Μνημόνιο: Ιδού πού πήγαν τα…λεφτά

ΠΗΓΗ: euro2day

 

του Γ. Παπανικολάου

 

Έως και συνταρακτικά τα στοιχεία που κατέθεσε στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, μετά από ερώτηση του βουλευτή (της Ν.Δ.) Προκόπη Παυλόπουλου.

 

 

Διότι αποκαλύπτουν «πού πήγαν τα λεφτά» που μας δάνεισαν οι Ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ, αλλά και το πώς άλλαξε η σύνθεση των κατόχων ελληνικού «χρέους» ανάμεσα στο τέλος του 2009 και στο τέλος του 2011, οπότε και ξεκίνησε πρακτικά η διαδικασία του μεγάλου «κουρέματος», που έχει μείνει γνωστό ως PSI.

 

 

 

Oι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Στο τέλος του 2009, ο εγχώριος τομέας, περιλαμβανομένης και της Τ.τ.Ε., είχε στην κατοχή του ομόλογα ονομαστικής αξίας 56,9 δισ. ευρώ, ενώ οι ξένες τράπεζες και λοιποί φορείς κατείχαν… 145 δισ. ευρώ.

 

 

 

Εν ολίγοις, αν το «κούρεμα» γινόταν τότε, οι απώλειες θα ήταν συντριπτικά εις βάρος των ξένων συμφερόντων και όχι των ελληνικών, ενώ η εξοικονόμηση χρέους θα ήταν πολύ μεγαλύτερη.

 

 

 

Στο τέλος του 2011, όμως, ο εγχώριος τομέας (κυρίως τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία) είχε στην κατοχή του 86,2 δισ. ευρώ, ήτοι περίπου 25 δισ. ευρώ περισσότερα.

 

 

 

Από την άλλη πλευρά, τα ξένα ιδιωτικά συμφέροντα, την ίδια ημερομηνία, είχαν περιορίσει την έκθεσή τους μόλις σε … 35 δισ. ευρώ, ήτοι περίπου 110 δισ. ευρώ λιγότερα!

 

 

 

Όπως ίσως θα προσέξατε, εδώ προκύπτει κι ένα σημαντικό «κενό». Το σύνολο ελληνικών ομολόγων που ήταν στην κατοχή του εγχώριου και του ξένου τομέα, στο τέλος του 2009, ήταν κάτι παραπάνω από 200 δισ. ευρώ.

 

 

Στις 31/12/2011, όμως, το σύνολο εγχώριου και ξένου τομέα (με τον εγχώριο τομέα να έχει τα σκήπτρα) μόλις ξεπερνά τα 120 δισ. ευρώ, πάντα με τους αριθμούς του κ. Σταϊκούρα.

 

 

 

Η διαφορά που προκύπτει, έστω και «μπακάλικα», είναι περίπου 80 δισ. ευρώ, τα οποία αποπλήρωσε σε αυτό το μεσοδιάστημα των δύο ετών η χώρα μας, με την ΕΚΤ να έχει κι εκείνη «αγοράσει» ένα σημαντικό ποσό...

 

 

 

Με απλά λόγια, λοιπόν, η συντριπτική πλειονότητα των χρημάτων που δανείστηκε η χώρα μας από τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ (πέραν της κάλυψης του πρωτογενούς ελλείμματος) πληρώθηκε σε τοκοχρεολύσια, υπέρ των ξένων ιδιωτικών συμφερόντων, τα οποία μάλιστα το ίδιο διάστημα πουλούσαν ελληνικούς τίτλους που είχαν στην κατοχή τους, με αγοραστές (ποιος άλλος άραγε θα αγόραζε;) εγχώριες τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία.

 

 

 

Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, αν το «κούρεμα» των ομολόγων, επί τη βάσει του PSI, γινόταν τότε, το 2010, όταν εμείς υπογράφαμε το πρώτο μνημόνιο, η εξοικονόμηση θα ήταν τεράστια σε ό,τι αφορά το ελληνικό χρέος, αλλά και η Ελλάδα θα είχε δανειστεί λιγότερα από τον «Ευρωπαίο φορολογούμενο».

 

 

 

Η σκληρή αλήθεια, όμως, είναι ότι τόσο η ηγεσία της Ευρώπης και του ΔΝΤ (το οποίο, πάντως, όπως προκύπτει από τις όψιμες αποκαλύψεις Ρουμελιώτη είχε ενδοιασμούς) όσο και η τότε ελληνική κυβέρνηση, που δέχτηκε να υπογράψει το θνησιγενές πρώτο μνημόνιο, δεν τόλμησαν να δυσαρεστήσουν τους τραπεζίτες και τις «αγορές».

 

 

 

Δεδομένων μάλιστα των συσχετισμών, είναι προφανές ότι η ευρωπαϊκή ηγεσία (με επικεφαλής τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί), μιλώντας από θέση ισχύος απέναντι στην πανικόβλητη ελληνική κυβέρνηση, επέλεξε να δανείζει την Ελλάδα, για να πληρώνει έμμεσα τις ξένες τράπεζες(ιδίως δε τις… γερμανικές και τις γαλλικές, που είχαν τη μεγαλύτερη έκθεση σε ελληνικά ομόλογα).

 

 

 

Το βάρος του τελικού αποτελέσματος, όμως, το φέρει σήμερα η Ελλάδα. Κι όχι μόνο γιατί καλείται να αποπληρώσει δυσβάσταχτο χρέος. Υπάρχουν δύο ακόμη λόγοι:

 

 

 

- Πρώτον, διότι στην κοινή γνώμη των περισσότερων ευρωπαϊκών κρατών δεν έχει περάσει η αντίληψη ότι οι χειρισμοί που έγιναν στη χώρα μας είχαν ως βασικό στόχο να προστατεύσουν τις μεγάλες τράπεζες, κυρίως της Ευρώπης (οι οποίες στο μεγάλο μέγεθος ζημίας θα έπρεπε να αναχρηματοδοτηθούν από τις κυβερνήσεις των χωρών τους), αλλά ότι «χρηματοδότησαν» την Ελλάδα και τους άσωτους Έλληνες.

 

 

 

-Δεύτερον διότι, εφόσον προκύψει νέα ανάγκη «κουρέματος» του ελληνικού χρέους (στην περίπτωση δηλαδή που κριθεί είτε τώρα είτε στο μέλλον ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο), αυτήν τη φορά το «κούρεμα» θα το υποστεί ο «επίσημος τομέας», δηλαδή οι… Ευρωπαίοι φορολογούμενοι! Πράγμα ιδιαίτερα οδυνηρό για τη διεθνή εικόνα και τα πολιτικά συμφέροντα της χώρας μας.

 

 

 

Τι θα έχουν «πληρώσει» στην ουσία οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι;

 

 

 

Όχι τόσο την (αδιαμφισβήτητη) δική μας σπατάλη και κακοδιαχείριση τα έτη πριν από το ξέσπασμα της κρίσης, όσο την «προστασία» τραπεζών, που τυφλωμένες από την απληστία της περιόδου δάνειζαν επί χρόνια την Ελλάδα με επιτόκια Γερμανίας, παρότι γνώριζαν, και μάλιστα πολύ καλά, τις… διαφορές.

[--->]

Η φαντασία του Βαξεβάνη

Καρτερός Θανάσης

Ο Κώστας Βαξεβάνης είναι γνωστός σε κάθε ξύπνιο, δημοσιογράφο ή μη, για την παραγωγικότητα της φαντασίας του. Κορυφαίο δείγμα της υπήρξε το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, που πρώτος αυτός κατασκεύασε. Και πρόσφατα δείγματα, που είδαν το φως της δημοσιότητας από το περιοδικό του, είναι δήθεν κόλπα του Σάλα με την Πειραιώς, πλαστοί δρόμοι του χρήματος που συνδέουν τη δημοσιογραφία με τα όπλα, σενάρια για τη σχέση ανάμεσα στις προμήθειες της Πυροσβεστικής και τις φωτιές, κάτι γελεκάκια του Τριανταφυλλόπουλου, κάποια αντιπροεδρία της Τρέμη, κάτι φάρμακα της Φαρμάκη και πολλά άλλα.

Ο εν λόγω δημοσιογράφος ασχολείται εν γένει με κάθε είδους κατασκευές της φαντασίας του. Δεν διστάζει μάλιστα να εμπλέκει σ’ αυτές επώνυμους τραπεζίτες, επιχειρηματίες, πολιτικούς, ακόμα και -άκουσον, άκουσον- δημοσιογράφους. Να επιχειρεί να εκθέσει σημαντικές κοινωνικές ομάδες με βαρύνοντα ρόλο στην οικονομία και στην πολιτική. Να στρέφει τη φαντασία του ακόμα και κατά της κυβέρνησης Σαμαρά, παρά το γεγονός ότι σύμπας σχεδόν ο κόσμος των ΜΜΕ στηρίζει το δύσκολο έργο της. Ακόμα και κατά της Χρυσής Αυγής, της οποία τον ρόλο αναγνωρίζει μέχρι και ο σύλλογος των μικροπωλητών, όπως έγινε γνωστό μετά τη Ραφήνα.

Τούτων δοθέντων απορεί κανείς: Γιατί κανένας από όσους έχει θίξει η φαντασία του δεν τον διέψευσε και δεν τον διαψεύδει; Γιατί κανείς δεν τον έσυρε στα δικαστήρια και δεν αποκάλυψε το όργιο της φαντασίας του; Και εν τέλει πώς είναι δυνατόν επώνυμοι, που έχουν την εντιμότητα κορώνα στο κεφάλι τους, να τον αφήνουν να μπλέκει το όνομά τους σε σκάνδαλα ακατονόμαστα και σε κομπίνες ονομαστές; Και να επιχειρεί να κατεδαφίσει -αυτό πού το βάζεις;- όχι μόνο πρόσωπα και συμπεριφορές, αλλά και το ίδιο το σύστημα χάρη στο οποίο εν πάση περιπτώσει υπάρχουμε και τρώμε ψωμάκι;

Με όλα αυτά, είναι εύλογη η σιωπή των εγκύρων -ΜΜΕ, κομμάτων, κυβέρνησης, ΕΣΗΕΑ- για τη φονική ενέδρα που του είχαν στήσει στο σπίτι του. Με τη φαντασία του Βαξεβάνη θα ασχολούνται; Μόνο ο άκυρος ΣΥΡΙΖΑ και ο επίσης άκυρος Μεντρέκας του ΚΚΕ συγκινήθηκαν, αλλά η συγκίνησή τους δεν φαίνεται να συγκίνησε πολλούς. Η σιωπή μας προς απάντηση του Βαξεβάνη, γενικώς. Και να τον φάνε στο κάτω-κάτω αύριο μεθαύριο, η φαντασία του θα φταίει…

[--->]

Οι 8 ανεμογεννήτριες στα Ακούμια.

Τα Ακούμια ίσως δεν τα ξέρει πολύς κόσμος, ένα ήσυχο χωριό στο Ρέθυμνο στον δρόμο για μία καταπληκτική παραλία στην Νότια Κρήτη (αν δεν την έχουν καταστρέψει και αυτήν).  Τα Ακούμια έγιναν είδηση γιατί η ΔΕΗ "Ανανεώσιμες" έβαλε εκεί 8 ανεμογεννήτριες των 900 kW.

Όπως σχολίασα και στο energypress, κάθε Α/Γ των 900 kW, κόστισε, με διασυνδέσεις, υποδομές κλπ, ας πούμε 0,9-1,0 εκατομμύριο.  Το κόστος αυτό κάποιος το πλήρωσε. Και αυτός που το πλήρωσε, έχει να το αποπληρώσει, με τόκους, έξοδα, "εύλογο" κέρδος, κλπ. Πόσο είναι αυτό;  να υποθέσσω περί το 15% ετησίως;  0,9-1,0 * 0,15 = 135-150.000 € τον χρόνο, για 15-20 χρόνια.  Αυτά τα λεφτά τα πληρώνουμε ΕΜΕΙΣ, είτε σε φόρους, είτε σε τέλη υπέρ ΑΠΕ.

Οι Α/Γ αυτές, τυπικά, θα έχουν διαθεσιμότητα 20-24%.  Κάθε μία θα "εγχύει" ή "εγχέει" (τι κ_λολέξη και αυτή... )  0,22 * 24 * 365 * 0,9 = 1.734 MWhr τον χρόνο.  Ακούγεται εντυπωσιακό;  Δεν είναι!  Ενώ η Α/Γ πληρώνεται για την "έγχυση", οι εφεδρείες λειτουργούν κανονικότατα. Άρα το ερώτημα που καίει παραμένει:  Πόσο συμβατικό καύσιμο, πραγματικό, μετρημένο, υποκαθιστούν οι Α/Γ;  4%, 6%, 8% της ονομαστικής ισχύος τους;  4% είπε ο Ολλανδός, 4-6% υπολόγισε η ΕΟΝ το 2005,  7% μας είπε ότι μέτρησε η Γερμανία το 2011, 4-8% μετρήθηκε στα Falklands (που είναι μη διασυνδεμένα). Να πούμε 6%;  6% των 900 kW, για ένα χρόνο είναι  0,06 * 900 * 24 * 365 = 473 MWhrs.  Τόση είναι η υποκατάσταση.

Κάθε Α/Γ στα Ακούμια, θα πληρώνεται για 1.734 MWhrs, με επιδοτούμενη τιμή, 80 ή 90 ή όση είναι, και θα υποκαθιστά 473 MWhrs συμβατικού καυσίμου.   ΕΜΕΙΣ, γλυτώνουμε τις 473.  Μας κόστισαν 85 * 1.734 = €147.390 .  Κατά όχι διαβολική σύμπτωση, περίπου τα €150.000 της δεύτερης παραγράφου (καλά μάντεψα κόστος και απόδοση). Αλλά δεν κόστισε 80-90 η αιολική μεγαβατώρα, αλλά 147.390 / 473 = €312/MWhr!  Τα αιολικά είναι πιο ακριβά και από τα φ/β!

Με ρώτησε σχολιαστής στο energypress, "και που καταλήγει το ρεύμα που εγχέεται από τα αιολικά";  Εξαιρετική ερώτηση, και με ρώτησε το ίδιο πράγμα άτομο του χώρου που εκτιμώ ιδιαίτερα.  Η απάντηση νομίζω είναι η εξής: 1)  Εάν μεν είναι λίγα τα αιολικά, χάνεται. +/- λίγα βολτ στο δίκτυο, δεν νοιάζεται κανείς, και το PC μου έχει "σταθεροποιητή τάσης".  2) Εάν είναι πολλά, έχουμε πρόβλημα. 2α) Αν φυσήξει, τρέχουν στον ΑΔΜΗΕ και ζητάνε να κοπούν εισαγωγές, Υ/Η, αέριο.  Αν είναι αέριο, οι τουρμπίνες εξακολουθούν και καίνε στο ρελαντί. Θυμηθείτε την συμπεριφορά του αυτοκινήτου στο κόκκινο φανάρι, στην επιτάχυνση και την επιβράδυνση.  Καίει το ρημάδι...  2β) Αν σταματήσει να φυσάει πάλι τρέχουν στον ΑΔΜΗΕ να βάλουν Υ/Η, να εισάγουν να (τηλεφωνήσουν για να) μαρσάρουν τουρμπίνες αερίου. 2γ) Όσο δεν βασιζόμαστε σε αέριο, μικρό το κακό της μη υποκατάστασης. Όσο βασιζόμαστε σε αέριο, με πολλά αιολικά, απλά καίμε αέριο σε ρελαντί στο κόκκινο φανάρι, και πολύ αέριο σε επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις.  Και, 2δ) γίνεται χειρότερο: Το αέριο που πάει για load following, σχεδόν αναγκαστικά πάει με αναποτελεσματικές (30%, ρουφήχτρες, αλλά φτηνές) μονάδες ανοιχτού κύκλου.  Οι μονάδες διπλού κύκλου είναι στο 45% αλλά εκτός από ακριβές, δεν κάνουν για load following.  Με αέριο και πολλά αιολικά, απλά σπαταλάς αέριο.

Αυτά σε δημόσια θέα, κάθε διόρθωση ευπρόσδεκτη, δεν ντρέπομαι να κάνω λάθη.  Περιμένω εναγωνίως διόρθωση, εγώ ο αδαής.

Υπάρχει και μια άλλη πτυχή που πρέπει να αναφέρω. Όποιος βάζει αιολικά "κερδίζει". Εισπράττει. Από εμάς, αλλά ας το αγνοήσουμε. Η ΔΕΗ έχει επιδότηση από εμάς, τους καταναλωτές από τα αιολικά στα Ακούμια. Κερατιάτικα, αλλά πάνε στην ΔΕΗ. Όσο η ΔΕΗ είναι "δημόσια" είναι φόρος υπέρ ΔΕΗ, δηλαδή υπέρ ...ημών. Την στιγμή που η ΔΕΗ ανήκει σε ιδιώτες, είναι υπέρ των ιδιωτών τα κερατιάτικα. Την στιγμή που οι ιδιώτες είναι αλλοδαποί, τότε τα κερατιάτικα πάνε έξω. Το πιάσατε;


[--->]

Επικών διαστάσεων φιάσκο της ΕΛΑΣ στις Σκουριές…

Aναβλήθηκε για τις 20 Σεπτεμβρίου η δίκη των τεσσάρων κατοίκων Χαλκιδικής (3 από τη Μ. Παναγία κι ένας από την Ιερισσό) που συνελήφθησαν μετά τη μεγάλη διαδήλωση της Κυριακής στις Σκουριές. Μεγάλος αριθμός κατοίκων, κυρίως από τη Μ. Παναγία, πήγαν το πρωί στο δικαστήριο του Πολυγύρου για να συμπαρασταθούν στους κατηγορούμενους συμπολίτες τους. Οι κατηγορίες που βαρύνουν τους συλληφθέντες είναι οι εξής:

• Δυο  κατηγορούνται για “συμμετοχή σε συλλαλητήριο κατά των μεταλλείων”, χωρίς κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο. Σημειωτέον ότι δεν συνελήφθησαν στο χώρο του συλλαλητηρίου, αλλά στο Προσκύνημα της Μ. Παναγίας. Μέσα στο χωριό τους.
• Ο τρίτος “έφερε μετ’αυτού αυτοσχέδια σφεντόνα και αλιευτικό μαχαίρι”.
• Ο κάτοικος Ιερισσού δεν ήταν καν στο συλλαλητήριο διότι εργάζεται σε ξενοδοχείο της Ουρανούπολης! Συνελήφθη στο μπλόκο της Αστυνομίας στο ΣΜΑ Ιερισσού (περιοχή “Γύφτισσα”), την ώρα που επέστρεφε από τη δουλειά του το απόγευμα, διότι “έφερε μετ’αυτού πέτρες”. Δείτε και το βίντεο της σύλληψης όπου τα ΜΑΤ έχουν κάνει κλοιό γύρω από τον επικίνδυνο ύποπτο που τον έχουν πετάξει κάτω στην άσφαλτο, προφανώς για να “φυτέψουν” με τις ησυχία τους τις φονικές πέτρες
  

Αυτές οι κατηγορίες μεταφράστηκαν στο κατηγορητήριο σε “διατάραξη κοινής ειρήνης, στάση και απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης (κατά περίπτωση)”. Πρέπει να σημειωθεί ότι η κατηγορία της “συμμετοχής σε συλλαλητήριο” δεν έχει ακουστεί στην Ελλάδα από την εποχή της Χούντας, αλλά ως γνωστόν… η Χούντα ΔΕΝ τελείωσε το ’73. Όσο για την εξειδίκευση του αδικήματος σε“συμμετοχή σε συλλαλητήριο εναντίον των μεταλλείων“, έχουμε σίγουρα μια πανελλήνια και πιθανότατα παγκόσμια πρωτιά. Aνοιχά και απροκάλυπτα πλέον ο εχθρός μιας ιδιωτικής επένδυσης  βαφτίζεται “εχθρός του κράτους” και ποινικοποιείται η ίδια η  διαμαρτυρία, ακόμα και χωρίς άλλες “αξιόποινες” πράξεις.

Ένδεκα άτομα προσήχθησαν την Κυριακή το απόγευμα στο Αστυνομικό Τμήμα Πολυγύρου και μέχρι το βράδυ οι πληροφορίες έλεγαν ότι οι δέκα θα αφήνονταν ελεύθεροι και θα απαγγέλονταν κατηγορίες μόνο στον έναν (“τον αλητάμπουρα που κράταγε σφεντόνα”, κατά το τραγούδι). Την Δευτέρα το πρωί το σκηνικό άλλαξε, φορτώθηκαν απίθανες κατηγορίες σε άσχετα άτομα και τελικά αντί του ενός παραπέμφθηκαν σε δίκη τέσσερις κάτοικοι.

Οι δυνάμεις καταστολής υπέστησαν την Κυριακή ένα φιάσκο επικών διαστάσεων. Από το πρωί υπήρχαν 13 διμοιρίες ΜΑΤ στο Χοντρό Δέντρο και  4 στις Σκουριές, κλούβες στο Γομάτι και στη διασταύρωση των Πλανών. Άλλες 3 διμοιρίες ΜΑΤ “προστατεύαν” το Στρατώνι, γιατί πάλι κυκλοφορούσε η πληροφορία ότι “θα πάμε να το κάψουμε”... όπως “κάψαμε” και το Δημαρχείο της Ιερισσού στις 5 Αυγούστου προφανώς.

Το κονβόι των αυτοκινήτων από την Ιερισσό όμως ακολούθησε άλλη πορεία και αντί να περάσει από τη διασταύρωση των Πλανών και να κατευθυνθεί προς Χοντρό Δέντρο, έστριψε από τη “Γύφτισσα” και πήρε τον κατά πολύ μακρύτερο δρόμο που οδηγεί στη θέση “Οξάρες” – εκεί όπου γιορτάζουμε την Πρωτομαγιά από το 2007. Βραχυκύκλωμα στην Αστυνομία…

 

Αφού απέτυχαν παταγωδώς να εμποδίσουν την πρόσβαση των πολιτών στο βουνό, άρχισε ο  χημικός πόλεμος. Δακρυγόνα διασποράς, από αυτά που δεν χρησιμοποιούνται ούτε στις μεγάλες διαδηλώσεις της Αθήνας, με ειδικούς εκτοξευτήρες, έπεσαν σε απίστευτες ποσότητες. Οι πάνοπλοι ΜΑΤατζήδες έριχναν αδιακρίτως, πάνω στους ανθρώπους και πάνω στα ξερόχορτα του δάσους, προκαλώντας εγκαύματα και φωτιές.

  

Όταν έληξε το συλλαλητήριο και άρχισαν να κατεβαίνουν τα αυτοκίνητα, τα σαΐνια της ΕΛΑΣ έκαναν την πολύ απλή σκέψη ότι “αφού από το ΣΜΑ (Γύφτισσα) ανέβηκαν, από το ΣΜΑ θα κατεβούν”. Διπλό μπλόκο στήθηκε στη διασταύρωση του ΣΜΑ ενώ δυο ελικόπτερα της ΕΛΑΣ πετούσαν πάνω από την περιοχή για να διευκολύνουν την επιχείρηση σύλληψης των τρομοκρατών. Πάλι λάθος, νέο βραχυκύκλωμα στην ηγεσία των αστυνομικών δυνάμεων…

Από τη Γύφτισσα πέρασαν μόνο 2-3 αυτοκίνητα, το ένα εκ των οποίων με βουλευτές και το δεύτερο με συνεργείο δημοσιογράφων που νωρίτερα είχε δώσει απευθείας ανταπόκριση από τις Σκουριές στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση του Καναδά. Ο κύριος όγκος των διαδηλωτών έφυγε από το βουνό από άλλους δρόμους και η αστυνομία που περίμενε στο ΣΜΑ έμεινε με άδεια χέρια… Είχαν όμως εντολές να κάνουν συλλήψεις κι έτσι άρχισαν να μαζεύουν στην κυριολεξία όποιον έβρισκαν μπροστά τους… το νεαρό που γυρνούσε από τη δουλειά του και δεν ήτανε καν στις Σκουριές… Μεγαλοπαναγιώτες που απλά καθόταν στο Προσκύνημα… και άλλους που αναγκάστηκαν να τους αφήσουν ελεύθερους, αφού δεν υπήρχε κανένα στοιχείο για να τους κρατήσουν.

“Θα ελεγχθούνε ΟΛΟΙ γιατί ο εμπρησμός είναι έγκλημα!” φώναζαν στο μπλόκο του ΣΜΑ οι αφηνιασμένοι ΜΑΤατζήδες που προφανώς είχαν εντολές να φορτώσουν σε κάποιον τις φωτιές που οι ίδιοι έβαλαν. Όμως ενοχοποιητικά στοιχεία δεν βρέθηκαν ενώ αντίθετα υπάρχουν πολλά βίντεο και φωτογραφίες που αποδεικνύουν ότι οι φωτιές άναψαν από τα δακρυγόνα και οι διαδηλωτές έτρεχαν να τις σβήσουν. Από την πλευρά της εταιρείας διακινείται ένα “βίντεο-ντοκουμέντο” (εδώ) που υποτίθεται ότι δείχνει “ρίψη βόμβας μολότωφ μέσα στο εργοτάξιο των Σκουριών”, μόνο που δε δείχνει τίποτα τέτοιο… Όμως οι εστίες φωτιάς στις παρακάτω φωτογραφίες σίγουρα δεν είναι από μολότωφ:

Αφού τελικά δεν κατάφεραν να κατηγορήσουν κανέναν για τον εμπρησμό, περάσαμε στη δίκη προθέσεων… “βρέθηκαν και κατασχέθηκαν άλλες τριάντα τέσσερις βόμβες μολότωφ, τις οποίες απέκρυψαν άγνωστοι στο σημείο Κεραίες των Σκουριών Χαλκιδικής, με σκοπό να τις χρησιμοποιήσουν κατά των αστυνομικών δυνάμεων”, λέει η ανακοίνωση της ΕΛΑΣ. Κάτι μικροσκοπικές (thumbnail) αγνώστου προελεύσεως φωτογραφίες από κούτες με μολότωφ εμφανίστηκαν, πάλι στο μπλογκ της εταιρείας (εδώ).  Μόνο που η πορεία δεν πέρασε ποτέ από το σημείο Κεραίες που ήταν αστυνομοκρατούμενο και βρίσκεται από τη μεριά του Χοντρού Δέντρου, πολλά χιλιόμετρα μακριά…

Η ΕΛΑΣ γελοιοποιήθηκε πλήρως, στήνοντας μια τεράστια επιχείρηση-φιέστα σα να κυνηγούσε το Μπιν Λάντεν για να βρει τελικά… μια σφεντόνα και δυο πέτρες. Η ΕΛΑΣ που πληρώνεται με το αίμα του Ελληνικού λαού, προστατεύει τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων/νταβατζήδων απέναντι στη θέληση της ίδιας της κοινωνίας. Και κάποιοι είναι τόσο ανόητοι που δεν καταλαβαίνουν ότι με αυτον τον τρόπο βγάζουν ακόμα περισσότερο κόσμο στο δρόμο…

Την ερχόμενη Πέμπτη θα δικαστούν στον Πολύγυρο τέσσερις από εμάς που θα χρησιμοποιηθούν σαν εξιλαστήρια θύματα επειδή ο κ. Δένδιας θέλει να πατάξει την αντίδραση στα σχέδια των Μπόμπολα/Κούτρα/ELDORADO για τη Χαλκιδική.

Την Πέμπτη θα είμαστε όλοι εκεί για να δηλώσουμε ότι όλοι είμαστε ένοχοι του εγκλήματος της “συμμετοχής στο συλαλλητήριο ενάντια στα μεταλλεία”. Κι ας μας συλλάβουν όλους.

Οι φωτογραφίες είναι από την Πρωτοβουλία ενάντια στις Βλαπτικότητες (και μία από το @ypopto_mousi)

[--->]

Το μπαζούκα του Ντράγκι (και οι δημόσιοι υπάλληλοι)

του Vladimiro Giacchè

Τελικά, ο Ντράγκι το μπαζούκα το χρησιμοποίησε. Δηλώνοντας ότι η ΕΚΤ είναι έτοιμη να παρέμβει "απεριόριστα" στη δευτερογενή αγορά τίτλων του Δημοσίου (διάρκειας έως και 3 έτη), προκειμένου να μειώσει τις αποδόσεις τους σε αποδεκτά επίπεδα.

Η ανακοίνωση και μόνο της παρέμβασης αυτής, στις  6 Σεπτεμβρίου, μείωσε τις αποδόσεις των ιταλικών και ισπανικών ομολόγων και τόνωσε τα χρηματιστήρια σε όλη την Ευρώπη. Σε τέτοιο βαθμό που η γερμανική εφημερίδα Die Welt είχε τον μελαγχολικό τίτλο:  "Οι χρηματοπιστωτικές αγορές γιορτάζουν το θάνατο της Bundesbank."  Να μιλάμε για θάνατο είναι υπερβολικό. Δεν είναι λάθος, όμως, να μιλάμε  για βαριά ήττα.

Στην πραγματικότητα, η αδιάλλακτη γραμμή της Bundesbank, που άφηνε τα κράτη της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο έλεος των αγορών, νικήθηκε. Προφανώς, με τη συναίνεση της γερμανικής κυβέρνησης. Ίσως, και λόγω των εκτιμήσεων που κυκλοφορούσαν στο Βερολίνο σχετικά με το πόσο θα κόστιζε το τέλος του ευρώ στη Γερμανία.

Και πράγματι, από τότε που στο μάτι του κυκλώνα μπήκαν η Ισπανία και η Ιταλία, το σενάριο μιας πραγματικής διάλυσης του ευρώ είχε γίνει όλο και πιο πιθανό. Διόλου τυχαία, μία από τις συνέπειες από την  ανακοίνωση του Ντράγκι ήταν και η ανατίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου. Κάτι που, παρεμπιπτόντως, αποτελεί ένα ακόμα πλήγμα για την Bundesbank, αφού προφανώς, οι αγορές δεν πιστεύουν ότι η κίνηση του Ντράγκι συνεπάγεται πληθωριστικές πιέσεις (αφού τότε, θα έπεφτε η αξία του ευρώ).

Με την ανακοίνωση του Ντράγκι ανακόπηκε η πορεία του ευρώ προς τη διάλυση. Και ξεκίνησε η μετατροπή της ΕΚΤ ... σε κεντρική τράπεζα. Είναι αλήθεια ότι σε όλο τον κόσμο, οι κεντρικές τράπεζες είναι δανειστές έσχατης ανάγκης, ακόμη και των Κρατών, ενώ η ΕΚΤ μέχρι τώρα ήταν μόνο προς τις τράπεζες. Φτάνει να πούμε ότι από το 2008/9 το 60% των νέων τίτλων του αμερικανικού Δημοσίου και του Ηνωμένου Βασιλείου το αγόρασαν οι κεντρικές τράπεζες τους. Γι 'αυτό και μειώθηκαν σημαντικά οι τόκοι που καταβάλλονται για την εξυπηρέτηση του χρέους τους.

Όλα καλά, λοιπόν; Όχι ακριβώς. Και για διαφορετικούς λόγους. Ας προσπαθήσουμε να τους βάλουμε σε μια σειρά.

1) Η ανακοίνωση του Ντράγκι περιλαμβάνει και τη διευκρίνηση ότι η αγορά των κρατικών ομολόγων θα είναι "αποστειρωμένη" (με ισόποση πώληση χρεογράφων από την ΕΚΤ  ή με καταθέσεις των τραπεζών στην ΕΚΤ), ότι δηλαδή η ΕΚΤ δεν θα τυπώσει χρήμα. Αυτό θα μπορούσε να περιορίσει την αποτελεσματικότητα των αγορών της ΕΚΤ όταν πρόκειται για ιδιαίτερα μεγάλο όγκο τίτλων. Και θα μπορούσε να σπρώξει την κερδοσκοπία να "τεστάρει"  το όριο αυτό.

2) Η μείωση της απόδοσης των ομολόγων μας και της διαφοράς μεταξύ αυτών και των γερμανικών ομολόγων ίδιας διάρκειας είναι ασφαλώς κάτι το θετικό, επειδή μειώνει το βάρος των τόκων στο χρέος μας, και γενικότερα το κόστος άντλησης κεφαλαίων για τράπεζες και ιταλικές εταιρείες. Αλλά αυτό δεν λύνει τα προβλήματα της οικονομίας μας, που επιδεινώθηκαν από τα διορθωτικά μέτρα του κρατικού προϋπολογισμού από τον Ιούλιο του 2011 και μετά. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, η Ιταλία θα κλείσει το 2012 με ένα έλλειμμα -2,4% του ΑΕΠ, και σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις το 2013 θα μπορούσε να είναι ακόμη χειρότερα. Και για ένα επιπλέον λόγο ότι, οι επιπτώσεις από τα μέτρα είναι σταδιακές: 77 δις για το 2012, 100 δισεκατομμύρια δολάρια για το 2013 και άλλα 114 για το επόμενο έτος. Τέτοιες περικοπές στα δημόσια οικονομικά δεν μπορεί παρά να οδηγήσουν σε σημαντική και παρατεταμένη μείωση της εγχώριας ζήτησης και, επομένως, της οικονομικής δραστηριότητας. Με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, να επιδεινωθεί ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ.

3) Και αυτό έχει να κάνει με μια άλλη κρίσιμη πλευρά της αγοράς κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ: το γεγονός ότι αυτό θα γίνεται υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει επίσημη προσφυγή της χώρας στο "Μηχανισμό στήριξης" (EFSF/EMS) βοήθεια από την πολιτεία ενδιαφέρεται για το ταμείο σταθερότητας, η υπογραφή ενός πρωτοκόλλου και την επαλήθευση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις που προβλέπονται στο πρωτόκολλο. 

Εδώ έχουμε δύο είδη προβλημάτων. Κατ 'αρχάς, δεν είναι σαφές τι θα συμβεί  αν οι προσφυγές κατά του Μηχανισμού στήριξης που εκκρεμούν ενώπιον του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου γίνουν αποδεκτές. Αλλά αυτό θα το γνωρίζουμε σύντομα: το Δικαστήριο θα αποφασίσει στις 12 Σεπτεμβρίου. Το πιο σοβαρό πρόβλημα, ωστόσο, είναι άλλο.  
Τι θα συνέβαινε όμως αν μια χώρα, που ακολουθεί ήδη πρόγραμμα λιτότητας, χρειαζόταν τη βοήθεια του Μηχανισμού στήριξης και της ΕΚΤ; Φυσικά, θα πρέπει να προσθέσει στα μέτρα που ήδη εφαρμόζει κι άλλα,πρόσθετα μέτρα. Αλλά ποιά; Σύμφωνα με τις δηλώσεις κάποιου Υπουργού ιδιαίτερα ομιλητικού, ένα από τα  πιθανότερα μέτρα  θα είναι οι ελεύθερες απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Αν είναι έτσι,τότε  εκατομμύρια  ιταλοί εργαζόμενοι μπορεί σύντομα να ανακαλύψουν  ότι το μπαζούκα του Ντράγκι σημαδεύει αυτούς.

  (9 Σεπτεμβρίου, 2012)

[--->]