρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες είχαν τις μεγαλύτερες μέχρι σήμερα επιτυχίες στα νότια της πρωτεύουσας Δαμασκού, καταλαμβάνοντας μια σειρά πόλεις από τις κυβερνητικές δυνάμεις με στόχο να δημιουργηθεί μια λουρίδα εδάφους που να οδηγεί στην έδρα  του καθεστώτος του προέδρου Μπασάρ Άσαντ .
    ...
    Οι δυνάμεις των ανταρτών στις οποίες όπως πιστεύεται, περιλαμβάνονται και μαχητές  που εκπαιδεύτηκαν επί δύο περίπου χρόνια από τη CIA  στο νότιο γείτονά της Συρίας, την Ιορδανία.
     ...
  Αξίζει να σημειωθεί ότι, στο νότο, οι αντάρτες συνεργάζονται με το παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία, η οποία με την εμπειρία της τους βοήθησε να κερδίσουν έδαφος έναντι των κυβερνητικών δυνάμεων. Η συνεργασία δείχνει τη δυσκολία των αμερικανών να συγκροτήσουν "μετριοπαθείς" παρατάξεις, απομονώνοντας τις ακραίες.

Δέκα εβδομάδες μετά από το Moon of Alabama, έρχεται το πρακτορείο Ασοσιέιτεντ Πρες  να κάνει αναφορά στην επίθεση κατά της Δαμασκού από το νότο.
Αλλά για προσέξτε την τελευταία παράγραφο και την τελευταία πρόταση του κειμένου αυτού.

Μισθοφόροι εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι από τις ΗΠΑ, συνεργάζονται ανοιχτά  με την Jabhat al-Nusra το παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία. Εδώ πια δεν έχουμε να κάνουμε με μια "θεωρία συνωμοσίας" κάποιου τρελού αλλά με επίσημη αναφορά του πρακτορείου Ασοσιέιτεντ Πρες .

Αυτοί δηλαδή που κατηγορούνται για την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στις 9/11 συνεργάζονται ανοιχτά με τις δυνάμεις που στηρίζουν οι αμερικανοί. Και τι λέει γιαυτό το πρακτορείο Ασοσιέιτεντ Πρες; Ότι η συνεργασία δείχνει τη δυσκολία των αμερικανών να συγκροτήσουν "μετριοπαθείς" παρατάξεις, απομονώνοντας τις ακραίες.

Αχ - όχι. Δεν δυσκολεύονται καθόλου. Πρόκειται για τεράστιο σκάνδαλο. Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν πολύ απλά να πουν στους μισθοφόρους τους (πολλοί από τους οποίους πιστεύω ότι είναι κρυφοί οπαδοί της al-Nusra ) να σταματήσουν να συνεργάζονται  με την αλ-Nusra. Έχουν τη μεγαλύτερη δυνατότητα επιρροής πάνω τους από οποιοδήποτε άλλο. Τους χρηματοδοτούν, τους δίνουν όπλα και πυρομαχικά. Τις οικογένειές τους  φροντίζει η Ιορδανία και τους τραυματίες στις μάχες, περιθάλπει σε  νοσοκομεία η Ιορδανία ή το Ισραήλ. Αν οι ΗΠΑ  ήθελαν αυτοί οι τύποι να μη συνεργάζονται με την αλ-Nusra θα σταματούσαν να τους ενισχύουν.

Προξενεί κατάπληξη το γεγονός ότι στα μεγάλης κυκλοφορίας μέσα ενημέρωσης δεν γίνεται καμία κριτική αναφορά σ’ αυτή την αρκετά άμεση συνεργασία των ΗΠΑ με την αλ-Κάιντα. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτή η συνεργασία με την Αλ-Κάιντα  σε δύο, πέντε ή δέκα χρόνια, θα πλήξει θανάσιμα τις ΗΠΑ .

Αλλά αυτό από τώρα φαίνεται να μην είναι μια τρέλα, αλλά ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα. Με την "επιχείρηση φόβος" όπως γράφει ο James Risen  δισεκατομμύρια δολάρια των αμερικανών φορολογουμένων καταλήγουν κάθε χρόνο στις τσέπες λίγων  ιδιωτών. Μια  9/11 κάθε λίγα χρόνια θα κρατήσει την επιχειρηματική αυτή δραστηριότητα ζωντανή. Επιτρέποντας στην al-Nusra να αποκτήσει εμπειρία με τις  τακτικές και τα όπλα των αμερικανών στο μόνο που μπορεί να συμβάλει είναι η ενίσχυση της..

Αλλά αυτή δεν είναι παρά μια ακόμη "θεωρία συνωμοσίας" του Moon of Alabama .

Πόσο καιρό θα πάρει στο Ασοσιέιτεντ Πρες   να το αναφέρει ως επίσημη είδηση;

AP: U.S. Mercenaries Working With Al-Qaeda No Scandal - Just A "Difficulty"

  [--->]

Μήπως να ξανατσέκαρε ο Χαρίτος τις πληροφορίες του (Μυστική συνεργασία Ουάσιγκτον-Δαμασκού-στη σημερινή Αυγή της Κυριακής) ;

Ακαδημαϊκό το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του αιτήματος διαγραφής του χρέους

Νέο πλήγμα, με ακαδημαϊκό επίχρισμα αυτή τη φορά, δέχθηκε το αίτημα διαγραφής του δημόσιου χρέους από την οικονομική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή τα στελέχη που, θεωρητικώς, όφειλαν αυτή την περίοδο να τεκμηριώνουν και να διαδίδουν την ψηφισμένη από το συνέδριο του κόμματος θέση για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, έτσι, ώστε η υλοποίησή της με την άνοδο του κόμματος στην εξουσία να γίνει με τις μικρότερες δυνατές αναταράξεις και, το σημαντικότερο, να πεισθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι εργαζόμενοι για την ανάγκη να παλέψουν γι’ αυτό τον στόχο… Η πραγματικότητα ωστόσο έρχεται να επιβεβαιώσει τα χειρότερα σενάρια.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Η ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου έχει εδώ και καιρό εγκαταλείψει το στόχο της διαγραφής του χρέους, ως ένα απτό δείγμα «στροφής στην υπευθυνότητα» και «ενηλικίωσης» της, ώστε να πείσει τα κέντρα εξουσίας εντός κι εκτός Ελλάδας να της δώσουν το πολυπόθητο χρίσμα. Προς επίρρωση η επαναφορά ως λύσης για το πρόβλημα του δημόσιου χρέους μιας παραλλαγής του σχεδίου PADRE σε άρθρο που δημοσιεύεται στο περιοδικό Θέσεις (Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2014), με συγγραφείς τους Δ. Σωτηρόπουλο, Γ. Μηλιό και Σ. Λαπατσιώρα.

 Να θυμίσουμε πως το σχέδιο PADRE, αρκτικόλεξο του τίτλου Πολιτικά Αποδεκτό Σχέδιο Αναδιάρθρωσης του Χρέους στην Ευρωζώνη, δημοσιεύθηκε πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2014 και στον εγχώριο δημόσιο διάλογο εισήχθη για πρώτη φορά από τον Φ. Σαχινίδη που το πρότεινε σε συνέδριο της Ά. Διαμαντοπούλου και στη συνέχεια από τον Γ. Δραγασάκη που το υποστήριξε ως μια ρεαλιστική εναλλακτική με συνέντευξή του τον Σεπτέμβριο. Δεν θα περιληφθεί επομένως και στο απάνθισμα της ριζοσπαστικής σκέψης που ανέδειξε η κρίση… (Εδώ, πρόσφατη κριτική μου στο σχέδιο PADRE)

Η συντηρητική («πολιτικά αποδεκτή» είπαμε…) κατεύθυνση στην οποία διερευνούν λύσεις για το ζήτημα του χρέους τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνεται από την εισαγωγή κιόλας του κειμένου. Χαρακτηριστικά, αναφέρουν ότι υπάρχουν τρεις επιλογές για το ζήτημα του χρέους, στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνεται η διαγραφή κι ας είναι το παράδειγμα της Αργεντινής, της Ρωσίας, του Ισημερινού και της Ισλανδίας, πλέον σημεία αναφοράς στη διεθνή συζήτηση.

Ούτε καν ως λάθος επιλογή δεν την αναφέρουν οι Θέσεις. Μηλιός και λοιποί επομένως αποκλείουν εξ αρχής από την διερεύνησή τους μια επιλογή που αποτελεί, θεωρητικά, την επίσημη επιλογή του κόμματος τους και το πιο ριζοσπαστικό αίτημα που έχει διατυπωθεί παγκοσμίως και στην Ελλάδα.

Μάλιστα, στιγματίζουν και ακυρώνουν την ριζοσπαστική λύση διαγραφής του χρέους, χωρίς καν να την αναφέρουν, ταυτίζοντάς την με την έξοδο από το ευρώ και περιγράφοντάς την ως «λογιστική λύση». Στη συνέχεια της εισαγωγής, μέσω κοινότοπων διαπιστώσεων για τις κρίσεις χρέους και ανέξοδων βερμπαλισμών για την «ανάγκη κινητοποίησης της εργασίας» (με αίτημα άραγε την εφαρμογή του σχεδίου PADRE, χέρι-χέρι με τον Σαχινίδη;) που μπορούν να αποτελέσουν και τέλεια άλλοθι των εν εξελίξει υποχωρήσεων, δεν λείπουν και κινδυνολογίες, ξεσηκωμένες από το πιο συντηρητικό οπλοστάσιο.

Η πολιτεία χρωστάει στον Νίκο Ρωμανό. Δεν χρωστάει ο Νίκος Ρωμανός στην πολιτεία.

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014 Αυγουστίνος Ζενάκος

Όπως είναι γνωστό, ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 10 Νοεμβρίου. Του συμπαραστέκεται ο Γιάννης Μιχαηλίδης, κι αυτός καταδικασμένος για τη ληστεία στο Βελβεντό. Ο Ηρακλής Κωστάρης διέκοψε χθες τη δική του απεργία πείνας, για λόγους που εκθέτει σε ανακοίνωσή του. Όλα δείχνουν πως ο Ν. Ρωμανός δεν έχει σκοπό να διακόψει τη δική του απεργία, ενώ σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η κατάσταση της υγείας του είναι πολύ άσχημη…

Έχουν υπάρξει διάφορες προσπάθειες νομικής αιτιολόγησης του γιατί το αίτημα του Ν. Ρωμανού να του επιτραπεί να παρακολουθήσει τη σχολή του πρέπει να γίνει δεκτό. Αλλά, κατά τη γνώμη μου, το ζήτημα δεν είναι αυτό. Δεν είναι το ζήτημα διότι δεν πιστεύω ότι η στάση της πολιτείας και του δικαστικού σώματος απέναντι στον Ν. Ρωμανό οφείλεται σε κάποιου είδους κενό νομικής κατανόησης του αιτήματός του.
Αλήθεια, το πιστεύει κανένας;
Προφανώς και η νομική αιτιολόγηση πρέπει να υπάρξει.

Ακόμη περισσότερο, πρέπει να υπάρξει μια νέα κυβέρνηση που θα καταργήσει μεμιάς όλες τις νομοθεσίες που καταστρατηγούν τη δημοκρατία, από τον «τρομονόμο» ως τις φυλακές «Γ” τύπου».

Αλλά το πρώτιστο επιχείρημα πρέπει να είναι πολιτικό και να συναρτάται με το πνεύμα της δικαιοσύνης όπως πρέπει να κατοικεί στην καρδιά της δημοκρατίας, μιας δημοκρατίας που διαρκώς μετράει πρώτα και κυρίως τις δικές της ευθύνες και αποτυχίες, μιας δημοκρατίας που αναστοχάζεται συνεχώς τα όριά της, τους αποκλεισμούς της και τους μονοδρόμους της, μιας δημοκρατίας διευρυνόμενης και ζωντανής.

Δεν πιστεύω λοιπόν ότι η πολιτεία θα έπρεπε να ικανοποιήσει το αίτημα του Ν. Ρωμανού επειδή αυτό είναι το νόμιμο. Αλλά επειδή αυτό είναι το δίκαιο.

Επιπρόσθετα, όμως, μ” όλο που ούτε αναρχικός είμαι ούτε βλέπω έστω με συμπάθεια τις αναρχικές ιδέες κι ακόμη λιγότερο τον «ένοπλο αγώνα» σε τούτη τη συγκυρία, θα πω αυτό που ακόμη και στην Αριστερά, δυστυχώς, ελάχιστοι λένε: Η πολιτεία χρωστάει στον Νίκο Ρωμανό. Δεν χρωστάει ο Νίκος Ρωμανός στην πολιτεία.

Ένας νέος άνθρωπος, ένα παιδί τότε, που είδε τον καλύτερό του φίλο, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, να πεθαίνει στα χέρια του, δολοφονημένος εν ψυχρώ από αστυνομικό, δεν είναι ούτε απρόσμενο ούτε παράξενο να αντιδράσει με τον τρόπο που αντέδρασε ο Ν. Ρωμανός.
Πόσο μάλλον που έχουμε εικόνα, από την σύντομη παρουσία του στη δίκη Κορκονέα-Σαραλιώτη, για το βαθύ του τραύμα, το οποίο τον οδήγησε να διακόψει την ως τότε ζωή του.

Έχει απόλυτο δίκιο ο πατέρας του Α. Γρηγορόπουλου που είχε δηλώσει πως ο Ν. Ρωμανός ήταν το δεύτερο θύμα των Κορκονέα και Σαραλιώτη.

Κι όταν έπεσε στα χέρια του νόμου, τι έκαναν οι εκπρόσωποι του νόμου, οι συνάδελφοι του δολοφόνου του καλύτερού του φίλου; Τον βασάνισαν.
Μια ζωντανή δημοκρατία θα τα τοποθετούσε όλα αυτά στο κέντρο της αντιμετώπισής της, όχι στο περιθώριο.
Θα προσέφερε στον Ν. Ρωμανό βοήθεια για να σκεφτεί πως η δίκαιη οργή του δεν οδηγεί με μια λιγότερο ή περισσότερο περίπλοκη συνεπαγωγή στα όπλα και στη ληστεία· πως υπάρχουν λόγοι που αυτό είναι λάθος πέρα από την ψευδεπίγραφη «νομιμότητα» τούτου του κράτους· πως οι λόγοι που αυτό είναι λάθος κατοικούν ακριβώς στις έννοιες της ελευθερίας και της χειραφέτησης που τον εμπνέουν.
Αλλά μια ζωντανή δημοκρατία δεν θα τιμωρούσε ούτε με μια μέρα φυλακή τον Ν. Ρωμανό.

 Ούτε με μια ώρα.

Αντιθέτως, θα επέβαλε τη μεγαλύτερη δυνατή ποινή στους βασανιστές του. Και στους ηθικούς αυτουργούς των βασανισμών, την αστυνομική ηγεσία και τον υπουργό Ν. Δένδια, που συγκάλυψαν για μια ακόμη φορά τα γεγονότα.
Ναι, σε μια χώρα όπου η αστυνομία σκοτώνει παιδιά, σε μια χώρα όπου η αστυνομία βασανίζει, όποιος πιστεύει ότι το θέμα που πρέπει πρωτίστως να συζητήσουμε είναι η βία που άσκησε ο Ρωμανός είναι είτε χαλασμένος είτε συνειδητός εχθρός της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Το είχαμε υποστηρίξει αυτό μαχητικά τον καιρό εκείνων των γεγονότων, όταν πολλοί μας έψεξαν για το εξώφυλλό μας, κι εξακολουθούμε να το υποστηρίζουμε.

Κι αν νομίζει κανείς ότι όλα αυτά που υποστηρίζω περιορίζονται μόνο στον Ν. Ρωμανό, κάνει λάθος. Μπορεί η περίπτωσή του να διευκολύνει, επειδή τη διακρίνει αφενός το έντονο υπόβαθρο της σχέσης με τον Α. Γρηγορόπουλο, αφετέρου η αντιδιαστολή της άρνησης των ληστών του Βελβεντού να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους με τον βασανισμό τους από την αστυνομία· αλλά πρόκειται απλώς για διευκόλυνση.
 Όλη η υπόθεση με τη «νέα τρομοκρατία» και τους «Πυρήνες της Φωτιάς», αυτό το σκοτεινό και βρωμερό παιχνίδι της κυβέρνησης, των υπηρεσιών, της αστυνομίας και των δικαστικών με την χειραγώγηση της κοινής γνώμης και της δικαιοσύνης, αποτελεί κόλαφο για τη δημοκρατία.

Αντιδημοκρατικοί νόμοι, δίκες φρονημάτων, απουσία στοιχείων, αποτυπώματα που ξεφυτρώνουν από δω κι από κει, αναξιόπιστοι αντιτρομοκρατικάριοι, βασανισμοί, εξοντωτικές ποινές, διαστροφή της διαδικασίας, δίκες παρωδία.
Από τη μία η ολοκληρωτική χάλκευση του πραγματικού μεγέθους της απειλής για την κοινωνία, από την άλλη η ολοκληρωτική τύφλωση ως προς τις ευθύνες της πολιτείας για το γεγονός ότι όχι μόνο αυτή η οργή είναι γέννημα των δικών της εγκλημάτων αλλά και ότι αυτή η δράση αναπτύσσεται σε συνομιλία με την καταστολή της, με θρυαλλίδα τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου και τον Δεκέμβρη του 2008: η ελληνική πολιτεία έχει κατασκευάσει τη «νέα τρομοκρατία» από κάθε άποψη.

Κι αν εδώ δεν είναι τόσο εύκολο να πει κανείς τι θα έπρεπε να γίνει σε τελική ανάλυση με τους κατηγορούμενους όσο είναι στην περίπτωση του Ν. Ρωμανού, το βέβαιο είναι ότι δεν θα έπρεπε να γίνεται αυτό που γίνετα ι.
Τις παρακολουθούμε λοιπόν στενά αυτές τις δίκες και θα φροντίσουμε να καταγραφούν ως η προσβολή στη δημοκρατία που είναι.
Διότι, όχι, δεν αληθεύει ότι η δημοκρατία απλώς υψώνει ένα όριο στη βία που στρέφεται εναντίον της αλλά αντιθέτως η αλήθεια είναι ότι οφείλει στην ίδια την οικοδόμηση αυτού του ορίου να εντάσσει διαρκώς τη δική της ευθύνη, το δικό της έλλειμμα και τον αναστοχασμό της πάνω στη δική της καταστατική ή και συγκυριακή βία.

Τέλος, ελπίζω ότι δεν υπάρχουν αυτοί, είτε στους παρακρατικούς θύλακες είτε στις τάξεις των φωτισμένων σαμαρικών μυαλών, οι οποίοι τρίβουν τα χέρια τους διότι πιστεύουν πως εδώ θα βρουν την εστία ανάφλεξης που δεν τους χάρισαν οι διαδηλωτές το τριήμερο της 17ης Νοεμβρίου.
 Ελπίζω ότι το σενάριο πρόκλησης αναταραχής που εξύφαιναν ορισμένοι το τελευταίο διάστημα δεν ήρθε να συναντήσει αναπάντεχα το αίτημά τους να πάρουν τη ρεβάνς για τον Δεκέμβρη του 2008, γεννώντας τη συνθήκη εκείνη που διαμιάς περισώζει τη χρεωκοπημένη κυβέρνηση και εμβληματοποιεί το δόγμα της αυταρχικής «νομιμότητας» της Ελλάδας της κρίσης.
Ελπίζω ότι δεν είδαν κάποιοι ως θεόσταλτο δώρο για τα σχέδιά τους την πιθανότητα αυτός ο νέος άνθρωπος να πεθάνει διεκδικώντας την ίδια του την ανθρωπιά.
[--->]

Θέμα χρόνου ο θάνατος Ρωμανού αν δεν αντιδράσουμε

29/11/2014

Επείγον κάλεσμα, λόγω της ραγδαίας επιδείνωσης της υγείας του Ν.Ρωμανού, απευθύνει ο δικηγόρος του, Φραγκίσκος Ραγκούσης με δελτίο τύπου που εξέδωσε την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου.
Καθώς οι γιατροί που τον παρακολουθούν κάνουν λόγο για λιποθυμικά επεισόδια και επιδείνωση της όρασης, ο Φ.Ραγκούσης προειδοποιεί για επερχόμενη ανακοπή για την οποία όπως λέει θα έπρεπε να φωνάζουμε αντί να ψιθυρίζουμε.
“O Nίκος Ρωμανός” διαβάζουμε στο δελτίο Τύπου “κρατούμενος και απεργός πείνας από τις 10 Νοεμβρίου δίνει στο Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς την πιο οδυνηρή μάχη απέναντι στην αναλγησία της κρατικής εξουσίας που τόσο πολέμησε ενάντιά της.
Με τους παλμούς της καρδιάς του να φτάνουν τους 170, η ανακοπή δυστυχώς είναι αναμενόμενη όπως κάποιοι ψιθυρίζουν, ενώ θα έπρεπε να το φωνάζουν.

Το κείμενο αυτό δεν έχει επικοινωνιακό χαρακτήρα, δεν θα ζητιανέψει εκφράσεις λύπης και συμπαράστασης. Δεν ταιριάζουν άλλωστε στον χαρακτήρα του Ρωμανού.

Είναι διαμαρτυρία και κάλεσμα. Ο Ρωμανός θα χάσει τη μάχη για τη ζωή όχι γιατί είναι αυτοκαταστροφικός, αλλά επειδή κάποιοι τον εξαναγκάζουν να διεκδικήσει μ΄αυτόν τον τρόπο δύο από τα πολυτιμότερα αγαθά του ανθρώπου: Την ελευθερία και τη Δικαιοσύνη.
 Στην πολυήμερη και επικίνδυνη απεργία πείνας αντί για δικαίωση ήρθε η σκληρή εντολή από την εισαγγελέα των φυλακών για αναγκαστική σίτιση, παραβιάζοντας κάθε έννοια νομιμότητας και στοιχειοθετεί το αδίκημα του βασανισμού κρατουμένου, αφού από την πρώτη στιγμή με θάρρος και παρρησία ο Νίκος Ρωμανός δήλωσε ότι δεν επιθυμεί τη λήψη τροφής καθ’ οποιονδήποτε τρόπο και ότι θα συνεχίσει την απεργία πείνας έστω και αν βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή του.



[--->]