Ένα από τα πολλά
καλά του εκλογικού αποτελέσματος είναι κι αυτό: θα δούμε επιτέλους το
ΚΚΕ στα κάγκελα της κερκίδας, όρθιο, να ασκεί μαχητική αντιπολίτευση και
να βγάζει τον κόσμο στο δρόμο. Καλό θα του κάνει, να θυμηθεί πώς
γίνεται, να επανέλθει σε φόρμα. Και δεν ειρωνεύομαι, το εννοώ.
Αλλά αυτή η εμπάθεια προς τους "πρώην", αυτό το μένος, αυτή η οργή προς τους "ρεβιζιονιστές" πρέπει κάποτε να σταματήσει. Μας χωρίζουν 47 χρόνια από το 1968 και 24 από το 1991 - πόσα ακόμα πρέπει να περάσουν για να πάψει να βαραίνει παντού το φάντασμα της διάσπασης; Η ήττα της κυβερνώσας αριστεράς θα είναι ήττα για όλη την αριστερά, κι όποιος δεν το χαμπαριάζει κακό του κεφαλιού του. Δε λέω ότι πρέπει το ΚΚΕ να γίνει ΣΥΡΙΖΑ, ούτε να χτυπάει παλαμάκια στην κυβέρνηση. Τον Βορίδη, όμως, δεν έχει κανένα λόγο να τον κάνει να χαμογελάει με τα άνοστα καλαμπουράκια της η Κανέλλη.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι προβλήματα για δυνατούς λύτες, και είναι μάλιστα προβλήματα που κάθε εναλλακτική πρόταση εξουσίας θα κληθεί να αντιμετωπίσει. Κι αν ένας ολόκληρος Λένιν χρειάστηκε να κάνει τη Νέα Οικονομική Πολιτική και να ψάξει τις πιο απρόσμενες απαντήσεις στα πιο απίθανα προβλήματα, δεν ξέρω από πού μπορούν να αντλούν τόση έπαρση οι φίλοι μου από το ΚΚΕ. Ειρωνεία, πικρόχολα σχόλια, και αδυναμία εμπλοκής ακόμα και στον πιο στοιχειώδη διάλογο είναι η εικόνα που αποκόμισα από τις συζητήσεις μαζί τους από το βράδυ της Κυριακής μέχρι σήμερα. Τόσες πολλές εύκολες απαντήσεις; Τόσο δεδομένα όλα, πια;
Αλλά αυτή η εμπάθεια προς τους "πρώην", αυτό το μένος, αυτή η οργή προς τους "ρεβιζιονιστές" πρέπει κάποτε να σταματήσει. Μας χωρίζουν 47 χρόνια από το 1968 και 24 από το 1991 - πόσα ακόμα πρέπει να περάσουν για να πάψει να βαραίνει παντού το φάντασμα της διάσπασης; Η ήττα της κυβερνώσας αριστεράς θα είναι ήττα για όλη την αριστερά, κι όποιος δεν το χαμπαριάζει κακό του κεφαλιού του. Δε λέω ότι πρέπει το ΚΚΕ να γίνει ΣΥΡΙΖΑ, ούτε να χτυπάει παλαμάκια στην κυβέρνηση. Τον Βορίδη, όμως, δεν έχει κανένα λόγο να τον κάνει να χαμογελάει με τα άνοστα καλαμπουράκια της η Κανέλλη.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι προβλήματα για δυνατούς λύτες, και είναι μάλιστα προβλήματα που κάθε εναλλακτική πρόταση εξουσίας θα κληθεί να αντιμετωπίσει. Κι αν ένας ολόκληρος Λένιν χρειάστηκε να κάνει τη Νέα Οικονομική Πολιτική και να ψάξει τις πιο απρόσμενες απαντήσεις στα πιο απίθανα προβλήματα, δεν ξέρω από πού μπορούν να αντλούν τόση έπαρση οι φίλοι μου από το ΚΚΕ. Ειρωνεία, πικρόχολα σχόλια, και αδυναμία εμπλοκής ακόμα και στον πιο στοιχειώδη διάλογο είναι η εικόνα που αποκόμισα από τις συζητήσεις μαζί τους από το βράδυ της Κυριακής μέχρι σήμερα. Τόσες πολλές εύκολες απαντήσεις; Τόσο δεδομένα όλα, πια;
