(περίληψη)
του Atilio Borón συνεργάτη του κουβανικού πρακτορείου Prensa
Latina
1)Πρώτον,όσο υπάρχει υποδειγματική διαχείριση της
οικονομίας,όπως γινόταν από την κυβέρνηση Μοράλες,με εξασφαλισμένη ανάπτυξη,
αναδιανομή, ροή των επενδύσεων,και βελτίωση όλων των δεικτών μάκρο και
μικροοικονομικών,η δεξιά και ο ιμπεριαλισμός ποτέ δε θα δεχθούν μια κυβέρνηση
που δεν είναι στην υπηρεσία τους.
2)Δεύτερον, πρέπει να μελετάμε τα εγχειρίδια που δημοσιεύονται
από διάφορες υπηρεσίες στις ΗΠΑ και τους εκπρόσωπούς τους, μετεμφιεσμένους σε
ακαδημαϊκούς ή δημοσιογράφους,για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε τα επιθετικά
σήματα εγκαίρως.
Αυτά τα κείμενα υπογραμμίζουν πάντα την ανάγκη να καταστραφεί
η φήμη του λαϊκού ηγέτη,αυτό που σε εξειδικευμένη γλώσσα λέγεται
"δολοφονία χαρακτήρα",αποκαλώντας τον κλέφτη,διεφθαρμένο,δικτάτορα ή
άσχετο.
Αυτή η δουλειά έχει ανατεθεί σε επικοινωνιολόγους που
αυτοαποκαλούνται «ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι»,έχουν σχεδόν τον μονοπωλιακό
έλεγχο των ΜΜΕ και τρυπάνε τον εγκέφαλο των πολιτών με
συκοφαντίες,συνοδευόμενες, στη περίπτωση της Βολιβίας,με μηνύματα μίσους κατά
των ιθαγενών και των φτωχών γενικά.
3)Τρίτον.Όταν γίνουν τα παραπάνω έρχονται οι οικονομικές και
πολιτικές ελίτ και ζητούν «αλλαγή» τερματίζοντας τη "δικτατορία" του
"δημαγωγού" Μοράλες.
4)Τέταρτον, οι «δυνάμεις ασφαλείας» μπαίνουν στη σκηνή.
Στη περίπτωση της Βολιβίας μιλάμε για θεσμούς που ελέγχονται
από οργανισμούς, στρατιωτικούς και πολιτικούς, της κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Τους εκπαιδεύουν, τους οπλίζουν,κάνουν κοινές ασκήσεις,τους
μορφώνουν πολιτικά.
Το επιβεβαίωσα όταν,με πρόσκληση του Μοράλες,έκανα ένα
σεμινάριο για τον «αντι-ιμπεριαλισμό» για ανώτερους αξιωματικούς των τριών
όπλων.
Με ενόχλησε ο βαθμός διείσδυσης των πιο αντιδραστικών
αμερικανικών συνθημάτων από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου και ο ολοφάνερος
εκνευρισμός που προκαλούσε το γεγονός ότι ένας ιθαγενής ήταν πρόεδρος της χώρας
του.
Αυτό που έκαναν αυτές οι "δυνάμεις ασφαλείας" ήταν
να αποσυρθούν από τη σκηνή και να αφήσουν το πεδίο ελεύθερο στην ανεξέλεγκτη
δράση των φασιστικών ορδών όπως στην Ουκρανία, στη Λιβύη, στο Ιράκ, στη
Συρία,για να ανατρέψουν ή να προσπαθήσουν να ανατρέψουν ηγέτες ενοχλητικούς
στην αυτοκρατορία και να εκφοβίσουν τον πληθυσμό,τους αγωνιστές και τα
κυβερνητικά στελέχη.
Στρατιωτικό πραξικόπημα "δια της απουσίας".
Συμμορίες στρατολογημένες και χρηματοδοτούμενες από τη δεξιά
επιβάλουν τον νόμο τους. Μόλις βασιλεύσει ο τρόμος, και μπροστά στην ανυπαρξία
της κυβέρνησης,
το αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτο.
5) Πέμπτον,η ασφάλεια και η δημόσια τάξη δεν έπρεπε ποτέ να
ανατεθούν στη Βολιβία στην αστυνομία και τον στρατό, θεσμούς αποικιοποιημένους
από τον ιμπεριαλισμό και την εγχώρια δεξιά.
Όταν ξεκίνησε η επίθεση εναντίον του Μοράλες, επιλέχθηκε μια
πολιτική κατευνασμού και δεν απαντήθηκαν οι προκλήσεις των φασιστών.
Αυτό τους αποθράσυνε και αύξησαν τις προκλήσεις (το
στοίχημα).Πρώτα ζήτησαν επανακαταμέτρηση ,μετά μιλούσαν για νοθεία και ζητούσαν
νέες εκλογές και στο τέλος νέες εκλογές χωρίς τον Μοράλες υποψήφιο (όπως στη
Βραζιλία εκλογές χωρίς τον Λούλα).
Κατόπιν ζητούσαν τη παραίτηση του Έβο,και τέλος, μπροστά στην
απροθυμία του να δεχτεί τον εκβιασμό, έσπειραν τον τρόμο με τη συνενοχή της
αστυνομίας και του στρατού και τον ανάγκασαν να παραιτηθεί.
Από το εγχειρίδιο, όλα από το εγχειρίδιο.
Θα τα μάθουμε αυτά τα μαθήματα?
