Το ημερολόγιο έγραφε 1 Φεβρουαρίου του 1968, όταν οι εργάτες καθαριότητας Echol Cole και Robert Walker έπεφταν νεκροί την ώρα της δουλειάς τους, στο Μέμφις των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο θάνατός τους, στάθηκε αφορμή να ξεκινήσει μια γενικευμένη απεργία των εργαζομένων στην καθαριότητα, που ζητούσαν αναγνώριση του συνδικάτου τους, καλύτερες συνθήκες εργασίας και αύξηση του μισθού τους. Η απεργία κράτησε δύο μήνες και τελικά στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία.
Αυτά βέβαια συνέβαιναν το μακρινό 1968, στις ακόμα πιο μακρινές ΗΠΑ. Στη σημερινή Ελλάδα, τα πράγματα φαίνεται πως είναι κάπως διαφορετικά. Στη σημερινή Ελλάδα, όταν μια 62χρονη γυναίκα που δουλεύει σε συνθήκες κάυσωνα και σε διπλή βάρδια, πεθάνει από ανακοπή, πρόκειται για ένα δυστυχές γεγονός που ήταν σχεδόν θέλημα Θεού και όλα τα σκυλιά των χορτασμένων θα γαβγίσουν συγχρονισμένα πως δεν υπάρχει καμία ευθύνη.
Όπως ας πούμε στην περίπτωση της Ντανιέλας Πρελορέντζου, μητέρας τεσσάρων παιδιών, μεταξύ των οποίων ενός ΑμΕΑ και μιας ανήλικης.
Η Ντανιέλα Πρελορέντζου ήταν εργαζόμενη στη καθαριότητα του Δήμου Ζωγράφου. Το συνδικάτο το οποίο είναι υπεύθυνο για τον τομέα εργασίας της, είναι η ΠΟΕ-ΟΤΑ και δεν αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα που αντιμετώπιζε το αντίστοιχο συνδικάτο στο Μέμφις του 1968. Η ΠΟΕ-ΟΤΑ δηλαδή, είναι αναγνωρισμένο συνδικάτο και οι δράσεις του είναι θεωρητικά νόμιμες και μη διωκόμενες. Πρόεδρος όμως της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΟΕ-ΟΤΑ είναι ο Νίκος Τράκας.
Ο Νίκος Τράκας, είναι ένας άνθρωπος του ΠΑΣΟΚ. Υπήρξε μέλος της νεολαίας ΠΑΣΟΚ, Γραμματέας της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ και μέλος της Γραμματείας της Συντονιστικής Eπιτροπής της ΠAΣKE-OTA. Ο Νίκος Τράκας είναι ο εκπρόσωπος ενός θεσμού, που αναλαμβάνει να προστατεύσει εργαζόμενους από αυθαιρεσίες, κακές συνθήκες εργασίας και χαμηλές αμοιβές. Ο Νίκος Τράκας όμως, επέλεξε να γράψει στα παλιότερα των υποδημάτων του, αφενός το ρόλο του και αφετέρου τη νεκρή συνάδελφό του, αφού όταν κλήθηκε να σχολιάσει το περιστατικό, δήλωσε:
Αυτοί είναι οι εργάτες Καθαριότητας! Εργάτες της δουλειάς και όχι των απεργιών! Αυτό μόνο ζητάνε! Εργασία για ζωή! Ας είναι “ελαφρύ το χώμα” που θα σκεπάσει τη συνάδελφό μας…
O Νίκος Τράκας είναι εκλεγμένος. Πράγμα που σημαίνει πως αξίζουν συγχαρητήρια για τις επιλογές τους, τόσο στο ΠΑΣΟΚ που περικλείει πραγματικούς αγωνιστές στις τάξεις του, όσο και στους εργαζόμενους που τον ψήφισαν. Ο Νίκος Τράκας έχει και facebook. Μπορείτε να του στείλετε και εσείς συγχαρητήρια, εδώ.
Ας επιστρέψουμε όμως στην ΠΟΕ-ΟΤΑ. Όπως είπαμε, ΠΟΕ-ΟΤΑ αποκαλούμε το συνδικάτο εκείνο που έχει τη συνδικαλιστική ευθύνη για την αποφυγή περιστατικών όπως αυτό της Ντανιέλα Πρελορέντζου. Το να πεθαίνεις δηλαδή στο δρόμο, εν μέσω διπλοβάρδιας και καύσωνα, μαζεύοντας σκουπίδια στα 62 σου.
Η ΠΟΕ-ΟΤΑ πριν μερικές μέρες είχε ξεκινήσει απεργία. Αιτήματά της, πέρα από τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων, ήταν και η μη κατάργηση επιδόματος για Επικίνδυνη και Ανθυγιεινή Εργασία. Η ΠΟΕ-ΟΤΑ σταμάτησε την απεργία της 11 μέρες μετά την έναρξη, χωρίς να έχει ικανοποιηθεί κανένα απολύτως αίτημά της, μετά από ψηφοφορία που στήριξε η ΣΥΝΑΝ (πρώην ΠΑΣΚΕ) και η ΔΑΚΕ. ΣΥΝΑΝ και ΔΑΚΕ έχουν τα περισσότερα μέλη στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΟΕ-ΟΤΑ, τα οποία προέκυψαν μετά από εκλογές. Συγχαρητήρια λοιπόν αξίζουν και σε αυτούς που τους ψήφισαν.
Η Ντανιέλα Πρελορέντζου δούλευε στην καθαριότητα του Δήμου Ζωγράφου. Δήμαρχος, είναι η Τίνα Καφατσάκη – Βλάχου, μέλος ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δηλώνει πως ο Δήμος βρίσκεται στο πλευρό της οικογένειας της “αδικοχαμένης εργάτριας”. Η Τίνα Καφατσάκη – Βλάχου βέβαια, δήμαρχος Ζωγράφου και μέλος ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να είχε βρεθεί στο πλευρό της υπαλλήλου της, πριν εκείνη ξεψυχήσει. Η Τίνα Καφατσάκη – Βλάχου, θα μπορούσε να μην είχε στήσει διπλοβάρδιες εν μέσω καύσωνα για την αποκομιδή των σκουπιδιών. Η Τίνα Καφατσάκη – Βλάχου είναι και αυτή εκλεγμένη και συγχαρητήρια αξίζουν και σε αυτούς που την ψήφισαν.
Η Ντανιέλα Πρελορέντζου ζούσε επίσης σε μια χώρα, όπου κυβέρνηση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ. Μία κυβέρνηση δηλαδή, που προσπαθεί να ακολουθεί κατά γράμμα την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ. ΟΟΣΑ είναι ένα διακρατικό καφενείο, όπου αργόσχολοι και τεμπέληδες πάνε και ανταλλάσσουν απόψεις για το πόσο σκληρά πρέπει να δουλεύει η πλέμπα και πώς αυτές οι απόψεις θα γίνουν νόμοι από διάφορες κυβερνήσεις χωρών. Μία τέτοια άποψη, ήταν πως η εργασία στην καθαριότητα, δε θα πρέπει να θεωρείται βαριά και ανθυγιεινή δουλειά. Μία τέτοια κυβέρνηση ήταν των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Και μία ακόμα από την πλέμπα ήταν η Ντανιέλα Πρελορέντζου. ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, βγήκαν και αυτοί με εκλογές, οπότε μην παραλείψετε να δώσετε συγχαρητήρια και σε όσους τους ψήφισαν.
Η Ντανιέλα Πρελορέντζου ζούσε επίσης στη χώρα όπου αξιωματική αντιπολίτευση είναι η ΝΔ. Αξιωματική αντιπολίτευση, αποκαλούμε εκείνο το κομμάτι του πολιτικού κόσμου, που περιμένει να πάρει την εξουσία από την εκάστοτε τρέχουσα κυβέρνηση, με στόχο να εφαρμόσει την ίδια ακριβώς πολιτική. Ακόμα και έτσι όμως, η κάθε αξιωματική αντιπολίτευση, αναμένεται συνήθως να αξιοποιήσει επικοινωνιακά οτιδήποτε πλήττει τους αδύναμους, προκειμένου να κερδίσει ψήφους από την πλέμπα και να την κυβερνήσει μια ώρα αρχύτερα. Η ΝΔ όμως δεν είναι τέτοια. Για παράδειγμα ο Δένδιας, ούτε λίγο ούτε πολύ, απέδωσε εύσημα στη νεκρή εργάτρια για την “ευσυνειδησία της να πεθάνει εν ώρα εργασίας, αντί να κάνει κοπάνα”.
Να εδώ, μαθαίνουμε πως αν η μάνα σας, η αδερφή σας ή η κόρη σας, πεθάνει μετά από διπλοβάρδια μέσα στον καύσωνα, θα έχει κερδίσει το σεβασμό του Δένδια, αφού θα έχει αποδειχθεί "ευσυνείδητη που θα μπορούσε να είχε κάνει κοπάνα". video από https://goo.gl/7fpSDs
Η ΝΔ δηλαδή, είναι από τις σπάνιες εκείνες αξιωματικές αντιπολιτεύσεις, που ιεραρχούν πιο ψηλά και από την εξουσία, την όρεξη να δουν να τσακίζονται οι εργάτες, οι φτωχοί και οι αδύναμοι. Η ΝΔ εκλέγεται και αυτή, οπότε συγχαρητήρια αξίζουν και σε αυτούς που θα την ψηφίσουν.
Η Ντανιέλα Πρελορέντζου είχε επίσης την ατυχία να ζει σε μια χώρα όπου η Τέταρτη Εξουσία δεν έκανε και πολύ καλά τη δουλειά που υποτίθεται πως πρέπει να κάνει.
Ως Τέταρτη Εξουσία, αποκαλούμε άτυπα τους οργανισμούς εκείνους που έχουν
αναλάβει την ενημέρωσή μας για όσα κάνουν οι άλλες Τρεις Εξουσίες κάθε αστικής
δημοκρατίας που σέβεται τον εαυτό της. Τους υπαλλήλους δηλαδή, μεγάλων
εφοπλιστών και βιομηχάνων, που είναι πρόθυμοι να πάνε κόντρα στα συμφέροντα των
εργοδοτών τους και στην κρατική εξουσία, για να ενημερώσουν τον πεινασμένο,
ποιο είναι το συμφέρον του.
Αυτό βέβαια, μερικές ελάχιστες φορές και για λόγους
αδιευκρίνιστους, τελικά δε συμβαίνει. Όπως δε συνέβη και στην περίπτωση της
62χρονης νεκρής εργάτριας, για την οποία μαθαίνουμε από μεγάλα ΜΜΕ, είτε πως
πέθανε από τον καφέ, είτε πως πέθανε την ώρα που πήγαινε να πιάσει δουλειά.
Η Ντανιέλα Πρελορέντζου, έζησε σε μία από τις λίγες χώρες στον πλανήτη, όπου η
σάτιρα, δε στρέφεται ενάντια στην εξουσία, αλλά ενάντια στον υποταγμένο.
Η Ντανιέλα Πρελορέντζου, έζησε στη χώρα όπου η Δικαιοσύνη δεν ενδιαφέρεται και πολύ για το αν θα αποδοθούν ποινικές ευθύνες για το θάνατό της.
Η Ντανιέλα Πρελορέντζου, έζησε στη χώρα όπου ο κομματικοποιημένος “πνευματικός κόσμος” την αποκαλούσε “σκουπίδι”, όταν απεργούσε.
Η Ντανιέλα Πρελορέντζου, έζησε στη χώρα όπου στα 62 σου πρέπει να δουλεύεις
ακόμα σε βαριές χειρωνακτικές εργασίες, γιατί είσαι ακόμα μακριά από τα 67.
Γιατί οι τράπεζές μας περνάνε δύσκολες ώρες, τα ασφαλιστικά μας ταμεία είναι
άδεια από λεφτά και οι άνθρωποι πλέον δεν
πεθαίνουν κιόλας!
Η Ντανιέλα Πρελορέντζου, δε θα ταφεί δημοσία δαπάνη, η σωρός της δε θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα και το όνομά της δε θα μπει σε κάποιο δρόμο, γιατί… εντάξει, πέθανε ενώ μάζευε σκουπίδια.
Η Ντανιέλα Πρελορέντζου, θα ξεχαστεί σύντομα. Το σωματείο της δε θα κάνει καμία απεργία και το όνομά της ίσως να μνημονεύεται καμιά φορά, όταν “τυχαίνει” να πεθαίνει κάποιος άλλος εργάτης σε παρόμοιες συνθήκες.
Ίσως όμως αυτή να μην είναι η στιγμή για να μιλήσουμε για τη Ντανιέλα Πρελορέντζου. Ίσως θα έπρεπε να μην ειπωθεί τίποτα. Γιατί αν πεις κάτι, θα κάνεις προπαγάνδα με την “ευκαιρία” μιας νεκρής εργάτριας. Γιατί θα πρέπει να περιμένεις να μιλήσεις για το τι έφταιξε, όταν ξεχαστεί η Ντανιέλα Πρελορέντζου. Τότε που θα είναι πιο εύκολο να αποκαλέσεις το σινάφι της “βολεμένους σκουπιδιαραίους”. Τότε που οι χορτασμένοι και τα σκυλιά τους, δε θα έχουν επικοινωνιακό πρόβλημα, να παραδεχτούν ότι και να πεθάνεις στα 62 σου μαζεύοντας σκουπίδια μέσα σε καύσωνα, δεν έγινε και κάτι. Τότε δηλαδή που στη θέση της Ντανιέλας, μπορεί να είναι η δικιά σου μάνα, το δικό σου παιδί, ή εσύ ο ίδιος.
Η Ντανιέλα Πρελορέντζου, δε θα ταφεί δημοσία δαπάνη, η σωρός της δε θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα και το όνομά της δε θα μπει σε κάποιο δρόμο, γιατί… εντάξει, πέθανε ενώ μάζευε σκουπίδια.
Η Ντανιέλα Πρελορέντζου, θα ξεχαστεί σύντομα. Το σωματείο της δε θα κάνει καμία απεργία και το όνομά της ίσως να μνημονεύεται καμιά φορά, όταν “τυχαίνει” να πεθαίνει κάποιος άλλος εργάτης σε παρόμοιες συνθήκες.
Ίσως όμως αυτή να μην είναι η στιγμή για να μιλήσουμε για τη Ντανιέλα Πρελορέντζου. Ίσως θα έπρεπε να μην ειπωθεί τίποτα. Γιατί αν πεις κάτι, θα κάνεις προπαγάνδα με την “ευκαιρία” μιας νεκρής εργάτριας. Γιατί θα πρέπει να περιμένεις να μιλήσεις για το τι έφταιξε, όταν ξεχαστεί η Ντανιέλα Πρελορέντζου. Τότε που θα είναι πιο εύκολο να αποκαλέσεις το σινάφι της “βολεμένους σκουπιδιαραίους”. Τότε που οι χορτασμένοι και τα σκυλιά τους, δε θα έχουν επικοινωνιακό πρόβλημα, να παραδεχτούν ότι και να πεθάνεις στα 62 σου μαζεύοντας σκουπίδια μέσα σε καύσωνα, δεν έγινε και κάτι. Τότε δηλαδή που στη θέση της Ντανιέλας, μπορεί να είναι η δικιά σου μάνα, το δικό σου παιδί, ή εσύ ο ίδιος.
Πηγή: katiousa.gr - Σπασμένο Παράθυρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου