- «Εκλογές-παρωδία» χαρακτήρισε από νωρίς (πριν, δηλαδή, τη
διεξαγωγή τους!) η «συλλογική Δύση» τις σημερινές προεδρικές εκλογές στη Συρία,
όπου ο Μπασάρ Αλ Άσαντ επανεξελέγη στο πόστο του Προέδρου της χώρας με ποσοστό
95,1% επί των ψηφισάντων.
- Τις εκλογές κατήγγειλαν (επίσης «εγκαίρως») και οι
εκπρόσωποι της λεγόμενης «συριακής αντιπολίτευσης». Μόνο που στα συστημικά Μέσα
δεν διευκρινιζόταν ΠΟΙΑ αντιπολίτευση εννοούσε ο ποιητής: αυτή που
στρογγυλοκάθεται στο Λονδίνο και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες «μασουλώντας»
τις πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις των δυτικών μυστικών υπηρεσιών και εκπροσωπεί
τον εαυτό της, άντε και τα μέλη των οικογενειών των «αντιπολιτευόμενων
πολιτικών», ή εκείνη τη... «μετριοπαθή» που το πρωί, ως «Ισλαμικό Κράτος» ή
«Τζεμπάτ-Αλ-Νούσρα» έκοβε κεφάλια αθώων Συρίων πολιτών και το απόγευμα ντυνόταν
«διασώστης-ανθρωπιστής» με τα «Λευκά Κράνη»;;;
- Για να τελειώνουμε, λοιπόν, με την «παραφιλολογία» και τα αφηγήματα που ανάγουν σε «κακούς» και «δικτάτορες» όσους πολιτικούς ηγέτες κρατών δεν κάθονται σούζα μπροστά στους γκαουλάιτερ της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών και των λοιπών... «ευγενών» πόλεων-εδρών των «ευαγών» ιδρυμάτων της «πολιτισμένης Δύσης»: η συμμετοχή στις συγκεκριμένες εκλογές ξεπέρασε το 78% των εγγεγραμένων πολιτών, που σε απόλυτα νούμερα εκφράζεται σε 14 εκατομμύρια πολιτών που έδωσαν την ψήφο τους στη συγκεκριμένη διαδικασία.
Με άλλα λόγια, ο Μπασάρ Αλ Άσαντ,
είτε το θέλουν είτε όχι τα «παπαγαλάκια» της προπαγάνδας του δυτικού
καπιταλιστικού κόσμου, χαίρει της απόλυτης εμπιστοσύνης της συντριπτικής
πλειοψηφίας του συριακού λαού και όλα τα υπόλοιπα είναι «άλλα λόγια ν'
αγαπιόμαστε»...
- Όταν στις ΗΠΑ έχει αναδειχθεί ΔΥΟ φορές μέσα στην τελευταία
20ετία Πρόεδρος αυτός που συγκέντρωσε... λιγότερες ψήφους από τον βασικό του αντίπαλο,
όταν στη Γερμανία η Μέρκελ επιβιώνει στην εξουσία από το 2005 έχοντας
εξαντλήσει όλους τους πιθανούς συνδυασμούς συμμαχιών (εκτός από αυτή με την
Αριστερά), όταν τα τελευταία 65 χρόνια (με ελάχιστα διαστήματα εξαίρεσης) την
Ελλάδα την κυβερνούν εναλλάξ τρία πολιτικά «τζάκια» από πατέρα σε γιο και από
παππού σε εγγονό, όταν στην Ευρώπη υπάρχουν καθεστώτα είτε ημιφασιστικά (χώρες
Βαλτικής, Ουγγαρία, Μαυροβούνιο, Κόσοβο κοκ) είτε ανοιχτά νεοναζιστικής
έμπνευσης (Ουκρανία), όταν «στρατηγικοί σύμμαχοι» της Δύσης στον αραβικό κόσμο
θεωρούνται χώρες όπου η έννοιες «δημοκρατία», «ελευθερία» και «εκλογές»
αποτελούν λόγο φυλάκισης ή/και εκτέλεσης (πχ Σαουδική Αραβία), κανένα από αυτά
τα καθάρματα δεν δικαιούται να κάνει «μαθήματα δημοκρατίας» στους άλλους...
- Μόνο η πλήρης έλλειψη εμπιστοσύνης στον προπαγανδιστικό
οχετό των συστημικών Μέσων Εξημέρωσης και η πολιτική απείθεια στο καθεστώς...
«δημοκτατορίας» που βιώνουμε μέρα με τη μέρα ολοένα και πιο έντονα να
επιβάλλεται «ρητώς και δια ροπάλου» στους πολίτες στη χώρα μας και αλλού είναι
τρόποι επιβίωσης (φυσικής και πολιτικής) στις παρούσες δύσκολες συνθήκες.
Επιπλέον είναι και αναγκαίες (αν και από μόνες τους όχι ικανές) συνθήκες για το
επόμενο βήμα, δηλαδή την αποτίναξη του καπιταλιστικού ζυγού και τη μετάβαση
στην πραγματική λαϊκή εξουσία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου