Αριστερά και συνδιαχείριση

 

Η Αριστερά υπήρξε για δύο αιώνες η παράταξη που ,σωστά η λάθος, μέσα από το μεγαλείο η την τραγωδία,και με μεγάλες εφόδους και  πισωγυρίσματα, επεδίωκε ένα μέλλον με περισσότερα δικαιώματα, ελευθερίες  και δικαιοσύνη για την κοινωνική πλειοψηφία και κατά μία έννοια για όλη την κοινωνία. Η παράταξη της δικαιοσύνης και της ελευθερίας. Ακόμη και τα φαινόμενα του σταλινικού ζόφου η της σοσιαλδημοκρατικής προσαρμογής δεν αναιρούν αυτήν την διαπίστωση  .

Σήμερα η Αριστερά,όχι ως σύστημα αξιών, που είναι κάτι τελείως διαφορετικό, αλλά ως συγκροτημένος  πολιτικός χώρος διεθνώς εκφράζει πλην εξαιρέσεων  κάτι τελείως διαφορετικό και αντίστροφο  :

- Την υποταγή στην τεχνητή  γιγάντωση του φόβου και την παράδοση σε μια ( υπερκαπιταλιστική) επιτηρητική  εξουσία που δήθεν εγγυάται την υγεία,ενώ υπονομεύει υγεία και ελευθερία ταυτόχρονα.

- Την αποδοχή της διαίρεσης μέσα στην εργατική τάξη και της διαχείρισης της διαίρεσης από το κεφάλαιο.

- Την θρησκευτική υποταγή στην κοσμική θρησκεία της ελεγχόμενης από το κεφάλαιο τεχνοεπιστήμης . Την ποταπή λοιδορία όσων δεν συμμορφώνονται.

- Την ψευδή μετονομασία του κρατισμού και του γραφειοκρατισμού σε κοινωνική αλληλεγγύη  .

- Τον κονφορμισμό και τον ακραίο ατομικισμό η παρτακισμό όσων θεωρούν ότι στις επόμενες διακρίσεις μεταξύ ενδοκλεισμένων στο σύστημα και αποκλεισμένων από αυτό θα είναι με τους ενδοκλεισμένους , δηλαδή με αυτούς που δεχόμενοι την δουλειά θα έχουν κάποια " προνόμια".

Δεν είναι σωστό να πούμε απλώς ότι αυτή η Αριστερά δεν αντιτάσσεται στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Το σωστό είναι να πούμε ότι αυτή η Αριστερά - συνεργαζόμενη  αρμονικά με το ακραίο Κέντρο- πρωταγωνιστεί ιδεολογικά  στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου .Το σωστό είναι να πούμε ότι η πάλη κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων απαιτεί την οξεία σύγκρουση με αυτήν την Αριστερά. Την πολιτική της αναίρεση χάριν ενός ανασχεδιασμού του αιτήματος για μια δίκαιη, ακηδεμόνευτη  και αταξική κοινωνία.

[---->]