του Δημήτρη Μηλάκα
Η επισφράγιση μιας «πολιτικής συμφωνίας» είναι η προφανής διέξοδος από το λαβύρινθο των αξιολογήσεων ενός αποτυχημένου προγράμματος διάσωσης. Ενός προγράμματος που την αποτυχία του έχουν παραδεχτεί οι δανειστές (το ΔΝΤ μίλησε για λάθος συντελεστή), την αποδεικνύουν οι αριθμοί (το χρέος ολοένα και μεγαλώνει παρά την αιμορραγία της οικονομίας για να το εξυπηρετήσει) και την έχουν πληρώσει πανάκριβα οι πολιτικές δυνάμεις (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ- ΛΑΟΣ- ΔΗΜΑΡ) που προσπάθησαν να το εφαρμόσουν.
Με απλά λόγια και μετά από 5 χρόνια σκληρής λιτότητας όλοι κατανοούν ότι το πρόγραμμα «διάσωσης» ολοκλήρωσε τον κύκλο του, ωστόσο ο πειρασμός διατήρησης της καταστροφικής του συνταγής είναι μεγάλος, γιατί μέσα από ένα τέτοιο πρόγραμμα εξασφαλίζεται
- η συνέχιση αφαίμαξης της ελληνικής οικονομίας προς όφελος των δανειστών
- η αναπαραγωγή του εγχώριου οικονομικού κατεστημένου
- η διαιώνιση του ασφυκτικού ελέγχου της όποιας κυβέρνησης του τόπου και κατ επέκταση της βαθιάς νόθευσης της βούλησης του ελληνικού λαού
Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι παρά τη διαπιστωμένη αποτυχία η οποία αποτυπώνεται με οδυνηρό τρόπο στην κοινωνία (ανεργία, περικοπές, διάλυση κοινωνικού κράτους) εγχώριες πολιτικές δυνάμεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ) πιέζουν την κυβέρνηση να ολοκληρώσει την αξιολόγηση του προγράμματος και με τον τρόπο αυτό όχι απλώς να αποδεχτεί τα τετελεσμένα αλλά επιπρόσθετα να αναλάβει να υλοποιήσει μέχρι τέλους τη συνταγή της αποτυχίας.
Με τον τρόπο οι εγχώριοι υπηρέτες των πολιτικών του μνημονίου θεωρούν ότι «δικαιώνονται» καθώς θα επιβεβαιωθεί ότι δεν υπήρξε και δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Το επόμενο διάστημα και μέχρι τις αρχές Ιουνίου θα φανεί τελικά αν υπάρχει άλλος δρόμος που να προσφέρει στη χώρα – εντός της ευρωζώνης-- ευκαιρίες ανάκαμψης. Αυτός ο άλλος δρόμος μπορεί να χαραχτεί μόνο με μια πολιτική συμφωνία που διεκδίκησε και ίσως πετύχει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Στην περίπτωση που οι δανειστές (Γερμανοί) επιμείνουν στον έναν και μοναδικό δρόμο που από την αρχή της κρίσης οδηγήθηκε η χώρα, τότε θ αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την εξόντωση μιας ακόμη ελληνικής κυβέρνησης.
Σε κάθε περίπτωση, από τώρα και μέχρι τον Ιούνιο, βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους. Είτε του προγράμματος, είτε των ψευδαισθήσεων…
[--->]
Η επισφράγιση μιας «πολιτικής συμφωνίας» είναι η προφανής διέξοδος από το λαβύρινθο των αξιολογήσεων ενός αποτυχημένου προγράμματος διάσωσης. Ενός προγράμματος που την αποτυχία του έχουν παραδεχτεί οι δανειστές (το ΔΝΤ μίλησε για λάθος συντελεστή), την αποδεικνύουν οι αριθμοί (το χρέος ολοένα και μεγαλώνει παρά την αιμορραγία της οικονομίας για να το εξυπηρετήσει) και την έχουν πληρώσει πανάκριβα οι πολιτικές δυνάμεις (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ- ΛΑΟΣ- ΔΗΜΑΡ) που προσπάθησαν να το εφαρμόσουν.
Με απλά λόγια και μετά από 5 χρόνια σκληρής λιτότητας όλοι κατανοούν ότι το πρόγραμμα «διάσωσης» ολοκλήρωσε τον κύκλο του, ωστόσο ο πειρασμός διατήρησης της καταστροφικής του συνταγής είναι μεγάλος, γιατί μέσα από ένα τέτοιο πρόγραμμα εξασφαλίζεται
- η συνέχιση αφαίμαξης της ελληνικής οικονομίας προς όφελος των δανειστών
- η αναπαραγωγή του εγχώριου οικονομικού κατεστημένου
- η διαιώνιση του ασφυκτικού ελέγχου της όποιας κυβέρνησης του τόπου και κατ επέκταση της βαθιάς νόθευσης της βούλησης του ελληνικού λαού
Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι παρά τη διαπιστωμένη αποτυχία η οποία αποτυπώνεται με οδυνηρό τρόπο στην κοινωνία (ανεργία, περικοπές, διάλυση κοινωνικού κράτους) εγχώριες πολιτικές δυνάμεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ) πιέζουν την κυβέρνηση να ολοκληρώσει την αξιολόγηση του προγράμματος και με τον τρόπο αυτό όχι απλώς να αποδεχτεί τα τετελεσμένα αλλά επιπρόσθετα να αναλάβει να υλοποιήσει μέχρι τέλους τη συνταγή της αποτυχίας.
Με τον τρόπο οι εγχώριοι υπηρέτες των πολιτικών του μνημονίου θεωρούν ότι «δικαιώνονται» καθώς θα επιβεβαιωθεί ότι δεν υπήρξε και δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Το επόμενο διάστημα και μέχρι τις αρχές Ιουνίου θα φανεί τελικά αν υπάρχει άλλος δρόμος που να προσφέρει στη χώρα – εντός της ευρωζώνης-- ευκαιρίες ανάκαμψης. Αυτός ο άλλος δρόμος μπορεί να χαραχτεί μόνο με μια πολιτική συμφωνία που διεκδίκησε και ίσως πετύχει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Στην περίπτωση που οι δανειστές (Γερμανοί) επιμείνουν στον έναν και μοναδικό δρόμο που από την αρχή της κρίσης οδηγήθηκε η χώρα, τότε θ αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την εξόντωση μιας ακόμη ελληνικής κυβέρνησης.
Σε κάθε περίπτωση, από τώρα και μέχρι τον Ιούνιο, βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους. Είτε του προγράμματος, είτε των ψευδαισθήσεων…
[--->]
