Δεν μας τρομάζουν οι απειλές τους

 

Πλατφόρμα ανεξαρτησίας 17 Νοέμβρη 2022

 

Απειλητικό μήνυμα (email) από άγνωστη «υπηρεσία» που πιθανότατα λειτουργεί σαν Ουκρανική ΜΚΟ , δέχθηκε πρόσφατα στον προσωπικό του λογαριασμό την Κυριακή 13 Νοέμβρη, ο σύντροφος και μέλος της «Πλατφόρμας Ανεξαρτησίας»,  Γιάννης Ραχιώτης.

 

Οι συντάκτες του μηνύματος που υπογράφουν σαν «προάγγελοι ελευθερίας (Harbringers of freedom)» αυτοπαρουσιάζονται  σαν -απροσδιόριστης εθνικότητας- αγανακτισμένοι που θέλουν να καταστρέψουν «το καθεστώς της Μόσχας και τα τσιράκια του» . Για το λόγο αυτό δηλώνουν ότι επεξεργάζονται στοιχεία που τους προμηθεύουν  «ερευνητές δημοσιογράφοι»  από τον … «ελεύθερο κόσμο» οι οποίοι τα βρίσκουν … σερφάροντας στο σκοτεινό διαδίκτυο (dark web) , τον ηλεκτρονικό χώρο συναλλαγών κάθε είδους μαφίας. Εκεί στο βόρβορο του «σκοτεινού διαδικτύου»  ισχυρίζονται πως βρήκαν στοιχεία για συνεργασία του συντρόφου με Ρώσους κατασκόπους , ανακαλώντας στη μνήμη μας τη ρητορική του ψυχρού πολέμου στις ΗΠΑ και στα προτεκτοράτα της . Απειλούν ότι θα λάβουν τα «κατάλληλα μέτρα» εναντίον του αν ο ίδιος δεν σπεύσει να συνεργαστεί με τις τοπικές αρχές ασφαλείας και δεν καταγγείλει δημόσια τη… συνεργασία του με το «εγκληματικό καθεστώς του Πούτιν»

 

Δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται για απλό εκφοβισμό  ή για  «κάτι περισσότερο»!

 

Σε κάθε περίπτωση καλούμε τους φίλους, συντρόφους και συναγωνιστές σε εγρήγορση διότι το δυτικοθρεμμένο  φασιστικό παρακράτος, ανεξάρτητα από χώρα προέλευσης, στοχοποιεί αγωνιστές και οργανώσεις που δεν ευθυγραμμίζονται με το Νατοϊκό αφήγημα. Που λένε τα πράγματα όπως είναι, χωρίς την υποτελή προκάλυψη των ίσων αποστάσεων.

 

Απειλές σαν αυτή που απεύθυναν στο σ. Ραχιώτη  δείχνουν  τις πραγματικές προθέσεις του δυτικού μπλόκ, να συνεχιστεί ανεμπόδιστα η προπαγάνδα του. Αυτό που θέλουν είναι να παραπληροφορούν  χωρίς αντίλογο , ιδίως για τον ολοκληρωτικό πόλεμο  που διεξάγει το ΝΑΤΟ   ενάντια στη Ρωσία , στο Ουκρανικό έδαφος. Γιαυτό οι μηχανισμοί τους προχωρούν  σε προσωπικούς  εκβιασμούς προς αυτούς που υπερασπίζουν δημόσια την ανάγκη να μπει τέλος στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες των ΗΠΑ/ ΝΑΤΟ  και να αναδυθεί ένας πολυπολικός κόσμος. Γιαυτό απειλούν με μέτρα για «την τύχη τους» όλους όσους δεν σκύβουν το κεφάλι στις «Αρχές της χώρας τους» δηλαδή στα ΝΑΤΟικά προτεκτοράτα , απαιτώντας μάλιστα δηλώσεις μετανοίας  όπως τώρα  από τον σύντροφο και συναγωνιστή Γιάννη Ραχιώτη.

 

Καλούμε όλους όσους δεν υπακούουν στη «σωστή πλευρά της ιστορίας», αυτή την πλευρά που διατηρεί τη χώρα σε καθεστώς προτεκτοράτου πρακτικά από την ίδρυσή της  (πρόσωπα και οργανώσεις ) να καταδικάσουν την τρομοκρατία που ασκείται από το φιλοδυτικό παρακράτος και να συμπαρασταθούν  σε όσους απειλούνται ή διώκονται  επειδή τοποθετούνται υπέρ της ήττας του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία .

 

Ο Αμερικανονατοϊκός ιμπεριαλισμός μπορεί και πρέπει να ηττηθεί στις παγωμένες πεδιάδες της Ουκρανίας.

 

Εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να σωπάσουμε με όποιο κόστος.

Δεν μας τρομάζουν οι απειλές τους.

 

Πλατφόρμα Ανεξαρτησίας

 

[----->]

Αμφισβητήσεις

 

Όταν το πολιτικό σώμα έχει φτάσει στο οριακό σημείο να αποφασίζει με κριτήριο του τι είναι το λιγότερο αηδιαστικό αυτό σημαίνει ότι ο κοινοβουλευτισμός  στην Δύση  έχει  πεθάνει.

Οταν οι εκλογές στην καλύτερη στιγμή  βγάζουν έναν Τσίπρα το 15 ενώ έχει κριθεί ότι αυτός τα έχει ήδη βρει σε όλα με το σύστημα η  πριμοδοτούν στην καλύτερη  έναν Μελανσόν λίγο προτού αυτός αρχίσει να κάνει κρίσιμες υποχωρήσεις, τότε ο κοινοβουλευτισμός έχει πεθάνει.

Στην περίπτωση αυτή, οι αντιστάσεις θα εκφραστούν ,όσο μπορούν να εκφραστούν μέσα από την λαϊκή Δεξιά.Κι εμείς θα μείνουμε να κοιτάμε και να απορούμε  γιατί οι πλούσιοι  η η μεσαίοι πλέον  ψηφίζουν "Αριστερά " η Κεντροαριστερά η νέοφιλελεύθερη Δεξιά και οι φτωχοί λαϊκή Δεξιά η Ακροδεξιά. 

Ο Μαρξ θα μπορούσε να το εξηγήσει αλλά οι ορθόδοξοι  αριστεροί τον έχουν βουβάνει, τον έχουν  σε κατ ' οίκον περιορισμό σε έναν τάφο στο Highgate του Λονδίνου . Δεν μπορεί να μας μιλήσει πια.

[---->]

Οι στρατιωτικές και πολιτικές επιπτώσεις της αποχώρησης των Ρώσων από την Χερσώνα

 

https://www.sinistrainrete.info/articoli-brevi/24274-redazione-gianandrea-gajani-il-ritiro-russo-da-kherson-tra-risvolti-militari-e-politici.html

 

Η ρωσική ανακοίνωση για την απόσυρση από τα εδάφη στη δεξιά όχθη του Δνείπρου θα μπορούσε να σηματοδοτήσει ένα σημείο καμπής, ίσως περισσότερο πολιτικό παρά στρατιωτικό, στη σύγκρουση στην Ουκρανία. Αυτή είναι η παραδοχή μιας μακροσκελούς ανάλυσης του Gianandrea Gajani, στρατιωτικού εμπειρογνώμονα και συντάκτη της εξειδικευμένης σελίδας Analisi Difesa.

 

"Η ουκρανική ηγεσία, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου Βολοντιμίρ Ζελένσκι , έχουν δείξει μέχρι στιγμής μεγάλη επιφυλακτικότητα απέναντι στην ανακοίνωση", γράφει ο Gajani, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του οποίου, "οι δυνάμεις της Μόσχας στη δεξιά πλευρά του Δνείπερου υπολογίζονται σε περισσότερους από 20.000 άνδρες (ακόμη και 40.000 σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις) που ανήκουν στις καλύτερες μονάδες ελαφρού πεζικού (πεζικό του πολεμικού ναυτικού και αερομεταφερόμενα στρατεύματα) που μέχρι στιγμής υπερασπίστηκαν με επιτυχία το προγεφύρωμα πέρα από τον Δνείπερο, το οποίο θα έπρεπε να ανοίξει το δρόμο στους Ρώσους για να καταλάβουν την Οδησσό από το βορρά αντί από τη θάλασσα.

 

"Η αποχώρηση από την πόλη της Χερσώνας αποτελεί στρατιωτική και συμβολική ήττα για τους Ρώσους, καθώς η πόλη είναι η μόνη περιφερειακή πρωτεύουσα που κατακτήθηκε από την αρχή της σύγκρουσης και η περιοχή της Χερσώνας είναι μία από τις τέσσερις που προσαρτήθηκαν στη Ρωσική Ομοσπονδία μετά τα δημοψηφίσματα στα τέλη Σεπτεμβρίου. Μια ήττα, ή μάλλον μια μείωση των φιλοδοξιών της ειδικής επιχείρησης που ξεκίνησε η Μόσχα στις 24 Φεβρουαρίου, αλλά όχι μια πανωλεθρία".

 

Σύμφωνα με το Analisi Difesa, η υποχώρηση από τη Χερσώνα ακολουθεί την απότομη απόσυρση τον Σεπτέμβριο από την περιοχή του Χάρκοβο μπροστά στην ουκρανική επίθεση, η οποία διέσπασε εύκολα τις αμυντικές γραμμές εντελώς άδειες από όπλα και στρατεύματα, επιτρέποντας στους Ουκρανούς να βάλουν στα χέρια τους τουλάχιστον εκατό ρωσικά τεθωρακισμένα οχήματα και πυροβολικό.

 

Η εκκένωση των αμάχων από τη Χερσώνα προς την Κριμαία και το ρωσικό έδαφος επηρέασε 88.000 κατοίκους της πόλης (που πριν από τον πόλεμο είχε 300.000) και 115.000 ολόκληρης της περιοχής. "Στην πραγματικότητα, οι Ρώσοι εκκένωσαν τον πληθυσμό, πιστό στη Μόσχα, για να τον σώσουν από τους ουκρανικούς βομβαρδισμούς και κυρίως από τα άγρια αντίποινα που οι εθνικιστικές πολιτοφυλακές που περιλαμβάνονται στις υπηρεσίες ασφαλείας του Κιέβου έχουν διαπράξει (υπό τη σιωπή των δυτικών μέσων ενημέρωσης) στα εδάφη που ανακαταλήφθηκαν από τον ουκρανικό στρατό" - γράφει ο Gajani - υπογραμμίζοντας πως "Για το Κίεβο στην πραγματικότητα επρόκειτο για απέλαση του ουκρανικού πληθυσμού, αλλά αυτή η εκτίμηση, κατανοητή από άποψη προπαγάνδας, δεν φαίνεται αξιόπιστη. Περισσότεροι από 3 εκατομμύρια Ουκρανοί πολίτες έχουν βρει καταφύγιο στη Ρωσία και τουλάχιστον άλλοι τόσοι ζουν στα εδάφη που ελέγχονται από τη Μόσχα και τις αποσχιστικές δυνάμεις, ενώ σε αρκετές περιοχές κατά μήκος της γραμμής του μετώπου υπάρχουν κενά (όπως στην περιφέρεια Ζαπορίζια) όπου οι Ουκρανοί πολίτες μπορούν να μετακινούνται μεταξύ των εδαφών που ελέγχονται από το Κίεβο και εκείνων που βρίσκονται στα χέρια των Ρώσων και των αποσχιστών".

 

"Η ουκρανική κυβέρνηση αρνείται ότι ο σημερινός πόλεμος είναι και εμφύλιος πόλεμος, όπως αποδεικνύεται από τους περισσότερους από 50.000 Ουκρανούς μαχητές που πολεμούν στους αποσχιστικούς στρατούς του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ και από το γεγονός ότι 12 κόμματα στο Κίεβο έχουν τεθεί εκτός νόμου, συμπεριλαμβανομένου αυτού που ήρθε δεύτερο στις τελευταίες εκλογές, με την κατηγορία ότι είναι "φιλορωσικά".

 

Στη συνέχεια, το Analisi Difesa εξετάζει τις επιπτώσεις στο εσωτερικό της Ρωσίας της απόφασης να αποσυρθεί από τη Χερσώνα "Οι δύο σημαντικότεροι εκφραστές του εθνικιστικού-πατριωτικού μετώπου και υποστηρικτές του πολέμου στην Ουκρανία, ο Γεβγκένι Πριγκόζιν, αρχηγός της ιδιωτικής πολιτοφυλακής Βάγκνερ, και ο Τσέτσενος ηγέτης Ραμζάν Καντίροφ, που βρίσκεται κοντά στο Κρεμλίνο, τάχθηκαν επίσης υπέρ του σχεδίου αποχώρησης. Ένα σημάδι ότι αυτή τη φορά δεν θα υπάρξουν βεντέτες μεταξύ στρατιωτικών διοικητών, όπως συνέβη τους τελευταίους μήνες, και ότι όλοι στη Μόσχα συμφωνούν να μειωθεί ο κίνδυνος μεγάλων σε διάρκεια μαχών φθοράς που θα συνεπάγονταν σοβαρές απώλειες".

 

Πρέπει να πούμε, ωστόσο, ότι εκτός από το ότι ακυρώνονται προς το παρόν οι ρωσικές πιθανότητες κατάληψης του Μυκολαίβ και της Οδησσού, "η υποχώρηση πέρα από τον Δνείπερο σημαίνει επίσης μεγαλύτερη έκθεση της Κριμαίας και ιδιαίτερα του ισθμού που συνδέει τη χερσόνησο με τα ουκρανικά εδάφη και είναι υπό ρωσικό έλεγχο στο ουκρανικό πυροβολικό μεγάλου βεληνεκούς το οποίο από την αριστερή όχθη του ποταμού θα μπορεί να βομβαρδίζει τον ισθμό που βρίσκεται σε απόσταση μόλις 70 χιλιομέτρων σε απόσταση αναπνοής.

 

 

 

Τα πολιτικά μηνύματα της ρωσικής απόσυρσης από τη Χερσώνα

 

Η ανάλυση του Gajani εξετάζει στη συνέχεια τους πολιτικούς και διπλωματικούς παράγοντες που προκύπτουν από την απόφαση της Ρωσίας να αποσυρθεί από τον Δνείπερο. "Η ρωσική απόσυρση από τη Χερσώνα αποτελεί ένα σημαντικό πολιτικό μήνυμα που στέλνει η Μόσχα, αλλά απευθύνεται στη Δύση, ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, και όχι στους Ουκρανούς. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι η ανακοίνωση της απόσυρσης έγινε την επομένη των ενδιάμεσων εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες: ένα γεγονός που χαρακτηρίστηκε "περίεργο" από τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, ο οποίος θεωρεί την ανακοινωθείσα απόσυρση "περαιτέρω ένδειξη των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι Ρώσοι". Ωστόσο, είναι δύσκολο να μην βρει κανείς στη σύμπτωση του χρόνου την επιβεβαίωση ότι η Ουάσιγκτον και η Μόσχα διαπραγματεύονται κρυφά μια διέξοδο από τη σύγκρουση. Βέβαια, ο Μπάιντεν πρόσθεσε ότι "μένει να δούμε αν οι ουκρανικές αρχές θα είναι διατεθειμένες να συμβιβαστούν με τη Ρωσία", αλλά είναι εξίσου σαφές ότι τέτοιες επιλογές δεν είναι στα χέρια του Κιέβου".

 

"Η Ουκρανία έχει γονατίσει από τις καταστροφές του πολέμου, τους θανάτους στρατιωτών και πολιτών, της συνεχείς διακοπές ρεύματος που υποχρεώνουν εκατομμύρια πολίτες να αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη για το χειμώνα. Μόνο η στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη των χωρών του ΝΑΤΟ επιτρέπει στο Κίεβο να συνεχίζει να πολεμά, να θρέφει τον πληθυσμό του, να πληρώνει μισθούς με ένα ΑΕΠ που έχει μειωθεί σχεδόν στο μισό από την αρχή του πολέμου και το οποίο οι διακοπές ρεύματος  θα μπορούσε να το μειώσει κατά 40% επιπλέον.

 Επομένως, είναι σαφές ότι η Δύση έχει στα χέρια της το όπλο της στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας  να πείσει τον Ζελένσκι να διαπραγματευτεί. Ίσως δεν ήταν τυχαίο ότι χθες και ενώ το Πεντάγωνο ανακοίνωνε νέα στρατιωτική βοήθεια από αντιαεροπορικούς πυραύλους, η Wall Street Journal ανέφερε ότι το Πεντάγωνο αποφάσισε να μην προμηθεύσει το Κίεβο με τα μεγάλα αμερικανικά οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Grey Eagle, φοβούμενο ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε κλιμάκωση της σύγκρουσης.

 

Ακόμη και αν ληφθεί υπόψη ότι πολλοί πολιτικοί κύκλοι των ΗΠΑ (κυρίως Ρεπουμπλικάνοι, αλλά και Δημοκρατικοί) έχουν κουραστεί από αυτόν τον πόλεμο, λόγω των οικονομικών συνεπειών και επειδή φοβούνται τους πιθανούς κινδύνους κλιμάκωσής του, δεν αποκλείεται το Κογκρέσο που προέκυψε από τις ενδιάμεσες εκλογές να αποτελέσει σημείο καμπής στη διαχείριση της σύγκρουσης, την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μέχρι στιγμής θέσει ως στόχο την παράτασή της προκειμένου να φθείρουν τη Ρωσία.

 

Σύμφωνα με την εκτίμηση του Gajani στην Analisi Difesa, "η ρωσική αποχώρηση από τη Χερσόνησο προσφέρει στην Ουάσιγκτον μια ακόμη ευκαιρία να παρακινήσει τους Ουκρανούς να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, μετά τις στρατιωτικές επιτυχίες και τις μειωμένες εδαφικές φιλοδοξίες της Μόσχας. Με όχι τυχαίο συγχρονισμό, ο Ρώσος πρέσβης στις ΗΠΑ, Ανατόλι Αντόνοφ, δήλωσε σε συνέντευξή του σήμερα στη ρωσική εφημερίδα Izvestija ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να τερματίσουν τη σύγκρουση στην Ουκρανία με "ένα χτύπημα των δακτύλων τους".

 

* Πηγή: Analisi Difesa

https://www.analisidifesa.it/2022/11/il-ritiro-russo-da-kherson-tra-risvolti-militari-e-politici/

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Έκθεση μαθητή....

 

[---->]

ΜΑΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ;

 

του Pierluigi Fagan

Ο πολιτισμός είναι ένα τρόπος μορφής κοινωνικής συμβίωσης των μελών μιας συγκεκριμένης κοινότητας ανθρώπων στην ιστορία της κατοίκησης του πλανήτη. Πάνω κάτω αντιπροσωπεύει μόνο το 0,16% του χρόνου στην ιστορία του ανθρώπινου είδους . Πως και γιατί ξεκίνησε είναι μεγάλη συζήτηση για να την κάνουμε εδώ, είναι, ως συνήθως, ένα σύστημα αλληλεπιδρώντων αιτιών, αλλά δεδομένου ότι έχει προκύψει αρκετές φορές από διάφορες πλευρές, θα  πρέπει να υπήρξε σε τελευταία ανάλυση μια κοινή πορεία.

Η πιο πιθανή αιτία ήταν η έλευση ενός ιδιαίτερα ευνοϊκού κλιματικού καθεστώτος, του Ολόκαινου. Η βελτίωση του κλίματος έλιωσε τους πάγους σε νερό και η υπόλοιπη φύση παρήγαγε περισσότερη φυτική και στη συνέχεια ζωική τροφή, οι άνθρωποι βίωσαν μια φάση "επίγειου παραδείσου", όπως αφηγούνται, αφού οι συνθήκες επιδεινώθηκαν πολύ, στη μνήμη.

Εκείνη την εποχή, σύμφωνα με ορισμένους παλαιοανθρωπολόγους, οι άνθρωποι, τους οποίους χαρακτηρίσαμε περιφρονητικά "πρωτόγονους" τον 19ο αιώνα, εργάζονταν για τα προς το ζην και την ελάχιστη άνεση που ήταν απαραίτητη για τη ζωή, τρεις έως τέσσερις ώρες την ημέρα. Τον υπόλοιπο χρόνο έκαναν μαζί χειροτεχνίες, συζητούσαν γύρω από τη φωτιά, γελούσαν, έπαιζαν, έκαναν σεξ. Αλλά αν μέσα στις ανθρώπινες ομάδες η ζωή δεν ήταν άσχημη, έξω από αυτές υπήρχαν πολλές απειλές, άλλωστε η κοινωνική μορφή που κληρονομήσαμε από την εξελικτική ιστορία άλλων ειδών, χρησιμεύει ακριβώς για να αντιταχθούν στην προσαρμοστική επιλογή ομάδες και όχι άτομα, όπως ισχυρίζονται οι αναγωγιστές και ντετερμινιστές μοριακοί βιολόγοι και συγχωρέστε με, αλλά δεν μπορώ να μην προσθέσω "αγγλοσάξονες". Υπάρχει μια συνοχή των εικόνων του κόσμου από τους Γερμανούς βαρβάρους που μετακινήθηκαν στο νησί μέχρι τον Χομπς (έναν από τους λίγους μελετητές του πρώιμου αγγλικού Μεσαίωνα, επίσης επειδή οι πηγές είναι πολύ λιγοστές και έτσι είναι εύκολο να πάρει κανείς μια ιδέα), τον Λοκ, τον Σμιθ, τον Ρικάρντο, τον Μάλθους, τον Θάτσερ μέχρι τον Ντόκινς και την αγγλοβρετανική παρέα. Ολόκληρη η αγγλοσαξονική οικονομία ξεκινά από τη μεταβλητή της έλλειψης, αλλά υπάρχουν δύο μεταβλητές, η άλλη είναι η αναδιανομή. Στη διαχείριση των εικόνων του κόσμου, μερικές φορές πετυχαίνουμε περισσότερα αφηγηματικά, όχι προσθέτοντας κάτι, αλλά αν το αφαιρέσουμε από το οπτικό μας πεδίο.

Σε κάθε περίπτωση, οι ευνοϊκές αυτές συνθήκες αύξησαν τον αριθμό των ομάδων ανθρώπων, και πολλοί άρχισαν να εγκαθίστανται. Κυνηγούσαν, συνέλεγαν την τροφή τους (κυρίως) και άρχισαν να ασχολούνται με τη γεωργία μικρής κλίμακας, η οποία δεν ήταν σε καμία περίπτωση μια τεχνική εφεύρεση που μεταμόρφωσε τους τρόπους παραγωγής, όπως αφηγούνται εν χορώ οι μαρξιστές και οι φιλελεύθεροι με μια λογική που αναπαράγει τη βιομηχανική επανάσταση του καπιταλισμού στο διηνεκές ,βέβαιοι και οι δύο  ότι ανακάλυψαν έναν "νόμο" της οικονομίας και ότι η οικονομία είναι μια επιστήμη με νόμους όπως η φυσική. Στις ανθρώπινες υποθέσεις δεν υπάρχει κάποιος νόμος, αυτός είναι ο μόνος (αρνητικός) νόμος, και αν υπάρχει κάτι, είναι οι κανόνες.

Κάποια στιγμή, μεγάλες μάζες ανθρώπων πέρασαν σε πιο ταραχώδεις και λιγότερο υγρές κλιματικές περιόδους με σημαντική πυκνότητα πληθυσμού. Αύξηση της ζήτησης, μείωση της φυσικής προσφοράς, αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν δίπλα στα ποτάμια (το νερό δεν έπεφτε πλέον τακτικά από τον ουρανό). Αλλά είναι και ο λόγος για τον οποίο το κυνήγι και η συλλογή (που επίσης έφθιναν) αντικαταστάθηκαν από την αύξηση της γεωργικής δραστηριότητας, την οποία ασκούσαν τουλάχιστον 10.000 χρόνια . Έτσι γεννήθηκαν οι πρώτες πόλεις, ο πολιτισμός, η κοινωνική ιεραρχία, η θρησκεία (αφού οι διάφορες μορφές ομαδικής πνευματικότητας έχουν τόσο μεγάλη διάρκεια ζωής όσο και ο άνθρωπος), ο οργανωμένος πόλεμος, η γραφή και οι εικόνες του κόσμου με κάποια πολυπλοκότητα. Η κοινωνική ιεραρχία δεν προκύπτει σε καμία περίπτωση από τους τρόπους παραγωγής, αλλά είναι ο απλούστερος τρόπος διαχείρισης και συντονισμού μιας κοινωνίας με ορισμένη μάζα ανθρώπων. Η αυτοοργάνωση των μεγάλων μαζών είναι μια επιθυμητή ως ιδέα, αλλά είναι τρομερά απίθανο να υπάρξει, εκτός αν συνοδεύεται από μια πολύ εξεζητημένη, συνειδητή και καλά κατανεμημένη πρόθεση.

Θα μπορούσαμε τότε να πούμε ότι ο πολιτισμός γεννήθηκε επειδή δεν μπορούσες πλέον να σηκώνεσαι το πρωί και να λες "Εντάξει, τι θα φάμε σήμερα;" και μετά να πηγαίνεις στο δάσος ή στα λιβάδια ή στα ρυάκια για να το πάρεις. Ησουν υποχρεωμένος να σχεδιάζεις, να σκέφτεσαι εκ των προτέρων και να οργανώνεσαι συλλογικά αναλόγως. Φυσικά, η σχετικά άφθονη προσφορά σιτηρών και λαχανικών, αλλά και εκτρεφόμενων ζώων, αύξησε τον πληθυσμό με κόστος τις ασθένειες, την κυριαρχία των ανδρών επί των γυναικών, των ηλικιωμένων επί των νέων, των ισχυρών επί των αδυνάτων, και έναν καταιγισμό προσαρμοστικών καινοτομιών με διάφορες επιπτώσεις στις κοινωνικές μορφές και τη δυναμική τους. Αυτό μας λέει η μελέτη δεκάδων παλαιο- κ.λπ. κειμένων και τα τελευταία χρόνια η τεχνολογία μας έχει επιτρέψει να αντλήσουμε πολλές πληροφορίες από τα ευρήματα των ανασκαφών, και έτσι μπορούμε να πούμε ότι έχει γίνει, λίγο-πολύ και όχι μόνο στη Μεσοποταμία, που είναι αυτή που γνωρίζουμε καλύτερα, η παλαιότερη ιστορία και η πιο κοντινή σε μας.

Ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει λοιπόν πέντε έως έξι χιλιάδες χρόνια ιστορίας, με φάσεις διάφορων ξεχωριστών γεγονότων να εναλλάσσονται μεταξύ λαών και εδαφών.

Σύμφωνα με τους στατιστικολόγους του ΟΗΕ, σήμερα γιορτάζουμε την άφιξη του όγδοου δισεκατομμυριοστού ζωντανού ανθρώπου. Όλος ο κόσμος έχει γίνει μια Μεγάλη Μεσοποταμία, είμαστε πλέον όλοι στρυμωγμένοι με διάφορους τρόπους ζωής στον ίδιο πλανήτη. Φτάνουμε απροετοίμαστοι, ωστόσο, όπως απροετοίμαστοι ήταν και εκείνοι που από τον "επίγειο παράδεισο" βρέθηκαν να τρώνε τον ιδρώτα του μετώπου τους ανακατεμένο με κάποιο ειλικρινά απογοητευτικό κεχρί σε σύγκριση με μπάρμπεκιου ελαφιού, αναρωτώμενοι τι είχαν κάνει για να τους είχε τιμωρήσει τόσο σκληρά ο θεός. Ή τουλάχιστον έτσι έλεγαν οι διαχειριστές της παγκόσμιας εικόνας στην εξουσία, ρίχνοντας τις ευθύνες στους πάντες αν και δεν έφταιγε κανένας. Η απόδοση ευθυνών είναι μια από τις κύριες δραστηριότητες της εξουσίας.

Θα μάθετε και θα διαβάσετε πως όλα αυτά οδηγούν σε ένα τεράστιο πρόβλημα προσαρμογής οικολογικού, περιβαλλοντικού και κλιματικού χαρακτήρα. Αλλά θα πρέπει να προσθέσετε πολλά περισσότερα για να καταλάβετε τον τίτλο της ανάρτησης. 

Για παράδειγμα, η σύγκρουση για το χώρο και τους πόρους (γη, ορυκτά, ενέργεια, νερό) που οδήγησε πρόσφατα τη γεωπολιτική να πάρει τη θέση της ιολογίας, η οποία είχε ήδη πάρει τη θέση της οικονομίας. Στη συνέχεια, θα πρέπει να προσθέσετε τον επανασχεδιασμό των συστημάτων των σχέσεων μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών, διαφορετικών οικονομιών και οικονομικών, διαφορετικών πεποιθήσεων, διαφορετικών πολιτικών τρόπων με το πλήθος τεράστιων αγώνων για την εξασφάλιση των καλύτερων δυνατών συνθηκών για εμάς και όχι για τους άλλους. Μεταναστεύσεις φυσικά, μη γραμμικές ανατροφοδοτήσεις που κλονίζουν την ομοιόσταση, την ικανότητα του ανθρώπινου οργανισμού και του φυσικού συστήματος να διατηρεί σχετικά σταθερές τις συνθήκες στο εσωτερικό του, ανεξάρτητα από τις συνθήκες του εξωτερικού περιβάλλοντος στο οποίο ζει, τεχνολογικές αυταπάτες με τη μαγική πεποίθηση ότι κάθε σύνθετο πρόβλημα έχει απλές λύσεις, η οποία εν ολίγοις σημαίνει "κερδοφορία" πιστεύοντας ότι λύνεις ένα πρόβλημα δημιουργώντας δώδεκα. 

Και τέλος, αλλά μόνο επειδή ο χώρος για να γράψεις κάτι και ο χρόνος για να διαβάσεις είναι τύραννος, η επίδραση που έχει αυτό στις συγκεκριμένες μορφές της κοινωνικής συμβίωσης των μελών μιας συγκεκριμένης κοινότητας. Αρχίζοντας από την ανθρωπότητα μέχρι τους διάφορους πολιτισμούς, τον δυτικό μας πολιτισμό, την Ευρώπη, η οποία είναι διαφορετικής φύσης από την Αγγλοσφαίρα, την Ιταλία και ούτω καθεξής.

 

Μετά από έξι χιλιάδες χρόνια, σήμερα βρισκόμαστε, για πρώτη φορά, μπροστά σε ένα πρωτοφανές πρόβλημα προσαρμογής: θα μπορέσει η ανθρωπότητα να αναδιαμορφωθεί ώστε να προσαρμοστεί συλλογικά για να ζoυν τόσο πολλοί με τόσο πολύ λιγότερα διαθέσιμα για τον καθένα; Πρόκειται για ένα πρόβλημα αναδιανομής σε πλανητική κλίμακα και όχι μόνο μεταξύ των κοινωνικών τάξεων στο πλαίσιο μιας δεδομένης κοινωνίας, αν και αυτά τα δύο σχετίζονται φυσικά, όπως συνέβαινε και στην αρχή του πολιτισμού.

Από αυτό προκύπτει ένα πλήθος νέων δυσκολιών. Για τις μορφές κοινωνικής συμβίωσης των μελών μιας συγκεκριμένης κοινότητας, τις ατομικές μας υπάρξεις, τις εικόνες του κόσμου. Ο γράφων ασχολείται με αυτό ως προτεραιότητα και το κάνει με τη δική του, ανεξάρτητη μέθοδο μελέτης, όχι μόνο περιγραφικά αλλά προσπαθώντας να εμβαθύνει. Θα χαμογελάσετε με το μέγεθος της πρόθεσης- ωστόσο, δεν είναι για γέλια. Έχουμε τον Λόγο, τον λόγο με τον οποίο ερμηνεύουμε τα πράγματα και τα φαινόμενα, και σήμερα έχουμε ένα νέο υπερ-πολύπλοκο αντικείμενο που είναι ο κόσμος. Είχαμε επίσης έναν "κόσμο" γενικά και πριν, αλλά ο σημερινός κόσμος είναι ένα σύστημα από μόνο του που αναζητά την εσωτερική και εξωτερική του συνοχή και συμβατότητα με νέες, πρωτοφανείς, προβληματικές συνθήκες, με ελάχιστο χρόνο για να βρει λύσεις, ενώ ο ίδιος ο κόσμος συνεχίζει να αλλάζει γρήγορα και βαθιά.

Ο κόσμος έχει εισέλθει στην πρώτη πλανητική ιστορική φάση, όπου δηλαδή οι δυναμικές είναι συγχρονισμένες με όλο το ανθρώπινο σύστημα και το πέταγμα των πεταλούδων εκεί προκαλούν τυφώνες εδώ, αυτή είναι η Πολύπλοκη Εποχή. Και αυτού του κόσμου προσπαθούμε να δώσουμε μια εικόνα, μια εικόνα του που ταιριάζει στον σημερινό κόσμο, όχι στον κόσμο ενός αιώνα πριν  ή μιας χιλιετίας, μόνο εδώ και όχι εκεί. Δεν την αποκαλώ νέα ιστορική εποχή, μου φαίνεται ότι είναι ένα αντικειμενικό γεγονός με βάση τον αριθμό-βάρος-μέτρηση, από υλιστική και πνευματική άποψη.

Ίσως θα πρέπει να μοιραστούμε λίγο περισσότερο αυτό το πρόβλημα, διότι είναι το πρόβλημα όλων των προβλημάτων. Φυσικά αυτά είναι ανησυχητικά, περίπλοκα πράγματα, πριν αποφανθούμε για κάτι πρέπει να μελετήσουμε πολλά, να αλλάξουμε πολλές πεποιθήσεις στις οποίες είμαστε προσκολλημένοι και πολλούς τρόπους ύπαρξης και δράσης, αλλά είναι και μια τρομερή ώθηση για αλλαγή, είναι μια αλλαγή που θα συμβεί ούτως ή άλλως, και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι "μόνο" να προσπαθήσουμε να την κατευθύνουμε προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. 

Μου αρέσει να παραθέτω έναν απαισιόδοξο φιλόσοφο,τον Μάρτιν Χάιντεγκερ, αλλά ίσως ήταν απαισιόδοξος μόνο ως προς τον τρόπο σκέψης του, παρόλο που η γυναίκα του έλεγε ότι ήταν πολύ "βαρύς" (η γυναίκα του ήταν η Χάνα Άρεντ) γι' αυτό και τον παράτησε. Ελεγε λοιπόν ο δικός μας, και δεν το βρίσκω καθόλου απαισιόδοξο, αντίθετα, ότι πρέπει να διασφαλίσουμε ότι ο κόσμος δεν θα αλλάξει χωρίς εμάς.

 Το αν θα έχουμε ή όχι ένα μέλλον με αξιοπρεπή προσαρμογή στην αναδυόμενη πολυπλοκότητα εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από αυτό.

 [---->]