 |
| Στη φωτογραφία : εκπρόσωποι του τουριστικού κεφαλαίου (λεζάντα ''Π'') |
του Θεόφιλου Σιχλετίδη
Στις
9 Μαρτίου του 2013 οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης βούλιαξαν από ένα ποτάμι
χιλιάδων ανθρώπων που διαδήλωσαν την αντίθεση τους στην επέκταση των
μεταλλευτικών δραστηριοτήτων της «Ελληνικός Χρυσός» στη Βορειοανατολική
Χαλκιδική και που δήλωσαν την αλληλεγγύη τους στους διωκόμενους, γι’
αυτόν τον σπουδαίο αγώνα, κατοίκους της περιοχής.
Αυτή η διαδήλωση, με
την ουρά της στην πλατεία της ΧΑΝΘ και την κεφαλή της στην Τσιμισκή με
την Βενιζέλου, πέρασε στα δημοσιογραφικά χρονικά ως η «αόρατη
διαδήλωση», καθώς σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ την… έκρυψε υλοποιώντας τις
εντολές της «Ελληνικός Χρυσός» και της κυβέρνησης Σαμαρά.
Πηγαίνοντας
εκείνο το πρωί προς την πλατεία της ΧΑΝΘ χάρηκα ιδιαίτερα όταν είδα, για
πρώτη φορά σε κινητοποίηση για τις Σκουριές, ανθρώπους του ΚΚΕ, σχετικά
μαζικά, να δίνουν το «παρών».
Η στάση του ΚΚΕ, στη συνέχεια,
πηγαίνοντας προς τις τοπικές εκλογές του 2014 και τις πρόσφατες εθνικές
εκλογές, όπου το Κόμμα επανήλθε σε μία θέση αποστάσεων από το Κίνημα,
μου προκάλεσε θλίψη, αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά στη χθεσινή
απογοήτευση.
Χθες στο «Σπίτι του Λαού» βρέθηκε μία
αντιπροσωπεία του Εργατικού Κέντρου Χαλκιδικής και των πρωτοβάθμιων
σωματείων των εργαζομένων της «Ελληνικός Χρυσός» και συναντήθηκε με τον
γενικό γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.
Οι
θέσεις του ΚΚΕ για την «αξιοποίηση» του ορυκτού πλούτου, στο πλαίσιο
ενός σχεδίου για την «κοινωνικοποίηση» όλου του πλούτου της χώρας με
κεντρικό σχεδιασμό και λαϊκή – εργατική εξουσία, δεν είναι κάτι το
καινούριο.
Το καινούριο που προέκυψε από τη χθεσινή συνάντηση στον
Περισσό είναι ότι η ηγεσία του ΚΚΕ πιστεύει ότι στη Βορειοανατολική
Χαλκιδική αυτό που συμβαίνει, δηλαδή η αντίσταση στην καταστροφή του
τόπου, έχει να κάνει με ένα «παιχνίδι» ανταγωνισμού και συμφερόντων
ανάμεσα στα διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου, στην περίπτωση μας
ανάμεσα στο βιομηχανικό και το τουριστικό κεφάλαιο…
Όπως και να το πάρεις, αυτή η θέση του
ΚΚΕ προκαλεί ένα σοκ.
Ποιο είναι, στην περίπτωση μας, το τουριστικό
κεφάλαιο που ανταγωνίζεται το βιομηχανικό;
Ποιες είναι εκείνες οι
μεγάλες επιχειρηματικές δραστηριότητες που είναι στην κόντρα με την
«Ελληνικός Χρυσός»;
Οι μελισσοκόμοι, οι αγρότες, οι ψαράδες, οι
ιδιοκτήτες μικρών μονάδων ενοικίασης δωματίων;
Πως τον λένε αυτόν το
μεγιστάνα που κατάφερε να πείσει καθημερινούς ανθρώπους να βρεθούν
αντιμέτωποι με το πιο σκληρό πρόσωπο της καταστολής, να σταθούν απέναντι
σε επιθέσεις με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες;
Ποιο είναι αυτό το
σκοτεινό καπιταλιστικό κέντρο που… έψησε ανθρώπους να σταθούν πίσω από
πόρτες που τις έσπασαν μέσα στα μαύρα τα μεσάνυχτα τα ΕΚΑΜ και να ζήσουν
στον τόπο τους σκηνές από το Μπέλφαστ του 1971;
Μήπως το δίκιο του
αγώνα;
[--->] 