Για την ελληνική Α.Ε. βρε γαμώτο
Το Κοινωνικό ιατρείο του Ελληνικού στο δρόμο της διάλυσης
Το μητροπολιτικό κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού ιδρύθηκε το
2011, από τον γιατρό - καρδιολόγο Γιώργο Βήχα στον πρώην χώρο
του αεροδρομίου της
Αθήνας, στο Ελληνικό.
Από τις 31 Μαΐου, κινδυνεύει
με έξωση από την εταιρεία που έχει αναλάβει την εκτέλεση του «Σχεδίου
Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης του
Ελληνικού», που προβλέπει
δημιουργία πάρκου αναψυχής,
κατασκευή ξενοδοχείου 5
αστέρων, ανέγερση πολυτελών κατοικιών κ.λπ. καμία λύση μετεγκατάστασης
δεν έχει προταθεί –ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από την Περιφέρεια Αττικής, που
ελέγχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις
περιφερειακές εκλογές της άνοιξης του 2014– για αυτό το Ιατρείο, που υποδέχτηκε
από την
ίδρυσή του μέχρι
σήμερα χιλιάδες ασθενείς αποκλεισμένους από την περίθαλψη, εξαιτίας
των ευρωγερμανικών πολιτικών που εφαρμόζει δουλικά από το 2015 και μετά μια
κυβέρνηση που αποκαλείται της ριζοσπαστικής Αριστεράς, έδωσε δεκάδες χιλιάδες
ιατρικών συμβουλών, παρείχε θεραπείες, οδοντιατρική περίθαλψη κ.λπ. και ενώ η
έξωση έχει καθοριστεί για τις 30 Ιουνίου.
Η καθαρά εθελοντική ομάδα που λειτουργεί το Ιατρείο
πιστεύει ότι η
κατάργηση του θα
οδηγήσει σε μια νέα καταστροφή στον χώρο της υγείας και των κοινωνικών
υπηρεσιών και διοργανώνει συνέντευξη τύπου στις 14 Ιουνίου.
Θυμάμαι τη συνάντησή μου πριν χρόνια με το γιατρό Βήχα, ιδρυτή
αυτής της δομής αλληλεγγύης, μιας δομής που δεν δέχεται δωρεές σε μετρητά
(προσωπικά, τα 4-5 τελευταία χρόνια έχω στείλει 10 με 15 κιλά αχρησιμοποίητα
φάρμακα που μου έφεραν συνταξιούχοι, φοιτητές μου στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του
Κρετέιγ).
Ήταν το φθινόπωρο του 2014, με την ευκαιρία των ημερών των
αφιερωμένων στην ελληνική κρίση» από το MUCEM
(μουσείο ευρωπαϊκών και μεσογειακών πολιτισμών) της Μασσαλίας, με τον
Παναγιώτη Γρηγορίου σαν οργανωτικό σύμβουλο που μας έβαλε να μιλήσουμε τον ένα
μετά τον άλλον. Πρώτα τον Βήχα και μετά εμένα. και μπορώ να σας πω ότι τη
στιγμή που ξεκινούσα την ομιλία μου, είχα ένα κόμπο στον λαιμό.
