Απολύτως αυτονόητα

Στην δική μας Αριστερά το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία, στην Δημόσια Υγεία και Παιδεία ,στην στέγη,  στον πολιτισμό και στον ελεύθερο χρόνο μετά από αξιοπρεπή εργασία , ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας και ερωτικών επιλογών,ηταν πάντα προτεραιότητα..

Στην δική μας Αριστερά ο σεβασμός στους Γέροντες ,στους πάσχοντες, στους ψυχικά πάσχοντες, στους ανθρώπους με 'ειδικές ανάγκες' ήταν πρώτιστο και απαραβίαστο Ιερό..και μέριμνα...

Όπως και ο σεβασμός στις ανθρώπινες τραγωδίες (φυσικές καταστροφές κ.λ.π)

Ολα τα ανωτέρω που δεν είναι και υποχρεωτικά τα πιο 'επαναστατικά' αλλά απολύτως αυτονόητα ,έχουν παραβιασθεί στον αίσχιστο βαθμό από το Κυβερνητικό μόρφωμα ,το συνονθύλευμα ακροδεξιών ,ψεκασμένων και αριβιστών ..

Ολα τα ανωτέρω πετάχτηκαν , κυνικά και παντελώς αμοραλιστικά στα σκουπίδια για να ασκηθεί μια ντροπιαστική Εξουσία ,που προσβάλλει τον Άνθρωπο...

Εσείς με τους Τσιπροπολάκηδες κι εμείς με αυτό που είχε γράψει ήδη από τα 1975 ο Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος στο τέλος του δοκιμίου του 'Η Έσχατη Στράτευση' σελιδα 91

Έσχατη Στράτευση εκδόσεις Υψιλον.

''Το λογικό του Ιβαν Καραμαζωφ ανατινάχτηκε από τα ίδια τα ερωτηματικά του, αλλά πριν να συμβεί αυτό ο Ιβαν,είχε κάνει την επανάσταση εκείνη που δικαιώνει κάθε ολοκαύτωμα : Αρνήθηκε την εγκυρότητα κάθε τάξης και αρμονίας αν αυτές προϋποθέτουν τα δάκρυα έστω και ενός μόνο παιδιού.

Η Άρνηση αυτή της εγκυρότητας που βρίσκεται στην ρίζα κάθε εξέγερσης αποτελεί το πρώτο κριτήριο της ανθρωπιάς μας ...

Και το τελευταίο της οδόφραγμα..'

[--->]