Η έξοδος στις αγορές και τις παραλίες

Γνωρίζω πως πολλές έχετε απογοητευτεί που δεν την πέφτω στον σύριζα και τις μαλακίες που κάνει, αλλά προσωπικά πιστεύω πως δεν χρειάζεται. Και για να αποδείξω του λόγου το αληθές δεν έχει παρά να πάρουμε την περίφημη έξοδο στις αγορές την οποία ξύπνησα το πρωί με όρεξη να σοδομίσω έτσι γιατί είχα μια ώρα κενό και δεν ήξερα τι να κάνω

Για το επικοινωνιακό κομμάτι δεν έχουμε να γράψουμε και πολλά. Η έξοδος στις αγορές είναι copy-paste σαν και αυτή του σαμαρά το 2014 και ο κακομοίρης ο σαμαράς δεν είχε το QE που έχει γονατίσει όλες τις αποδόσεις, να τα λέμε αυτά τα πράγματα. Το πόσο τον βοήθησε στις επόμενες εκλογές το είδαμε όλοι. Οι συριζαίοι ήθελαν να κάνουν την έξοδο το σεπτέμβρη μήπως και ασχοληθεί και κανείς, αλλά τελικά συνετότερες φωνές επικράτησαν και την έκαναν μέσα στο λιοπύρι. Οι συνετότερες φωνές είπαν ότι μια έξοδος στις αγορές όπου κανείς δεν θα ασχοληθεί είναι προτιμότερη από μια μη έξοδος στις αγορές (αν ο σεπτέμβρης αποδειχθεί οικονομικά προβληματικός όπως πολλοί φοβούνται στο τσίρκο που λέγεται παγκόσμια οικονομία).

Αλλά ας πάμε στο καθαρά οικονομικό κομμάτι. Ο όλος καραγκιόζ μπερντές της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους βασίζεται στα πολύ χαμηλά επιτόκια για τα δανεικά που μας προσφέρει ο λεγόμενος επίσημος τομέας (EFSF, ESM, κράτη της ευρωζώνης) και την αναβολή πληρωμής επιτοκίων από τα δάνεια του EFSF. Η φαντασίωση είναι πως καθώς η ελληνική κυβέρνηση διατηρεί το πρωτογενές πλεόνασμα στο 3,5% του ΑΕΠ, ο ελληνικός προϋπολογισμός είναι βιώσιμος διότι αυτό το 3,5% του ΑΕΠ θα φτάνει για να αποπληρώσει κάθε χρόνο τους τόκους του χρέους.  Κάπως έτσι βγήκε και το περίφημο πλεόνασμα του 3,5% , ακριβώς διότι 3,5% του ΑΕΠ είναι αυτό που χρειάζεται κάθε χρόνο να πληρώνεται σε τόκους  (συν μερικά ακόμα μέτρα “ελάφρυνσης” του χρέους, πλην οι τόκοι του EFSF που θα αρχίσουν να πληρώνονται μετά το 2022, μάλλον με μια μείωση επιτοκίου κάτι βρε παιδί μου). Αν θέλετε μια αναλυτικότερη περιγραφή του ίδιου πράγματος από τον χερ στουρνάρη, διαβάστε αυτό εδώ.

Όταν η ελληνική κυβέρνηση “βγαίνει στις αγορές” και παίρνει ένα επιτόκιο στο 4,φεύγα% , είναι εμφανές ότι αυτό το κάνει για τα μάτια του κόσμου, κι όχι ως σημάδι ανεξαρτησίας. Γιατί? Διότι αν με κάποιο μαγικό τρόπο αύριο ερχόταν κάποιος και έλεγε στην ελληνική κυβέρνηση, φέρτε μου 280δις ομόλογα στο 4,φεύγα% κι εγώ θα αποπληρώσω όλες τις υποχρεώσεις σας προς τους υπόλοιπους, τότε η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να βρίσκει κάθε χρόνο για τόκους περίπου 11-12δις κάτι που θα ζητούσε ένα πρωτογενές πλεόνασμα ύψους περίπου 7-8% το χρόνο.

Άρα στην πραγματικότητα με αυτή τη δημοπρασία ομολόγων η ελληνική κυβέρνηση απέδειξε αυτό που ήδη όλοι ξέραμε. Πως είναι παντελώς αδύνατο για την ελλάδα να βγει στις αγορές και άρα να μην εξαρτάται από τα μνημόνια. Κάθε φορά που η ελληνική κυβέρνηση βγαίνει στις αγορές, στην ουσία χαντακώνει ακόμα περισσότερο την ελληνική οικονομία καθώς αυξάνει τους τόκους που πρέπει να πληρώνει για ένα χρέος που ακόμα και με τις πιο ευάερες και ευήλιες προοπτικές παραμένει παντελώς μη βιώσιμο.

Όσο λοιπόν ο αυτόματος κόφτης και τα μέτρα περικοπών που ψηφίστηκαν για να εφαρμοστούν το 2018 θα τσουρουφλίζουν τα κωλαράκια σας, όσο οι ηλεκτρονικές δημοπρασίες θα αρχίσουν να ακουμπάνε κάτι παραπάνω από τους “μεγαλο-μπαταχτσίδες”, όσο οι αυξημένοι φόροι θα συμπιέζουν όλο και περισσότερο τα εισοδήματα και η περιβόητη ανάπτυξη θα αναβάλλεται για μία ακόμη χρονιά, τόσο περισσότερο η κυβέρνηση του σύριζα θα αυτο-συγχέρεται για την έξοδο στις αγορές. Διότι όπως και η κυβέρνηση σαμαρά διψάει για ένα κάποιο success story. Κι όλα αυτά υπό την προυπόθεση πως ο dow jones θα συνεχίσει να χτυπάει νέα υψηλά, ο ντράγκι δεν θα πειράξει ούτε για πλάκα το QE και η παγκόσμια οικονομία δεν θα γλιστρήσει ένα ακόμα σκαλοπατάκι χαμηλότερα. Με λίγα λόγια στην χώρα του ποτέ-ποτέ.

 [--->]