Του ΣΤΑΘΗ*
Ολα θα ήταν αλλιώς, ύστερα ήρθε το ηρωικό εκείνο του κ. Τσίπρα ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς», και όλα έγιναν ξανά μία από τα ίδια.
Η χώρα κυβερνάται πλέον υπό αυτό το μότο: «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς». Ενα μότο αισχρότατο, διότι δηλώνει για όλα κι εκ προοιμίου την υποταγή, ενώ ταυτοχρόνως εθίζει τον λαό στην ταπείνωση.
Κι όχι μόνον έτσι όπως αξίζει σε ραγιάδες κυβερνάται η χώρα, αλλά προσέτι η κυβέρνησή της επωφελείται από τον εξευτελισμό μας για να πάρει κι άλλα μέτρα - για τα οποία θα μπορούσε να κάνει αλλιώς!
Οπως για την «απελευθέρωση» των φαρμακείων. Διότι, σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή κ. Νίκου Χουντή, η επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς κυρία Ελζμπιέτα Μπιενκόφσκα δήλωσε ότι «οι ελληνικές αρχές και όχι η Τρόικα θέλησαν η ιδιοκτησία ενός φαρμακείου να μην περιορίζεται μόνον στους φαρμακοποιούς».
Δεν είναι το μόνο θέμα για το οποίο η κυβέρνηση, προφασιζόμενη το «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς», βρίσκει παπά για να θάψει πέντε-έξι ακόμα προγραμμένους.
Είναι τόσον γυμνός ο βασιλιάς (Τσίπρας) που συχνά οι παρατρεχάμενοί του εμφανίζονται βασιλικότεροι του βασιλέως (Μνημονίου). Ο εθισμός στη δικτατορία των Ευρωπαίων επί της Ελλάδος εκφυλίζεται στον σχηματισμό μιας εγχώριας υποδικτατορίας επί των Ελλήνων.
Καθώς φαίνεται,κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο για οποιαδήποτε πολιτική δύναμη, είτε δεξιά είτε αριστερή, εφόσον είναι υποταγμένη στην οικονομική και πολιτική δικτατορία που επιβάλλει η Ενωση παντού κι εφόσον παρακολουθεί τις διαδικασίες που μεταβάλλουν την Ενωση σε μια ομοσπονδία δικτατορικών λειτουργιών.
Η μετάλλαξη της Ενωσης προς την κατεύθυνση ενός ολιγαρχικού κα ολοκληρωτικού μορφώματος (διαδικασία που μπορεί να τη διαλύσει ή να την αποκρυσταλλώσει) συνοδεύεται και από ανάλογες μεταλλάξεις των κρατών-μελών.
Η Γαλλία βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης (και ταυτοχρόνως ο κ. Ολάντ απονέμει το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής σε αιμοσταγείς Σαουδάραβες Πρίγκιπες), οι φασίστες έχουν ξεκινήσει μια μακρά «Πορεία προς τη Ρώμη», δηλαδή προς διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, τη Βιέννη, τη Βαρσοβία, τη Βουδαπέστη και αλλού, ενώ την ίδια στιγμή η ίδια η Ενωση
παζαρεύει με μια ιδιότυπη δικτατορία, την τουρκική, πόσο πάει ο πρόσφυγας,
πόσο πάει η βόμβα στη Συρία, πόσο πάει το πογκρόμ στο Κουρδιστάν, πόσο πάει η σπλήνα ενός παιδιού, πόσο πάει ο Θεός και πόσο πάει ο Διάβολος.
Μπροστά στα μάτια μας ένας αισχρός κόσμος ολοκληρώνεται. Στο τέλος, αντί η Ελλάδα, φέρ’ ειπείν, να πάρει τις οφειλόμενες κατοχικές επανορθώσεις, θα πάρει πολεμική αποζημίωση η Τουρκία για τους πολέμους που έχει εξαπολύσει εναντίον όλων, Κούρδων, Σύρων, Ελληνοκυπρίων, Αρμενίων - ειδικώς για τη Γενοκτονία των Αρμενίων ο κυρ Ερντογάν είναι ικανός να ζητήσει και αποζημιώσεις για την ψυχική οδύνη που έπαθαν οι τσέτες σφάζοντας.
Με ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα αγκαλιά, Τσίπρας και Νταβούτογλου περιφέρονταν χθες στους δρόμους της Σμύρνης και μοίραζαν από ένα στις γυναίκες που συναντούσαν (8 Μαρτίου γαρ) - σε ποιες γυναίκες; σε αυτές που αλάλιασε στο ξύλο η αστυνομία του Ερντογάν προχθές στην Πόλη; στις φυλακισμένες; στις σκοτωμένες; στις δολοφονημένες; Τριαντάφυλλα
για ποιον; την κατεχόμενη Ζαμάν; το μαύρο στο πρακτορείο ειδήσεων τάδε; Βόμβες με τριαντάφυλλα για το Κουρδιστάν; για τη Συρία;
Στην Τουρκία οικοδομείται μια δικτατορία. Η συμμετοχή στις τελετές της αμβλύνει την όποια εγρήγορση εναντίον της. Ιδιωτικό πανεπιστήμιο της γείτονος αναγορεύει τον κ. Τσίπρα σε «επίτιμο διδάκτορα των οικονομικών»! Ουάου!
Οι άθλιοι πνίγουν παιδιά στο Αιγαίο και ο κ. Κοτζιάς χορεύει μαζί τους και μαζί με άλλους νατοϊκούς το «We are the children». Μέρα με την ημέρα εξαπλώνεται άνευ αντιλόγου η σημειολογία της μετάλλαξης των δημοκρατιών σε συστήματα καταναγκασμού.
Πέντε με έξι χρόνια Μνημονίων έχουν μεταμορφώσει τη χώρα σε ζωτικό χώρο της Γερμανίας, σε ειδική οικονομική ζώνη για τους Ελληνες και σε γκέτο για τους πρόσφυγες. Ενα Στρατόπεδο Συγκέντρωσης στο οποίο «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς», παρά να εκτελούμε διαταγές.
Και να κάνουμε τους χαζοχαρούμενους με κάθε είδους κατρουγκαλιά και τρυφωνιά, που κάνουν μέρα με την ημέρα την ύπαρξή μας «αηδία του βίου», που έλεγαν οι Λατίνοι, και «άχθος αρούρης».
Ομως, ως φαίνεται, η κυβέρνηση Τσίπρα δεν ακούει πια τη βοή των ανθρώπων που την ανέδειξαν. Συνεπώς, ούτε το γέλιο των θεών που επέρχεται ακούει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου