Περί κόμπλεξ και άλλων δεινών

Η «στοχοποίηση του Τσίπρα». Η «προσπάθεια τσαλακώματος του Τσίπρα». Στην αρχή το άκουσα από ένα – δυο εναπομείναντες φίλους συριζαίους. Προσπαθούσαν να μου εξηγήσουν τη συντονισμένη προσπάθεια της αντιπολίτευσης εναντίον του Τσίπρα, αυτού του κεφάλαιου (αν προτιμάτε, asset) για την Αριστερά. Στην αρχή πίστεψα ότι ήταν σύμπτωση. Στη συνέχεια διάβασα αυτό το άρθρο στην «ΑΥΓΗ» και κατάλαβα ότι επρόκειτο περί «γραμμής».

Συσπειρωθείτε γύρω από τον Αλέξη. Πρέπει να τον προστατέψουμε από τα πυρά των εχθρών. Είναι τόσο σημαντικός και ξεχωριστός, γι’ αυτό και έχει επιλεγεί ως στόχος. Και χτυπάνε τον Τσίπρα επειδή ανάμεσα στους ηγέτες της σημερινής αντιπολίτευσης δεν υπάρχει κάποιος που να διαθέτει «αυτό το κάτι τις που είχαν ο Καραμανλής ο πρώτος, ο Ανδρέας, ή ακόμα κι ο Καραμανλής ο δεύτερος ή ο Σημίτης (!!!)». Κι ένας άλλος λόγος που χτυπάνε τον Τσίπρα είναι και ο «ρόλος του κόμπλεξ στην Ιστορία…». Θεμιτό. Ο ηγέτης πρέπει να λατρεύεται, να θυματοποιείται, να ηρωοποιείται.

Χτες, όμως, το left.gr είχε ένα άλλο άρθρο με τον ευφάνταστο τίτλο «Να φύγετε, να πάτε αλλού…», στο οποίο σχολίαζε τον ρυθμό με τον οποίο  τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούν παραιτήσεις υπουργών της κυβέρνησης. Και πράγματι είχε ολόκληρη λίστα: Γιώργος Σταθάκης , Αλέκος Φλαμπουράρης, Νίκος Φίλης, Πάνος Σκουρλέτης, Γ. Κατρούγκαλος, Νίκος Παππάς, Χρ. Σπίρτζης, Θ. Δρίτσας, Αρ. Μπαλτάς, Ν. Κοτζιάς, Β. Αποστόλου, Στ. Κοντονής, Παπαγγελόπουλος, Νίκος Παρασκευόπουλος , Γ. Μουζάλας, Π. Καμμένος , Ολγα Γεροβασίλη.

Εκτός των υπουργών, να θυμίσω εδώ ότι κριτική έχουν δεχτεί και όλοι οι σύμβουλοι τύπου Καρανίκα, όλοι οι μετακλητοί και όλοι οι σύντροφοι συντρόφων που διορίστηκαν σε διάφορους Οργανισμούς.

Συμπέρασμα πρώτο: Με το άρθρο του left καταρρίπτεται ο μύθος της «ΑΥΓΗΣ» ότι έχει στοχοποιηθεί ο γίγας Τσίπρας και ότι όλοι έχουν συνεννοηθεί να χτυπάνε μόνο αυτόν για να τον «κοντύνουν». Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αποφασίσει αν θα διαμαρτύρεται επειδή «χτυπάνε» μόνο τον Ηγέτη ή επειδή «χτυπάνε» όλους τους υπουργούς της κυβέρνησης.

Συμπέρασμα δεύτερο: Είναι πράγματι γελοία η αντιπολίτευση που έχει ζητήσει τις παραιτήσεις όλων αυτών των υπουργών. Το ίδιο γελοία με την απαίτηση του Ηγέτη να παραιτηθούν από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όσοι διαφωνούσαν με τα μέτρα του τρίτου μνημονίου κι όταν δεν παραιτήθηκαν, πήγε σε εκλογές για να τους κόψει από τις λίστες και να δημιουργήσει βουλευτικό στρατό πιστών και αφοσιωμένων.

Κι ένα ερώτημα: Όταν ο Π. Καμμένος ζητούσε τον Νοέμβριο του 2014 την παραίτηση Σαμαρά, όταν ο Ν. Παππάς  δήλωνε τον Οκτώβριο του 2014 ότι αν συναντηθεί ο κ. Τσίπρας με τον κ. Σαμαρά ο πρώτος θα ζητήσει την παραίτηση του δεύτερου, όταν τον Δεκέμβριο του 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την παραίτηση Κουκουλόπουλου, όταν τον Ιούλιο του 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την παραίτηση Βούλτεψη, όταν … , ήταν άραγε σοβαροί;

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχει την κριτική. Του αρέσει να κάνει, αρνείται να του κάνουν. Ο Ηγέτης είναι ο μόνος που έχει το δικαίωμα να κρίνει τον εαυτό του κι ύστερα να ξεμπερδεύει μ’ ένα «οι άλλοι μας μπέρδεψαν». Ο Ηγέτης τα κάνει όλα σωστά γι’ αυτό και χρειάστηκε να ζητήσει «συγγνώμη» μόνο μία φορά, τότε που έγραψε «διαδυκτιακή» αντί «διαδικτυακή», στο twitter. Όποιος κάνει κριτική στον Ηγέτη, στην κυβέρνηση, στα σόγια, είναι απλώς κομπλεξικός. Εντάξ”,  συνεννοηθήκαμε.

[--->]

Κοσμογονία στην Ε.Ε. ανακάλυψε η «ΑΥΓΗ»!

Μια πραγματική κοσμογονία βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ε.Ε. αν και περνάει απαρατήρητη λόγω της συνωμοσίας σιωπής του τρομοκρατημένου αστικού Τύπου. Ευτυχώς υπάρχει και η «ΑΥΓΗ» για να φέρει στο φως αυτή την αθόρυβη επανάσταση και να αναστυλώσει την ελπίδα της χειμάζουσας, μνημονιακής Ελλάδας.

«Αλλάζουν οι διεθνείς συσχετισμοί υπέρ της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους», μας πληροφορεί το σημερινό κύριο άρθρο της εφημερίδας. «Για πρώτη φορά το ΔΝΤ παραδέχεται τόσο κατηγορηματικά ότι η συνταγή που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα ήταν λάθος- θέση που παγίως εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ», επεξηγεί, προσθέτοντας με νόημα ότι «παρόμοια στάση με εκείνη του ΔΝΤ κρατούν και οι Ηνωμένες Πολιτείες». Τρέμετε Μέρκελ και Σόιμπλε! Με την ισχυρή στήριξη των Αμερικανών φίλων μας και της κυρίας Λαγκάρντ, είναι βέβαιο ότι πολύ σύντομα η «απομείωση του χρέους» θα γίνει πραγματικότητα!

Αλήθεια, πιστεύουν άραγε οι συντάκτες παρόμοιων ανοησιών ότι απευθύνονται σε εντελώς αφελείς αναγνώστες; Οι πάντες γνωρίζουν ότι το ΔΝΤ ήδη από το 2012 αναγνώριζε ότι το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο, όπως γνωρίζουν τον σάλο που είχε ξεσπάσει όταν το ίδιο το ΔΝΤ αναγνώρισε το «λάθος» με τον διαβόητο «πολλαπλασιαστή» του. Εξίσου καλά γνωρίζουν, όμως, ότι η αγωνία του ΔΝΤ δεν ήταν ο τερματισμός της λιτότητας, αλλά η διαχείριση του χρέους με τρόπο ώστε να εξασφαλιστεί η αποπληρωμή του. 

Το κυριότερο, ότι τόσο το ΔΝΤ όσο και οι ΗΠΑ μονίμως συνδέουν την όποια ελάφρυνση του χρέους με τα πιο ισοπεδωτικά, αντιλαϊκά μέτρα στην αγορά εργασίας και στις ιδιωτικοποιήσεις. Σ'αυτό το πνεύμα, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι, κατά τη συνάντησή του με τον Νίκο Κοτζιά, «ενθάρρυνε την Ελλάδα να εφαρμόσει ταχέως τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις».

Ασφαλώς και τα γνωρίζει πολύ καλά όλα αυτά η διεύθυνση της «ΑΥΓΗΣ». 

Όλη η αγωνία της είναι να βρει ένα φύλλο συκής για τα απεχθή, μνημονιακά μέτρα που θα προωθήσει με ρυθμό οπλοπολυβόλου από την ερχόμενη εβδομάδα. 

Και νομίζει ότι βρήκε αυτό το φύλλο συκής στο αξιοθρήνητο επιχείρημα ότι η ελληνική κυβέρνηση οφείλει «να μη χαρίσει στους Ευρωπαίους εταίρους την πρόφαση που αναζητούν για να μη γίνει η συζήτηση για την απομείωση του χρέους. Αυτό σημαίνει βεβαίως ότι θα ψηφίσει άμεσα τα δύσκολα μέτρα που έχει αποδεχτεί με τη συμφωνία»! Εν ολίγοις: παρηγοριά στον άρρωστο, μέχρι να βγει η ψυχή του...

Υπάρχει όμως και μια δεύτερη κοσμογονία, την οποία μας αποκάλυψε δύο ημέρες νωρίτερα η «ΑΥΓΗ»: 

Η Κομισιόν επεξεργάζεται τη θέσπιση ενός «εργασιακού μίνιμουμ» από την άνοιξη του 2016, πανηγυρίζει η εφημερίδα, με αφορμή ομιλία του Γιούνκερ στην Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων.

Μόνο σαν μαύρο χιούμορ στα εκατομμύρια των ανέργων και των μισθωτών που εργάζονται σε συνθήκες εργασιακής ζούγκλας μπορεί να εκληφθεί αυτός ο λιβανωτός στον Γιούνκερ και την Κομισιόν. Οι ίδιοι άνθρωποι και οι ίδιοι θεσμοί της Ε.Ε. πρωταγωνίστησαν στη Στρατηγική της Λισαβώνας που ανέδειξε την επισφαλή εργασία σε πρότυπο... πακιστανοποίησης των εργασιακών σχέσεων στην Ευρώπη. 

Τα Μνημόνια που επέβαλε η Ε.Ε. οδήγησαν στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και στην εκτίναξη της ανεργίας, η οποία από μόνη της υπονομεύει κάθε έννοια σταθερότητας και αξιοπρέπειας στο χώρο εργασίας. 

Και είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ εκείνη που, συνομολογώντας το τρίτο Μνημόνιο, άνοιξε το δρόμο για ακόμη αντιδραστικότερες ρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών απολύσεων.

Θλίψη, μόνο θλίψη μπορεί να δημιουργήσει η εικόνα των ανθρώπων που πασχίζουν μάταια να εξωραίσουν μια χρεοκοπημένη, αντιλαϊκή πολιτική με λιβανωτούς στο καθεστώς της ξένης επιτροπείας και τους εκπροσώπους του.

[--->]