Είναι πολλά τα αργύρια

Τα τοξικά απόβλητα στο μοναστηριακό δάσος και τα αργύρια στα ταμεία της Μονής Ιβήρων – Ξεκινάει η υλοτόμηση

Στις 22 Ιουλίου δημοσιεύθηκε στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ Έγκριση επέμβασης σε, δημόσιες και μη δημόσιες, εκτάσεις δασικού χαρακτήρα για την υλοποίηση του έργου »ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΕΣ–ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΚΑΣΣΑΝ∆ΡΑΣ» (Υποέργο »Μεταλλευτικές Εγκαταστάσεις Σκουριών»

Oι «μη δημόσιες εκτάσεις» της παραπάνω απόφασης αφορούν 100 στρέμματα από τα 924 στρέμματα του δάσους «Νταμπίζ» που έχει μισθώσει στην Ελληνικός Χρυσός η Ιερά Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους. Με το με αρ. πρωτ. 4/17.11.2015 έγγραφο της Μονής, «εξουσιοδοτείται η Ελληνικός Χρυσός να αναλάβει την έκδοση των διοικητικών αδειών για την εγκατάστασή της στο μισθωμένο από αυτήν τμήμα 924 στρεμμάτων του μοναστηριακού δασοκτήματος Νταμπίζ».

 

Η «εγκατάσταση» της Ελληνικός Χρυσός είναι η μετατροπή του ρέματος Λοτσάνικο σε τέλμα απόθεσης 26 εκατ. τόνων τοξικών αποβλήτων και η διάνοιξη δρόμων πλάτους 25 μέτρων για τη μεταφορά των αποβλήτων. Το Λοτσάνικο, μαζί με το διπλανό ρέμα, τον Καρατζά, είναι τα δυο μεγάλα δασικά ρέματα συνεχούς ροής που υδροδοτούν ολόκληρη την «προ του Άθω» περιοχή, αλλά η Ελληνικός Χρυσός πρόκειται να τα μετατρέψει σε χώρους υποδοχής 75 εκατ. τόνων τοξικών μεταλλευτικών αποβλήτων του μεταλλείου των Σκουριών, με θηριώδη φράγματα ύψους 150 μέτρων. 

 Χάρτης: Το υποέργο Σκουριών της Ελληνικός Χρυσός. Με πράσινο χρώμα το επίμαχο δάσος «Νταμπίζ»

Η τοπική κοινωνία, ήδη από τις αρχές του 2013, έχει αντιδράσει έντονα στην προοπτική πώλησης του δάσους των 924 στρεμμάτων από τη Μονή στην Ελληνικός Χρυσός για να το μετατρέψει σε χωματερή τοξικών αποβλήτων. Μάλιστα στις 18.1.2013, οι κάτοικοι έκλεισαν στην Ιερισσό το δρόμο προς Άγιο Όρος σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη δρομολογούμενη συνέργεια της Μονής στο έγκλημα εναντίον του τόπου. Από τη δράση αυτή προέκυψε άλλη μία ποινική δικογραφία, με 20 αγωνιζόμενους κατοίκους να κατηγορούνται για «παρακώλυση συγκοινωνιών».

Παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις της ηγεσίας της Μονής οτι «Δεν υπάρχει περίπτωση να πουληθεί το δάσος και να έρθει η Μονή σε αντίθεση με τους γείτονές της», τα αργύρια της εταιρείας ήταν πολλά και δελεαστικά. Και το Σεπτέμβριο του 2014 έκλεισε η ανίερη συμφωνία: «Μακροχρόνια μίσθωση» αντί πώλησης και 1.400.000 στα ταμεία της Μονής, ως «δωρεά» από την ευγνωμονούσα εταιρεία. Aπό τα μισθώματα, που δεν γνωρίζουμε πόσα θα είναι, το Ελληνικό Δημόσιο φυσικά δεν θα εισπράξει τίποτα. Για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, οι «άγιοι πατέρες» της Μονής δήλωσαν ότι πείστηκαν από τις διαβεβαιώσεις της Ελληνικός Χρυσός ότι «στο συγκεκριμένο χώρο δεν θα χύνονται απόβλητα της εξόρυξης και της επεξεργασίας του μεταλλεύματος, αλλά θα γίνεται μόνο απόθεση χωμάτων που δεν θα είναι επιβαρυμένα με βαρέα μέταλλα ή άλλα τοξικά, αρσενικό κ.λ.π».

Είναι αφελές οτι η «αγία τριάδα» της Μονής Ιβήρων – ο ηγούμενος Ναθαναήλ, ο «διαχειριστής» της παπά Αντώνιος και ο «ιστορικός» της γέροντας, φιλόσοφος Βασίλειος – δεν γνώριζαν για τι προορίζεται το δάσος που μίσθωσαν στην εταιρεία. Ήξεραν. Ξέρουν. Έχουν ζυγίσει το βάρος των 75 εκατ. τόνων αποβλήτων στις ζωές των γειτόνων τους της ΒΑ Χαλκιδικής και το «χρυσό» της Ελληνικός Χρυσός στην Ιερά Κάσα της Μονής. Και επέλεξαν το χρυσό. Τα τοξικά απόβλητα στο μοναστηριακό δάσος του Κακάβου είναι μακριά από τη Μονή και το κελί του Βασίλειου. Οι διαβεβαιώσεις ότι η εταιρεία δήθεν μίσθωσε την έκταση για τον καθαρό αέρα του βουνού δεν στοιχίζουν τίποτα στους παπαΑντώνηδες. Ένα μόνο κόμπο στο κομποσκοίνι τους και ένα «Κύριε, συγχώρεσέ με τον αμαρτωλό».

Αλλά στους Ιούδες, η κοινωνία και η ιστορία ποτέ δεν επεφύλαξαν καλή μεταχείριση.

 [--->]