Η «στοχοποίηση του Τσίπρα». Η «προσπάθεια τσαλακώματος
του Τσίπρα». Στην αρχή το άκουσα από ένα – δυο εναπομείναντες φίλους
συριζαίους. Προσπαθούσαν να μου εξηγήσουν τη συντονισμένη προσπάθεια της
αντιπολίτευσης εναντίον του Τσίπρα, αυτού του κεφάλαιου (αν προτιμάτε, asset) για την Αριστερά. Στην αρχή πίστεψα ότι ήταν σύμπτωση. Στη συνέχεια
διάβασα αυτό το άρθρο στην «ΑΥΓΗ» και κατάλαβα ότι επρόκειτο περί «γραμμής».
Συσπειρωθείτε γύρω από τον Αλέξη. Πρέπει να τον
προστατέψουμε από τα πυρά των εχθρών. Είναι τόσο σημαντικός και ξεχωριστός, γι’
αυτό και έχει επιλεγεί ως στόχος. Και χτυπάνε τον Τσίπρα επειδή ανάμεσα στους
ηγέτες της σημερινής αντιπολίτευσης δεν υπάρχει κάποιος που να διαθέτει «αυτό
το κάτι τις που είχαν ο Καραμανλής ο πρώτος, ο Ανδρέας, ή ακόμα κι ο Καραμανλής
ο δεύτερος ή ο Σημίτης (!!!)». Κι ένας άλλος λόγος που χτυπάνε τον Τσίπρα είναι
και ο «ρόλος του κόμπλεξ στην Ιστορία…». Θεμιτό. Ο ηγέτης πρέπει να λατρεύεται,
να θυματοποιείται, να ηρωοποιείται.
Χτες, όμως, το left.gr είχε ένα άλλο άρθρο με
τον ευφάνταστο τίτλο «Να φύγετε, να πάτε αλλού…», στο οποίο σχολίαζε τον ρυθμό
με τον οποίο τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούν παραιτήσεις υπουργών της κυβέρνησης.
Και πράγματι είχε ολόκληρη λίστα: Γιώργος Σταθάκης , Αλέκος Φλαμπουράρης, Νίκος
Φίλης, Πάνος Σκουρλέτης, Γ. Κατρούγκαλος, Νίκος Παππάς, Χρ. Σπίρτζης, Θ.
Δρίτσας, Αρ. Μπαλτάς, Ν. Κοτζιάς, Β. Αποστόλου, Στ. Κοντονής, Παπαγγελόπουλος,
Νίκος Παρασκευόπουλος , Γ. Μουζάλας, Π. Καμμένος , Ολγα Γεροβασίλη.
Εκτός των υπουργών, να θυμίσω εδώ ότι κριτική έχουν
δεχτεί και όλοι οι σύμβουλοι τύπου Καρανίκα, όλοι οι μετακλητοί και όλοι οι
σύντροφοι συντρόφων που διορίστηκαν σε διάφορους Οργανισμούς.
Συμπέρασμα πρώτο:
Με το άρθρο του left καταρρίπτεται ο μύθος της «ΑΥΓΗΣ» ότι έχει στοχοποιηθεί ο γίγας Τσίπρας
και ότι όλοι έχουν συνεννοηθεί να χτυπάνε μόνο αυτόν για να τον «κοντύνουν». Ο
ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αποφασίσει αν θα διαμαρτύρεται επειδή «χτυπάνε» μόνο τον
Ηγέτη ή επειδή «χτυπάνε» όλους τους υπουργούς της κυβέρνησης.
Συμπέρασμα δεύτερο:
Είναι πράγματι γελοία η αντιπολίτευση που έχει ζητήσει τις παραιτήσεις όλων
αυτών των υπουργών. Το ίδιο γελοία με την απαίτηση του Ηγέτη να παραιτηθούν από
βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όσοι διαφωνούσαν με τα μέτρα του τρίτου μνημονίου κι όταν
δεν παραιτήθηκαν, πήγε σε εκλογές για να τους κόψει από τις λίστες και να
δημιουργήσει βουλευτικό στρατό πιστών και αφοσιωμένων.
Κι ένα ερώτημα: Όταν ο Π. Καμμένος
ζητούσε τον Νοέμβριο του 2014 την παραίτηση Σαμαρά, όταν ο Ν. Παππάς δήλωνε τον Οκτώβριο του 2014 ότι αν συναντηθεί ο κ. Τσίπρας με τον κ.
Σαμαρά ο πρώτος θα ζητήσει την παραίτηση του δεύτερου, όταν τον Δεκέμβριο του
2014 ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την παραίτηση Κουκουλόπουλου, όταν τον Ιούλιο του 2014 ο
ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την παραίτηση Βούλτεψη, όταν … , ήταν άραγε σοβαροί;
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχει την κριτική. Του αρέσει να κάνει,
αρνείται να του κάνουν. Ο Ηγέτης είναι ο μόνος που έχει το δικαίωμα να κρίνει
τον εαυτό του κι ύστερα να ξεμπερδεύει μ’ ένα «οι άλλοι μας μπέρδεψαν». Ο
Ηγέτης τα κάνει όλα σωστά γι’ αυτό και χρειάστηκε να ζητήσει «συγγνώμη» μόνο
μία φορά, τότε που έγραψε «διαδυκτιακή» αντί «διαδικτυακή», στο twitter. Όποιος κάνει κριτική στον Ηγέτη, στην κυβέρνηση, στα σόγια, είναι απλώς
κομπλεξικός. Εντάξ”,
συνεννοηθήκαμε.
