"Για το συμφέρον μας".

 

Του Σ. Αλεξίου

Στη δεκαετία του 70, όσοι είχαμε αριστερούς γονείς παραξενευόμασταν όταν τους ακούγαμε να χαίρονται για τις ήττες των φασιστών χριστιανών φαλαγγιτών του Λίβανου, μεγαλώναμε βλέπετε με την άποψη πως οι "χριστιανοί" είναι πάντα οι ... καλοί!

Σιγά σιγά αρχίσαμε να ξετυλίγουμε το τρομερό κουβάρι της Μέσης Ανατολής. Στην Ελληνική κοινωνία υπήρχε μια σταθερά στην πλειοψηφία της κοινωνίας: Οι αδικημένοι από τα παιχνίδια των Μεγάλων και των Θεών ήταν οι Παλαιστίνιοι, αυτό ήταν αδιαπραγμάτευτο. Ακόμα και τα pay roll της ισραηλινής Πρεσβείας ήταν συγκρατημένα, προσπαθούσαν να κρύβονται.

Σήμερα, είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα που ανοιχτά, δημόσια και επιθετικά βγαίνει μπροστά η άποψη πως "το δίκιο έχει το Ισραήλ". Επιθετικά, τα εξαγορασμένα ΜΜΕ παρουσιάζουν μια εικόνα όπου μια χούφτα φουκαράδες πετάνε στρακαστρούκες  και "τρομοκρατούν" την ισχυρότερη (αναλογικά) πολεμική μηχανή του κόσμου.

Και, το χειρότερο, επιθετικά και μαζικά στην κοινωνία εξαπλώνεται η άποψη πως το Ισραήλ "είναι φίλοι μας", οι Παλαιστίνιοι είναι φίλοι του Ερντογάν... άρα; Με τους φίλους μας, λοιπόν, "για το συμφέρον μας".

Ερχόμαστε, και εδώ, αντιμέτωποι με τη βαθιά συντηρητική στροφή στην κοινωνία. Η απάντηση οφείλει να έχει και το ηθικό στοιχείο, τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, αλλά και την πολιτική διάσταση:

Όποτε η Ελλάδα ακολούθησε τη λογική "γλύφω τον ισχυρό για να φάω κανα κοψίδι κι εγώ", πάντα έγινε η ίδια το "κοψίδι" στο τραπέζι της μοιρασιάς.

Κι όσο πιο ανήθικη και γλοιώδης ήταν η στάση της (π.χ. Ουκρανία 1919) τόσο πιο πολλά κοψίδια από το σώμα της κατασπάραξαν οι ..."φίλοι" της".

2022 του χρόνου, 100 χρόνια από την άλλη, μεγάλη "επιτυχία" αυτής της τακτικής....

[---->]