27 χρόνια φυλακή στον Τούρκο δημοσιογράφο που αποκάλυψε τον «αυτοκινητόδρομο της τζιχάντ»

 


Τουρκία : Σε 27 χρόνια φυλάκιση ο Τζαν Ντουντάρ (Can Dündar), ο Τούρκος δημοσιογράφος που αποκάλυψε τον «αυτοκινητόδρομο της τζιχάντ».

Η Τουρκία του Ερντογάν, μέλος του ΝΑΤΟ, προμήθευε με όπλα την Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος και αυτό το γνώριζαν πολύ καλά οι ΗΠΑ , οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες καθώς και οι μοναρχίες του Κόλπου που συμμετέχουν στην αποσταθεροποίηση του συριακού καθεστώτος. Ο δημοσιογράφος Ντουντάρ που δημοσίευσε τα στοιχεία καταδικάστηκε σε 27 χρόνια.

Ήταν αυτός που αποκάλυψε με αδιάσειστα στοιχεία τον «αυτοκινητόδρομο της τζιχάντ». Ο Τζαν Ντουντάρ, πρώην αρχισυντάκτης της εφημερίδας Τζουμχουριέτ, αυτοεξόριστος σήμερα στη Γερμανία που καταδικάστηκε χθες στην Τουρκία σε πάνω από 27 χρόνια φυλακή, ήταν ο δημοσιογράφος που το 2015 δημοσίευσε φωτογραφικό υλικό με οχήματα των μυστικών υπηρεσιών της Άγκυρας να περνάνε τα σύνορα με τη Συρία προκειμένου να εφοδιάσουν με όπλα τους ισλαμιστές μαχητές που εμπλέκονται στον εμφύλιο πόλεμο εναντίον του Μπασάρ Αλ Ασαντ.

Και όχι μόνο αυτό. Η Τουρκία συνέχισε να υποστηρίζει τους τζιχαντιστές στη συριακή επαρχία Ιντλίμπ, και να τους χρησιμοποιεί εναντίον των Κούρδων της Rojava όταν οι Αμερικανοί το 2019 υποχώρησαν αφήνοντας τους συμμάχους τους μόνους εναντίον του Χαλιφάτου, στο έλεος των φιλοτουρκικών ομάδων. Πρόκειται για τους ίδιους τζιχαντιστές που ο Ερντογάν έστειλε στη Λιβύη προκειμένου να υποστηρίξει  την φιλική προς την Τουρκία κυβέρνηση της Τρίπολης εναντίον του στρατηγού Χάφταρ και στη συνέχεια τους έστειλε στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ για να βοηθήσει την επίθεση του Αζερμπαϊτζάν εναντίον των Αρμενίων.

Ο αυτοκινητόδρομος  της τζιχάντ έχει πολλά παρακλάδια, τουλάχιστον όσα και τα γεωπολιτικά συμφέροντα του Ερντογάν: αλλά από τη δική μας πλευρά προσποιούμαστε ότι δεν συμβαίνει τίποτα επειδή στη Λιβύη η Ιταλία είναι φιλοξενούμενη του Τούρκου Σουλτάνου αν και πρέπει να τον έχει εκνευρίσει πάρα πολύ η υπόκλιση της ιταλικής κυβέρνησής στο Χάφταρ για να απελευθερώσει τους Ιταλούς ψαράδες της Μαζάρα ντελ Βάλλο.

Το δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης καταδίκασε τον Ντουντάρ για κατασκοπεία και για υποστήριξη δήθεν, το 2016, του αποτυχημένου πραξικοπήματος που αποδόθηκε στον Γκιουλέν : αυτές είναι οι συνηθισμένες κατηγορίες με τις οποίες το καθεστώς βγάζει από τη μέση άβολους δημοσιογράφους, διανοούμενους και βουλευτές της αντιπολίτευσης. Βέβαια της καταδίκης του Ντουντάρ προηγήθηκε άλλη. Στις 21 Δεκεμβρίου, το δικαστήριο  του Ντιγιαρμπακίρ καταδίκασε την πρώην βουλευτή του φιλοκουρδικού κόμματος Λεϊλά Γκιουβέν, σε 22 χρόνια φυλακή για «σύνδεση με ένοπλη τρομοκρατική οργάνωση» και «προπαγάνδα υπέρ της τρομοκρατίας».

Πρόκειται για τη συνηθισμένη παρωδία: πρόσφατα το δικαστήριο του Στρασβούργου ζήτησε από την Τουρκία την απελευθέρωση του Κούρδου ηγέτη του Hdp, Σελαχατίν Ντεμιρτάς, ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή εδώ και 4 χρόνια, διαπιστώνοντας την παραβίαση των δικαιωμάτων του. Το «λάθος» του Ντουντάρ ήταν ότι αποκάλυψε ότι η Τουρκία προμήθευε με όπλα το Ισλαμικό Κράτος στον πόλεμο εναντίον του Άσαντ κάτι που ήταν κοινό μυστικό αφού δεκάδες χιλιάδες τζιχαντιστές από όλο τον κόσμο κατέφταναν με την άνεση τους στη Συρία και το Ιράκ μέσω τουρκικών αεροδρομίων, αφού το Ισλαμικό Κράτος πουλούσε το απαραίτητο πετρέλαιο που τροφοδοτεί την πολεμική μηχανή

Ο Χάλεντ Μασάλ , ο επικεφαλής της Χαμάς ο οποίος εκείνη την περίοδο βρισκόταν εξόριστος στη Δαμασκό (και στη συνέχεια στο Κατάρ), ήταν αυτός που έπεισε τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Νταβούτογλου και τον Ερντογάν το 2011 ότι η εξέγερση εναντίον του Άσαντ θα στεφόταν από επιτυχία. Τότε σχεδιάστηκε το άνοιγμα του «αυτοκινητόδρομου των τζιχαντιστών» από την Τουρκία στη Συρία από τον οποίο πέρασαν χιλιάδες τζιχαντιστές στη Συρία και το Ιράκ με τις καταστροφικές συνέπειες που όλοι μας γνωρίζουμε.

Όλα αυτά τα έγραψαν Τούρκοι δημοσιογράφοι όπως ο Ντουντάρ, τα έβλεπαν οι ρεπόρτερ που ακολουθούσαν τις μάχες στο έδαφος της Συρίας και τα αναφέρει σε συνέντευξή του  από τη φυλακή, ο «πρεσβευτής»  του Χαλιφάτου Abu Mansour al Maghrabi, ο Μαροκινός μηχανικός που έφτασε στη Συρία το 2013. «Η δουλειά μου ήταν να παραλαμβάνω τους ξένους μαχητές στην Τουρκία και να προσέχω τα τουρκοσυριακά σύνορα. Υπήρχαν συμφωνίες μεταξύ της αντικατασκοπείας της Τουρκίας και του Ισλαμικού Κράτους. Είχα απευθείας επαφές με την Mit, τις τουρκικές υπηρεσίες ασφαλείας αλλά και με εκπροσώπους των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Οι περισσότερες συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν σε συνοριακά φυλάκια, άλλοτε στο Γκαζιαντέπ ,άλλοτε στην Άγκυρα. Αλλά και οι πράκτορές τους ήταν μαζί μας, μέσα στο Χαλιφάτο»

Το Ισλαμικό Κράτος, λέει ο Μανσούρ, βρισκόταν στη Βόρεια Συρία και η Άγκυρα ήθελε να ελέγξει τα σύνορα με τη Συρία και το Ιράκ, από το Κεσσάμπ  μέχρι τη Μοσούλη: αυτό βόλευε τα σχέδια του Ερντογάν κατά των Κούρδων και τη φιλοδοξία του να ενσωματώσει το Χαλέπι, ένας στόχος που χάθηκε μετά την παρέμβαση της Ρωσίας και του Ιράν. Και όταν το Χαλιφάτο, μετά την πτώση της Μοσούλης, διαπραγματεύτηκε το 2014 με τον Ερντογάν την απελευθέρωση Τούρκων διπλωματών, πήρε ως αντάλλαγμα την απελευθέρωση 500 τζιχαντιστών για να πολεμήσουν στο Σιράκ. «Η Τουρκία προστάτευε τα νώτα μας για 300 χιλιόμετρα: είχαμε μόνιμα έναν δρόμο ανοιχτό για τη θεραπεία των τραυματιών μας και για να πάρουμε προμήθειες κάθε είδους, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου μας το πουλούσαμε στην Τουρκία και σε μικρότερο βαθμό ακόμη και στο Άσαντ».  Ο Μανσούρ για το ρόλο αυτό είχε τον τίτλο του εμίρη στην ιεραρχία του Χαλιφάτου και έπαιρνε  χρηματοδότηση απευθείας από το Κατάρ.

Αυτή λοιπόν την ιστορία είπε πρώτος ο Τζαν Ντουντάρ στην τουρκική κοινή γνώμη κάτι που συνεχίζει να ενοχλεί όχι μόνο την Τουρκία του Ερντογάν.

 [------>]

Για το ίδιο θέμα βλέπε και παλιότερο δημοσίευμα στο μπλογκ  με τίτλο : Δημιουργοί τεράτων

https://pergadi.blogspot.com/2015/12/blog-post_53.html

 

Οταν η κάμερα γίνεται επαναστατικό όπλο

  


Phan Thoan: όταν η κάμερα είναι επαναστατικό όπλο

Την Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2020, πέθανε στο Ανόι την πρωτεύουσα του Βιετνάμ, ο Phan Thoan, ο δημιουργός της φωτογραφίας ‘’Η μικρή αντάρτισσα’’( La petite maquisarde , O du kich nho), μια φωτογραφία που το 1965 είχε κάνει το γύρο του κόσμου λόγω του βαθύτατου σημασιολογικού της περιεχομένου, αφού αντιπαραθέτει το σύμβολο της αμερικανικής αυτοκρατορικής στρατιωτικής ισχύος που εκφράζει ο γιγαντόσωμος Αμερικανός πιλότος με τη μικροσκοπική φιγούρα μιας νικηφόρου έφηβης αντάρτισσας που τον είχε συλλάβει.

 

Ο Thoan, ο οποίος γεννήθηκε πριν από 97 χρόνια στην κεντρική επαρχία Ha Tinh του Βιετνάμ, τράβηξε τη φωτογραφία όταν ο πιλότος William Andrew Robinson συνελήφθη στις 20 Σεπτεμβρίου 1965, στο Hng Khê, στην επαρχία Ha Tĩnh του Βιετνάμ , όταν καταρρίφθηκε το ελικόπτερο του αμερικανικού στρατού ένα F4H το οποίο πολυβολούσε την περιοχή.

 

Ο 41χρονος βετεράνος ρεπόρτερ έτρεξε αμέσως στο σημείο όπου κατέβηκε το αλεξίπτωτο του 22χρονου, ύψους 2 μέτρων και βάρους 125 κιλών. Αμερικανού και έστρεψε τη ρώσικη φωτογραφική του μηχανή προς το μέρος του, όταν εμφανίστηκε η 17χρονη αντάρτισσα, Nguyịn Thị Kim Lai, 1 μέτρο και κάτι, 37 κιλά, με το αυτοσχέδιο πολεμικό κράνος της και το τουφέκι στο χέρι. Ο φωτογράφος ,τότε, δεν δίστασε να ενεργοποιήσει το κλείστρο της Zenith μπροστά στην αντιθετική εικόνα που αναμφίβολα συμβόλιζε την άνιση ένοπλη σύγκρουση στην οποία η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο προσπαθούσε να υποτάξει μια μικρή χώρα 20 περίπου εκατομμυρίων αγροτών, στην ανατολική πλευρά της χερσονήσου της Ινδοκίνας. Το 1966 η φωτογραφία εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε μια εθνική έκθεση στο Βόρειο Βιετνάμ, και ένα χρόνο αργότερα τυπώθηκε σε γραμματόσημο που κυκλοφόρησε σε 167 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ.

Τριάντα χρόνια μετά τη σύλληψη του πιλότου, το 1995, ο William Andrew Robinson και η μικρή Nguyễn Thị Kim Lai συναντήθηκαν στο Ανόι και έδωσαν τα χέρια δείχνοντας ότι ο πόλεμος μεταξύ των δύο εθνών ανήκε πλέον στο παρελθόν και ότι δεν υπήρχε πλέον καμία δυσαρέσκεια ή μίσος μεταξύ των δύο λαών. Σκηνές όπως αυτές έχουν επαναληφθεί πολλές φορές στο Βιετνάμ, όπως οι δύο επισκέψεις στη φυλακή Hoa από τον πρώην γερουσιαστή  και υποψήφιο του Ρεπουμπλικανικού κόμματος στις Προεδρικές εκλογές του 2008 John McCain  του οποίου το αεροπλάνο είχε καταρριφθεί και ο ίδιος είχε συλληφθεί στους βομβαρδισμούς του Ανόι.

 



 [---->]

Φταίμε οι πληβείοι, φταίμε....

 

Φταίμε οι πληβείοι, φταίμε....

"Προχωρά καλά το αυστηρό lockdown...Εχθές το βράδυ κόπηκαν πρόστιμα για άσκοπη μετακίνηση σε εργάτες που σχόλασαν από την δουλειά τους σε βάρδια 14:00 - 22:00 στην Βιομηχανική ζώνη της Μάνδρας.


Η αστυνομία περίμενε απ έξω και πετσόκοψε τους ανέμελους.Βέβαια δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι το έγγραφο από την Εργάνη τους είχε χρεωμένους έως τις 18:00, γιατί ο εργοδότης τους κολλάει ένσημα για 4ωρους ενώ δουλεύουν 8+ ώρες .


Τα όργανα της τάξης θα υπέθεσαν ότι είναι καλή η ζωή στο κάτεργο και οι εργαζόμενοι μένουν ακόμα κάποιες ώρες εκεί με σκοπό την αναψυχή τους.


Χωρίς να θέλω να σοκάρω παιδιά την ελίτ μας να πούμε ότι αυτοί οι εργαζόμενοι είναι από τους τυχερούς , μιας και υπάρχει και η κατηγορία των τελείως ανασφάλιστων που πάνε για δουλειά στέλνοντας μήνυμα με τον κωδικό 6.


Δηλαδή σωματική άσκηση και μιλάμε για κανονική άσκηση παιδιά ξεκώλιασμα το λέμε στα δυτικά στον Μπύθουλα.Τέλος ο ΕΟΔΥ μας ενημέρωσε ότι τα 32 κρούσματα του Δήμου μας έγιναν 30 . Δηλαδή έχουμε 30 κρούσματα σε 20.000 πληθυσμό. Νομίζω ότι πλέον δεν αρκεί μόνο ο Στρατος θα χρειαστεί και άλλο σώμα. Ας έρθει και η Αεροπορία. Να τα λέμε όλα παιδιά .Φταίμε οι πληβείοι, φταίμε"

Από τον Nikos Peppas


Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν σε εργαζομένους στις αποθήκες της ΑΒ Βασιλόπουλος στη Μάνδρα. Μάλιστα σε παρεμβάσεις συνδικαλιστών και του δημοτικού συμβούλου Μάνδρας του ΚΚΕ σε ΑΤ Μάνδρας και Ελευσίνας, "οι υπεύθυνοι των ΑΤ δήλωναν ανήξεροι και αναρμόδιοι για το περιστατικό."


Τέρμα πια στην κοροϊδία!

Πλήρη δικαιώματα στην εργασία και την υγεία! Μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς

Μαζικοί έλεγχοι για τις συνθήκες εργασίας και τα υγειονομικά μέτρα!

Όχι σε οριζόντια λοκντάουν που δεν προστατεύουν ουσιαστικά τους εργαζομένους στους χώρους εργασίας! 

[----->]

Ο σπόρος έχει ριζώσει

 

Kαι αν, είκοσι χρόνια μετά, το μεταλλείο της Ολυμπιάδας λειτουργεί ξανά από την Ελληνικός Χρυσός (Eldorado Gold) και πολλοί από τους τότε αγωνιστές κατοίκους εργάζονται σήμερα στην εταιρεία…

Και αν τo ΣτΕ έχει αναδειχθεί στον καλύτερο προστάτη-σύμμαχο-πλυντήριο της Eldorado Gold (χάρη στην κα Σακελλαροπούλου) και η δημοτική αρχή ως Πόντιος Πιλάτος “νίπτει τας χείρας της” για το μέλλον του τόπου

Ακόμα και αν, μετά από χρόνια βάρβαρης καταστολής και πρωτοφανούς δικαστικού κυνηγητού εκατοντάδων ανθρώπων – και μέσα σε μια γενικότερη πολύ αρνητική συγκυρία – οι κινηματικές δράσεις δείχνουν να έχουν καταλαγιάσει..

Η επιτυχία του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη αποτυπώνεται σήμερα στην τεράστια δυσκολία να προχωρήσει η αδειοδοτημένη εδώ και μια δεκαετία εκμετάλλευση των Σκουριών και οποιοδήποτε παρόμοιο νέο έργο στον Ελληνικό χώρο. Αποτυπώνεται στο ότι οι Σκουριές χαρακτηρίζονται από ειδικούς αναλυτές ως longshot για την Eldorado, δηλαδη έργο που έχει “μέτριες ως μηδενικές πιθανότητες να μπει στην παραγωγή λόγω τεχνικών, πολιτικών ή/και περιβαλλοντικών εμποδίων”. Η επιτυχία του κινήματος είναι φανερή στις απανωτές αποτυχίες της Eldorado και άλλων εταιρειών να κάνουν έστω και ένα βήμα μπροστά στη Θράκη.

Τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Η εποχή που με λίγο λάδωμα, μπόλικο παραμύθι και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς οι πόρτες άνοιγαν διάπλατα για τις εταιρείες που αναζητούσαν χρυσό και χαλκό στη χώρα μας έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Στη Χαλκιδική, τη Θράκη, το Κιλκίς και αλλού έχουν διαμορφωθεί συνειδήσεις.

“Και τι δεν έκαναν για να με θάψουν, αλλά ξέχασαν πώς ήμουν σπόρος”.

Ο σπόρος έχει ριζώσει. 



[---->]

Κάτι σαν πρωτιά!

 

"*...Ήδη από το καλοκαίρι του 2020, στις γραμμές παραγωγής, στις βιοτεχνίες τυποποίησης και στα υπνωτήρια της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, της Βαυαρίας και της Βιρτεμβέργης οι εργαζόμενοι/ες εκτίθενται στην αμέλεια και την αδιαφορία των εργοδοτών και των αρχών, σύντομα καταγράφεται ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων. Δεν λήφθησαν αμέσως τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, ούτε έγιναν όσα θα έπρεπε να έχουν γίνει στους χώρους εργασίας. Τουλάχιστον, όμως, ο γερμανικός τύπος, στο μέγιστο μέρος του, δημοσίευε αναλυτικά ρεπορτάζ, φωτογραφίες, στοιχεία για τις μεγάλες εργοδοτικές ευθύνες, όπως στην περίπτωση της εταιρείας κρεάτων, "Tönnies". Από εκεί μπορούσαμε να αντλούμε και να γράφουμε τι γινόταν, όσοι/ες αντιλαμβανόμασταν πως όλα αυτά είχαν ιδιαίτερη σημασία και για την Ελλάδα. Αντιθέτως, στο μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών ΜΜΕ η αποσιώπηση, η απόκρυψη, η παραποίηση στοιχείων για όσα συνέβαιναν (και συμβαίνουν ακόμα) εδώ και πολλούς μήνες σε χώρους εργασίας, μέσα μεταφοράς και καταλύματα είναι παροιμιώδεις. Εξίσου μεγάλες είναι και οι ευθύνες των "ειδικών" παρά τω πρωθυπουργώ, που με παλινωδίες, αποσιωπήσεις και μερίδιο σε αυτή, την κάκιστη και πολιτικότατη, διαχείριση της πανδημίας έχουν συμβάλει στην επιδείνωση της κατάστασης σε περιοχές όπως η Δυτική Αττική. Κι ενώ όλες αυτές οι παθογένειες συνεχίζονται και βαθαίνουν, συστηματοποιούνται περαιτέρω τα μόνα πράγματα που ξέρει να κάνει αυτή η κυβέρνηση: Ψέμα, ρατσισμός, στρατιωτικοποίηση και αστυνομοκρατία, εξατομίκευση και δαιμονοποίηση, προπαγανδιστική ομοβροντία και χάιδεμα των πιο ποταπών ενστίκτων. Το έλλειμμα της ενημέρωσης, της συνταγματικότητας, της κοινωνικής συνείδησης και της κοινωνικής πολιτικής είναι τεράστιο. Ως συνθήκη συντήρησης της Στυγνής Αποθήκευσης (κατ' ευφημισμόν "lock down"), γίνεται πια ασφυκτικό - για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Όχι, δεν είναι ανοιχτή δικτατορία αυτό το πλαίσιο διακυβέρνησης, αλλά με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να αποκληθεί και δημοκρατία. Είναι ένας προκρούστειος κοινοβουλευτισμός στο φόντο εκφασιστικών πρακτικών, διαρκών εκτροπών, αναλγησίας, κυνισμού, ακραίας διαφθοράς και πινοσετικής αντίληψης για την οικονομία και την κοινωνία.

Ник Скопл \

[---->]