Η Ισλανδία πρέπει να «ξεμεθύσει» από την οικονομική επιτυχία

Διορθωτικές κινήσεις για να αποφύγει την υπερθέρμανση της οικονομίας, η οποία κινείται εδώ και χρόνια με εκρηκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης και μηδενική ανεργία, πραγματοποιεί η κεντρική τράπεζα της Ισλανδίας.

«Είναι όπως όταν βρίσκεσαι σε ένα πάρτι και συνειδητοποιείς ότι πρέπει να χαλαρώσεις για λίγο», δήλωσε ο κεντρικός τραπεζίτης Μαρ Γκούντμουντσον αναφερόμενος στα επίπεδα ρεκόρ στα οποία κινείται το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών της χώρας λόγω της βελτίωσης το εμπορίου και του τουρισμού.

Η Ισλανδική οικονομία γνωρίζει σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης 5% όταν σχεδόν στο σύνολο της Ευρώπης το ΑΕΠ παραμένει σταθερό όταν δεν συρρικνώνεται.

Όπως είχε αναγκαστεί να αναγνωρίσει και το ΔΝΤ η επιτυχία της εθνικής οικονομίας οφείλεται στο ότι δεν ακολούθησε καμία από τις συμβουλές που επιβλήθηκαν σε άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας με τα μνημόνια.

Συγκεκριμένα η χώρα προχώρησε σε ένα είδος στάσης πληρωμών προς τους δανειστές της αρνούμενη να πληρώσει τα χρέη που είχαν δημιουργήσει στους πολίτες της ξένες τράπεζες ενώ υποτίμησε το νόμισμά της (δεδομένου ότι δεν είναι μέλος της ευρωζώνης) δίνοντας νέα ώθηση στην εθνική οικονομία. Οι τράπεζες που ευθύνονταν για την κρίση αφέθησαν να καταρρεύσουν και πέρασαν σε κρατικό έλεγχο ενώ ορισμένοι από τους τραπεζίτες κατέληξαν στη φυλακή.

Ούτε το ελάχιστο μέγεθός της (με μόλις 325.000 κατοίκους) ούτε η έλλειψη βαριάς βιομηχανίας δεν εμπόδισαν τη χώρα των Βίκινγκς να τα βάλει με τα τραπεζικά μεγαθήρια της Βρετανίας και της Ολλανδίας και να αμφισβητήσει τις εντολές του ΔΝΤ.

Όλα αυτά βέβαια γιατί οι κυβερνώντες αποδέχθηκαν, ως όφειλαν, το αποτέλεσμα των δημοψηφισμάτων με τα οποία οι Ισλανδοί ξεκαθάρισαν ότι δεν ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν ένα παράνομο χρέος και φυσικά γιατί δεν είναι μέλος της ΟΝΕ.

Αξίζει να θυμίσει κανείς πως κινήθηκε το επίπεδο ανεργίας στην Ισλανδία σε σχέση με την Ελλάδα, η οποία ακολούθησε κατά γράμμα τις εντολές της Τρόικας.

Το επόμενο βήμα ήταν να ακυρώσουν την αίτηση ένταξης που είχαν υποβάλλει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

 

Ποιος θέλει να επιβιβαστεί σε ένα καράβι που βυθίζεται; Πολύ περισσότερο όταν το καράβι έχει γεμίσει από αυτοαποκαλούμενους «αριστερούς» που για ίδιον συμφέρον φωνάζουν στους επιβάτες ότι πρέπει να παραμείνουν εγκλωβισμένοι σε αυτό και να ψηφίζουν πάντα υπέρ της ΕΕ.

Α.Χ 

[--->]

Μεγάλη εκδήλωση με ενωτικές προεκτάσεις

Μήνυμα ριζοσπαστικής, αντιμνημονιακής συσπείρωσης. Πολιτικό γεγονός η εκδήλωση για το νέο βιβλίο της Νάντιας Βαλαβάνη. Σε σημαντικό πολιτικό γεγονός εξελίχθηκε η χθεσινοβραδυνή εκδήλωση για την παρουσίαση του νέου βιβλίου της Νάντιας Βαλαβάνη “Τρίτο Μνημόνιο: η ανατροπή μιας ανατροπής”, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη.

 

Το βιβλίο παρουσίασαν, στην κατάμεστη αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας, οι Αλέκος Αλαβάνος, Μανώλης Γλέζος, Ζωή Κωνσταντοπούλου, Κώστας Λαπαβίτας, Παναγιώτης Λαφαζάνης και Ελένη Πορτάλιου.

Στην εκδήλωση, που συντόνισε ο δημοσιογράφος Πέτρος Παπακωνσταντίνου, έδωσαν το παρόν ο Ευτύχης Μπιτσάκης, ο Γιάννης Βαρουφάκης, ο Τάκης Στρατούλης, ο Αλέξης Μητρόπουλος, ο Θανάσης Σκαμνάκης, ο Στάθης Σταυρόπουλος, ο επιτετραμένος της ρωσικής πρεσβείας Βλαντίμιρ Μαϊστρένγκο και πλήθος αγωνιστών από ευρύ φάσμα προοδευτικών πολιτικών ρευμάτων και κοινωνικών κινημάτων.

 

Δίνοντας το στίγμα της ζεστής βραδυάς που είχε προηγηθεί, η Νάντια Βαλαβάνη τόνισε ότι η επιλογή του πάνελ δεν ήταν, από την πλευρά της, τυχαία. “Είμαστε αυτοί που συμπορεύτηκαν στη Λαϊκή Ενότητα. Αν μπορέσαμε να συμπράξουμε τότε, διασώζωντας την τιμή της Αριστεράς, τότε υπάρχει ελπίδα”, σημείωσε η συγγραφέας. Κοινός παρονομαστής στις τοποθετήσεις όλων των ομιλητών ήταν η επιτακτική ανάγκη διαμόρφωσης ενός μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου για την έξοδο της χώρας από τη μνημονιακή “μαύρη τρύπα” που τη συνθλίβει.

 

Το πολυπληθές κοινό έφυγε από την εκδήλωση με ενισχυμένη την ελπίδα ότι η χθεσινή βραδυά θα έχει συνέχεια και ότι οι ριζοσπαστικές δυνάμεις που έσωσαν την τιμή της Αριστεράς από την ταπείνωση του περσινού καλοκαιρού μπορούν, παρά τις όποιες διαφορές τους, να βρουν το κοινό βάδισμα που θα τους επιτρέψει να πρωτοστατήσουν στην αναγέννηση της λαϊκής ελπίδας και δύναμης.

 

“Καμία κυβέρνηση από την Ανεξαρτησία και μετά, περιλαμβανομένων και αυτών του Μεταξά και της χούντας, δεν προχώρησε σε τέτοιας έκτασης παράδοση της δημόσιας περιουσίας στην ξενοκρατία”, δήλωσε στην ομιλία του ο Αλέκος Αλαβάνος. Αφού επέμεινε στην ανάγκη ρήξης με την ευρωζώνη προκειμένου να απεμπλακεί η χώρα από τα ασφυκτικά προγράμματα των δανειστών, πρότεινε τη συγκρότηση ομάδας ριζοσπαστών οικονομολόγων και άλλων επιστημόνων για την καλύτερη επεξεργασία μιας θετικής, εναλλακτικής πολιτικής.

 

Τη σκυτάλη πήρε ο Μανώλης Γλέζος ο οποίος, αφού τόνισε την ανάγκη συνεργασίας των δυνάμεων της Αριστεράς για την “ανατροπή του καθεστώτος της ανατροπής”, επέμεινε ότι το βασικό ζητούμενο είναι να δείξουν καθαρά αυτές οι δυνάμεις στο λαό ότι δεν επιδιώκουν απλά να πάρουν τη θέση των προηγούμενων στη νομή της σημερινής εξουσίας, αλλά να συμβάλουν στην οικοδόμηση μιας ριζικά διαφορετικής τάξης πραγμάτων. “Εμείς θα είμαστε μόνο οι εγγυητές για να πάρει ο ίδιος ο λαός την εξουσία στα χέρια του”, δήλωσε χαρακτηριστικά, επιμένοντας στη ανάγκη στάσης πληρωμών και διεκδίκησης των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου.

 

Από την πλευρά της, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, αφού αναφέρθηκε εκτενώς στο βιβλίο της Νάντιας Βαλαβάνη και στην “παλικαρίσια στάση της”, που της κόστισε μια αισχρή εκστρατεία λάσπης από συστημικά μίντια, ανακοίνωσε ότι η επιτροπή αλήθειας για το χρέος θα έχει συνέχεια στη δράση της, εγκαινιάζοντας μια διαδικασία ακροάσεων. Εμφανίστηκε αισιόδοξη για τις διεργασίες στους κόλπους της λαϊκής πλειοψηφίας, εκτιμώντας ότι “δεν παραδόθηκε, δεν εξιλεώθηκε, όπως ήθελαν κάποιοι” με την ταπεινωτική συνθηκολόγηση της κυβέρνησης Τσίπρα. “Η λαϊκή πλειοψηφία είναι εδώ, είμαστε κομμάτι της και έχουμε χρέος να την εκπροσωπήσουμε”, δήλωσε χαρακτηριστικά.

 

“‘Η θα νικήσουμε όλοι μαζί, ή θα πεθάνουμε χωριστά. Είναι φανερό ότι χρειαζόμαστε Μέτωπο”, τόνισε στη δική του παρέμβαση ο Κώστας Λαπαβίτσας, ο οποίος σκιαγράφησε τη μεγάλη εικόνα των ανατροπών του 2016, με αναφορές στο σοκ του Brexit, στη νίκη του Τραμπ, αλλά και το ρεύμα του Σάντερς στις ΗΠΑ, στο ιταλικό δημοψήφισμα και στο αδιέξοδο των μνημονιακών πολιτικών στην Ελλάδα. Αφού περιέγραψε τους βασικούς άξονες ενός εναλλακτικού οικονομικού προγράμματος, ρήξης με τα μνημόνια και την ευρωζώνη, τόνισε ότι η Αριστερά πρέπει να αναβαπτιστεί στη ριζοσπαστική, ανατρεπτική της παράδοση, που ξεκινάει από τους Γιακωβίνους και φτάνει στις επαναστάσεις της νεώτερης εποχής, αν δεν θέλει να περιθωριοποιηθεί.

 

“Αυτό εδώ το πάνελ, το διαπερνά ένα κοινό νήμα, που δεν αφορά μόνο το κοινό παρεθλόν μας, αλλά, θέλω να ελπίζω, και το κοινό μας μέλλον”, τόνισε στην ομιλία του ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Στάθηκε στην ανάγκη ουσιαστικής αυτοκριτικής όλων των στελεχών της Αριστεράς που ανέλαβαν πρωταγωνιστικό ρόλο την προηγούμενη περίοδο, δηλώνοντας μάλιστα ότι αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει “ένα μεγάλο συγγνώμη” για τις ευθύνες του ίδιου, όπως και όλων όσοι συμμετείχαν στο “πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ”, ευθύνες που παραμένουν, παρά το γεγονός ότι διαχώρισαν τη θέση τους το καλοκαίρι του 2015. Στη συνέχεια, υποστήριξε ότι η ριζοσπαστική Αριστερά χρειάζεται “μια μεγάλη πολιτιστική επανάσταση”, ένα “νέο ΕΑΜ, χωρίς νέο Λίβανο και νέα Βάρκιζα” προκειμένου να υπερβεί ακατανόητες, από τον λαό, διαιρέσεις και να ανταποκριθεί στις ιστορικές προκλήσεις.

 

Από την πλευρά της, η Ελένη Πορτάλιου αναφέρθηκε εκτενώς στον αγώνα για την προάσπιση της δημόσιας περιουσίας από το μεγάλο πλιάτσικο που έχει δρομολογήσει η μνημονιακή πολιτική και σημείωσε τις προσπάθειες της Νάντιας Βαλαβάνη, ως αναπληρώτριας υπουργού Οικονομικών προς αυτή την κατεύθυνση. Η Ελένη Πορτάλιου τόνισε ότι το νέο δεν μπορεί να συγκροτηθεί με κληρονομημένα πρότυπα και μεθόδους του παρελθόντος και ότι το αναγκαίο μετωπικό εγχείρημα της ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει να χτιστεί από τα κάτω, με πρωτοβουλίες πολιτών και κινημάτων που θα βρίσκουν κεντρική έκφραση, χωρίς να χειραγωγούνται.

 

 

 [--->]

Βραχυπρόθεσμα μνημόνια μέχρι το 2060

 




Μακροπρόθεσμος ο μποναμάς από το Eurogroup
 του Παύλου Δερμενάκη



Η κυβέρνηση, σύμφωνα με όσα δήλωνε εδώ και αρκετούς μήνες στον ελληνικό λαό, είχε επενδύσει πολλά στο θέμα της ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους αναμένοντας ένα «καλό γεγονός» εντός του 2016.

 Στο πλαίσιο αυτό τα «έδωσε όλα» όσα ζήτησαν πολλές φορές οι δανειστές, για να ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση, έκανε επαφές με μια σειρά αξιωματούχους της Ε.Ε., προσπάθησε να αξιοποιήσει την άποψη του ΔΝΤ που υποστήριζε τη μείωση χρέους, έκανε τη Συνδιάσκεψη των χωρών του Νότου στην Αθήνα για βοήθεια, έλαβε «βοήθεια» από τις ΗΠΑ με την επίσκεψη του υπουργού Οικονομικών Τζακ Λιου και την επίσκεψη του προέδρου Ομπάμα κ.ά.

 Τελικά έκανε ταμείο επί του θέματος με την απόφαση του Eurogroup της 5/12/2012 και το αποτέλεσμα είναι άκρως αρνητικό σε όλα τα επίπεδα. Στο παρόν άρθρο θα επικεντρωθούμε στο χρέος και στο πρωτογενές πλεόνασμα. Τα υπόλοιπα θέματα του Eurogroup αναλύονται σε άλλο άρθρο από τον Γ. Κιμπουρόπουλο.

Πριν δούμε τα ειδικά θέματα του χρέους, πρέπει να κάνουμε μερικές επισημάνσεις σε σχέση με τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης αλλά και κάποιων δημοσιογράφων της ΕΡΤ, που ζήλεψαν τις «δάφνες» του κάθε Mega και του κάθε «Πρετεντέρη» και νομίζουν ότι μας ταΐζουν κουτόχορτο…

Τα χειρότερα δεν τα είδαμε ακόμα, το 4^ο Μνημόνιο γράφεται ήδη

Η ανάγνωση της ανακοίνωσης του Eurogroup και του επεξηγηματικού κειμένου που κυκλοφόρησε κατόπιν ο ESM καθώς και οι δηλώσεις των αρμοδίων της Ε.Ε., αποδεικνύουν ότι κάθε άλλο παρά θα πρέπει να πανηγυρίζει η κυβέρνηση.

 Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, του οποίου οι απόψεις ξέρουμε τι σημαίνουν, μετά τη συνεδρίαση δήλωσε ότι «η Ελλάδα έχει πολύ δρόμο μπροστά της να διανύσει και πολλή δουλειά να κάνει… Η αποστολή να φέρουμε την Ελλάδα σε μια βιώσιμη, ανταγωνιστική πορεία, υπό τον όρο της συμμετοχής στη νομισματική ένωση, είναι -το παραδέχομαι- μακράς διάρκειας και πολιτικά φιλόδοξη» και πρόσθεσε ότι «όσο όμως οι υπεύθυνοι στην Ελλάδα το επιθυμούν, γιατί συζητήσαμε και εναλλακτικές προτάσεις, τρίτος δρόμος δεν υπάρχει». Δηλαδή μέτρα και ξανά μέτρα και όσο αντέξετε. Aν δεν αντέξετε κάποια στιγμή πηγαίνουν «τζάμπα» οι μέχρι τότε θυσίες και βγαίνετε εκτός ευρώ. Συνεπώς, τα μνημόνια κάθε μορφής είναι μονόδρομος.

Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ ξεκαθάρισε, όσον αφορά το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος επί του ΑΕΠ από το 2018 και μετά, ότι «πρέπει να είναι 3,5% αλλά υπάρχουν διαφορετικές γνώμες για τη διάρκεια… μερικοί προτείνουν και 10 χρόνια».

Να θυμηθούμε μόνο ότι αρκετούς μήνες τώρα το βασικό επιχείρημα όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά και της Τράπεζας της Ελλάδας και μνημονιακών αναλυτών, επί του ύψους του πλεονάσματος, ήταν ότι οικονομία δεν αντέχει πρωτογενή πλεονάσματα πάνω από 2%.

Σε αυτά πρέπει να προστεθούν οι διατυπώσεις που υπάρχουν στο κείμενο απόφασης του Eurogroup: α) η δεύτερη αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί με την εφαρμογή συμβατών πολιτικών με εκείνες του ΔΝΤ, β) θα υπάρξει μηχανισμός, στα πρότυπα του «κόφτη», μετά το 2018 που θα διασφαλίζει την επιτυχία του πρωτογενούς πλεονάσματος του 3,5% και γ) ο ESM θα παρουσιάσει νέο μνημόνιο…

Συνεπώς, γίνεται απόλυτα κατανοητό, κατ’ αρχήν πολιτικά, το μέγεθος της κυβερνητικής αποτυχίας.

Ελάφρυνση χρέους:«Κοιλοπονούσε το βουνό και γέννησε ποντίκι»

Το αποτέλεσμα, όσον αφορά στην ελάφρυνση του χρέους, κάθε άλλο παρά ανταποκρίνεται στις «προσπάθειες» και τις προσδοκίες που καλλιέργησε η κυβέρνηση. Όπως λέει ο θυμόσοφος λαός, «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν» ή στη νεοελληνική γλώσσα «κοιλοπονούσε το βουνό και γέννησε ποντίκι».

Τα μέτρα που γράφαμε, σε σχετικό άρθρο εδώ στις 28/10/2016, αυτά τελικώς ήταν οι ανακοινώσεις επί του θέματος της ελάφρυνσης του χρέους από το Eurogroup της 5/12/216.

Ειδικότερα:

α) Θα μεταφερθούν για αργότερα κάποιες εξοφλήσεις χρέους που είναι συσσωρευμένες σε ορισμένες χρονιές και δημιουργούν οξυμένο πρόβλημα. Θα αυξηθεί η διάρκεια του χρέους κατά 4,5 έτη (από 28 σε 32,5) και θα λήγει το 2060.

β) Τα πολύ χαμηλά σήμερα κυμαινόμενα επιτόκια θα μετατραπούν σε σταθερά ύψους 1,5%, με τη χρήση κύρια παραγώγων χρηματοοικονομικών εργαλείων. Το αποτέλεσμα θα είναι να εξαλειφθεί η αβεβαιότητα για το μέλλον, όσον αφορά την πορεία τους. Όμως, με τα σημερινά δεδομένα, θα υπάρξει επιβάρυνση της Ελλάδας, καθώς το 1,5% είναι υψηλότερο από τα τρέχοντα.

γ) Δεν θα εφαρμοστεί για το 2017 η αύξηση (καπέλο) κατά 2% στο επιτόκιο κάποιων δανείων (περίπου 11 δισ. ευρώ). Γεγονός που θα έχει ως συνέπεια τη μείωση των τόκων το 2017 κατά περίπου 200 εκατ. ευρώ

Την ανεπάρκεια αυτών των μέτρων επισήμανε το ΔΝΤ. Αξιωματούχος του δήλωσε στο Bloomberg ότι τα μέτρα που συμφωνήθηκαν για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους είναι ανεπαρκή για να το κάνουν βιώσιμο.

Οφέλη για Ελλάδα το 2060 στα «χαρτιά» και στις «αναλύσεις»

Η κυβέρνηση, μετά από τόσο μεγάλη επένδυση σε προσδοκίες για μείωση του χρέους, όπως ήταν φυσικό βγήκε και πανηγύρισε ως μεγάλη νίκη αυτή την απόφαση που είναι γνωστή ουσιαστικά από τις 24/5/2016. Με δηλώσεις και κυκλοφορία εγγράφων ισχυρίζεται ότι τα μέτρα αυτά θα έχουν ως αποτέλεσμα την ελάφρυνση του χρέους κατά 45 δισ. ή κατά 20% του ΑΕΠ. Μέγιστο ψεύδος, όπως φυσικά συνηθίζεται από κάθε μνημονιακή κυβέρνηση.

Τα όποια ενδεχόμενα οφέλη υπάρξουν από τις παραπάνω αλλαγές (πλην των 200 εκατ. ευρώ του 2017) θα εμφανιστούν, σύμφωνα με τις αναλύσεις, στην περίοδο 2040 – 2060! Ας λογαριάσουμε ο καθένας την ηλικία μας τότε (!) για να καταλάβουμε το μέγεθος της κοροϊδίας…

 Όμως ακόμα και αυτό το ενδεχόμενο δεν είναι σίγουρο. Παρά τις επίμονες ερωτήσεις που έγιναν επ’ αυτού στον πρόεδρο του ESM, Κλάους Ρέγκλινγκ, ο ίδιος δεν το επιβεβαίωσε. Αρνήθηκε να απαντήσει ευθέωςγια το εάν το χρέος θα μειωθεί κατά 20% του ΑΕΠ και αντ’ αυτού επισήμανε τις αβεβαιότητες που υπάρχουν, καθώς όπως είπε «το χρονικό διάστημα είναι μεγάλο, υπάρχουν πολλές αβεβαιότητες και παρεμβαίνουν πολλοί αστάθμητοι παράγοντες»!

Αποκλείεται ρητά η ονομαστική μείωση του χρέους…

Στο πλαίσιο του Eurogroup τονίστηκε με πολλούς τρόπους ότι αποκλείεται τώρα και στο μέλλον η ονομαστική μείωση-διαγραφή μέρους του χρέους. Όταν θα λήξει το τρίτο μνημόνιο (Αύγουστος 2018) τότε θα δουν οι δανειστές αν χρειάζονται νέα μέτρα για την «ελάφρυνση» του χρέους (τα λεγόμενα μεσοπρόθεσμα). Και αυτά όμως, όπως και τα βραχυπρόθεσμα, θα είναι «τεχνικής» φύσης, αφού έχει αποκλειστεί ρητά η διαγραφή. 

Για μακροπρόθεσμα μέτρα δεν έγινε λόγος.

Αν σε όλη αυτή τη διαδικασία, των ήδη αποφασισμένων βραχυπρόθεσμων μέτρων, υπάρξουν κόστη λόγω χρήσης των παραγώγων, αυτά θα επιβαρύνουν την Ελλάδα. Δηλαδή αβεβαιότητα για την όποια «ελάφρυνση» από τα μέτρα αυτά, αλλά το κόστος που θα έχει αυτό το αβέβαιο αποτέλεσμα θα το πληρώσει οπωσδήποτε ο «ανοιχτοχέρης» ελληνικός λαός.

…Τόσο μεγάλη η επιτυχία  της κυβέρνησης

Συνεπώς για μία ακόμα φορά ο ελληνικός λαός, εκπροσωπούμενος από εθελόδουλους, δεν πέτυχε απολύτως τίποτα θετικό. Αντίθετα, διαμορφώθηκαν για μία ακόμα φορά όροι ώστε να αυξηθούν τα βάρη που σηκώνει, τόσο με την προσθήκη νέων μέτρων όσο και με τη χρονική επέκταση των ισχυόντων και των νέων μέτρων… Κατά τα άλλα η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «η Ελλάδα δεν θα νομοθετήσει πρόσθετα μέτρα για το 2018 και μετά»!

Και ακολουθούν νέα μέτρα 4,5 δισ. ευρώ

Και ύστερα από όλα αυτά δεσμευθήκαμε για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα, από το 2018 και μετά, χωρίς να αποφασιστεί για πόσα χρόνια. Ο Σόιμπλε το ζητά για 10 χρόνια, ο Ντάισελμπλουμ προτείνει 5 και κάποιοι 3. Η γνωστή «κολοκυθιά» των παιδικών μας χρόνων. 

Άρα να θεωρούμε ως βασικό – ελάχιστο σενάριο τα 5 χρόνια (λήξη τέλος 2022) με την εφαρμογή παράλληλα του μηχανισμού που θα εξασφαλίζει ότι τα πλεονάσματα αυτά θα επιτυγχάνονται. Γιατί όπως αναφέρει το Eurogroup «Για να εξασφαλιστεί η συμμόρφωση με τους δημοσιονομικούς στόχους με βιώσιμο τρόπο…, οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να συμφωνήσουν με τους θεσμούς σε έναν μηχανισμό και σε διαρθρωτικά μέτρα που θα το διασφαλίζουν αυτό».

Άρα νέο μνημόνιο τουλάχιστον μέχρι τότε και βλέπουμε, νέα μέτρα και νέος αυτόματος «κόφτης».

Η Ε.Ε. εκτιμά ότι με τα μέτρα που έχουν ληφθεί έως τώρα,  θα χρειαστούν πρόσθετα μέτρα 800 εκατ. ευρώ για να επιτευχθεί ο στόχος του 3,5% το 2018. Το ΔΝΤ έχει άλλη άποψη. Ισχυρίζεται ότι αφού δεν μειώθηκε το χρέος πρέπει να διασφαλιστούν τα σχετικά πλεονάσματα του 3,5%.

 Όμως τα μέχρι στιγμής μέτρα δεν αρκούν και ζητά νέα, πρόσθετα μέτρα ύψους 4,5 δισ. ευρώ. Συνεπώς η κυβέρνηση με την διαπραγμάτευσή της «πέτυχε» να χάσει την υποστήριξη του ΔΝΤ για τη μείωση του χρέους και αφού συμφώνησε (η κυβέρνηση) στα βραχυπρόθεσμα μέτρα που αποφάσισε το Eurogroup, τα οποία κρίνονται ανεπαρκή από το ΔΝΤ, οδήγησε το ΔΝΤ να εγκαταλείψει το θέμα της μείωσης του χρέους, να τα βρει με την ΕΕ στο ύψος του πλεονάσματος για να μας πιέσουν όλοι μαζί για νέα μέτρα…..

 [--->]