έτοιμος είναι να το πει

  Dim. Papadimoulis 

           ‏@papadimoulis

 Τώρα, συμφωνία κ τα "μπάνια του λαού".Μετά, έναρξη εφαρμογής, απομείωση του χρέους,συνέδριο του "κοινωνικού" ΣΥΡΙΖΑ κ αν χρειαστεί, εκλογές.

Η ιλαροτραγική δήλωση Παπαδημούλη και τα συμφραζόμενα

Όταν ο αντιπρόεδρος χύνει το γάλα από την καρδάρα του αρχηγού 

ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ ΣΚΩΠΤΗΣ 

Το «πνεύμα της ήττας» επιστρέφει. Κάποιοι «στρατηγοί της ήττας» αισθάνονται βαριές στις πλάτες τους τις ευθύνες μιας ενδεχόμενης διακυβέρνησης και σπεύδουν να τις ξεφορτωθούν ή να την μοιραστούν με τους μνημονιακούς ολετήρες.
 

Ίσως αργήσει να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της προχτεσινής «πατάτας» του κ. Δημ. Παπαδημούλη, να ζητήσει από τους αρχηγούς Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ «να διερευνήσουν τη δυνατότητα συμφωνίας-¨πακέτο¨, μέσω μιας σύσκεψης υπό τον Κ. Παπούλια, και για το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας».
Ο αριστερός αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου – είτε το αντιλαμβάνεται είτε όχι – υπονομεύει την μέχρι τώρα πολιτική του αρχηγού του.
 

Η δήλωση του κ. Αλ. Τσίπρα τον Μάιο του 2012 αποτέλεσε το εφαλτήριο της εκλογικής εκτόξευσης του κόμματος του. Είχε πει συγκεκριμένα, στην προεκλογική συγκέντρωση της Αθήνας: «Ο λαός θα νικήσει το φόβο. Δεν θα υποκύψει, δεν θα εκβιαστεί. Θα βάλει οριστικό τέλος στη διαφθορά. Ζητάμε λαϊκή εντολή για κυβέρνηση Αριστεράς». Με τη φράση αυτή σηματοδότησε για πρώτη φορά, μετά από 65 τόσα χρόνια, το αίτημα ενός αριστερού σχηματισμού να κυβερνήσει. Μέσω εκλογών. Όχι να αποτελεί ένα κόμμα διαμαρτυρίας αλλά να διεκδικήσει κυβερνητικές ευθύνες. Έτσι το 4% έγινε 16.8% και Ιούνιο του 2012 έφτασε στο 26,9%.

Έρχεται τώρα ο γίγας Παπαδημούλης έντρομος και προσπαθεί «να χύσει την καρδάρα με το γάλα» του αρχηγού του. Ίσως το 27% και το διαγραφόμενο 30% plus του πέφτει βαρύ και προτιμά επιστροφή στην «έντιμο πενία».
Στις 15 Νοεμβρίου ο κ. Τσίπρας διακήρυττε από το συνέδριο του Podemos στη Μαδρίτη: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δε πρόκειται να αποδεχτεί καμία συμφωνία ερήμην του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα καμία συμφωνία, με το δημόσιο χρέος στο ράφι», ενώ εξαπέλυσε επίθεση στην κυβέρνηση Σαμαρά, την οποία χαρακτήρισε «αναξιόπιστη και ανυπόληπτη που αντί να διαπραγματευτεί υποκύπτει στους όρους της τρόικας, μήπως και την πείσει να εκδώσει το εισιτήριο Βρυξέλλες-Αθήνα».
 

Ο κ. Παπαδημούλης, 2 μέρες αργότερα δήλωνε: «Αν ο Σαμαράς ήθελε να ανακτήσει κάτι από την ανύπαρκτη πια διαπραγματευτική του δύναμη, θα έπρεπε να καλέσει τον Τσίπρα στο Μαξίμου, χθες, να τον ενημερώσει και να ζητήσει τη γνώμη του και να διερευνήσουν τη δυνατότητα συμφωνίας-«πακέτο», μέσω μιας σύσκεψης υπό τον Κ. Παπούλια, και για το πρόσωπο του ΠτΔ, και για τον ακριβή χρόνο των εκλογών και για μια προσπάθεια εθνικής συνεννόησης με στόχο την απομείωση του χρέους».
 

Δεν είμαι σίγουρος τίνος η πολιτική θα δικαιωθεί εκλογικά και κατόπιν πολιτικά: Του Τσίπρα ή του Παπαδημούλη; Είμαι βέβαιος όμως και θυμάμαι πολύ καλά – μέρες που είναι – πως ο αλήστου μνήμης πολιτικός χώρος από τον οποίο προέρχεται ο κ. Παπαδημούλης, πριν από 41 χρόνια, ήταν αυτός που πρέσβευε την άποψη πως το «Πολυτεχνείο» δεν πρέπει να γίνει γιατί θα διακινδυνεύοταν η πολιτικοποίηση της χούντας μέσω της κυβέρνησης Μαρκεζίνη.
Αλλά είπαμε: Η ρουφιάνα η Ιστορία «τη δεύτερη φορά επαναλαμβάνεται σαν κωμωδία».

[--->] 

Σκαλιστήρι : Όχι μόνο ο πολιτικός  χώρος από τον οποίο προέρχεται ο κ.Παπαδημούλης πριν από 41 χρόνια...Αλλά ας μη σκαλίζουμε τα παλιά...Φρέσκα φρούτα