“ΧΟΥΝΤΑ ΔΕ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ, ΜΑ ΟΥΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΠΗΚΕ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ”

Δελτίο Τύπου

Ιερισσός 06.03.2013

“ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ – ΛΥΚΕΙΟ ΙΕΡΙΣΣΟΥ”

Και ενώ τα τελευταία χρόνια στην επικράτεια, εμείς οι μαθητές βιώνουμε μαζί με τους γονείς μας τη βάναυση πολιτική των κυβερνήσεων (λιτότητα – φτώχεια – πείνα – ανεργία – θάνατοι), στο Αριστοτέλειο Λύκειο Ιερισσού ζούμε μια άλλη πραγματικότητα. Αυτή της τρομοκράτησής μας από τα Όργανα της Τάξης.

Συμμαθητές μας σύρονται στην αστυνομική διεύθυνση Χαλκιδικής ως κοινοί τρομοκράτες. Σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να επιφέρει την ανάπτυξη μέσω της μεταλλουργίας χρυσού στη Χαλκιδική, θυσιάζεται η ελευθερία, η δημοκρατία, και παράλληλα καταπατώνται τα δικαιώματά μας, για την εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων.

Τους συμπαραστεκόμαστε κλείνοντας το σχολείο και δηλώνουμε πως η τρομοκρατία του κράτους ΔΕΝ θα περάσει!!

“ΧΟΥΝΤΑ ΔΕ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ, ΜΑ ΟΥΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΠΗΚΕ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ”

Με αγανάκτηση

Οι μαθητές του Γυμνασίου – Λυκείου Ιερισσού

[--->]

Οι Ernst Lohoff και Norbert Trenkle της ομάδας Krisis, για την χρηματοπιστωτική κρίση

  Η μετεξέλιξη των κεντρικών τραπεζών σε "bad banks"

 

 (πρωτότυπο κείμενο: http://www.krisis.org/2012/alle-zentralbanken-sind-dabei-sich-in-bad-banks-zu-verwandeln )

Συνέντευξη με τον Ernst Lohoff και  τον Norbert Trenkle για την χρηματοπιστωτική κρίση  (1 μέρος)

από τον Reinhard Jellen, Μετάφραση από τα γερμανικά από τον Joe Keady, αρχική δημοσίευση στο Telepolis, την 1 Αυγούστου του 2012.

******************

Μαύρα σύννεφα στον ορίζοντα: ενώ στην Ευρώπη οι οικονομίες κινδυνεύουν να καταρρεύσουν όπως τα πούλια του ντόμινο και το τέλος του ευρώ είναι κοντά, τα πολιτικά μέτρα  αντιμετώπισης της κρίσης [1] μοιάζουν όλο και πιο αναποτελεσματικά, παρά τις παράλογες διαστάσεις της (η Γερμανία, για παράδειγμα, έχει σημερα [2] ένα συνολικό χρέος της τάξης των € 644 000 000 000).

Η όποια λύση στο πρόβλημα φαίνεται να μετατρέπεται πρακτικά σε ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα και να επιδεινώνει και να βαθαίνει  ακόμα περισσότερο την χρηματοοικονομική κρίση και την κρίση χρέους. Η κρίση αυτή [3], υπό την προοπτική κατάρρευσης της τελευταίας χρηματοοικονομικής φούσκας, δηλαδή του δημόσιου χρέους, με την απειλή του πληθωρισμού, θα μπορούσε να κάνει τη Μαύρη Παρασκευή του 1929 να μοιάζει  με ευχάριστη βόλτα μια ηλιόλουστη Κυριακή του Πάσχα. Το παρακάτω είναι μια συζήτηση με την Ernst Lohoff και Norbert Trenkle, της ομάδας Krisis που χαρακτηρίζουν, στο βιβλίο τους Die Grosse Entwertung (Η Μεγάλη απαξίωση [4],) την εποχή μας σαν την ιστορική στιγμή όπου η αστική οικονομία συναντά τα όρια της.

-Πόσο  βοηθά ο Μαρξ στη κατανόηση της παρούσας κρίσης [5]  περισσότερο από άλλους θεωρητικούς;

Ernst Lohoff:
Πριν απ’όλα, θα πρέπει να έχετε κατά νου την τρέχουσα συζήτηση σχετικά με την κρίση, η οποία χαρακτηρίζεται από μια περίεργη διαφορά. Από τη μία, η αναφορά ότι πρόκειται για μια κρίση "ιστορικών διαστάσεων", και κάθε δύο εβδομάδες βλέπουμε να γίνεται μια νέα σύνοδο κορυφής, στο τέλος της οποίας οι βασικοί ηγέτες ανακοινώνουν ότι έσωσαν την παγκόσμια οικονομία λίγο πριν την τελική πτώση της. Από την άλλη πλευρά, όμως οι εξηγήσεις για αυτή τη δραματική εξέλιξη είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Η επίσημη συζήτηση για την κρίση κινείται σε επίπεδο ερασιτέχνη υδραυλικού ο οποίος επισκευάζει ένα σωλήνα του νερού εδώ και ‘κει, ενώ ο κάτω όροφος έχει πλημμυρίσει. Αποφασίζονται μια σειρά οικονομικά και τεχνικά μέτρα, αλλά κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι θα βγει από αυτό, επειδή λείπει μια ανάλυση με θεωρητικές βάσεις, για την πορεία της σημερινής κρίσης.
Εντωμεταξύ οι πιο γνωστοί εκπρόσωποι των οικονομικών  παραδέχονται ανοιχτά την αποτυχία της επιστήμης τους. Για παράδειγμα, ο καθηγητής του Χάρβαρντ και πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, Kenneth Rogoff, δήλωσε πρόσφατα σε γνωστή γερμανική οικονομική εφημερίδα [6], ότι τα πολύ κομψά οικονομικά μοντέλα, που κυριάρχησαν στην ακαδημαϊκή κοινότητα επί δεκαετίες, είναι, στην πράξη, "πολύ, πολύ περιττά. Όταν το μεγάλο σοκ ήρθε, αποδείχθηκαν άχρηστα".

Κώστα Στολίγκα: Ανάλυση του πίνακα στα εξ ων συνετέθη. Χαρισάμενα χρόνια της φθίσης, της λάσπης, του προλεταριάτου, της δικτατορίας κλπ

                                                                                 

                                                                              


                                          α
                                                                                

Ο πίναξ επωλήθη. 

Όμως κάθε βράδυ, κυρίως σε νυχτ' αφέγγαρη, 

με απόλυτα βεβαιωμένη τη συσκότιση, 

γλυστράω σαν κουνούπι κερασιού στο σκοτεινό εκείνο καταπιόντα

προς τα εκεί όπου διεκδικάει τινάς τα απωλεσθέντα υπάρχοντά του, 

κολλάω τη μουσούδα μου στα χρώματα

ανοίγω τα άντερά τους καθώς στυγνός ιατροδικαστής

που μακελεύει σκοτωμένους και 

- Θέ μου, συχώρα μου την τυμβωρυχεία. 

Αντίκρυ από τη ζεστή μας κάμαρα όπου συνάζονταν η άχνα του σπιτιού

ήτανε το κατώι

- ξεκοιλιασμένες πολυθρόνες, σόμπες σαραβαλιασμένες, παλιοσιδερικά

η λάμπα με την κίτρινη ψευτόχρυση αλυσίδα, 

μπρούμυτα ο καθρέφτης σε σχήμα ροκοκό, 

μια ρόδα - τσέρκι ποδηλάτου κι άλλοι πολυτελείς αποθαμένοι

ανάμεσα σε στίβες από εφημερίδες με ποδοπατημένη την κραυγή τους

κι όλα στο σκοτάδι

- με το έμπα τυλιγόταν στο λαιμό σου μια αράχνη

κι αυτό το άγγιγμα, περίεργο! στυφίζει ακόμη στην άσπρη γλώσσα μου. 

Η θερμάστρα ρουθούνιζε τη ρυθμική αποχαύνωση του ανύποπτου, 

το τσάι, "ευρωπαϊκό" βεβαίως, που τόφερνε η μητέρα τσαλαβουτώντας μες το χιόνι, 

τσάι με κείνο το ολεύωδο λεμόνι στυμένο στις μεγάλες κούπες

κι ολόφρεσκο κουλούρι με την ανασεμιά του σισαμιού, 

καταντικρύ στην κάμαραν εκείνη το κατώι

κι οχτώ αδέρφια δεν μπορέσαμε ποτέ μας να γκρεμίσουμε 

το φοβερό βραχνά του

παρά ο ένας ύστρ' απ' τον άλλον πολεμούσαμε να στήσουμε το φως

πάνω και μέσα στο κατώι του κόσμου. 

Κολλάω τη μουσούδα μου στον σκονισμένο πίνακα καθώς

οι παράνομοι κολλάνε την ανάσα τους στους σπόνδυλους της γης

"προλετάριοι όλου του κόσμου ενωθείτε!"

Ο ένας αδερφός με σηκωμένο το γιακά άπλωνε τις παλάμες του

στο κόκκινο αστέρι, 

ο πιο μεγάλος αιχμάλωτος του Τρότσκυ κι οι από πίσω, εμείς, 

να τραγουδάμε στην ουρά μιας βεβαιότητας με τσακισμένα πόδια

- τυχοδιώκτες των βυθών που δεν κατόρθωσαν παρά μονάχα να πνιγούν

χωρίς να δουν μήτε να πάρουνε αντίδωρο

ένα κομμάτι φως

απ' τα φεγγάρια που θρυμματίζονταν στα πεινασμένα στενοσόκακα. 

Και πήραμε έτσι παραμάσχαλα την ασωτία των θαυμασμών 

καθρεφτίζοντας σ' αυτούς τους ατελείς θριάμβους μας, 

εφτιάξαμε ομοβροντίες τις κραυγές των απεργών

χαράζοντας στους χάρτες ατραπούς που γίναν άβατες

- κι ωστόσο προχωρούσαμε αναζητώντας τον Ιωνά

στο περιτόναιο του κήτους. 

Στη ζεστή μας κάμαρα κάθε πρωί, το τσάι, η σόμπα, το κουλούρι

κι απέναντι, ακριβώς αντίκρυ, το σκοτεινό κατώι.


(Ω τι ωραίος πίναξ! "επωλήθη"- Μια ποιητική τυμωβρυχία
σε έξι σπαραγμένα επεισόδια. Αθήνα 1978)

[---->]

Βαγγέλης Λαμπάκης «Στην επένδυση θανάτου, θα αντισταθούμε μέχρι θανάτου»

Με ένα πανθρακικό –και πάνδημο, όπως λένε οι διοργανωτές- συλλαλητήριο στην Αλεξανδρούπολη τη Δευτέρα ετοιμάζονται να απαντήσουν οι κάτοικοι στην «με κάθε κόστος» επιβολή της εξόρυξης χρυσού στον νομό Εβρου, που υποσχέθηκε ο Αντώνης Σαμαράς πριν λίγες μέρες στην Eldorado Gold. Ολόκληρη η τοπική κοινωνία –22 δημοτικά συμβούλια, το περιφερειακό συμβούλιο, επιστημονικοί φορείς, σύλλογοι εργαζομένων- εδώ και χρόνια αντιτίθενται στην «επένδυση». Ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης, Βαγγέλης Λαμπάκης, μίλησε στην «Εφ.Συν.» για τον αγώνα των κατοίκων ενάντια «στους χρυσοθήρες του θανάτου».

 Συνέντευξη στην Ντίνα Δασκαλοπούλου




-Κύριε δήμαρχε, χθες γίνατε το πρόσωπο της ημέρας στα σόσιαλ μίντια.

Ελπίζω το πρόβλημά μας να γίνει το θέμα της κάθε μέρας. Απλώς κάποιο σάιτ ανέσυρε ένα βίντεο από συνάντηση που είχα με τον Καναδό πρέσβη πριν από 4 μήνες και θεωρήθηκε από όσους το αναπαρήγαγαν ότι επρόκειτο για συνάντηση που έγινε χθες. Και σήμερα πάντως να γινόταν, θα του έλεγα ακριβώς τα ίδια: «Θέλουμε να μας αφήσετε ήσυχους να αναπτύξουμε εδώ την αλιεία μας, την κτηνοτροφία μας, τον τουρισμό μας, τα δάση μας, για να μπορέσουμε να προκόψουμε. Αν πραγματικά εκτιμάτε τον ελληνικό πολιτισμό, αφήστε μας ήσυχους.

-Ορισμένοι πολίτες σκέφτονται ότι με την εξόρυξη χρυσού θα σωθεί η χώρα, αφού θα εισρεύσουν χρήματα στα δημόσια ταμεία.

Πρόκειται για μια συμφωνία αποικιοκρατική. Στην Αλεξανδρούπολη θα εξορυχτούν 480 τόνοι χρυσού σε 7,5 χρόνια. Ο πλούτος δίνεται στους ξένους αντί των Ελλήνων. Δεν υπάρχει δυνατότητα εισροής χρημάτων στα ταμεία μας, αφού ο χρυσός φεύγει ημιπαρασκευασμένος, σε μορφή dore (δηλαδή μαζί με τις πρώτες ύλες). Ετσι η αξία της ουγκιάς ανέρχεται στα 120 δολάρια αντί των 1.750 αν ήταν καθαρός. Επιπλέον, επειδή θεωρείται μεταποιητική επένδυση θα χρηματοδοτηθεί και από το ΕΣΠΑ.

Η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιρλανδία "βοηθούν" τους κερδοσκόπους

Φοβάμαι πως ετοιμάζουν την επίθεση,.Στις αγορές επικρατεί μεγάλη ηρεμία. Το πολιτικό μήνυμα που φτάνει από την Ιταλία μετά τις εκλογές, η μόνη από τις PIIGS που αν τιναχτεί στον αέρα θα τιναχτούν τα πάντα, είναι σαφές: όχι στις πολιτικές λιτότητας, όχι στις συνταγές της τρόικας. Οχι λοιπόν στο αίτημα της ΕΚΤ για ενεργοποίηση του προγράμματος OMT, τη λεγόμενη ασπίδα
αντι-spread. Συνεπώς, τα μέτρα  εκφοβισμού της  Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κατά της κερδοσκοπίας χάνουν την αξία και το ειδικό βάρος τους, καθιστώντας πιθανή μια προσπάθεια επίθεσης, απλά για να δοκιμάσουν τις πραγματικές προθέσεις και το χώρο παρέμβασης του Mario Draghi. Από την άλλη όμως, οι άνθρωποι έχουν κουραστεί από τη λιτότητα, όπως φαίνεται από τα τελευταία νέα  από τρεις χώρες των PIIGS.

Αρχίζουμε από την Ιρλανδία, με τον επικεφαλής της συνδικαλιστικής συνομοσπονδίας, David Begg,να  χαρακτηρίζει τις δραστηριότητες της ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ ως εξής:  "Η τρόικα έχει κάνει μεγαλύτερη ζημιά στην Ιρλανδία απ’ότι 800 χρόνια βρετανικής κυριαρχίας. Η εικόνα της χώρας μας ως χώρα όπου δήθεν πέτυχε η συνταγή της λιτότητας και της ευρωπαϊκής ανάκαμψης δεν είναι παρά ένας μύθος που τον καλλιεργείται από τους Ευρωπαίους πιστωτές, που το μόνο τους ενδιαφέρον είναι πως να πάρουν πίσω τα λεφτά τους. Τελικά οι ηγέτες του ΔΝΤ παραδέχθηκαν ότι είχαν κάνει λάθος, ενώ οι Ευρωπαίοι βλέπουν τα πράγματα εντελώς ιδεολογικά. Είναι όπως στον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι στρατηγοί θυσίαζαν τη ζωη εκατομμύριων για να κερδίσουν ένα μέτρο γης  και δεν άλλαζαν τις απόψεις τους με το τίποτα, παρά το προφανές της κατάστασης".

Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους: η εγχώρια κατανάλωση στην Ιρλανδία μειώθηκε κατά 26% και οι επενδύσεις έχουν φτάσει στο χαμηλότερο σημείο από τότε που η χώρα καταγράφει
τα σχετικά στοιχεία. Η υποαπασχόληση έχει φτάσει στο 23%, παρά το κύμα μετανάστευσης προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, την Αυστραλία και τις ΗΠΑ, που έπληξε και πάλι τη χώρα. Ξέχωρα από αυτό, τα συνδικάτα της Ιρλανδίας - ελαφρώς λιγότερο πολιτικοποιημένα από τα Ιταλικά -μόλις υπέγραψαν μια συμφωνία με την κυβέρνηση για περαιτέρω μείωση των μισθών στο
δημόσιο τομέα από 5,5% έως και 10% για τις υψηλότερες εισοδηματικές κατηγορίες, όπως οι γιατροί. Συν μια επιπλέον περικοπή κατά 14% που ήδη είχε γίνει. 

Ύστερα είναι και το ζήτημα του χρέους, στο 120% του ΑΕΠ το οποίο θα βγει εκτός ελέγχου αν οι πιστωτές δεν δεχτούν μια συμφωνία ανταλλαγής ομολόγων με σημαντικό κούρεμα του χρέους, πολλή περισσότερο που αν το τραπεζικό σύστημα δείχνει να έχει ομαλοποιηθεί μετά την εθνικοποίηση, ωστόσο εξακολουθεί να παραμένει άλυτο το πρόβλημα του κατασκευαστικού τομέα: η μέση τιμή των κατοικιών στην Ιρλανδία μειώθηκε κατά 50% και, παρά το ότι τα ιδρύματα επεκτείνουν το χρόνο αποπληρωμής των δανείων, αντί να προχωρήσουν σε κατασχέσεις, η κατάσταση θα είναι τρομερά επικίνδυνη αν δεν ανακάμψουν η οικονομία και η εγχώρια ζήτηση.

Και τι να πει κανείς για την Ισπανία, με τους πολιτικούς της να τα βάζουν με την Ιταλία, αφού η πολιτική αστάθεια της Ιταλίας επηρεάζει την οικονομία τους; Η Bankia, το μεγαθήριο που πρόεκυψε από τη συγχώνευση επτά ταμιευτηρίων που είναι σε κατάσταση πτώχευσης και εθνικοποιημένη, έκλεισε το 2012 με ρεκόρ ζημιών 19,193 δισεκατομμυρίων ευρώ, αφού σώθηκε χάρη στην ευρωπαϊκή βοήθεια ύψους  18 δισ. ευρώ. Τον περασμένο Νοέμβριο, η Bankia ανακοίνωσε ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης που προβλέπει  4.500 απολύσεις, το 22% δηλαδή του σημερινού εργατικού δυναμικού και το κλείσιμο πάνω από το ένα τρίτο των καταστημάτων της, αλλά και αυτό το δρακόντειο πρόγραμμα φαίνεται πολύ ανεπαρκές.

Η κατάσταση όμως της υγείας των τραπεζών αντανακλά την υγεία της χώρας. Η οικονομία της Ιβηρικής,η  τέταρτη οικονομία της ευρωζώνης συρρικνώθηκε για έβδομο συνεχόμενο τρίμηνο, τους τρεις τελευταίους μήνες του 2012, φθάνοντας στο  -0,8% το οποίο είναι πολύ χειρότερο από το προβλεπόμενο όσον αφορά την ύφεση.

 Το ΑΕΠ το 2012 συρρικνώθηκε κατά 1, 4%, σε σύγκριση με μια αύξηση 0,4% το 2011 και η κυβέρνηση η ίδια παραδέχτηκε ότι η οικονομία θα συνεχίσει στην ίδια πορεία όλο το έτος. Φυσικά, ο λόγος ελλείμματος / ΑΕΠ το 2012 έπεσε στο 6,7% από 8, 96% το 2011, αλλά αυτό δεν είναι ευχάριστο, καθώς ο πρωθυπουργός Rajoy είχε πει ότι φέτος θα τηρηθεί ο στόχος του 3%. Η παραγωγή μειώθηκε κατά 4,7% λόγω της κατάρρευσης της εγχώριας ζήτησης, ενώ οι εξαγωγές αυξήθηκαν μόνο κατά 2,8% το τέταρτο τρίμηνο του περασμένου έτους, όπως αναφέρει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία: οι αναλυτές ανέμεναν μείωση της παραγωγής μόλις κατά 0,7% το τρίμηνο που έληξε τον Δεκέμβριο. "Οι αριθμοί κλειδί της  Ισπανίας, ακολουθούν μια πτωτική τάση εδώ και καιρό - είπε ο Guillaume Menuet, ο επικεφαλής οικονομολόγος της Citigroup. Είναι μόνο θέμα χρόνου και τα στοιχεία της πραγματικής οικονομίας θα διαψεύσουν την ψευδή εικόνα που παρουσιάζουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες τους τελευταίους έξι μήνες και θα επιβεβαιώσουν ότι η λιτότητα πλήττει την ανάπτυξη".

Τέλος, δυο λόγια για την Ελλάδα. Στη χώρα, ο όγκος των λιανικών πωλήσεων το  Δεκέμβρη μειώθηκε κατά  8,7% με συνέπεια οι πωλήσεις να συρρικνωθούν κατά 12,2% σε μέσα επίπεδα το 2012, και από την πτώση αυτή να μην εξαιρείται καμία κατηγορία καταστήματος (ακόμη και τα σούπερ μάρκετ). Αυτό ανακοίνωσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή, εξηγώντας ότι η τάση αυτή συνοδεύτηκε από τη συνεχή ελεύθερη πτώση της εμπιστοσύνης των καταναλωτών σε μια χώρα που έχει εισέλθει πλέον στο έκτο συνεχόμενο έτος ύφεσης. 

Τα στοιχεία του  Δεκέμβριο ακολουθούν την κατάρρευση του (αναθεωρημένου)16,7%   του Νοέμβριου της λιανικής ζήτησης: αναλύοντας τα στοιχεία του δείκτη φαίνεται ότι τη μεγαλύτερη μείωση (μείωση 20% σε ετήσια βάση) εμφάνισαν φάρμακα και καλλυντικά, και ακολούθησε ο τομέας ένδυσης (-12,7%). Επίσης, τον Δεκέμβριο, μειώθηκε η κατανάλωση καύσιμων κατά 8, 5% (-16,7% τον προηγούμενο μήνα). 

Αλλά αυτό που φοβίζει κυρίως είναι ο τομέας των φαρμάκων, αφού πολλές πολυεθνικές εταιρείες μπλόκαραν τις παραδόσεις τους στη χώρα, λόγω της κρίσης και ο ίδιος ο Ερυθρός Σταυρός μείωσε σημαντικά την παροχή αίματος για μεταγγίσεις προς τη χώρα, γιατί δεν πλήρωσε στην ώρα τους τα οφειλόμενα: ο Ελληνικός Φαρμακευτικός Σύλλογος ανέφερε ότι σημειώνονται ελλείψεις για πάνω από 300 φάρμακα λόγω του ότι εξαντλούνται τα αποθέματα τους στη χώρα.

Επιπλέον, ο πρόεδρος του ελληνικού Εθνικού Οργανισμού φαρμάκου, Γιάννης Τούντας, γνωστοποίησε ότι "Οι μεγάλες πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες πιστεύουν ότι η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα από την οποία μπορούν να βγάλουν κέρδη και φοβούνται ότι αν στείλουν στην Ελλάδα φάρμακα, αδίστακτοι έμποροι θα τα εξάγουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες για δικό τους όφελος". 
Από το 2011, το κράτος  χρωστάει στις φαρμακευτικές εταιρείες  1,9 δισεκατομμύρια ευρώ και με βάση την αρχική συμφωνία θα πρέπει να πληρωθούν σε μηνιαίες δόσεις των € 500 εκατομμύριων, κάτι που επί του παρόντος μοιάζει αδύνατο. Επιπλέον, το γεγονός ότι τα φάρμακα στην Ελλάδα κοστίζουν περισσότερο από 20% φτηνότερα τείνει να γίνει ένα νέο άλλοθι των βιομηχανιών του κλάδου που επιθυμούν να σταματήσουν να δίνουν φάρμακα: "Η κυβέρνηση πρέπει να παρέμβει, εάν θέλει να αποφύγει την αύξηση των εξαγωγών,"είπε στην Guardian ο διευθύνων σύμβουλος της Novartis στην Ελλάδα, Κωνσταντίνος Φρουζής.
 

Με απλά λόγια, η Ελλάδα είναι μια χώρα νεκρή. Σκοτωμένη από τη λιτότητα
Προσοχή στο συνδυασμό κακών πολιτικών, και λαϊκών αντιδράσεων: αν πάψει να υπάρχει η ασπίδα προστασίας της ΕΚΤ, τα πάντα θα τιναχτούν στον αέρα. Και μερικοί, πέραν του Ατλαντικού και στο Λονδίνο, θα αρχίσουν να σκέφτονται διάφορα.

[--->]