Γερμανοί δικαστές αίρουν περικοπές της Αθήνας

Η Suddeutsche Zeitung του Μονάχου αναφέρεται στην περίπτωση των 18 δασκάλων του ελληνικού δημοτικού σχολείου της Νυρεμβέργης που προσέφυγαν στη γερμανική δικαιοσύνη και τώρα δικαιώθηκαν. Στο πλαίσιο των μέτρων λιτότητας που «απαίτησαν από την ελληνική Βουλή, η Κομισιόν, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ» η ελληνική κυβέρνηση περιέκοψε και τους μισθούς των δασκάλων της, στη Γερμανία. Το Ομοσπονδιακό Εργατικό Δικαστήριο στην Ερφούρτη έκρινε την Τετάρτη ότι οι περικοπές αυτές δεν ήταν νόμιμες.

«Με την απόφαση αυτή παίρνει τέλος μια πενταετής δικαστική διαμάχη. Αφορμή ήταν η προσφυγή του δασκάλου Γρηγόρη Ν. που διδάσκει στο σχολείο της Νυρεμβέργης από το 1996. Η σύμβαση εργασίας του προσαρμοζόταν στις συλλογικές συμβάσεις που ισχύουν στα ομόσπονδα γερμανικά κρατίδια και ο μισθός του έφθανε τα 3.900 ευρώ. Δύο ελληνικά νομοθετήματα του 2010, όμως, επέβαλαν περικοπές μισθών στον δημόσιο τομέα και μάλιστα ανεξάρτητα από τις όποιες συλλογικές συμβάσεις. Ο Ν. λοιπόν έχασε 600 ευρώ τον μήνα από τον μισθό του και τα ειδικά επιδόματα με αποτέλεσμα μέσα σε μια διετία να έχει απώλειες 20.000 ευρώ».

Το Εργατικό Δικαστήριο της Νυρεμβέργης απέρριψε την προσφυγή του Ν., τη δέχθηκε όμως το εργατικό δικαστήριο του κρατιδίου, οπότε το ελληνικό κράτος προσέφυγε με τη σειρά του στο Ανώτατο Εργατικό Δικαστήριο. Κι αυτό, με τη σειρά του, αποτάθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (EuGH) ζητώντας να μάθει αν υπάρχει ευρωπαϊκή διάταξη που να καλύπτει τους χειρισμούς του ελληνικού δημοσίου.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είπε «όχι», άρα στη Γερμανία ισχύει το γερμανικό εργατικό δίκαιο και όχι το ελληνικό. Ενδιαφέρον το ακόλουθο σημείο της απόφασης: «Το γερμανικό εργατικό δίκαιο δεν αναγνωρίζει υποχρέωση του εργαζομένου να αποδεχθεί χωρίς ισχύουσα τροποποίηση της σύμβασης εργασίας του μόνιμες περικοπές του μισθού του λαμβάνοντας υπόψη την οικονομική κατάσταση του εργοδότη του».  Η περίπτωση του Ν. προδιαγράφει τώρα και τις προσφυγές των υπόλοιπων 17 Ελλήνων δασκάλων. Το ελληνικό δημόσιο θα υποχρεωθεί να καταβάλει τους πλήρεις μισθούς από το 2010 και μετά μαζί με τους τόκους!

Πηγή: Deutsche Welle ΑΠΕ

Palestinians.The prison revolution

Palestinian prisoners join hunger strike

by Urayb ar Rintawi – ad-Dustour
The contagion of inter-Palestinian splits has now been passed on to the patriotic movement inside Israeli prisons. Fatah’s internal disagreements have kept more than half its prisoners outside the strike declared and led by imprisoned leader Marwan al-Barghouti. And the Fatah/Hamas conflict has prevented Hamas’ prisoners from participating by way of punishing Fatah and the PA for what Hamas refers to as the PA’s ‘punitive measures’ against the Gaza Strip, and based on the pretext that Barghouti took the decision unilaterally. The remaining factions have left the matter to their prisoners to decide on an individual basis with an apparent eagerness on the part of the PFLP’s prisoners to take part.

The fact of the matter is that the patriotic movement inside Israeli prisons has never been immune to the inter-Palestinian disagreements and splits, even if its leaders have consistently exerted intensive efforts to contain these disagreements and keep them outside the bounds of Israeli prisons. The patriotic movement also played a role from inside the prisons and behind bars in formulating the 2006 national reconciliation document, which was adopted by the various factions as one of the terms of reference for inter-Palestinian dialogue and reconciliation, and as a founding document for national unity.

The prison movement has not lost its glitter and influence despite these splits. The open-ended strike inaugurated by the prisoners coincided with Palestinian Prisoner’s Day. This set off a new wave of popular resistance to the occupation in solidarity with the prisoners and their cause. The persistence of this strike, which is now ten days old, is most likely to escalate the level of popular confrontation with the occupation and the settlers. It will also accelerate the pace of stabbings and car-ramming attacks, which have turned into an easily accessible tool in the hands of all those seeking revenge against the occupation, and every fighter who seeks to get rid of its pollution (and even a means of resolving marriage conflicts, as Israel claims).

A little less than a quarter of all [approx. 6,000] Palestinian prisoners and detainees are now taking part in the strike, while reports say that additional prisons, factions, and prisoners will join in the coming days. If it continues and holds its ground, the strike will launch a vast force that attracts new prisoners to its ranks, and will drive thousands of Palestinians to the streets and public squares in solidarity with the prisoners and in support of their cause, which is at the heart of the cause of Palestinian national liberation.

The strike’s repercussions and consequences have already begun to reverberate in the Palestinian Diaspora and among the forces friendly to and allied with Palestine’s people, as well as with boycott activists. And this solidarity is gaining pace, while the prisoners’ cause is assuming a worrisome international dimension that is expected to grow and redouble in the coming days. Meanwhile, the occupation’s Zionist propaganda stands unable to promote its narrative of the prisoners as criminals, murderers, and terrorists.

In confronting Netanyahu’s attempts (that have been adopted by [U.S. President Trump’s Chief Middle East Negotiator] Jason Greenblatt) to criminalize and demonize the prisoners and describe them as terrorists, the freedom-fighters behind the bars have imposed their own special pace on the PA, and the Palestinian leadership, factions, and people.

They have once again proven that their status among their people is almost ‘sacred,’ and that all attempts to demonize them and to stop the salaries paid to their families, as well as the attempt to portray their defense as an incitement to terrorism, are destined to meet resounding failure, no matter how much pressure the racist [Israeli] troika’s government may exert and regardless what positions the Trump administration – the most biased in Israel’s favor – may assume.

In light of all this, it is not unlikely that if it expands and is joined by others, the prison revolution will set off a popular uprising outside prisons. For the truth is that all the reasons that may drive the Palestinians to rebel and rise up are there and are simmering under the surface. Israel’s prisons may therefore provide the spark that will light the fire.

I hope that the factions’ leaders and the PA, and especially the two sides to the inter-Palestinian split [Hamas and Fatah], will decide to calm their conflict and declare a media and political ceasefire, at least throughout the strike. I hope they can all agree to set their disagreements aside, and work under the banner of ‘let us unite on the battlefield’ that the Palestinians have developed in a creative manner in previous intifadas and strikes.

And the ‘battlefield’ here is not confined to the prisons but includes the public squares and arenas, as well as the points of contact with Israel’s settlements and checkpoints. For this is not the time for settling scores or punishing anyone, or for declaring any party or province to be mutinous and an outlaw [as PA President ‘Abbas has allegedly been considering as regards Hamas/Gaza]. The time now is for backing the strike and bolstering the strikers.

“The time now is for echoing their resounding cry along the various lines of contact with the occupation and with the settlements,” concludes Rintawi.

Ends

[--->]

Γενική απεργία στη Παλαιστίνη για τους συμπατριώτες τους που κρατούν Ισραηλινοί

ΠΑΝΩ ΑΠΟ 850.000 ΟΙ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ 

Οι Παλαιστίνιοι πραγματοποιούν σήμερα γενική απεργία σε ένδειξη υποστήριξης προς τους 1.500 συμπατριώτες τους που είναι κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές και οι οποίοι κάνουν απεργία πείνας εδώ και 11 ημέρες.

Στο κέντρο της Ραμάλας, όπου είναι η έδρα της Παλαιστινιακής Αρχής στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, οι δρόμοι ήταν άδειοι, τα μέσα μεταφοράς απεργούσαν, ενώ τα μαγαζιά ήταν κλειστά.

Αργότερα σήμερα είναι προγραμματισμένη διαδήλωση, η οποία ενδέχεται να καταλήξει σε επεισόδια με τις ισραηλινές δυνάμεις, κάτι που συμβαίνει συχνά από τις 17 Απριλίου, οπότε ξεκίνησε αυτή η απεργία πείνας έπειτα από έκκληση του έγκλειστου Παλαιστίνιου ηγέτη Μαρουάν Μπαργούτι.

«Η γενική αυτή απεργία είναι άνευ προηγουμένου εδώ και χρόνια», δήλωσε ο Χαλίλ Ρίζεκ, διευθυντής της Εμπορικής Ένωσης των Παλαιστινίων. «Όλες οι υπηρεσίες, όπως οι μεταφορές (…) το σύνολο του ιδιωτικού τομέα, ο εμπορικός τομέας συμμετέχουν», υπογραμμίζει, προσθέτοντας ότι αυτή είναι μόνο «η αρχή».

Το θέμα των κρατουμένων είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο για τους Παλαιστίνιους, την ώρα που ξεπερνούν τους 850.000 αυτοί που κρατούνται σε ισραηλινές φυλακές.

Την ώρα που βρίσκονται στην 11η ημέρα της απεργίας πείνας οι κρατούμενοι δεν δέχονται παρά μόνο νερό και αλάτι, με τους υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να ανησυχούν για την κατάσταση της υγείας τους και προειδοποιούν ότι ένας θάνατος θα μπορούσε να οδηγήσει σε «έκρηξη».

 Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Κατά 30% αυξήθηκαν οι δαπάνες Υγείας για τα νοικοκυριά μεταξύ 2010-2015

Κατά 30% αυξήθηκαν οι δαπάνες Υγείας για τα νοικοκυριά μεταξύ 2010-2015

Αύξηση κατά 30% παρουσίασαν την περίοδο 2010-2015 οι ιδιωτικές δαπάνες για την Υγεία, καθώς τα νοικοκυριά υποχρεώθηκαν να καλύψουν από την τσέπη τους το κενό που άφησε πίσω της η μείωση της δημόσιας δαπάνης. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από τη μελέτη του Ιδρύματος Βιομηχανικών και Οικονομικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), σύμφωνα με την οποία η δημόσια δαπάνη για την Υγεία μειώθηκε το ίδιο διάστημα κατά 13%, λόγω της δημοσιονομικής προσαρμογής στην οποία υποχρεώθηκε η χώρα.

Η ανάλυση του ΙΟΒΕ επιβεβαιώνει τη διαπίστωση που προκύπτει από παρόμοιες μελέτες (Health Care του ΟΑΣΑ) ότι οι πολίτες καλύπτουν το κενό που άφησε η δημόσια Υγεία με άμεσες καταβολές από τον οικογενειακό προϋπολογισμό, καθώς πολύ μικρό είναι το ποσοστό που καταφεύγει στην ιδιωτική ασφάλιση, προκειμένου να εξασφαλίσει πρόσβαση σε νοσοκομειακή περίθαλψη και ιατρική φροντίδα. Η συμμετοχή της ιδιωτικής ασφάλισης, παρά το γεγονός ότι αυξήθηκε στο σύνολο της ιδιωτικής δαπάνης, συνεχίζει εντούτοις να καλύπτει ένα μικρό μέρος της, που σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΟΒΕ, περιορίζεται στο 3,6% της συνολικής χρηματοδότησης των δαπανών Υγείας από 1,9% το 2009.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τη μελέτη Healthcare at a glance του ΟΑΣΑ, η χώρα μας είναι στις πρώτες θέσεις μεταξύ των χωρών με τις υψηλότερες «out of pocket» δαπάνες Υγείας, αυτές δηλαδή που οι πολίτες υποχρεώνονται να πληρώσουν από την τσέπη τους, εκτός του οργανωμένου, δημόσιου ή ιδιωτικού συστήματος Υγείας. Το ποσοστό αυτό φθάνει το 35% και είναι το τρίτο υψηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μετά την Κύπρο και τη Βουλγαρία, ενώ στη Γαλλία το αντίστοιχο ποσοστό είναι μόλις 7%.

Οι λεγόμενες «out of pocket» δαπάνες που πληρώνουν οι Ελληνες έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια –συγκεκριμένα από το 31% που ήταν το 2013 – ενώ μεταξύ αυτών το υψηλότερο ποσοστό, που ανέρχεται στο 48%, κατευθύνεται για την κάλυψη νοσοκομειακών δαπανών, δηλαδή αυτές που πληρώνει κάποιος όταν χρειαστεί να νοσηλευθεί και οι οποίες είναι εξ ορισμού οι πιο ακριβές. Πρόκειται επίσης για ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρωπαϊκή Ενωση αμέσως μετά την Κύπρο και το Βέλγιο, όπου τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 60% και 52%.

Η μείωση άλλωστε του διαθέσιμου εισοδήματος έχει οδηγήσει στην άνοδο του ποσοστού της μηνιαίας δαπάνης για την Υγεία. Σύμφωνα με τις τις Ερευνες Οικογενειακών Προϋπολογισμών (ΕΟΠ) της ΕΛΣΤΑΤ, το 2008 οι δαπάνες Υγείας αποτελούσαν το 6,7% των συνολικών δαπανών των νοικοκυριών, ενώ το 2015 το ποσοστό αυτό αυξήθηκε στο 7,5% των συνολικών τους δαπανών.

Οπως εξηγεί το ΙΟΒΕ, αν και ο μέσος όρος μηνιαίας δαπάνης ανά νοικοκυριό για την Υγεία το 2015 παρουσίασε μείωση κατά 26,1% σε απόλυτα μεγέθη σε σχέση με το 2008 (107 ευρώ έναντι 142,1 ευρώ το 2008), το ποσοστό τους στο σύνολο των δαπανών των ελληνικών νοικοκυριών είναι υψηλότερο σε σχέση με το 2008. Η εξέλιξη αυτή αποτυπώνει τη μειωμένη αγοραστική αξία των νοικοκυριών, την αυξημένη συμμετοχή των ασθενών στη δαπάνη του φαρμάκου αλλά και την ανελαστικότητα της δαπάνης για τις συγκεκριμένες κατηγορίες υπηρεσιών Υγείας.

Από την ποσοστιαία σύνθεση της συνολικής δαπάνης, προκύπτει ότι τα 2/3 της κατευθύνονται για την κάλυψη νοσοκομειακών αναγκών, ενώ το υπόλοιπο προορίζεται για τη φαρμακευτική περίθαλψη. Οπως διαπιστώνει το ΙΟΒΕ, μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το βάρος των δαπανών των νοικοκυριών μετατοπίστηκε κυρίως προς την κάλυψη της φαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης, ενώ μικρή μείωση σημειώθηκε στις δαπάνες για τις οδοντιατρικές και παραϊατρικές υπηρεσίες. Συγκεκριμένα, το διάστημα 2009-2015 οι δαπάνες τόσο για φάρμακα όσο και για νοσοκομειακή περίθαλψη ενισχύθηκαν κατά 14,5 ποσοστιαίες μονάδες λόγω της αυξημένης συμμετοχής των ασθενών στη φαρμακευτική δαπάνη, στην πρώτη περίπτωση.

Ο περιορισμός της δημόσιας χρηματοδότησης, σύμφωνα με την ανάλυση του ΙΟΒΕ, φαίνεται να οφείλεται κυρίως στη μείωση των δαπανών από τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης (ΟΚΑ), ενώ οριακή είναι και η μείωση των δαπανών της Γενικής Κυβέρνησης. Αξίζει να σημειωθεί πως η χρηματοδότηση από τους ΟΚΑ το 2014 αποτελούσε το 31,3% της συνολικής χρηματοδότησης, όταν το 2009 ξεπερνούσε το 43,1%. Το έλλειμμα αυτό καλύφθηκε από τη συμμετοχή των νοικοκυριών, είτε με τη μορφή των ιδιωτικών πληρωμών είτε έμμεσα με την ιδιωτική ασφάλιση. Οι ιδιωτικές πληρωμές κατέγραψαν αύξηση από 28,4% το 2009, σε 35,4% το 2014 και η χρηματοδότηση από την ιδιωτική ασφάλιση από 1,9% το 2009 σε 3,6% το 2014.

 

ergasianet.gr