Ένα σχόλιο
Γρηγόρης Τραγγανίδας
Η ανακοίνωση του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για τον
θάνατο του Βασίλη είναι μνημείο πολιτικού αμοραλισμού, κυνισμού και εκχυδαϊσμού
όποιου προτάγματος ανθρωπιάς έχει απομείνει στη ρημαγμένη συνείδηση του δυτικού
κόσμου.
Εξηγώ:
1. Η ανακοίνωση εκδόθηκε πριν την ιατροδικαστική εξέταση αλλά
αυτό δεν εμποδίζει τον συντάκτη της να χαρακτηρίζει «αθλιότητα» τη «σύνδεση»
του θανάτου του Βασίλη με τα βασανιστήρια που υπέστη από αστυνομικούς. Και
αμέσως μετά λέει ότι τα αίτια του θανάτου θα τα δείξει η νεκροτομή. Τότε γιατί
δεν είναι αθλιότητα ότι το υπουργείο προεξοφλεί, εμμέσως πλην σαφώς, ότι αυτή η
σύνδεση δεν υπάρχει;
2. Περιορίζει τις αντιδράσεις στον ΣΥΡΙΖΑ και τους
«αντιεξουσιαστές». Τυπική κουτοπονηριά. Εργαλειοποιεί πολιτικά το θάνατο για να
εκκινήσει νέο γύρο ανούσιας αντιπαράθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγοντας τον
ελέφαντα στο δωμάτιο: Ότι η κρατική κατασταλτική βία είναι συστημική, δομική,
δηλαδή βαθιά ταξική και ως τέτοια δεν ετεροκαθορίζεται, παρά επουσιωδώς, από τα
αστικά κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία, αφού τόσο η ίδια όσο και εκείνα
υπάρχουν για να επιβάλλουν τα συμφέροντα των αφεντικών.
3. Αναφέρεται στην «προ μηνός καταγγελία» του Βασίλη για το
ξυλοφόρτωμα από τους αστυνομικούς αλλά δεν μας λέει τι έκανε το υπουργείο με
αυτήν την καταγγελία. Συνεπώς, έχουμε κάθε δικαίωμα να υποθέτουμε βάσιμα ότι
αυτά τα ένστολα κτήνη που βασάνισαν τον Βασίλη εξακολουθούν να «υπηρετούν»
ξαμολυμένα πάνω στα κεφάλια των παιδιών μας.
4. «Ας αφήσουμε τη μνήμη του παιδιού στην ησυχία του και τους
οικείους του στην θλίψη τους» καταλήγει η ανακοίνωση. Το υπουργείο κάνει πως
δεν γνωρίζει την καταγγελία του πατέρα του Βασίλη μετά τον βασανισμό του
παιδιού του. Καταγγελία με την οποία ζητούσε την τιμωρία των ενόχων. Άρα κυρ
Χρυσοχοΐδη μας, οι οικείοι του Βασίλη δεν θέλουν την ησυχία τους. Αφήστε τους
πατερναλισμούς και τις μπατσικές νουθεσίας και δικαιώστε την μνήμη του
τιμωρώντας τα ορκ που τσάκισαν το κορμί του.
Διότι την ψυχή του δεν την τσακίσατε. Διαβάστε την τελευταία
ανάρτηση του Βασίλη και θα καταλάβετε. Θα δείτε τον εφιάλτη σας στην τελευταία
φράση του: «Κι ας μη νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα»…
«Μεταφέρουν τη σωρό του παιδιού μας στη Θεσσαλονίκη για
νεκροψία και όχι στη Λάρισα, χωρίς τη συγκατάθεση μας. Έχουμε δικαίωμα σαν
οικογένεια να επιλέξουμε και μας το στερούν» καταγγέλλει στο Τvxs.gr o Γιάννης
Μάγγος, πατέρας του 26χρονου Βασίλη, ο οποίος έχασε τη ζωή του χθες. «Ο γιος
μας δεν είναι ένας νέος Γρηγορόπουλος, αλλά εμπιστοσύνη στο υπουργείο δεν
έχουμε. Του σπάσανε τα πλευρά και τώρα τον τιμωρούν και μετά θάνατο».
«Εμείς όμως το ψάξαμε και μάθαμε, ότι την Πέμπτη θα υπάρχει
εκεί ιατροδικαστής. Έτσι μας είπαν. Πήγαμε στον εισαγγελέα και τον ρωτήσαμε
ευθέως: Έχει το δικαίωμα η οικογένεια να επιλέξει που θα πάει η σωρός; Του λέμε
εμείς το αντέχουμε ψυχολογικά να περιμένουμε μια μέρα, αφού την Πέμπτη θα
υπάρχει εκεί ιατροδικαστής. Δεν αντέχουμε το οικονομικό κόστος της μεταφοράς
στη Θεσσαλονίκη, αλλά και για πολλούς άλλους λόγους επιλέγουμε τη Λάρισα.
Ο εισαγγελέας μας απάντησε πως ναι, έχουμε λόγο ως οικογένεια,
αλλά η απόφαση έχει ληφθεί. Ποιος πήρε την απόφαση ρωτήσαμε; Μας κοιτούσε ο
εισαγγελέας χωρίς να μιλάει. Δεχτήκατε πιέσεις του είπα. Μας κοιτούσε και δεν
μιλούσε, ομολογώντας με τον τρόπο του ότι δεν μπορούσε να αλλάξει την απόφαση.
Μετά μάθαμε, ότι άλλαξαν τα δεδομένα και στη Λάρισα δεν θα έχει ιατροδικαστή
για τις επόμενες 15 ημέρες! Σε ποιον να έχω εμπιστοσύνη λοιπόν;»
Σχετικά με την ανακοίνωση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη,
Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, και το εάν αυτή προδικάζει το αποτέλεσμα της ιατροδικαστικής
εξέτασης, ο κ. Μάγγος υπογραμμίζει πως η οικογένεια δεν θεωρεί τον 26χρονο έναν
νέο Γρηγορόπουλο: «Δεν λέμε ότι το παιδί μας πέθανε από τα τραύματα. Δεν λέμε
πως αυτά ήταν η άμεση αιτία θανάτου του. Ξέρουμε όμως ότι αυτός ο ξυλοδαρμός,
που είχαν πέσει δέκα πάνω του και του έσπασαν τα πλευρά, επηρέασε πολύ την
ψυχολογία του. Αυτό δεν θα το δείξει καμία ιατροδικαστική έρευνα. Ο γιος μας
λοιπόν δεν ήταν ένας Γρηγορόπουλος, δεν διεκδικούμε κάτι τέτοιο. Αλλά
αγωνιζόταν ενάντια σε ένα αστυνομικό κράτος καταστολής. Δεν θέλουμε ένα κίνημα
για το παιδί μας. Ένα κίνημα για την αστυνομική βία χρειαζόμαστε».
[------->]
Λίγα λόγια με αφορμή τα όσα γράφονται και λέγονται τις
τελευταίες ημέρες.
Για να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά και να μη δίνεται
συνέχεια στην παραπληροφόρηση, τα γεγονότα έχουν ως εξής. Ο Μπίλι είχε επιλέξει από μικρός να μη
μπαίνει σε καλούπια στα στενά όρια των κυρίαρχων ταυτοτήτων, σκεφτόταν ελεύθερα
και δρούσε αυθόρμητα. Για αυτό το λόγο ήταν στοχοποιημένος από τις δυνάμεις καταστολής, όπως αναφέρει και ο ίδιος στην ανάρτησή του.
Στις 14 Ιουνίου ξυλοκοπήθηκε έξω από τα δικαστήρια του Βόλου
από τις δυνάμεις καταστολής, όταν παραβρέθηκε για να συμπαρασταθεί στους
συλληφθέντες της πορείας 13/6 ενάντια στην καύση σκουπιδιών
από την ΑΓΕΤ/Lafarge.
Μετέπειτα βασανίστηκε στην Αστυνομική
Διεύθυνση Βόλου έξω από την οποία τον άφησαν - στην αντίθετη άκρη της πόλης από
το νοσοκομείο - με επτά σπασμένα πλευρά, θλάση στο συκώτι και την χοληδόχο
κύστη, χωρίς καν να καλέσουν ασθενοφόρο.
Τότε τυχαία σύντροφοι που πήγαν στο
επισκεπτήριο του συλληφθέντα της πορείας, τον βρήκαν ημιθανή στο δρόμο. Αυτό
είχε ως αποτέλεσμα τεράστια σωματική κατάπτωση, ανάλογο ψυχολογικό βάρος, καθώς
και οικονομικό κόστος, αφού δε μπορούσε να συνεχίσει να εργάζεται.
Tο κλίμα
κρατικής καταστολής μέσω της αστυνομικής τρομοκρατίας και της δικαστικής πίεσης
προς τον κινηματικό κόσμο του Βόλου που αγωνίζεται ενάντια στο θάνατο της
τοπικής κοινωνίας (καύση σκουπιδιών ΑΓΕΤ-Lafarge, ιδιωτικοποίηση νερών
Σταγιατών, αυταρχική δημοτική αρχή Μπέου) είχε και έχει στο στόχαστρο του
αγωνιστές, όπως ο Βασίλης. Πιο συγκεκριμένα, ήταν ολοφάνερο το μετατραυματικό στρες που υπέστη μετά τη δολοφονική επίθεση σε
βάρος του από πολυάριθμους εκπαιδευμένους άντρες των ειδικών δυνάμεων της
αστυνομίας και από τα βασανιστήρια που υπέστη στην Αστυνομική Διεύθυνση.
Παράλληλα, από την διαδήλωση έως τον θάνατο του Μπίλι έχει ανοιχτεί μια αέναη δικογραφία για να καλύψει την αστυνομική αυθαιρεσία που αφορά
πάνω από 20 άτομα με τακτικές μαφίας, ποινικοποιώντας φιλικές, οικογενειακές
και κοινωνικές σχέσεις. Εκβιάζουν και απειλούν σε εργασιακούς χώρους, σπίτια
διαδηλωτών, συγγενείς συντρόφων.
Στήνουν παρακρατικούς μηχανισμούς με τσιράκια,βαλτούς και μπράβους, οι οποίοι προσπαθούν να προβοκάρουν τον
αγώνα μας εξυφαίνοντας έτσι το παραμύθι των δύο άκρων (πέσιμο δέκα ατόμων σε
συναυλία οικονομικής ενίσχυσης των συλληφθέντων Πέμπτη 1/7 με απειλές και
τραμπουκισμούς). Με τέτοιες πρακτικές η κυβερνητική εξουσία εφαρμόζει το δόγμα
«νόμος και τάξη», ώστε να πνίξει τις κοινωνικές αντιδράσεις.
Χθες 13 Ιουλίου ημέρα Δευτέρα, ο Μπίλι βρέθηκε νεκρός στο
σπίτι του από τη μητέρα του. Σήμερα, η οικογένεια του αναφέρει μεταξύ άλλων :
«Μεταφέρουν τη σωρό του παιδιού μας στη Θεσσαλονίκη για
νεκροψία και όχι στη Λάρισα, χωρίς τη συγκατάθεση μας. Έχουμε δικαίωμα σαν
οικογένεια να επιλέξουμε και μας το στερούν.
Μάθαμε τελευταία στιγμή, ότι η
σωρός μεταφέρεται εσπευσμένα στη Θεσσαλονίκη, με τη δικαιολογία ότι στη Λάρισα
αυτές τις ημέρες δεν λειτουργεί νεκροτομείο. Εμείς όμως το ψάξαμε και μάθαμε,
ότι την Πέμπτη θα υπάρχει εκεί ιατροδικαστής. Έτσι μας είπαν. Πήγαμε στον εισαγγελέα και τον
ρωτήσαμε ευθέως: Έχει το δικαίωμα η οικογένεια να επιλέξει που θα πάει η σωρός;
Του λέμε εμείς το αντέχουμε ψυχολογικά να περιμένουμε μια μέρα, αφού την Πέμπτη
θα υπάρχει εκεί ιατροδικαστής. Δεν αντέχουμε το οικονομικό κόστος της μεταφοράς
στη Θεσσαλονίκη, αλλά και για πολλούς άλλους λόγους επιλέγουμε τη Λάρισα.
Ο
εισαγγελέας μας απάντησε πως ναι, έχουμε λόγο ως οικογένεια, αλλά η
απόφαση έχει ληφθεί. Ποιος πήρε την απόφαση ρωτήσαμε; Μας κοιτούσε ο
εισαγγελέας χωρίς να μιλάει. Δεχτήκατε πιέσεις του είπα. Μας κοιτούσε και δεν
μιλούσε, ομολογώντας με τον τρόπο του ότι δεν μπορούσε να αλλάξει την απόφαση.
Μετά μάθαμε, ότι άλλαξαν τα δεδομένα και στη Λάρισα δεν θα έχει ιατροδικαστή
για τις επόμενες 15 ημέρες! Σε ποιον να έχω εμπιστοσύνη λοιπόν;»
Μπορεί να μη γνωρίζουμε ακόμα τα ιατρικά αίτια του θανάτου
του, ούτε κατά πόσο φυσικοί αυτουργοί είναι οι μπάτσοι της 14ης Ιούνη, αλλά
αναγνωρίζουμε σίγουρα ως ηθικό αυτουργό το κράτος και τις δομές εξουσίας του,
είτε επίσημες, είτε ανεπίσημες. Η ψυχολογική βία που υπέστη και με ό,τι αυτή
συνεπάγεται δε μπορεί να αποδειχθεί με μια ιατροδικαστική απόφαση. Η ενοχή της
αστυνομίας είναι δεδομένη!
Όσες και όσοι ήμασταν τυχεροί να γνωρίσουμε τον Μπίλι, έστω και
για μία ημέρα, ξέρουμε πως ήταν άνθρωπος με καρδιά δυναμισμό και άπειρη αγάπη.
Θα ζει για πάντα στη μνήμη και στην καρδιά μας ως κοινωνικός αγωνιστής της
πρώτης γραμμής, σα φίλος, σύντροφος και αδερφός. Καλό ταξίδι Μπιλάρα!
«Κι ας μη νικήσουμε ποτέ.Θα πολεμάμε πάντα.»
Φίλες και φίλοι, σύντροφοι και συντρόφισσες του Βασίλη Μάγγου.
Υπεύθυνη για τη νεκροψία του Βασίλη Μάγγου, που πέθανε χθες
ενώ είχε ξυλοκοπηθεί και βασανιστεί από τους μπάτσους, πριν περίπου ένα μήνα,
είναι η Ρουμπίνη Λεονταρή, Ιατροδικαστής, Προϊσταμένη Θεσσαλίας, πρώην
πολιτευτής με το ΛΑΟΣ και τη ΝΔ, καταδικασμένη για ψευδορκία και κατηγορούμενη
για νόθευση εγγράφων και διαφθορά.
Παράλληλα, εκτός από την παραπομπή της στο Πενταμελές Εφετείο
Λάρισας για νόθευση και υπεξαγωγή εγγράφων έχει στο ιστορικό της άλλες τρεις
παραπομπές για διάφορα άλλα κακουργήματα. Παρόλα αυτά, είναι ακόμα στη θέση της
μετά από σχεδόν μια δεκαετία.
