Είναι
αλήθεια ότι η επιλογή του ΚΚΕ να ρίξει άκυρο στο δημοψήφισμα,
αιφνιδίασε πολλούς. Πως είναι δυνατόν ένα κόμμα αντιμνημονιακό, που
διαλαλεί την ρήξη, την έξοδο από την ΕΕ και την ευρωζώνη, την ανατροπή
του καπιταλισμού να τηρεί ίσες αποστάσεις μεταξύ του ΟΧΙ στις προτάσεις
των δανειστών και του ΝΑΙ σε αυτές;
Η
έκπληξη δυναμώνει όταν όλο και περισσότεροι κατανοούν ότι είναι
πολιτική επιλογή της μνημονιακής αντιπολίτευσης, των περισσότερων
ιδιοκτητών μεγάλων μέσων ενημέρωσης, του συστήματος διαπλοκής, η
ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Οπως και ιδιαίτερα ισχυρών κύκλων των
δανειστών που επιδιώκουν την ανατροπή ή έστω την πλήρη συμμόρφωση της
κυβέρνησης στις απαιτήσεις τους, ώστε να εξουδετερώσουν την αντίσταση
στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους και να ενταφιάσουν οριστικά την
Αριστερά στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Η
στάση αυτή της ηγεσίας του ΚΚΕ δεν είναι κεραυνός εν αιθρία αλλά
συνέχεια μιας συγκεκριμένης στρατηγικής . Στρατηγικής εξόντωσης του
ΣΥΡΙΖΑ που άρχισε να ξεδιπλώνεται με ιδιαίτερη ένταση από τις αρχές
του 2000. Από εκεί που προσπαθούσαν να βγάλουν εκτός βουλής τον ΣΥΡΙΖΑ
του 3% και 4%, τους είδαν ..κυβέρνηση με 37%. Οι επιθέσεις
πολλαπλασιάστηκαν, το μένος γιγαντώθηκε.
Η
«γραμμή» του ΚΚΕ είναι πολύ συγκεκριμένη και έχει ένα αποκλειστικό
στόχο. Από εντελώς διαφορετική ιδεολογική και πολιτική αφετηρία σε σχέση
με τις μνημονιακές δυνάμεις, καταλήγει στον ίδιο με αυτές στόχο. Στόχος
που δεν είναι άλλος από την ανατροπή της κυβέρνησης Τσίπρα. «Ολα τα
σφυριά χτυπούν στο ίδιο το αμόνι».
Για
του λόγου το αληθές αρκεί μία απλή παρατήρηση συμπεριφοράς των
εκπροσώπων του ΚΚΕ στα τηλεοπτικά «παράθυρα». Μπροστά στην Κυριακή η
επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ κλιμακώνεται σε μια προσπάθεια να
περιχαρακωθούν οι ψηφοφόροι αλλά και απλά μέλη που διαφωνούν. Η
«γραμμή» της ηγεσίας δεν πιάνει. Δεν πείθει χιλιάδες αγωνιστές
ψηφοφόρους του κόμματος.
-Γιατί
δεν κατανοούν πως η ηγεσία βάζει στο ίδιο τσουβάλι μια κυβέρνηση που
αντιστέκεται στην λιτότητα και τις αντιδημοκρατικές πρακτικές με τις
μνημονιακές κυβερνήσεις που από το 2010 βούλιαξαν την κοινωνία και τον
τόπο.
-Γιατί
δεν αντιλαμβάνονται πως η ηγετική ομάδα έχει οργανώσει στους πέντε
μήνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ περισσότερες κινητοποιήσεις από τα 5 χρόνια
που κυβερνούσαν Παπανδρέου, Παπαδήμος και Σαμαράς.
-Γιατί ανατριχιάζουν που ο Σόιμπλε εξομοιώνεται με τον Τσίπρα.
-Γιατί θεωρούν παράλογο να θεωρείται ότι δεν έχει καμία διαφορά το ΟΧΙ από το ΝΑΙ
Αν
όμως είναι σίγουρο ότι ότι αφαιρείται από το όχι πολιτικά
προστίθεται στο ναι, άλλο τόσο είναι σίγουρο ότι το βράδι της Κυριακής
που οι ηγήτορες του Περισσού θα μετρούν τα άκυρα θα μετρήσουν και μία
νέα εκλογική αιμορραγία του ιστορικού αυτού κόμματος.
[[[
[--->]
