Της Ζέζας Ζήκου
O κορονοϊός ξερνάει συνεχώς ζημίες σε επιχειρήσεις και αγορές,
μολύνοντας όχι μόνο τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, αλλά και τις ισχυρές της
Δύσης. Το «σινικό τείχος» του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος
καταρρέει. Η ύφεση έχει κυκλώσει την παγκόσμια οικονομία, προκαλώντας σοκ. Η
διάχυση της πολυσύνθετης κρίσης από την Κίνα σε ολόκληρο τον κόσμο μάς έχει
πλησιάσει απειλητικά. Οι κίνδυνοι υπάρχουν και μας αφορούν. Με ευάλωτη ακόμη
την οικονομία, με καταχρεωμένη την ελληνική κοινωνία, με τις «μαύρες τρύπες»
των τραπεζών και με τους ξένους να κάνουν υποτιμητικό παιχνίδι στο
Χρηματιστήριο Αθηνών, οι «φούσκες» είναι έτοιμες να εκραγούν.
Η μορφή της
χρηματοπιστωτικής πυραμίδας, που στήθηκε από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα
(ΕΚΤ) και την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, αρχίζει να γκρεμίζεται. Στην πράξη, ο
χρηματοπιστωτικός τομέας, που είχε μετατραπεί σε ένα τεράστιο καζίνο, όπου ο
τζόγος, με βάση μια εικονική τεράστια ρευστότητα, μετρούσε παραπλανητικά τις
επιδόσεις οικονομιών και αγορών, καταρρέει. Το εγκληματικά ευφυές της σύγχρονης
πυραμίδας με το «τζάμπα» χρήμα της ποσοτικής χαλάρωσης (QE), όπως ονομάζεται η
στρατηγική του «helicopter money», ήταν η συνεχής διάχυση του ρίσκου από την
πανίσχυρη κερδοσκοπία. Και τώρα ήρθε το ντόμινο... του κορονοϊού και το χάος!
Σε «αχίλλειο πτέρνα» αναδεικνύονται οι συνέπειες από την
επιδημία του κορονοϊού στην πραγματική οικονομία. Tώρα η βίαιη πρόσκρουση είναι
αναπόφευκτη. Oι επενδυτές και τα νοικοκυριά δύσκολα θα παραμερίσουν τις φοβίες
και θα αγνοήσουν τις συνέπειες. Συνεχώς αιμορραγούν οι μετοχές και οι νέες
«μαύρες» προ-ειδοποιήσεις για τεράστιες ζημίες διαχέουν τον πανικό, προκαλώντας
ταυτόχρονα κλίμα κερδοσκοπικής υστερίας. Οι δηλώσεις του Κινέζου ηγέτη, Σι
Τζινπίνγκ, ότι ο «κορονοϊός θα έχει σχετικά μεγάλο αντίκτυπο στην οικονομία και
την κοινωνία», έδωσαν μια πρόγευση της καταστροφής.
Σε «αχίλλειο πτέρνα» αναδεικνύονται οι συνέπειες από την
επιδημία του κορονοϊού στην πραγματική οικονομίαΗ Παγκόσμια Τράπεζα ανακοίνωσε
την παροχή άμεσης χρηματοδότησης ύψους 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων για να
βοηθηθούν οι αναπτυσσόμενες χώρες, ώστε να αντιμετωπίσουν τις υγειονομικές και
οικονομικές επιπτώσεις εξαιτίας της επιδημίας του κορονοϊού. Ήδη την περασμένη
Δευτέρα η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) αποφάσισε τη μείωση των επιτοκίων κατά
0,5% και η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Κριστίν Λαγκάρντ,
διαβεβαίωσε ότι είναι έτοιμη να λάβει τα απαραίτητα στοχευμένα μέτρα. Αλλά τόσο
η κίνηση της Fed, που προκάλεσε σοκ στις αγορές, καθώς ερμηνεύτηκε ως ένδειξη
πανικού, όσο και το αδιέξοδο της ΕΚΤ, διότι τα επιτόκιά της είναι ήδη είτε
μηδενικά είτε αρνητικά, και η αδυναμία της να ρίξει περισσότερη ρευστότητα σε
ένα σύστημα το οποίο ήδη πλέει σε ωκεανούς ρευστού, επιβεβαιώνει τις παγίδες.
Σε ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο
τραντάζεται ακόμα και με φήμες, μια πραγματική κρίση σε μια χώρα με τραπεζικό
σύστημα 40 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως η Κίνα, είναι προφανές ότι θα
προκαλέσει ντόμινο εξελίξεων σε ολόκληρο τον κόσμο. Η ΕΚΤ, έχοντας εκμηδενίσει
το επιτόκιο δανεισμού και έχοντας τυπώσει αφειδώς «τζάμπα» χρήμα, εφαρμόζοντας
τη στρατηγική της ποσοτικής χαλάρωσης (QE), είναι σε αδιέξοδο παρέμβασης. Για
να μη μιλήσουμε για τα σύνθετα προβλήματα της ανάπτυξης, της ανεργίας και του
ιδιωτικού χρέους. Τα «απύθμενα» προβλήματα των οικονομιών δεν έχουν τέλος και,
με τους λαούς να επιπλέουν ήδη σε πελάγη χρεών, το δίχτυ που περιέβαλλε με
προστασία και ασφάλεια τις οικονομίες έχει φθαρεί θανάσιμα.
Η ΕΚΤ, εν μέσω κινούμενης άμμου, εξαναγκάζεται να επεκτείνει
τη στρατηγική του «helicopter money» για την αντιμετώπιση της νέας κρίσης. Η
ρήση «helicopter money» αποδίδεται στον σημαντικό διανοητή της οικονομικής
επιστήμης Μίλτον Φρίντμαν, πατέρα του μονεταρισμού, που δημιούργησε τη διάσημη
Σχολή του Σικάγου και το 1976 έλαβε το Νόμπελ Οικονομίας. Ωστόσο, η στρατηγική
αυτή, που αυξάνει ποσοτικά την προσφορά χρήματος (quantitative easing), οδηγεί
αναπόφευκτα στη μετατροπή του χρέους σε ρευστό (δηλαδή στη διαβόητη πολιτική
του «monetizing the debt»). Φαντασθείτε το μέγεθος της αποτυχίας της ΕΚΤ όταν
εξαναγκάζεται να ενισχύσει και να επεκτείνει την ίδια περιβόητη πολιτική της
ποσοτικής χαλάρωσης που εφαρμόζει από το 2015!
